قرآن کریم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید دشمن من و دشمن خویش را دوست خود قرار ندهید، شما نسبت به آنها اظهار محبت می‏کنید، در حالی که به آنچه از حق برای شما آمده کافر شده‏ اند، و رسول خدا و شما را به خاطر ایمان به خداوندی که پروردگار همه شما است از شهر و دیارتان بیرون می‏رانند، اگر شما برای جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کرده‏ اید پیوند دوستی با آنها برقرار نسازید، شما مخفیانه با آنها رابطه دوستی برقرار می‏کنید در حالی که من آنچه را پنهان یا آشکار می‏کنید از همه بهتر می‏دانم، و هر کس از شما چنین کاری کند از راه راست گمراه شده. (۱)

اگر آنها بر شما مسلط شوند دشمنتان خواهند بود، و دست و زبان خود را به بدی بر شما می‏گشایند و دوست دارند شما به کفر باز گردید. (۲)

هرگز بستگان و اولاد شما سودی به حالتان نخواهند داشت، و در قیامت میان شما جدائی می‏افکند، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بینا است. (۳)

برای شما تاسی نیکی در زندگی ابراهیم و کسانی که با او بودند وجود داشت، هنگامی که به قوم مشرک خود گفتند: ما از شما و آنچه غیر از خدا می‏پرستید بیزاریم، ما نسبت به شما کافریم، و میان ما و شما عداوت و دشمنی همیشگی آشکار شده است، و این وضع همچنان ادامه دارد تا به خدای یگانه ایمان بیاورید، جز آن سخن ابراهیم که به پدرش (عمویش آزر) وعده داد که برای تو طلب آمرزش می‏کنم، و در عین حال در برابر خداوند برای تو مالک چیزی نیستم. پروردگارا! ما بر تو توکل کرده‏ ایم، و به سوی تو بازگشتیم، و سرانجام همه به سوی تو است. (۴)

پروردگارا! ما را مایه گمراهی کافران قرار مده، و ما را ببخش ای پروردگار ما که تو عزیز و حکیمی. (۵)

برای شما در برنامه زندگی آنها اسوه حسنه‏ ای بود برای کسانی که امید به خدا و روز قیامت دارند، و هر کس سرپیچی کند به خویشتن ضرر زده است، زیرا خداوند بینیاز و شایسته هرگونه ستایش است. (۶)

امید است خدا میان شما و دشمنانتان (از طریق اسلام) پیوند محبت برقرار کند، و خداوند قادر و آمرزنده و مهربان است. (۷)

خدا شما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در امر دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهی نمی‏کند، چرا که خداوند عدالت پیشگان را دوست دارد. (۸)

تنها شما را از دوستی کسانی نهی می‏کند که در امر دین با شما پیکار کردند، و شما را از خانه‏ هایتان بیرون راندند، یا به بیرون راندن شما کمک کردند از اینکه با آنها دوستی کنید، و هر کس آنها را دوست دارد ظالم و ستمگر است. (۹)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید هنگامی که زنان با ایمان به عنوان هجرت نزد شما آیند آنها را آزمایش کنید – خداوند از ایمان آنها آگاهتر است – هرگاه آنان را مؤ من یافتید آنها را به سوی کفار بازنگردانید، نه آنها برای کفار حلالند، و نه کفار برای آنها حلال، و آنچه را همسران آنها (برای ازدواج با این زنان) پرداخته‏ اند به آنها بپردازید، و گناهی بر شما نیست که با آنها ازدواج کنید هرگاه مهرشان را به آنها بدهید، و هرگز همسران کافره را در همسری خود نگه ندارید (و اگر کسی از زنان شما کافر شد به بلاد کفر فرار کرد) حق دارید مهری را که پرداخته‏ اید مطالبه کنید، همانگونه که آنها حق دارند مهر زنانشان را که از آنان جدا شده‏ اند از شما مطالبه کنند، این حکم خداوند است که در میان شما حکم می‏کند و خداوند دانا و حکیم است. (۱۰)

و اگر بعضی از همسران شما از دستتان بروند (و به سوی کفار بازگردند) و شما در جنگی به آنان پیروز شدید و غنائمی گرفتید به کسانی که همسرانشان رفته‏ اند همانند مهری را که پرداخته‏ اند بدهید، و از مخالفت خداوندی که همه به او ایمان دارید بپرهیزید. (۱۱)

ای پیامبر هنگامی که زنان مؤ من نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزی را شریک قرار خدا ندهند دزدی نکنند، آلوده زنا نشوند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترائی پیش دست و پای خود نیاورند، و در هیچ کار شایسته‏ ای مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن، و برای آنها از درگاه خداوند طلب آمرزش نما که خدا آمرزنده و مهربان است. (۱۲)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید با قومی که خداوند آنها را مورد غضب قرار داده دوستی نکنید، آنها از آخرت ماءیوسند همانگونه که کفار مدفون در قبرها ماءیوس می‏باشند. (۱۳)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و زمین است همه تسبیح خدا می‏گویند و او قدرتمند و آگاه است. (۱)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! چرا سخنی می‏گوئید که عمل نمی‏کنید؟ (۲)

نزد خدا بسیار موجب خشم است که سخنی بگوئید که عمل نمی‏کنید؟ (۳)

خداوند کسانی را دوست می‏دارد که در راه او پیکار می‏کنند همچون بنائی آهن. (۴)

بیاد آورید هنگامی را که موسی به قومش گفت ای قوم من! چرا مرا آزار می‏دهید با اینکه می‏دانید من فرستاده خدا به سوی شما هستم ؟ هنگامی که آنها از حق منحرف شدند خداوند قلوبشان را منحرف ساخت، و خدا فاسقان را هدایت نمی‏کند. (۵)

و به یاد آورید هنگامی را که عیسی پسر مریم گفت: ای بنی اسرائیل! من فرستاده خدا به سوی شما هستم در حالی که تصدیق کننده کتابی که قبل از من فرستاده شده یعنی تورات می‏باشم، و بشارت دهنده به رسولی هستم که بعد از من می‏آید، و نام او احمد است، هنگامی که او (احمد) با معجزات و دلائل روشن به سراغ آنها آمد گفتند این سحری است آشکار! (۶)

چه کسی ظالمتر است از آن کس که بر خدا دروغ می‏بندد (و تکذیب کند) در حالی که دعوت به اسلام می‏شود، خداوند قوم ظالم را هدایت نمی‏کند. (۷)

آنها می‏خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند، ولی خدا نور خود را کامل می‏کند هر چند کافران خوش نداشته باشند! (۸)

او کسی است که رسول خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر همه ادیان غالب سازد، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند. (۹)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید آیا شما را به تجارتی کنم که از عذاب از عذاب دردناک شما را رهائی می‏بخشد؟! (۱۰)

به خدا و رسول او ایمان بیاورید، و در راه خداوند با اموال و جانهایتان جهاد کنید، این برای شما از هر چیز بهتر است بدانید. (۱۱)

اگر این کار کنید گناهانتان را می‏بخشد و شما را در باغهائی از بهشت داخل می‏کند که نهرها از زیر درختانش جاری است، و در مسکنهای پاکیزه در بهشت جاویدان جای می‏دهد و این پیروزی عظیمی است. (۱۲)

و نعمت دیگری که آن را دوست دارید به شما می‏بخشد و آن یاری خداوند و پیروزی نزدیک است و مؤ منان را بشارت ده! (۱۳)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید یاوران خدا باشید همانگونه که عیسی بن مریم به حواریون گفت: چه کسانی در راه خدا یاوران من هستند؟ حواریون گفتند: ما یاوران خدا هستیم، و در این هنگام گروهی از بنی اسرائیل ایمان آوردند و گروهی کافر شدند، ما کسانی را که ایمان آورده بودند در برابر دشمنانشان تاءیید کردیم و سرانجام بر آنها پیروز شدند. (۱۴)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و زمین است همواره تسبیح خدا می‏گویند، خداوندی که مالک و حاکم است، و از هر عیب و نقصی مبرا و عزیز و حکیم است. (۱)

او کسی است که در میان جمعیت درس نخوانده رسولی از خودشان برانگیخت تا آیاتش را بر آنها بخواند، و آنها را پاکیزه کند، و کتاب و حکمت بیاموزد، هر چند پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند. (۲)

و رسول بر گروه دیگری که هنوز به آنها ملحق نشده‏ اند، و او عزیز و حکیم است. (۳)

این فضل خدا است که به هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می‏بخشد و خداوند صاحب فضل عظیم است. (۴)

کسانی که مکلف به تورات شدند ولی حق آن را ادا ننمودند مانند درازگوشی هستند که کتابهائی را حمل می‏کند، قومی که آیات الهی را تکذیب کردند مثال بدی دارند، و خداوند جمعیت ظالمان را هدایت نمی‏کند. (۵)

بگو ای یهودیان! اگر گمان می‏کنید که شما دوستان خدا غیر از مردم هستید آرزوی مرگ کنید اگر راست می‏گوئید! (تا به لقای محبوبتان برسید). (۶)

ولی آنها هرگز تمنای مرگ نمی‏کنند به خاطر اعمالی که از پیش ‍ فرستاده‏ اند، و خداوند ظالمان را بخوبی می‏شناسد. (۷)

