قرآن کریم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

این کتابی است که از سوی خداوند قادر و دانا نازل شده است. (۲)

خداوندی که آمرزنده گناه، و پذیرنده توبه و شدید العقاب، و صاحب نعمت فراوان است، هیچ معبودی جز او نیست، و بازگشت (همه شما) به سوی او است. (۳)

تنها کسانی در آیات ما مجادله می‏کنند که (از روی عناد) کافر شده‏ اند، مبادا قدرت نمائی آنها تو را بفریبد! (۴)

پیش از آنها قوم نوح و اقوامی که بعد از آنها آمدند (پیامبرانشان را) تکذیب کردند، و هر امتی توطئه‏ ای چید که پیامبرش را بگیرد (و آزار دهد) و برای محو حق به مجادله باطل دست زدند، اما من آنها را گرفتم (و سخت مجازات کردم) ببین عذاب الهی چگونه بود؟! (۵)

اینگونه فرمان پروردگارت در مورد کسانی که کافر شدند مسلم شده که آنها همه اهل دوزخند. (۶)

فرشتگانی که حاملان عرشند و آنها که گرداگرد آن (طواف می‏کنند) تسبیح و حمد خدا می‏گویند و به او ایمان دارند و برای مؤ منان استغفار می‏نمایند. (۷)

(عرضه می‏دارند) پروردگارا! آنها را در باغهای جاویدان بهشت که به آنها وعده فرموده‏ ای وارد کن، همچنین صالحان از پدران و همسران و فرزندان آنها را که تو توانا و حکیمی. (۸)

و آنها را از بدیها نگاهدار، و هر کس را در آن روز از بدیها نگاهداری مشمول رحمتت ساخته‏ ای و این است رستگاری بزرگ. (۹)

کسانی را که کافر شدند روز قیامت صدا می‏زنند که عداوت و خشم پروردگار نسبت به شما از عداوت و خشم خودتان نسبت به خودتان بیشتر است، چرا که دعوت به سوی ایمان می‏شدید ولی انکار می‏کردید. (۱۰)

آنها می‏گویند: پروردگارا! ما را دو بار میراندی و دو بار زنده کردی، اکنون به گناهان خود معترفیم، آیا راهی برای خارج شدن (از دوزخ) وجود دارد؟! (۱۱)

این بخاطر آن است که وقتی خداوند به یگانگی خوانده می‏شد انکار می‏کردید، و اگر کسانی برای او شریک قائل می‏شدند ایمان می‏آوردید، هم اکنون داوری مخصوص خداوند بلند مرتبه و بزرگ است (و شما را به حکمت خود کیفر می‏دهد). (۱۲)

او کسی است که آیات خود را به شما نشان می‏دهد، و از آسمان برای شما روزی با ارزشی می‏فرستد، تنها کسانی متذکر این حقایق می‏شوند که به سوی خدا باز گردند. (۱۳)

(تنها) خدا را بخوانید و دین خود را برای او خالص کنید، هر چند کافران ناخشنود باشند. (۱۴)

او درجات بندگان صالح را بالا می‏برد، او صاحب عرش است، روح را به فرمانش بر هر کس از بندگانش که بخواهد القاء می‏کند، تا مردم را از روز ملاقات بیم دهد. (۱۵)

روز تلاقی روزی است که همه آنها آشکار می‏شوند و چیزی از آنها بر خدا مخفی نخواهد ماند، حکومت امروز برای کیست؟! برای خداوند یکتای قهار است. (۱۶)

امروز هر کس در برابر کاری که انجام داده جزا داده می‏شود، هیچ ظلمی امروز وجود ندارد، خداوند سریع الحساب است. (۱۷)

آنها را از روز نزدیک بترسان، روزی که از شدت وحشت دلها به گلوگاه می‏رسد، و تمامی وجود آنها مملو از اندوه می‏گردد، برای ستمکاران دوستی وجود ندارد و نه شفاعت کننده‏ ای که شفاعتش ‍ پذیرفته شود. (۱۸)

