ثامن کتاب فرهنگی، طراحی گرافیکی، کتاب

تنها تویی که از لب من شعر می شوی هر کس که لایق غزل عاشقانه نیست …!

زلف مشکین تو یک عمر تامل دارد نتوان سرسری از معنی پیچیده گذشت! صائب تبریزی

آه دیوانه ! ، تو آنــسویِ جهان هم بروی من به چشمانِ تو از پلکِ تو نزدیک ترم …. .

رقص باید که عجین با دف و سرنا بشود باده خوب است به اندازه مهیـا بشود داده ام دخترکان سیب بریزند به حوض گفته ام تا همـه جا هلهله برپا بشود شاعران با غزل نیمه تمام آمده اند دامنت را بتکان قافیه پیدا بشود روسری سر کن و نگذار میان …

به افسون کدامین شعر در دام من افتادی گر از یادم رود عالم,تو از یادم نخواهی رفت… شهریار

گیسو میان واژه برایم رها نکن من از تبار واژه ی سرخ سیاوشم بانو به قول حضرت استاد شهریار: “عاشق نبوده ای که بفهمی چه میکشم!” حامد عسکری

زیرکی می گفت شعرت رنگ چشمان کسی ست راست هم می گفت خیلی تحت تأثیر توام…

تا سیب گونه ات بنوازد نگاه را آدم چگونه سر نسپارد گناه را؟ حالم شبیه شانه ی بیچاره ایست که در لابه لای موی تو گم کرده راه را هر چند گفته اند که بوسیدنت خطاست توجیه می کند لب تو اشتباه را چشم تو بس که جاذبه دارد٬ عجیب …

باده ی ناب میشَوَم، شِعر و کِتاب میشَوَم یِکسَره خواب میشَوَم، “باز مُقابِلَم تویی”