بگو این مرگی که از آن فرار می‏کنید سرانجام با شما ملاقات خواهد کرد، سپس به سوی کسی که از پنهان و آشکار با خبر است برده می‏شوید و شما را از آنچه انجام می‏دادید خبر می‏دهد. (۸)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! هنگامی که برای نماز روز جمعه اذان گفته می‏شود به سوی ذکر خدا بشتابید، و خرید و فروش را رها کنید که این برای شما بهتر است اگر می‏دانستید. (۹)

و هنگامی که نماز پایان گرفت شما آزادید در زمین پراکنده شوید و از فضل الهی طلب کنید، و خدا را بسیار یاد نمائید تا (۱۰)

هنگامی که تجارت یا سرگرمی و لهوی را ببینند پراکنده می‏شوند و به سوی آن می‏روند، و تو را ایستاده به حال خود رها می‏کنند، بگو آنچه نزد خدا است بهتر از لهو و تجارت است و خداوند بهترین روزی دهندگان است. (۱۱)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

هنگامی که منافقان نزد تو می‏آیند می‏گویند ما شهادت می‏دهیم که حتما تو رسول خدائی – خداوند می‏داند که تو قطعا رسول او هستی – ولی خداوند شهادت می‏دهد که منافقان دروغگو هستند. (۱)

آنها سوگندهایشان را سپر ساخته‏ اند تا مردم را از راه خدا بازدارند، آنها کارهای بسیار بدی انجام می‏دهند. (۲)

این به خاطر آن است که آنها نخست ایمان آوردند سپس کافر شدند، لذا بر دلهای آنها مهر نهاده شده، و حقیقت را درک نمی‏کنند. (۳)

هنگامی که آنها را می‏بینی جسم و قیافه آنان تو را در شگفتی فرو می‏برد، و اگر سخن بگویند به سخنانشان گوش فرا می‏دهی، اما گوئی چوبهای خشکی هستند که بر دیوار تکیه داده شده، هر فریادی از هر جا بلند شود بر ضد خود می‏پندارند، آنها دشمنان واقعی تو هستند از آنان برحذر باش، خداوند آنها را بکشد چگونه از حق منحرف می‏شوند؟ (۴)

هنگامی که به آنها گفته شود بیائید تا رسول خدا برای شما استغفار کند سرهای خود را (از روی استهزا و کبر و غرور) تکان می‏دهند، و آنها را می‏بینی که از سخنان تو اعراض کرده و تکبر می‏ورزند. (۵)

برای آنها تفاوت نمی‏کند خواه استغفار برایشان کنی یا نکنی، هرگز خداوند آنها را نمی‏بخشد، زیرا خداوند قوم فاسق را هدایت نمی‏کند. (۶)

آنها کسانی هستند که می‏گویند: به افرادی که نزد رسول خدا هستند انفاق نکنید تا پراکنده شوند (غافل از اینکه) خزائن آسمانها و زمین از آن خدا است ولی منافقان نمی‏فهمند. (۷)

آنها می‏گویند: اگر به مدینه بازگردیم عزیزان ذلیلان را بیرون می‏کنند، در حالی که عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤ منان است، ولی منافقان نمی‏دانند (۸)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید اموال و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نکند، و هر کس چنین کند زیانکار است. (۹)

از آنچه به شما روزی داده‏ ایم انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ یکی از شما فرا رسد، و بگوید پروردگارا! چرا مرا مدت کمی به تاخیر نینداختی، تا صدقه دهم و از صالحان باشم! (۱۰)

خداوند هرگز مرگ کسی را هنگامی که اجلش فرا رسد به تاخیر نمی‏اندازد، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۱۱)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و زمین است برای خدا تسبیح می‏گویند، مالکیت و حکومت از آن او است، و ستایش از آن او، و بر همه چیز توانا است. (۱)

او کسی است که شما را آفرید (و به شما آزادی و اختیار داد) گروهی از شما کافر و گروهی مؤ من هستند، و خداوند به آنچه می‏دهید بینا است. (۲)

آسمانها و زمین را به حق آفرید و شما را تصویر کرد، تصویری زیبا و دلپذیر، و سرانجام بازگشت همه به سوی او است. (۳)

آنچه را در آسمانها و زمین است می‏داند، و از آنچه پنهان یا آشکار می‏کنید با خبر است، و خداوند از آنچه در سینه است آگاه است. (۴)

آیا خبر کسانی که قبل از شما بودند به شما نرسیده است که چگونه طعم گناهان بزرگ خود را چشیدند، و عذاب دردناک برای آنها است؟! (۵)

این به خاطر آن است که رسولان آنها با دلائل روشن به سراغشان آمدند، ولی آنها (از روی کبر و غرور) گفتند: آیا بشرهائی می‏خواهند ما را هدایت کنند؟! و به این ترتیب کافر شدند و روی برگرداندند، و خداوند (از ایمان و طاعتشان) بینیاز بود، و خدا غنی و شایسته ستایش ‍ است. (۶)

کافران پنداشتند که هرگز برانگیخته نخواهند شد بگو آری به پروردگارم سوگند که همه شما (در قیامت) مبعوث خواهید شد، سپس ‍ آنچه را عمل می‏کردید به شما خبر می‏دهند و این برای خداوند آسان است. (۷)

حال که چنین است به خدا و رسول او و نوری که نازل کرده‏ ایم ایمان بیاورید، و بدانید خدا به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۸)

این در زمانی خواهد بود که همه شما را در آن روز اجتماع گردآوری می‏کند، آن روز روز تغابن است (روزی که معلوم می‏شود چه کسانی مغبون شده‏ اند) و هر کس ایمان به خدا آورد و عمل صالح انجام دهد گناهان او را می‏بخشد و او را در باغهائی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است وارد می‏کند، جاودانه در آن می‏مانند و این پیروزی بزرگی است. (۹)

اما کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند آنها اصحاب دوزخند، و جاودانه در آن می‏مانند، و سرانجام آنها سرانجام بدی است. (۱۰)

هیچ مصیبتی رخ نمی‏دهد مگر به اذن خدا، و هر کس به خدا ایمان آورد خداوند قلبش را هدایت می‏کند، و خدا به همه چیز دانا است. (۱۱)

و اطاعت کنید خدا را، و اطاعت کنید پیامبر را، و اگر رویگردان شوید رسول ما جز ابلاغ آشکار وظیفه‏ ای ندارد. (۱۲)

خداوند کسی است که هیچ معبودی جز او نیست و مؤ منان باید فقط بر او توکل کنند. (۱۳)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید بعضی از همسران و فرزندانتان دشمنان شما هستند، از آنها برحذر باشید، و اگر عفو کنید و صرفنظر نمائید و ببخشید (خدا شما را می‏بخشد) چرا که خداوند بخشنده و مهربان است. (۱۴)

اموال و فرزندانتان وسیله آزمایش شما هستند، و اجر و پاداش ‍ عظیم نزد خدا است. (۱۵)

بنابراین تا آنجا که در توان دارید تقوای الهی پیشه کنید، و گوش ‍ دهید و اطاعت نمائید، و انفاق کنید که برای شما بهتر است، و آنها که از بخل و حرص خویشتن مصون بمانند رستگار و پیروزند. (۱۶)

اگر به خدا قرض الحسنه دهید آنرا برای شما مضاعف می‏سازد، و شما را می‏بخشد و خداوند شکر کننده و بردبار است. (۱۷)

او از پنهان و آشکار با خبر است و او عزیز و حکیم است. (۱۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای پیامبر! هر زمان خواستید زنان را طلاق دهید در زمان عده طلاق گوئید (زمانی که از عادت ماهانه پاک شده و با همسرشان نزدیکی نکرده باشند) و حساب عده را نگه دارید، و از خدائی که پروردگار شما است به پرهیزید، نه شما آنها را از خانه‏ هایشان بیرون کنید، و نه آنها (در دوران عده) بیرون روند، مگر اینکه کار زشت آشکاری انجام دهند، این حدود الهی است، و هر کس از حدود الهی تجاوز کند به خویشتن ستم کرده، تو نمی‏دانی شاید خداوند بعد از این، وضع تازه (و وسیله اصلاحی) فراهم کند. (۱)

و هنگامی که عده آنها سرآمد یا آنها را به طرز شایسته‏ ای نگهدارید، و یا به طرز شایسته‏ ای از آنها جدا شوید، و دو مرد عادل از خودتان را گواه گیرید، و شهادت را برای خدا برپا دارید، این چیزی است که افرادی که به خدا و روز قیامت ایمان دارند به آن اندرز داده می‏شوند، و هر کس تقوای الهی پیشه کند خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‏کند. (۲)

و او را از جائی که گمان ندارد روزی می‏دهد، و هر کس بر خداوند توکل کند کفایت امرش را می‏کند، خداوند فرمان خود را به انجام می‏رساند، و خدا برای هر چیزی اندازه‏ ای قرار داده است. (۳)

زنانی از شما که از عادت ماهانه ماءیوسند، اگر در وضع آنها (از نظر بارداری) شک کنید، عده آنان سه ماه است، و همچنین آنها که عادت ماهانه ندیده‏ اند، و عده زنان باردار این است که بار خود را بر زمین بگذارند، و هر کس تقوای الهی پیشه کند خداوند کار را بر او آسان می‏سازد. (۴)

این فرمان خدا است که بر شما نازل کرده، و هر کس تقوای الهی پیشه کند خداوند گناهان او را می‏بخشد، و پاداش او را بزرگ می‏دارد. (۵)