او چشمهائی را که به خیانت گردش می‏کند می‏داند، و از آنچه در سینه‏ ها پنهان است با خبر است. (۱۹)

خداوند به حق داوری می‏کند، و معبودهائی را که غیر از او می‏خوانند هیچگونه داوری ندارند، خداوند شنوا و بینا است. (۲۰)

آیا آنها روی زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنان بودند چگونه بود؟ آنها از نظر قدرت و ایجاد آثار مهمی در زمین از اینها برتر بودند، ولی خداوند آنها را به گناهانشان گرفت، و در برابر عذاب او مدافعی نداشتند. (۲۱)

این بخاطر آن بود که فرستادگان آنان پیوسته با دلائل روشن به سراغشان می‏آمدند ولی آنها همه را انکار می‏کردند، لذا خداوند آنها را گرفت (و کیفر داد) که او قوی و شدیدالعقاب است. (۲۲)

ما موسی را با آیات خود و دلیل روشن فرستادیم. (۲۳)

به سوی فرعون و هامان و قارون، ولی آنها گفتند او ساحر بسیار دروغگوی است. (۲۴)

هنگامی که حق از سوی ما برای آنها آمد گفتند: پسران کسانی را که با موسی ایمان آورده‏ اند به قتل برسانید، و زنانشان را (برای اسارت و خدمت) زنده بگذارید، اما نقشه کافران جزء در گمراهی نیست (و نقش ‍ بر آب می‏شود). (۲۵)

و فرعون گفت: بگذارید من موسی را بکشم و او پروردگارش را بخواند (تا نجاتش دهد)! من از این می‏ترسم که آئین شما را دگرگون سازد و یا در این زمین فساد بر پا کند! (۲۶)

موسی گفت: من به پروردگارم و پروردگار شما پناه می‏برم و از هر متکبری که به روز حساب ایمان نمی‏آورد. (۲۷)

مرد مومنی از آل فرعون که ایمان خود را پنهان می‏داشت گفت، آیا می‏خواهید کسی را به قتل برسانید بخاطر اینکه می‏گوید پروردگار من الله است در حالی که دلائل روشنی از سوی پروردگارتان آورده، اگر دروغگو باشد دروغش دامن خود او را خواهد گرفت، و اگر راستگو باشد (لااقل) بعضی از عذابهائی را که وعده می‏دهد به شما خواهد رسید، خداوند کسی را که اسرافکار و بسیار دروغگو است هدایت نمی‏کند. (۲۸)

ای قوم من! امروز حکومت از آن شماست، و در این سرزمین پیروزید، اگر عذاب الهی به سراغ ما آید، چه کسی ما را یاری خواهد کرد؟! فرعون گفت: من جز آنچه را معتقدم به شما ارائه نمی‏دهم، و شما را جز به طریق حق و پیروزی دعوت نمی‏کنم (دستور همان قتل موسی است). (۲۹)

آن مرد با ایمان گفت: ای قوم من، من بر شما از روزی همانند روز (عذاب) اقوام پیشین خائفم! (۳۰)

از عادتی همچون عادت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانی که بعد از آنها بودند (از شرک و کفر و طغیان) می‏ترسم و خداوند ظلم و ستمی بر بندگانش نمی‏خواهد. (۳۱)

ای قوم! من بر شما از روزی که مردم یکدیگر را صدا می‏زنند (و از هم یاری می‏طلبند و صدایشان به جائی نمی‏رسد) بیمناکم! (۳۲)

همان روز که روی می‏گردانید و فرار می‏کنید، اما هیچ پناهگاهی در برابر خداوند برای شما وجود ندارد، و هر کس را خداوند (بخاطر اعمالش ‍ گمراه سازد، هدایت کننده‏ ای برای او نیست. (۳۳)

