ثامن کتاب فرهنگی، طراحی گرافیکی، کتاب

این شعر غزل نیست,شراب است,بنوشش این قافیه مست است وخراب است بپوشش این مصرع عریان به کسى رحم ندارد هرکس شنوَد عقل رود از سرو هوشش گویند که ساقى مى یکدست ندارد اى واى اگر این برسد باز به گوشش ما مست مى او شده اینگونه نویسیم بى باده ى …

گرچه بر چشمت جسارت کرده، آهو را ببخش گرچه خود را جا زده جایِ تو، شب‌بو را ببخش هیچ منظوری ندارد می‌خرامد مثلِ تو کبکِ نازم! راه رفتن‌هایِ تیهو را ببخش

هیچ وقت از در و دیوار ندیدی خیری حرمِ تو در و دیوار ندارد، خوبست… یا زهرا سلام الله علیها…

نیست کم وسوسه ای سیب بهشت، اما من دستم آغشته به نارنج گناهی که تویی!

دلم ز نازکى خود شکست در غم عشق وگرنه از تو نیاید که دلشکن باشى هوشنگ ابتهاج

بیمار خنده های توام بیشتر بخند خورشید آرزو ی منی، گرم تر بتاب فریدون مشیری

در انتظار تو چشمم سپید گشت و غمی نیست اگر قبول تو افتد فدای چشم سیاهت شهریار

گفت تا امروز دیدی من دلی را بشکنم؟! بغض کردم، خودخوری کردم ، نگفتم بارها…

هست طومار دل من به درازای ابد برنوشته ز سرش تا سوی پایان: تو مرو! مولانا

آشوب جهان و جنگ دنیا به کنار بحران ندیدن تو رامن چه کنم?!!