آنها (زنان مطلقه) را هر جا خودتان سکونت دارید، و در توانائی شما است، سکونت دهید، و به آنها زیان نرسانید تا کار را بر آنان تنگ کنید (و مجبور به ترک منزل شوند) و هرگاه باردار باشند نفقه آنها را بپردازید تا وضع حمل کنند، و اگر برای شما فرزند را شیر دهند پاداش ‍ آنها را بپردازید، و (درباره فرزندان کار را) با مشاوره شایسته انجام دهید، و اگر بتوافق نرسیدید زن دیگری شیر دادن آن بچه را بر عهده می‏گیرد. (۶)

آنها که امکانات وسیعی دارند باید از امکانات وسیع خود انفاق کنند، و آنها که تنگدستند از آنچه که خدا به آنها داده انفاق نمایند، خداوند هیچکس را جز به مقدار توانائی که به او داده تکلیف نمی‏کند، خداوند به زودی بعد از سختیها آسانی قرار می‏دهد. (۷)

چه بسیار شهرها و آبادیها که اهل آن از فرمان خدا و رسولانش ‍ سرپیچی کرده‏ اند و ما حساب آنها را به شدت رسیدیم، و به مجازات کم نظیری گرفتار ساختیم. (۸)

آنها وبال کار خود را چشیدند، و عاقبت کارشان خسران بود. (۹)

خداوند عذاب شدیدی برای آنها فراهم ساخته، از مخالفت فرمان خدا بپرهیزید ای صاحبان خرد، ای کسانی که ایمان آورده‏ اید، (زیرا) خداوند چیزی که مایه تذکر شما است بر شما نازل کرده. (۱۰)

رسولی به سوی شما فرستاده که آیات روشن الهی را بر شما تلاوت می‏کند، تا آنها را که ایمان آورده، و عمل صالح انجام داده‏ اند از تاریکیها به نور هدایت کند و هر کس به خدا ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد او را در باغهائی از بهشت وارد سازد که از زیر درختانش ‍ نهرها جاری است، جاودانه در آن می‏مانند، و خداوند روزی نیکوئی برای او قرار داده است. (۱۱)

خداوند کسی است که هفت آسمان را آفرید و از زمین نیز همانند آن را، فرمان او در میان آنها پیوسته نازل می‏شود، تا بدانید که خداوند بر هر چیز توانا است و علم او به همه چیز احاطه دارد. (۱۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای پیامبر! چرا چیزی را که خدا بر تو حلال کرده به خاطر جلب رضایت همسرانت بر خود حرام می‏کنی، و خداوند غفور و رحیم است. (۱)

خداوند راه گشودن سوگندهایتان را (در این گونه موارد) روشن ساخته و خداوند مولای شماست و او عالم و حکیم است. (۲)

به خاطر بیاورید هنگامی را که پیامبر یکی از رازهای خود را به بعضی از همسرانش گفت، ولی هنگامی که وی آن را افشا کرد و خداوند پیامبرش را از آن آگاه ساخت قسمتی از آن را برای او بازگو کرد و از قسمت دیگر خودداری نمود هنگامی که پیامبر همسرش را از آن خبر داد گفت چه کسی تو را از این راز آگاه ساخته ؟ فرمود خدای عالم و آگاه مرا آگاه ساخت! (۳)

اگر از کار خود توبه کنید (به نفع شما است) زیرا دلهایتان از حق منحرف گشته و اگر بر ضد او دست به دست هم دهید (کاری از پیش ‍ نخواهید برد) زیرا خداوند یاور او است، و همچنین جبرئیل و مؤ منان صالح، و فرشتگان بعد از آنها پشتیبان او هستند. (۴)

امید است اگر او شما را طلاق دهد پروردگارش بجای شما همسرانی بهتر برای او قرار دهد، همسرانی مسلمان، مؤ من، متواضع، توبه کار، عابد، هجرت کننده زنانی ثیبه و باکره. (۵)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! خود و خانواده خویش را از آتشی که هیزم آن انسانها و سنگها است نگاهدارید، آتشی که فرشتگانی بر آن گمارده شده که خشن و سختگیرند، و هرگز مخالفت فرمان خدا نمی‏کنند و دستورات او را دقیقا اجرا می‏نمایند! (۶)

ای کسانی که کافر شده‏ اید، امروز عذرخواهی نکنید، چرا که تنها به اعمالتان جزا داده می‏شوید! (۷)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! توبه کنید توبه خالصی، امید است با این کار پروردگارتان گناهانتان را ببخشد، و شما را در باغهائی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است وارد کند، در آن روزی که خداوند پیامبر و کسانی را که با او ایمان آوردند خوار نمی‏کند، این در حالی است که نور آنها از پیشاپیش آنها و از سوی راستشان در حرکت است، و می‏گویند پروردگارا! نور ما را کامل کن، و ما را ببخش که تو بر هر کار قادری. (۸)

ای پیامبر! با کفار و منافقین پیکار کن و بر آنها سخت بگیر، جایگاهشان جهنم است و بد جایگاهی است. (۹)

خداوند مثلی برای کسانی که کافر شده‏ اند زده است، مثل به همسر نوح، و همسر لوط، آنها تحت سرپرستی دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولی به آن دو خیانت کردند، و ارتباط آنها با این دو (پیامبر) سودی به حالشان (در برابر عذاب الهی) نداشت. و به آنها گفته شد: وارد آتش شوید همراه کسانی که وارد می‏شوند! (۱۰)

و خداوند مثلی برای مؤ منان زده، به همسر فرعون، در آن هنگام که گفت پروردگارا! خانه‏ ای برای من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و عمل او نجات ده، و مرا از قوم ظالم رهائی بخش. (۱۱)

و همچنین مریم دختر عمران مثل زده که دامان خود را پاک نگاه داشت، و ما از روح خود در او دمیدیم، او کلمات پروردگار و کتابهایش ‍ را تصدیق کرد، و از مطیعان فرمان خدا بود. (۱۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

پربرکت و زوال ناپذیر است کسی که حکومت جهان هستی به دست او است، و بر همه چیز قادر است. (۱)

همان کسی که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک بهتر عمل می‏کنید و او شکست ناپذیر و بخشنده است. (۲)

همان کسی که هفت آسمان را بر روی یکدیگر آفرید، در آفرینش ‍ خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبی نمی‏بینی، بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللی مشاهده می‏کنی ؟ (۳)

بار دیگر (به عالم هستی) نگاه کن سرانجام چشمانت (در جستجوی خلل و نقصان ناکام مانده) به سوی تو باز می‏گردد در حالی که خسته و ناتوان است. (۴)

ما آسمان پایین را با چراغهای پرفروغی زینت بخشیدیم، و آنها (شهب) را تیرهائی برای شیاطین قرار دادیم و برای آنان عذاب دوزخ فراهم ساختیم. (۵)

و برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است و بد جایگاهی است. (۶)

هنگامی که در آن افکنده می‏شوند صدای وحشتناکی از آن می‏شنوند و این در حالی است که پیوسته می‏جوشد. (۷)

نزدیک است از شدت غضب پاره پاره شود، هر زمان گروهی در آن افکنده می‏شوند نگهبانان دوزخ از آنها سؤ ال می‏کنند: مگر انذارکننده الهی به سراغ شما نیامد! (۸)

می گویند: آری، انذارکننده به سراغ ما آمد، ولی ما او را تکذیب کردیم و گفتیم خداوند هرگز چیزی نازل نکرده، و شما در گمراهی بزرگی هستید! (۹)

و می‏گویند: اگر ما گوش شنوا داشتیم، یا تعقل می‏کردیم، جزء دوزخیان نبودیم. (۱۰)

اینجاست که به گناه خود اعتراف می‏کنند، دور باشند دوزخیان از رحمت خدا! (۱۱)

کسانی که از پروردگارشان در نهان می‏ترسند آمرزش و اجر بزرگی دارند. (۱۲)

گفتار خود را پنهان کنید یا آشکار (تفاوتی نمی‏کند) او به آنچه در دلها است آگاه است. (۱۳)

آیا آن کسی که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست ؟ در حالی که او از اسرار دقیق با خبر، و نسبت به همه چیز عالم است. (۱۴)

او کسی است که زمین را برای شما رام کرد، بر شانه‏ های آن راه بروید، و از روزیهای خداوند بخورید، و بازگشت همه به سوی او است. (۱۵)

آیا خود را از عذاب کسی که حاکم بر آسمان است در امان می‏دانید که دستور دهد زمین بشکافد و شما را فرو برد و دائما به لرزش خود ادامه دهد؟ (۱۶)

یا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان می‏دانید که تندبادی مملو از سنگریزه بر شما فرستد، و به زودی خواهید دانست تهدیدهای من چگونه است ؟ (۱۷)

کسانی که پیش از آنها بودند (آیات الهی را) تکذیب کردند اما (ببین) مجازات من چگونه بود؟ (۱۸)

آیا پرندگانی را که بالای سرشان گاه بالهای خود را گسترده و گاه جمع می‏کنند نگاه نکردند؟ جز خداوند رحمان کسی آنها را بر فراز آسمان نگه نمی‏دارد چرا که او به هر چیز بینا است. (۱۹)

آیا کسی که لشکر شما است می‏تواند شما را در برابر خداوند یاری دهد، ولی کافران تنها گرفتار غرورند. (۲۰)

یا آن کسی که شما را روزی می‏دهد اگر روزیش را باز دارد (چه کسی می‏تواند نیاز شما را تاءمین کند) ولی آنها در سرکشی و فرار از حقیقت لجاجت می‏ورزند. (۲۱)