پیش از این یوسف با دلائل روشن به سراغ شما آمد، ولی شما همچنان در آنچه او آورده بود تردید داشتید، تا زمانی که از دنیا رفت، گفتید: هرگز خداوند بعد از او رسولی مبعوث نخواهد کرد، اینگونه خداوند هر اسرافکار تردید کننده‏ ای را گمراه می‏سازد. (۳۴)

همانها که در آیات الهی بیآنکه برای آنها آمده باشد به مجادله برمی خیزند، کاری که خشم عظیمی نزد خداوند و نزد کسانی که ایمان آورده‏ اند بار می‏آورد، اینگونه خداوند بر قلب هر متکبر جباری مهر می‏نهد. (۳۵)

فرعون گفت: ای هامان! برای من بنای مرتفعی بساز شاید به وسائلی رسم. (۳۶)

وسائل ( صعود به) آسمانها، تا از خدای موسی آگاه شوم، هر چند گمان می‏کنم او دروغگو باشد، اینچنین اعمال بد فرعون در نظرش ‍ زینت داده شده بود، و او را از راه حق باز داشت، و توطئه فرعون (و فرعون صفتان) جز به نابودی نمی‏انجامد. (۳۷)

کسی که (از قوم فرعون ایمان آورده بود گفت: ای قوم! از من پیروی کنید تا شما را به راه صحیح هدایت کنم. (۳۸)

ای قوم من! این زندگی دنیا متاع زودگذری است، و آخرت سرای همیشگی است. (۳۹)

هر کس عمل بدی انجام دهد جز به مانند آن کیفر داده نمی‏شود، ولی کسی که عمل صالحی انجام دهد، خواه مرد یا زن، در حالی که مؤ من باشد وارد بهشت می‏شود و روزی بیحسابی به او داده خواهد شد. (۴۰)

ای قوم! چرا من شما را به سوی نجات دعوت می‏کنم، اما شما مرا به سوی آتش می‏خوانید؟! (۴۱)

مرا دعوت می‏کنید که به خدای یگانه کافر شوم، و شریکهائی که به آن علم ندارم برای او قرار دهم، در حالی که من شما را به سوی خداوند عزیز غفار دعوت می‏کنم. (۴۲)

قطعا آنچه مرا به سوی آن می‏خوانید نه دعوت (و حاکمیتی) در دنیا دارند و نه در آخرت، و تنها بازگشت ما در قیامت به سوی خدا است، و مسرفان اهل دوزخند. (۴۳)

و به زودی آنچه را می‏گویم به خاطر خواهید آورد، من کار خود را به خداوند یکتا واگذار می‏کنم که او نسبت به بندگانش بیناست. (۴۴)

خداوند او را از نقشه‏ های سوء آنها نگهداشت، و عذابهای شدید بر آل فرعون نازل گردید. (۴۵)

عذاب آنها آتش است که هر صبح و شام بر آن عرضه می‏شوند، و روزی که قیامت بر پا می‏شود دستور می‏دهد آل فرعون را در سخت ترین عذابها وارد کنید. (۴۶)

به خاطر بیاور هنگامی را که در آتش دوزخ با هم محاجه می‏کنند، ضعفا به مستکبران می‏گویند: ما پیرو شما بودیم آیا (امروز) سهمی از آتش را بجای ما پذیرا می‏شوید؟! (۴۷)

مستکبران می‏گویند: ما همگی در آن هستیم، خداوند در میان بندگانش (به عدالت) حکم کرده است. (۴۸)

و آنها که در آتشند به خازنان جهنم می‏گویند: از پروردگارتان بخواهید یک روز عذاب را از ما بردارد. (۴۹)

آنها می‏گویند: آیا پیامبران شما با دلائل روشن به سراغتان نیامدند؟ می‏گویند: آری آنها می‏گویند: پس هر چه می‏خواهید دعا کنید، ولی دعای کافران (به جائی نمی‏رسد و) جز در ضلالت نیست. (۵۰)

ما به طور مسلم رسولان خود، و کسانی را که ایمان آورده‏ اند، در زندگی دنیا و روزی که گواهان به پا می‏خیزند، یاری می‏دهیم. (۵۱)