آیا کسی که به رو افتاده حرکت می‏کند به هدایت نزدیکتر است یا کسی که راست قامت در صراط مستقیم گام برمی دارد؟! (۲۲)

بگو او کسی است که شما را آفرید، و برای شما چشم و گوش و قلب قرار دارد اما کمتر سپاسگزاری می‏کنید. (۲۳)

بگو: او کسی است که شما را در زمین خلق کرد، و به سوی او باز می‏گردید. (۲۴)

آنها می‏گویند: اگر راست می‏گوئید این وعده قیامت چه زمانی است ؟ (۲۵)

بگو علم آن مخصوص خدا است و من فقط بیم دهنده آشکار هستم. (۲۶)

هنگامی که آن وعده الهی را از نزدیک می‏بینند صورت کافران زشت و سیاه می‏گردد و به آنها گفته می‏شود این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید. (۲۷)

بگو: اگر خداوند من و تمام کسانی را که با من هستند هلاک کند یا مورد ترحم قرار دهد، چه کسی کافران را از عذاب دردناک پناه می‏دهد؟ (۲۸)

بگو: او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده‏ ایم، و بر او توکل کرده‏ ایم و به زودی می‏دانید چه کسی در گمراهی آشکار است ؟ (۲۹)

بگو: به من خبر دهید اگر آبهای (سرزمین) شما در زمین فرو رود چه کسی می‏تواند آب جاری در دسترس شما قرار دهد؟ (۳۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ن، سوگند به قلم، و آنچه را با قلم می‏نویسند (۱)

به برکت نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی. (۲)

و برای تو اجر و پاداشی عظیم و همیشگی است. (۳)

و تو اخلاق عظیم و برجسته‏ ای داری. (۴)

و به زودی تو می‏بینی و آنها نیز می‏بینند. (۵)

که کدامیک از شما مجنون هستید. (۶)

پروردگار تو بهتر از هر کس می‏داند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایت یافتگان را نیز بهتر می‏شناسد. (۷)

حال که چنین است از تکذیب کنندگان اطاعت مکن. (۸)

آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها نرمش نشان دهند (نرمشی تواءم با انحراف از مسیر حق). (۹)

و اطاعت از کسی که بسیار سوگند یاد می‏کند و پست است مکن (۱۰)

کسی که بسیار عیبجو و سخن چین است. (۱۱)

و بسیار مانع کار خیر. و تجاوزگر، و گناهکار است. (۱۲)

علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است. (۱۳)

مبادا به خاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است از او پیروی کنی. (۱۴)

هنگامی که آیات ما بر او خوانده می‏شود می‏گوید اینها افسانه‏ های خرافی پیشینیان است. (۱۵)

به زودی ما بر بینی او علامت و داغ ننگ می‏نهیم. (۱۶)

ما آنها را آزمودیم همانگونه که صاحبان باغ را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه‏ های باغ را صبحگاهان (دور از انظار مستمندان) بچینند. (۱۷)

و هیچ از آن استثنا نکنند. (۱۸)

اما عذابی فراگیر (شبانه) بر تمام باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند. (۱۹)

و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد. (۲۰)

صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند. (۲۱)

که به سوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه‏ ها را دارید. (۲۲)

آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم می‏گفتند. (۲۳)

مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود! (۲۴)

آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. (۲۵)

هنگامی که (وارد باغ شدند، و) آن را دیدند گفتند: ما راه را گم کرده‏ ایم! (۲۶)

(آری همه چیز به طور کامل از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم. (۲۷)

یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمی‏گوئید؟ (۲۸)

گفتند: منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم. (۲۹)

سپس آنها رو به هم کردند و به ملامت یکدیگر پرداختند. (۳۰)

(و فریادشان بلند شد) گفتند: وای بر ما که طغیانگر بودیم. (۳۱)

امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن را بجای آن به ما بدهد، چرا که ما به او دل بسته‏ ایم. (۳۲)

اینگونه است عذاب خداوند (در دنیا) و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر می‏دانستند. (۳۳)

برای پرهیزکاران نزد پروردگارشان باغهای پرنعمت بهشت است (۳۴)

آیا مؤ منان را همچون مجرمان قرار می‏دهیم ؟ (۳۵)

شما را چه می‏شود؟ چگونه داوری می‏کنید؟ (۳۶)

آیا کتابی دارید که از آن درس می‏خوانید؟ (۳۷)

که آنچه را شما انتخاب می‏کنید از آن شما است؟ (۳۸)

یا اینکه عهد و پیمان مؤ کد و مستمری تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را به نفع خود اختیار می‏کنید برای شما قرار می‏دهد؟ (۳۹)

از آنها بپرس کدامیک از آنان چنین چیزی را تضمین می‏کند؟ (۴۰)

یا اینکه معبودانی دارند (که آنها را شریک خدا قرار داده‏ اند و برای آنان شفاعت می‏کنند) اگر راست می‏گویند معبودان خود را ارائه دهند. (۴۱)

به خاطر بیاورید روزی را که ساق پاها از وحشت برهنه می‏گردد و دعوت به سجود می‏شوند اما قادر بر آن نیستند! (۴۲)

این در حالی است که چشمهای آنها (از شدت ندامت و شرمساری) به زیر افتاده و ذلت و خواری وجود آنها را فرا گرفته، آنها پیش از این دعوت به سجود می‏شدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانائی آن را ندارند) (۴۳)

اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب می‏کنند رها کن و ما آنها را از آنجا که نمی‏دانند تدریجا به سوی عذاب پیش می‏بریم. (۴۴)

و به آنها مهلت می‏دهم، چرا که نقشه‏ های من محکم و دقیق است. (۴۵)

یا اینکه تو از آنها مطالبه مزدی می‏کنی که پرداخت آن برای آنها سنگین است؟! (۴۶)

یا اسرار غیب نزد آنها است، و آن را می‏نویسند (و به یکدیگر می‏دهند)؟ (۴۷)

اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش و مانند صاحب ماهی (یونس) نباش (که در تقاضای مجازات قومش ‍ عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که خدا را خواند در حالی که مملو از اندوه بود. (۴۸)

و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود (از شکم ماهی) بیرون افکنده می‏شد در حالی که مذموم بود. (۴۹)

ولی پروردگارش او را برگزید، و از صالحان قرار داد. (۵۰)

نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را می‏شنوند تو را با چشمان خود هلاک کنند و می‏گویند او دیوانه است! (۵۱)

در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست. (۵۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آن روزی که مسلما واقع می‏شود. (۱)

چه روز واقع شدنی است؟ (۲)

و تو چه می‏دانی آن روز تحقق یابنده چیست؟ (۳)

قوم ثمود و عاد عذاب کوبنده الهی را انکار کردند. (۴)

اما قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند. (۵)

و اما قوم «عاد» به وسیله تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند. (۶)

(خداوند) این تندباد را هفت شب و هشت روز پی در پی و بنیانکن بر آنها مسلط ساخت و (اگر آنجا بودی) می‏دیدی که آن قوم همچون تنه‏ های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تندباد روی زمین افتاده و هلاک شده‏ اند. (۷)

آیا کسی از آنها را باقی می‏بینی ؟ (۸)

و فرعون و کسانی که قبل از او بودند، و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب گناهان بزرگ شدند. (۹)

با فرستاده رسول پروردگارشان مخالفت کردند، و خداوند نیز آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت. (۱۰)

ما هنگامی که آب طغیان کرد شما را سوار بر کشتی کردیم. (۱۱)

تا آن را وسیله تذکری برای شما قرار دهیم، و گوشهای شنوا آن را نگهداری می‏کنند. (۱۲)

به محض اینکه یکبار در صور دمیده شود، (۱۳)

و زمین و کوهها از جا برداشته شوند و یکباره درهم کوبیده و متلاشی گردند، (۱۴)

در آن روز «واقعه عظیم» روی می‏دهد! (۱۵)

آسمانها از هم می‏شکافند و سست می‏گردند و فرو می‏ریزند. (۱۶)

فرشتگان در جوانب و کناره‏ های آسمان قرار می‏گیرند. (و برای انجام ماموریتها آماده می‏شوند) و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل می‏کنند. (۱۷)

در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه می‏شوید، و چیزی از کارهای شما مخفی نمی‏ماند. (۱۸)

اما کسی که نامه اعمالش به دست راست او است (از فرط خوشحالی و مباهات) فریاد می‏زند که (ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید. (۱۹)

من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) من به حساب اعمالم می‏رسم. (۲۰)

او در یک زندگی کاملا رضایتبخش قرار خواهد داشت. (۲۱)

در بهشتی عالی، (۲۲)

که میوه‏ هایش در دسترس است. (۲۳)

(و به آنها گفته می‏شود) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایام گذشته انجام دادید. (۲۴)

اما کسی که نامه اعمال او به دست چپش داده شده می‏گوید: ای کاش هرگز نامه اعمالم به من داده نمی‏شد. (۲۵)

و نمی‏دانستم حساب من چیست ؟ (۲۶)

ای کاش مرگم فرا می‏رسید! (۲۷)

مال و ثروتم هرگز مرا بینیاز نکرد، (۲۸)

قدرت من نیز از دست رفت! (۲۹)

او را بگیرید و در بند و زنجیرش کنید! (۳۰)

سپس او را در دوزخ بیفکنید! (۳۱)

بعد او را به زنجیری که هفتاد ذرع است ببندید! (۳۲)

چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمی‏آورد. (۳۳)

و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‏نمود. (۳۴)

لذا امروز در اینجا یار مهربانی ندارد. (۳۵)

و نه طعامی جز از چرک و خون. (۳۶)

غذائی که جز خطاکاران آن را نمی‏خورند. (۳۷)

سوگند می‏خورم به آنچه می‏بینید. (۳۸)

و آنچه نمی‏بینید. (۳۹)

که این قرآن گفتار رسول بزرگواری است. (۴۰)

و گفته شاعری نیست، اما کمتر ایمان می‏آورید. (۴۱)

و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکر می‏شوید. (۴۲)

بلکه کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۴۳)

هرگاه او سخنی دروغ بر ما می‏بست، (۴۴)

ما او را با قدرت گرفتیم، (۴۵)

سپس رگ قلبش را قطع می‏کردیم! (۴۶)

واحدی از شما نمی‏توانست مانع شود و از او حمایت کند. (۴۷)

این مسلما تذکری است برای پرهیزگاران. (۴۸)

و ما می‏دانیم که بعضی از شما آن را تکذیب می‏کنید. (۴۹)

و این مایه حسرت کافران است. (۵۰)

و آن یقین خالص است. (۵۱)

حال که چنین است بنام پروردگار بزرگت تسبیح گو. (۵۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

تقاضا کننده‏ ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! (۱)

این عذاب مخصوص کافران است، و هیچکس نمی‏تواند آن را دفع کند. (۲)

از سوی خداوند ذی المعارج است (خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود می‏کند). (۳)

فرشتگان و روح (فرشته مخصوص) به سوی او عروج می‏کنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است. (۴)

بنابراین صبر جمیل پیشه کن. (۵)

زیرا آنها آن روز را دور می‏بینند. (۶)

و ما آن را نزدیک می‏بینیم! (۷)

همان روز که آسمان همچون فلز گداخته می‏شود. (۸)

و کوهها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود. (۹)

و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمی‏گیرد! (۱۰)

آنان را به آنها نشان می‏دهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است) چنان است که گنهکار دوست می‏دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند. (۱۱)

و همسر و برادرش را. (۱۲)

و قبیله‏ اش که همیشه از او حمایت می‏کردند. (۱۳)

و تمام مردم روی زمین را تا مایه نجاتش شود. (۱۴)

اما هرگز چنین نیست شعله‏ های سوزان آتش است. (۱۵)

دست و پا و پوست سر را می‏کند و می‏برد. (۱۶)

و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا می‏زند. (۱۷)

و آنها که اموال را جمع و ذخیره کردند. (۱۸)

انسان حریص و کم طاقت آفریده شده. (۱۹)

هنگامی که بدی به او رسد بیتابی می‏کند. (۲۰)

و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران می‏شود. (۲۱)

مگر نمازگزاران. (۲۲)

آنها که نمازها را مرتبا بجا می‏آورند. (۲۳)

و آنها که در اموالشان حق معلومی است. (۲۴)

برای تقاضا کنندگان و محرومان. (۲۵)

و آنها که به روز جزا ایمان دارند. (۲۶)

و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند. (۲۷)

چرا که هیچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نمی‏بینند. (۲۸)

و آنها که دامان خویش را از بیعفتی حفظ می‏کنند. (۲۹)

و آمیزش جنسی جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند) ندارند ولی در بهره گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود. (۳۰)

و هر کس ماوراء این را طلب کند متجاوز است. (۳۱)

و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‏کنند. (۳۲)

و آنها که قیام به ادای شهادت حق می‏نمایند. (۳۳)

و آنها که بر نماز مواظبت دارند. (۳۴)

این افراد در باغهای بهشتی گرامیند. (۳۵)

این کافران را چه می‏شود که با سرعت نزد تو می‏آیند. (۳۶)

از راست و چپ، گروه گروه (طمع بهشت دارند)! (۳۷)

آیا هر یک از آنها طمع دارد که در بهشت پر نعمت الهی وارد شود؟ (۳۸)

هرگز چنین نیست، ما آنها را از آنچه خودشان می‏دانند آفریده‏ ایم! (۳۹)

سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم. (۴۰)

بر اینکه جای آنها را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند، و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد. (۴۱)

آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازی کنند، تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند. (۴۲)

همان روز که از قبرها به سرعت خارج می‏شوند، گوئی به سوی بتهایشان می‏دوند! (۴۳)

در حالی که چشمهای آنها از شدت وحشت به زیر افتاده، و پرده‏ ای از ذلت و خواری آنها را پوشانده است (و به آنها گفته می‏شود) این همان روزی است که به شما وعده داده می‏شد. (۴۴)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم، و گفتیم: قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید. (۱)

گفت: ای قوم! من برای شما بیم دهنده آشکاری هستم. (۲)

که خدا را پرستش کنید، و از مخالفت او بپرهیزید، و مرا اطاعت نمائید. (۳)

اگر چنین کنید خدا گناهانتان را می‏آمرزد، و تا زمان معینی شما را عمر می‏دهد، اما هنگامی که اجل الهی فرا رسد تاخیری نخواهد داشت اگر می‏دانستید. (۴)

(نوح) گفت پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (به سوی تو) دعوت کردم. (۵)

اما دعوت من چیزی جز فرار از حق بر آنها نیفزود! (۶)

و من هر زمان آنها را دعوت کردم که ایمان بیاورند و تو آنها را بیامرزی انگشتان خویش را در گوشها قرار داده، و لباسهایشان را بر خود (پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند، و شدیدا استکبار کردند. (۷)

سپس من آنها را آشکارا (به توحید و بندگی تو) دعوت کردم. (۸)

و پنهان آنها را به سوی تو خواندم. (۹)

به آنها گفتم از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است. (۱۰)

تا بارانهای پر برکت آسمان را پی درپی بر شما فرستد، (۱۱)

و شما را با اموال و فرزندان فراوان امداد کند، و باغهای سر سبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد. (۱۲)

چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟ (۱۳)

در حالی که شما را در مراحل مختلف آفریده است. (۱۴)

آیا نمی‏دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده ؟ (۱۵)

و ماه را در میان آسمانها مایه روشنائی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است. (۱۶)

و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید! (۱۷)

سپس شما را به همان زمین باز می‏گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‏سازد. (۱۸)

و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‏ ای قرار داد. (۱۹)

تا از راههای وسیع و دره‏ های آن بگذرید (و به هر نقطه می‏خواهید بروید). (۲۰)

نوح (بعد از یاءس از هدایت آنها) عرض کرد پروردگارا! آنها نافرمانی من کردند، و از کسانی پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانکاری بر آنها نیفزوده. (۲۱)

و (این رهبران گمراه) مکر عظیمی به کار بردند. (۲۲)

و گفتند: دست از خدایان و بتهای خود بر ندارید، مخصوصا بتهای «ود» و «سواع» و «یغوث» و «یعوق» و «نسر» را رها نکنید! (۲۳)

و آنها گروه بسیاری را گمراه کردند خداوندا! ظالمان را جز ضلالت میفزا! (۲۴)

(آری سر انجام) همگی به خاطر گناهانشان غرق شدند، و در آتش ‍ دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند! (۲۵)

«نوح» گفت: پروردگارا! روی زمین احدی از کافران را زنده مگذار. (۲۶)

چرا که اگر آنها را بگذاری بندگانت را گمراه می‏کنند، و جز نسلی فاجر و کافر به وجود نمی‏آورند. (۲۷)

پروردگارا! مرا بیامرز، و همچنین پدر و مادرم، و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را، و ظالمان را جز هلاکت میفزا! (۲۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

بگو به من وحی شده است که جمعی از «جن» به سخنانم گوش فرا داده‏ اند، سپس گفته‏ اند: ما قرآن عجیبی شنیده‏ ایم! (۱)

که به راه راست هدایت می‏کند، لذا ما به آن ایمان آورده‏ ایم، و هرگز احدی را شریک پروردگارمان قرار نمی‏دهیم. (۲)

و اینکه بلند است مقام با عظمت پروردگار ما، و او هرگز برای خود همسر و فرزندی انتخاب نکرده است. (۳)

و اینکه سفیهان ما درباره خداوند سخنان ناروا می‏گفتند. (۴)

و اینکه ما گمان می‏کردیم که انس و جن هرگز دروغ بر خدا نمی‏بندند. (۵)

و اینکه مردانی از بشر به مردانی از جن پناه می‏بردند، و آنها سبب افزایش گمراهی و طغیانشان می‏شدند. (۶)

و اینکه آنها گمان کردند همانگونه که شما گمان می‏کردید که خداوند هرگز کسی را (به نبوت) مبعوث نمی‏کند. (۷)

و اینکه ما آسمان را جستجو کردیم، و همه را پر از محافظان قوی و تیرهای شهب یافتیم! (۸)

و اینکه ما پیش از این به استراق سمع در آسمانها می‏نشستیم. اما اکنون هر کس بخواهد استراق سمع کند شهابی را در کمین خود می‏یابد! (۹)

و اینکه (با این اوضاع و احوال) ما نمی‏دانیم آیا اراده شری درباره اهل زمین شده یا پروردگارشان اراده کرده است آنها هدایت کند. (۱۰)

و اینکه در میان ما افرادی صالح و افرادی غیر صالحند، و ما گروههای متفاوتی هستیم. (۱۱)

و اینکه ما یقین داریم هرگز نمی‏توانیم بر اراده خداوند در زمین غالب شویم، و نمی‏توانیم از پنجه قدرت او فرار کنیم. (۱۲)

و اینکه ما هنگامی که هدایت قرآن را شنیدیم به آن ایمان آوردیم، و هر کس به پروردگارش ایمان بیاورد نه از نقصان می‏ترسند و نه از ظلم. (۱۳)

و اینکه گروهی از ما مسلمانان، و گروهی ظالمند، هر کس اسلام را اختیار کند راه راست را برگزیده. (۱۴)

و اما ظالمان آتشگیره دوزخند! (۱۵)

و اگر آنها (جن و انس) بر طریقه (ایمان) استقامت ورزند ما آنها را با آب فراوان سیراب می‏کنیم. (۱۶)

هدف این است که ما آنها را با این نعمت فراوان بیازمائیم و هر کس ‍ از ذکر پروردگارش روی گردان شود او را به عذاب شدید و روز افزونی گرفتار می‏سازد. (۱۷)

و اینکه مساجد از آن خدا است، در این مساجد احدی را با خدا نخوانید؟ (۱۸)

و اینکه هنگامی که بنده خدا (محمد (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) به عبادت) برمی خاست، و او را می‏خواند گروهی سخت اطراف او جمع می‏شدند. (۱۹)

بگو: من تنها پروردگارم را می‏خوانم، و هیچکس را شریک او قرار نمی‏دهم. (۲۰)

بگو: من مالک زیان و هدایتی برای شما نیستم. (۲۱)

بگو: (اگر من بر خلاف فرمانش رفتار کنم) هیچکس مرا در برابر او پناه نمی‏دهد و پناهگاهی جز او نمی‏یابم. (۲۲)

تنها وظیفه من ابلاغ از سوی خدا، و رساندن رسالات او است و هر کس نافرمانی خدا و رسولش کند آتش دوزخ از آن او است، جاودانه در آن می‏مانند. (۲۳)

(این کارشکنی کفار همچنان ادامه می‏یابد) تا زمانی که آنچه را به آنها وعده داده شده ببینند، آنگاه می‏دانند چه کسی یاورش ضعیفتر و جمعیتش کمتر است. (۲۴)

بگو من نمی‏دانم آنچه به شما وعده داده شده نزدیک است، یا پروردگارم زمانی برای آن قرار می‏دهد؟! (۲۵)

عالم الغیب او است، و هیچکس را بر اسرار غیبش آگاه نمی‏سازد، (۲۶)

مگر رسولانی که آنها را برگزیده است و مراقبینی از پیش رو و پشت سر برای آنها قرار می‏دهد. (۲۷)

تا بداند پیامبرانش رسالتهای پروردگارشان را ابلاغ کرده‏ اند، و او به آنچه نزد آنها است احاطه دارد، و هر چیزی را احصا کرده است. (۲۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای جامه به خود پیچیده! (۱)

شب را جز کمی، به پا خیز! (۲)

نیمی از شب را، یا کمی از آن کم کن. (۳)

یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان. (۴)

چرا که ما بزودی سخنی سنگین به تو القا خواهیم کرد! (۵)

مسلّماً نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‌تر است! (۶)

و تو در روز تلاش مستمر و طولانی خواهی داشت. (۷)

نام پروردگارت را یاد کن و تنها به او دل ببند. (۸)

همان پروردگار شرق و غرب که معبودی جز او نیست، او را نگاهبان و وکیل خود انتخاب کن. (۹)

و در برابر آنچه آنها (دشمنان) می‏گویند شکیبا باش و به طرزی شایسته از آنها دوری نما. (۱۰)

مرا با تکذیب کنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را کمی مهلت ده! (۱۱)

که نزد ما غل و زنجیرها (آتش) دوزخ است. (۱۲)

و غذائی گلوگیر، و عذابی دردناک! (۱۳)

در آن روز که زمین و کوهها سخت به لرزه می‏افتد، و کوهها (چنان درهم کوبیده می‏شود که) به شکل توده‏ هائی از شن نرم درمی آید! (۱۴)

ما پیامبری به سوی شما فرستادیم که گواه بر شما است، همان گونه که به سوی فرعون رسولی فرستادیم. (۱۵)

فرعون به مخالفت و نافرمانی آن رسول برخاست، و ما او را شدیدا مجازات کردیم. (۱۶)

شما اگر کافر شوید چگونه خود را (از عذاب شدید الهی) برکنار می‏دارید در آن روز که کودکان را پیر می‏کند؟ (۱۷)

در آن روز آسمان از هم شکافته می‏شود، و وعده او تحقق می‏یابد. (۱۸)

این هشدار و تذکری است و هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش بر می‏گزیند. (۱۹)

پروردگارت می‏داند که تو و گروهی از کسانی که با تو هستند نزدیک دو سوم از شب یا نصف یا ثلث آن را بپا می‏خیزید، و خداوند شب و روز را اندازه گیری می‏کند، او می‏داند که شما نمی‏توانید مقدار آن را (دقیقا) اندازه گیری کنید، لذا شما را بخشید اکنون آن مقدار از قرآن که برای شما میسر است تلاوت کنید، او می‏داند به زودی گروهی از شما بیمار می‏شوند، و گروهی دیگر برای به دست آوردن فضل الهی (و کسب روزی) به سفر می‏روند، و گروهی دیگری در راه خدا جهاد می‏کنند، پس آن مقدار که برای شما ممکن است از آن تلاوت کنید، و نماز را بر پا دارید و زکات ادا کنید، و به خدا قرض الحسنه دهید (در راه او انفاق نمائید) و (بدانید) آنچه را از کارهای خیر برای خود از پیش می‏فرستید نزد خدا به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت، و از خدا آمرزش بطلبید که خداوند غفور و رحیم است. (۲۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای در بستر خواب آرمیده! (۱)

برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده). (۲)

و پروردگارت را بزرگ بشمار. (۳)

و لباست را پاک کن. (۴)

و از پلیدیها بپرهیز. (۵)

و منت مگذار، و فزونی مطلب. (۶)

و به خاطر پروردگارت شکیبائی کن. (۷)

هنگامی که در صور دمیده شود. (۸)

آن روز روز سختی است. (۹)

و برای کافران آسان نیست. (۱۰)

مرا با کسی که او را تنها آفریدم واگذار! (۱۱)

همان کس که برای او مال گسترده‏ ای قرار دادم. (۱۲)

و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند. (۱۳)

و وسائل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم. (۱۴)

باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم! (۱۵)

هرگز چنین نخواهد شد، چرا که او نسبت به آیات ما دشمنی می‏ورزد. (۱۶)

به زودی او را مجبور می‏کنم که از قله زندگی بالا رود (سپس او را به زیر می‏افکنم) (۱۷)

او (برای مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت. (۱۸)

مرگ بر او باد چگونه (برای مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد. (۱۹)

باز هم مرگ بر او چگونه مطلب (و نقشه شیطانی خود را) آماده نمود. (۲۰)

سپس نگاهی افکند. (۲۱)

بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد. (۲۲)

سپس پشت (به حق) کرد و تکبر ورزید. (۲۳)

و سرانجام گفت این (قرآن) چیزی جز یک سحر جالب همچون سحرهای پیشینیان نیست! (۲۴)

این جز سخن انسان نمی‏باشد! (۲۵)

(اما) به زودی او را وارد دوزخ می‏کنیم. (۲۶)

و تو نمی‏دانی دوزخ چیست ؟ (۲۷)

(آتشی است که) نه چیزی را باقی می‏گذارد و نه چیزی را رها می‏سازد! (۲۸)

پوست تن را به کلی دگرگون می‏کند. (۲۹)

نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‏ اند! (۳۰)

ماءموران دوزخ را جز فرشتگان (عذاب) قرار ندادیم، و تعداد آنها را جز برای آزمایش کافران معین نکردیم، تا اهل کتاب (یهود و نصاری) یقین پیدا کنند، و ایمان مؤ منان افزوده شود، و اهل کتاب و مؤ منان (در حقانیت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند، و کافران بگویند: خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟ (آری) اینگونه خداوند هر کس ‍ را بخواهد گمراه می‏سازد و هر کس را بخواهد هدایت می‏کند، و لشکریان پروردگارت را جز او کسی نمی‏داند، و این جز هشدار و تذکری برای انسانها نیست. (۳۱)

اینچنین نیست که آنها تصور می‏کنند، سوگند به ماه. (۳۲)

و به شب هنگامی که (دامن برچیند و) پشت کند. (۳۳)

و به صبح هنگامی که چهره بگشاید. (۳۴)

که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است. (۳۵)

هشدار و انذاری است برای همه انسانها. (۳۶)

برای کسانی از شما که می‏خواهند تقدم جویند یا عقب بمانند (به سوی هدایت خیرات پیش روند یا نروند). (۳۷)

هر کس در گرو اعمال خویش است. (۳۸)

مگر اصحاب الیمین (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوی به دست راستشان می‏دهند). (۳۹)

آنها در باغهای بهشتند و سؤ ال می‏کنند. (۴۰)

از مجرمان: (۴۱)

چه چیز شما را به دوزخ فرستاد؟ (۴۲)

می گویند: ما از نمازگزاران نبودیم! (۴۳)

و اطعام مستمند نمی‏کردیم! (۴۴)

و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم. (۴۵)

و همواره روز جزا را انکار می‏کردیم. (۴۶)

تا زمانی که مرگ ما فرا رسید. (۴۷)

لذا شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودی نمی‏بخشید. (۴۸)

چرا آنها اینهمه از تذکر گریزانند؟ (۴۹)

گوئی آنها گورخرانی هستند رمیده. (۵۰)

که از شیر فرار کرده‏ اند! (۵۱)

بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏ ای (از سوی خدا) برای او فرستاده شود. (۵۲)

چنین نیست که آنها می‏گویند، بلکه آنها از آخرت نمی‏ترسند. (۵۳)

چنین نیست که آنها می‏گویند، آن (قرآن) یک تذکر و یادآوری است. (۵۴)

هر کس بخواهد از آن پند می‏گیرد. (۵۵)

و هیچکس پند نمی‏گیرد مگر اینکه خدا بخواهد، او اهل تقوی و آمرزش است. (۵۶)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به روز قیامت. (۱)

و سوگند به نفس لوامه، وجدان بیدار و ملامتگر، (که رستاخیز حق است). (۲)

آیا انسان می‏پندارد که استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟ (۳)

آری قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم. (۴)

(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او می‏خواهد (آزاد باشد و) مادام العمر گناه کند. (۵)

(لذا) می‏پرسد قیامت کی خواهد آمد. (۶)

در آن هنگام چشمها از شدت وحشت به گردش در می‏آید. (۷)

و ماه بینور گردد. (۸)

و خورشید و ماه یکجا جمع شوند. (۹)

آن روز انسان می‏گوید: را فرار کجاست ؟ (۱۰)

هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد. (۱۱)

و قرارگاه نهائی تنها به سوی پروردگار تو است. (۱۲)

و در آن روز انسان را از تمام کارهائی که از پیش یا پس فرستاده، آگاه می‏کنند. (۱۳)

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است. (۱۴)

هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهائی بتراشد. (۱۵)

زبانت را به خاطر عجله برای خواندن آن (قرآن) حرکت مده. (۱۶)

چرا که جمع و خواندن آن بر عهده ماست. (۱۷)

و هنگامی که ما آن را خواندیم از آن پیروی کن. (۱۸)

سپس بیان (و توضیح) آن نیز بر عهده ماست. (۱۹)

چنین نیست که شما می‏پندارید (و دلایل معاد را مخفی می‏شمرید) بلکه شما دنیای زودگذر را دوست دارید (و هوسرانی بیقید و شرط را). (۲۰)

و آخرت را رها می‏کنید. (۲۱)

در آن روز صورتهائی شاداب و مسرور است. (۲۲)

و به پروردگارش می‏نگرد! (۲۳)

و در آن روز صورتهائی درهم کشیده است. (۲۴)

زیرا می‏داند عذابی در مورد او انجام می‏شود که پشت را درهم می‏شکند! (۲۵)

چنین نیست، او هرگز ایمان نمی‏آورد تا جان به گلوگاهش ‍ رسد. (۲۶)

و گفته شود: آیا کسی هست که این بیمار را از مرگ نجات دهد؟! (۲۷)

و یقین به فراق از دنیا پیدا کند. (۲۸)

و ساق پاها (از شدت جان دادن) به هم می‏پیچید. (۲۹)

(آری) در آن روز مسیر همه به سوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود. (۳۰)

او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (۳۱)

بلکه تکذیب کرد، و روی گردان شد. (۳۲)

سپس به سوی خانواده خود بازگشت در حالی که متکبرانه قدم بر می‏داشت. (۳۳)

عذاب الهی برای تو شایسته تر است، شایسته تر! (۳۴)

سپس عذاب الهی برای تو شایسته تر است، شایسته تر! (۳۵)

آیا انسان گمان می‏کند بیهوده و بیهدف رها می‏شود؟ (۳۶)

آیا او نطفه‏ ای از منی که در رحم ریخته می‏شود نبود؟ (۳۷)

سپس به صورت خون بسته در آمد، و او را آفرید و موزون ساخت ؟ (۳۸)

و از او دو زوج مذکر و مؤ نث آفرید. (۳۹)

آیا چنین کسی قادر نیست که مردگان را زنده کند؟! (۴۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آیا چنین نیست که زمانی طولانی بر انسان گذشت که چیز قابل ذکری نبود؟! (۱)

ما انسان را از نطفه مختلطی آفریدیم، و او را می‏آزمائیم (لذا) او را شنوا و بینا قرار دادیم. (۲)

ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا کفران کند. (۳)

ما برای کافران زنجیرها و غلها و شعله‏ های سوزان آماده کرده‏ ایم. (۴)

ابرار (نیکان) از جامی می‏نوشند که با عطر خوشی آمیخته است. (۵)

از چشمه‏ ای که بندگان خاص خدا از آن می‏نوشند، و از هر جا بخواهند آنرا جاری می‏سازند! (۶)

آنها به نذر خود وفا می‏کنند، و از روزی که عذابش گسترده است می‏ترسند. (۷)

و غذای (خود) را با اینکه به آن علاقه (و نیاز) دارند به مسکین و یتیم و اسیر می‏دهند. (۸)

(و می‏گویند) ما شما را برای خدا اطعام می‏کنیم و، هیچ پاداش و تشکری از شما نمی‏خواهیم. (۹)

ما از پروردگارمان خائفیم در آن روز که عبوس و شدید است. (۱۰)

از این رو خداوند آنها را از شر آن روز نگه می‏دارد و از آنها استقبال می‏کند در حالی که شادمان و مسرورند. (۱۱)

خداوند در برابر شکیبائی آنان، بهشت و لباسهای حریر بهشتی را به آنها پاداش می‏دهد. (۱۲)

این در حالی است که بر تختهای زیبا تکیه کرده‏ اند، نه آفتاب را در آنجا می‏بینند، نه سرما را. (۱۳)

و در حالی است که سایه‏ های آن (درختان بهشتی) بر آنها فرو افتاده، و چیدن میوه‏ هایش بسیار آسان است. (۱۴)

و در گرداگرد آنها ظرفهائی از نقره، و قدحهائی بلورین می‏گردانند (مملو از بهترین غذاها و نوشیدنی ها) (۱۵)

ظرفهای بلورینی از نقره! که آنها را به اندازه لازم آماده کرده‏ اند. (۱۶)

و در آنجا از جامهائی سیراب می‏شوند که لبریز از شراب طهوری است که با زنجبیل آمیخته است. (۱۷)

از چشمه‏ ای در بهشت که نامش سلسبیل است. (۱۸)

و بر گرد آنها نوجوانانی جاودانی (برای پذیرائی) می‏گردند که هر گاه آنها را ببینی گمان می‏کنی مروارید پراکنده‏ اند! (۱۹)

و هنگامی که آنجا را ببینی نعمتها و ملک عظیمی را می‏بینی! (۲۰)

بر اندام آنها (بهشتیان) لباسهائی است از حریر نازک سبز رنگ، و از دیبای ضخیم و با دستبندهائی از نقره تزیین شده‏ اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنها می‏نوشاند! (۲۱)

این جزای شما است و سعی و تلاش شما مورد قدردانی است. (۲۲)

مسلما ما قرآن را بر تو نازل کردیم. (۲۳)

پس در (تبلیغ و اجرای) حکم پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهکار و کافری از آنان اطاعت مکن. (۲۴)

و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور. (۲۵)

و در شبانگاه برای او سجده کن، و مقداری طولانی از شب، او را تسبیح گوی. (۲۶)

آنها زندگی زودگذر دنیا را دوست دارند در حالی که پشت سر خود روز سخت و سنگینی را رها می‏کنند. (۲۷)

ما آنها را آفریدیم و پیوندهای وجودشان را محکم کردیم، و هر زمان بخواهیم جای آنان را به گروه دیگری می‏دهیم. (۲۸)

این یک تذکر و یاد آوری است و هر کس بخواهد (با استفاده از آن) راهی به سوی پروردگارش انتخاب می‏کند. (۲۹)

و شما چیزی را نمی‏خواهید مگر اینکه خدا بخواهد، خداوند عالم و حکیم است. (۳۰)

هر کس را بخواهد (و شایسته ببیند) در رحمت خود وارد می‏کند، و برای ظالمان عذاب دردناکی فراهم ساخته است. (۳۱)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به فرشتگانی که پی درپی فرستاده می‏شوند. (۱)

و آنها که همچون تند باد حرکت می‏کنند. (۲)

و سوگند به آنها که (ابرها را) می‏گسترانند، و منتشر می‏سازند. (۳)

و آنها که جدا می‏کنند. (۴)

و سوگند به آنها که آیات بیدار کننده (الهی) را به (انبیاء) القا می‏نمایند. (۵)

برای اتمام حجت، یا انذار! (۶)

که آنچه به شما (درباره قیامت) وعده داده می‏شود به وقوع می‏پیوندد. (۷)

در آن هنگام که ستارگان محو و تاریک گردند، (۸)

و (کواکب) آسمان از هم بشکافند، (۹)

و در آن زمان که کوهها از جا کنده شوند. (۱۰)

و در آن هنگام که برای پیامبران (به منظور اداء شهادت) تعیین وقت شود. (۱۱)

این امر برای چه روزی به تاءخیر افتاده ؟ (۱۲)

برای روز جدائی (حق از باطل). (۱۳)

تو چه می‏دانی روز جدائی چیست ؟ (۱۴)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۱۵)

آیا ما اقوام (مجرم) نخستین را هلاک نکردیم ؟ (۱۶)

سپس آخرین را به دنبال آنها می‏فرستیم. (۱۷)

(آری) اینگونه با مجرمان رفتار می‏کنیم. (۱۸)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۱۹)

آیا شما را از آبی پست و ناچیز نیافریدیم ؟ (۲۰)

سپس آن را در قرارگاهی محفوظ و آماده قرار دادیم. (۲۱)

تا مدتی معین. (۲۲)

ما قدرت بر این کار داشتیم پس ما قدرتمند خوبی هستیم (و امر معاد برای ما سهل است) (۲۳)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۲۴)

آیا زمین را مرکز اجتماع انسانها قرار ندادیم ؟ (۲۵)

هم در حال حیاتشان و هم مرگشان. (۲۶)

و در آن کوههای استوار و بلند قرار دادیم، و آبی گوارا به شما نوشاندیم. (۲۷)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۲۸)

(و در آن روز به آنها گفته می‏شود) بیدرنگ بروید به سوی همان چیزی که پیوسته آنرا انکار می‏کردید! (۲۹)

بروید به سوی سایه سه شاخه (دودهای خفقان بار آتش!). (۳۰)

سایه‏ ای که نه آرام بخش است، و نه از شعله‏ های آتش جلوگیری می‏کند! (۳۱)

جرقه‏ هائی از خود پرتاب می‏کند مانند یک کاخ! (۳۲)

گوئی (در سرعت و کثرت) همچون شتران زرد رنگی هستند (که به هر سو پراکنده می‏شوند). (۳۳)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۳۴)

امروز روزی است که سخن نمی‏گویند (و قادر بر دفاع از خویش ‍ نیستند). (۳۵)

و به آنها اجازه داده نمی‏شود که عذر خواهی کنند. (۳۶)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۳۷)

امروز همان روز جدائی (حق از باطل) است که شما و پیشینیان را در آن جمع کرده‏ ایم. (۳۸)

اگر چاره‏ ای در برابر من (برای فرار از چنگال مجازات) دارید انجام دهید. (۳۹)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۰)

افراد با تقوی در سایه‏ های (درختان بهشتی) و در میان چشمه‏ ها قرار دارند. (۴۱)

و میوه‏ هائی از آنچه مایل باشند. (۴۲)

بخورید و بنوشید گوارا، اینها در برابر اعمالی است که انجام می‏دادید. (۴۳)

ما اینگونه نیکوکاران را جزا می‏دهیم. (۴۴)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۵)

(در مقابل، به مجرمان گفته می‏شود) بخورید و بهره گیرید در این مدت کم (ولی بدانید عذاب الهی در انتظار شما است) چرا که شما مجرمید. (۴۶)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۷)

و هنگامی که به آنها گفته شود رکوع کنید رکوع نمی‏کنند. (۴۸)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۹)

(اگر آنها به این قرآن ایمان نمی‏آورند) پس به کدام سخن بعد از آن ایمان می‏آورند. (۵۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنها از چه چیز از یکدیگر سؤ ال می‏کنند؟! (۱)

از خبر بزرگ و پر اهمیت (رستاخیز). (۲)

همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند. (۳)

چنین نیست که آنها فکر می‏کنند، و به زودی می‏فهمند. (۴)

باز هم چنین نیست که آنها می‏پندارند، و به زودی می‏فهمند. (۵)

آیا ما زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم ؟ (۶)

و کوهها را میخهای زمین ؟ (۷)

و شما را به صورت زوجها آفریدیم. (۸)

و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم. (۹)

و شب را پوششی (برای شما). (۱۰)

و روز را وسیله‏ ای برای زندگی و معاش. (۱۱)

و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم. (۱۲)

و چراغی روشن و حرارت بخش آفریدیم. (۱۳)

و از ابرهای باران زا آبی فراوان نازل کردیم. (۱۴)

تا به وسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم. (۱۵)

و باغهایی پر درخت. (۱۶)

روز جدایی میعاد همگان است. (۱۷)

روزی که در «صور» دمیده می‏شود، و شما فوج فوج وارد محشر می‏شوید. (۱۸)

و آسمان گشوده می‏شود، و به صورت درهای متعددی در می‏آید (۱۹)

و کوهها به حرکت در می‏آید و به صورت سرابی می‏شود! (۲۰)

جهنم کمین گاهی است بزرگ! (۲۱)

و محل بازگشتی برای طغیانگران! (۲۲)

مدتهای طولانی در آن می‏مانند. (۲۳)

در آنجا نه چیز خنکی می‏چشند، و نه نوشیدنی گوارایی. (۲۴)

جز آبی سوزان و مایعی از چرک و خون! (۲۵)

این مجازاتی است موافق و مناسب (اعمال آنها). (۲۶)

چرا که امیدی به حساب نداشتند. (۲۷)

و آیات ما را به کلی تکذیب کردند. (۲۸)

و ما همه چیز را احصا و ثبت کرده‏ ایم. (۲۹)

پس بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمی‏افزاییم. (۳۰)

برای پرهیزگاران مسلما پیروزی بزرگی است. (۳۱)

باغهایی سرسبز، و انواعی از انگورها. (۳۲)

و حوریانی بسیار جوان و هم سن و سال. (۳۳)

و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور) (۳۴)

در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‏ ای می‏شنوند و نه دروغی. (۳۵)

این جزایی است از سوی پروردگارت و عطیه‏ ای است کافی. (۳۶)

همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان، و هیچ کس حق ندارد بیاجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند). (۳۷)

اینها در آن روز واقع می‏شود که «روح» و «ملائکه» در یک صف قیام می‏کنند، و هیچیک جز به اذن خداوند رحمان سخن نمی‏گویند: و آنگاه که می‏گویند صواب می‏گویند. (۳۸)

آن روز حق است، هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش بر می‏گزیند. (۳۹)

و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم می‏دهیم، این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده می‏بیند، و کافر می‏گوید: «ای کاش خاک بودم!» (۴۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به فرشتگانی که ارواح مجرمان را به شدت از بدنهایشان بر می‏کشند! (۱)

و فرشتگانی که ارواح مؤ منان را با مدارا و نشاط جدا می‏سازند. (۲)

و سوگند به فرشتگانی که در اجرای فرمان الهی با سرعت حرکت می‏کنند. (۳)

و سپس بر یکدیگر سبقت می‏گیرند (۴)

و آنها که امور را تدبیر (۵)

در آن روز که زلزله‏ های وحشتناک همه چیز را به لرزه در می‏آورند. (۶)

و به دنبال آن حادثه دومین (صیحه عظیم) رخ می‏دهد. (۷)

دلهایی در آن روز سخت مضطرب است. (۸)

و چشمهای آنان از شدت ترس فرو افتاده! (۹)

(ولی امروز) می‏گویند: آیا ما به زندگی مجدد (۱۰)

آیا هنگامی که استخوانهای پوسیده ای شدیم (ممکن است زنده شویم ؟). (۱۱)

می گویند اگر قیامتی در کار باشد بازگشتی است زیانبار! (۱۲)

ولی این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم واقع می‏شود. (۱۳)

ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر می‏شوند. (۱۴)

آیا داستان موسی به تو رسیده است ؟ (۱۵)

در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس طوی صدا زد و گفت: (۱۶)

به سوی فرعون برو که طغیان کرده است (۱۷)

و به او بگو: آیا می‏خواهی پاکیزه شوی ؟ (۱۸)

و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و خلاف نکنی). (۱۹)

سپس موسی معجزه بزرگ را به او نشان داد. (۲۰)

اما او تکذیب کرد و عصیان نمود. (۲۱)

سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین موسی) تلاش ‍ نمود. (۲۲)

و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود. (۲۳)

و گفت من پروردگار بزرگ شما هستم! (۲۴)

لذا خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت. (۲۵)

در این عبرتی است برای کسانی که خدا ترسند. (۲۶)

آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل تر است یا آفرینش آسمانی که خداوند بنا نهاد؟! (۲۷)

سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت. (۲۸)

و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود. (۲۹)

و زمین را بعد از آن گسترش داد. (۳۰)

آبش خارج کرد و چراگاهش را آماده ساخت (۳۱)

و کوهها را ثابت و محکم نمود. (۳۲)

همه اینها برای بهره گیری شما و چهارپایان شما است. (۳۳)

هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد. (۳۴)

در آن روز انسان به یاد کوششهایش می‏افتد. (۳۵)

و جهنم برای هر بیننده‏ ای آشکار می‏گردد. (۳۶)

اما آن کسی که طغیان کرده، (۳۷)

و زندگی دنیا را مقدم داشته، (۳۸)

مسلما دوزخ جایگاه او است. (۳۹)

و آن کس که از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوی باز داشته. (۴۰)

بهشت جایگاه او است. (۴۱)

از تو درباره قیامت سؤ ال می‏کنند که در چه زمانی واقع می‏شود؟ (۴۲)

تو را با یادآوری این سخن چه کار؟ (۴۳)

انتهای آن به سوی پروردگار تو است. (۴۴)

کار تو فقط انذار کردن کسانی است که از آن می‏ترسند. (۴۵)

آنها در آن روز که قیام قیامت را می‏بینند چنین احساس می‏کنند که گویی توقف آنها (در دنیا و برزخ) جز عصر گاهی یا صبحگاهی بیشتر نبوده است. (۴۶)