روزی که عذر خواهی ظالمان سودی نمی‏بخشد، و لعنت خدا از آن آنها و خانه (و جایگاه) بد نیز برای آنها است. (۵۲)

ما به موسی هدایت بخشیدیم و بنی اسرائیل را وارثان کتاب (تورات) قرار دادیم. (۵۳)

کتابی که مایه هدایت و تذکر برای صاحبان عقل بود. (۵۴)

صبر و شکیبائی پیشه کن که وعده خدا حق است و برای گناهت استغفار نما و تسبیح و حمد پروردگارت را هر صبح و شام بجا آور. (۵۵)

کسانی که در آیات خداوند بدون دلیلی که از سوی خدا برای آنها آمده باشد ستیزه جوئی می‏کنند در دلهایشان فقط تکبر (و غرور) است، و هرگز به منظور خود نخواهد رسید، بنابراین به خداوند پناه بر که او شنوا و بینا است. (۵۶)

آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها مهمتر است ولی اکثر مردم نمی‏دانند. (۵۷)

هرگز نابینا و بینا مساوی نیستند، همچنین کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده‏ اند با بدکاران یکسان نخواهند بود، اما کمتر متذکر می‏شوید. (۵۸)

روز قیامت به طور مسلم خواهد آمد، شکی در آن نیست، ولی اکثر مردم ایمان نمی‏آورند. (۵۹)

پروردگار شما گفته است مرا بخوانید تا (دعای) شما را اجابت کنم، کسانی که از عبادت من تکبر می‏ورزند به زودی با ذلت وارد دوزخ می‏شوند. (۶۰)

خداوند کسی است که شب را برای شما آفرید تا در آن بیاسائید، و روز را روشنی بخش قرار داد، خداوند نسبت به مردم صاحب فضل و کرم است هر چند اکثر مردم شکرگزاری نمی‏کنند. (۶۱)

این است خداوند پروردگار شما که آفریننده همه چیز است، هیچ معبودی جز او نیست، با اینحال چگونه از راه حق منحرف می‏شوید؟! (۶۲)

اینچنین کسانی که آیات خدا را انکار می‏کردند منحرف می‏شوند. (۶۳)

خداوند کسی است که زمین را برای شما جایگاه امن و مطمئن قرار داد، و آسمان را همچون سقفی (بالای سرتان) و شما را صورتگری کرد و صورتتان را نیکو آفرید، و از طیبات به شما روزی داد، این است خداوند پروردگار شما، جاوید و پر برکت است خداوندی که پروردگار عالمیان است. (۶۴)

زنده واقعی او است، معبودی جز او وجود ندارد، پس او را بخوانید و دین خود را برای او خالص کنید، ستایش مخصوص ‍ خداوندی است که پروردگار جهانیان است. (۶۵)

بگو: من نهی شده‏ ام از اینکه معبودهائی را که شما غیر از خدا می‏خوانید بپرستم، و ماءمورم که تنها در برابر پروردگار عالمیان تسلیم باشم. (۶۶)

او کسی است که شما را از خاک آفرید سپس از نطفه، بعد از علقه (خون منعقد) سپس شما را به صورت طفلی بیرون می‏فرستد، بعد به مرحله کمال قوت می‏رسید، بعد از آن پیر می‏شوید، و (در این میان) گروهی از شما پیش از رسیدن به این مرحله می‏میرند، و هدف این است به سرآمد عمر خود برسید و شاید تعقل کنید. (۶۷)

او کسی است که زنده می‏کند و می‏میراند، و هنگامی که چیزی را اراده کند تنها به آن می‏گوید: موجود باش! او نیز بلافاصله موجود می‏شود. (۶۸)

آیا ندیدی کسانی را که مجادله در آیات ما می‏کنند چگونه از راه حق منحرف می‏شوند؟ (۶۹)

کسانی که کتاب (آسمانی) و آنچه را بر فرستادگان خود نازل کردیم تکذیب کردند، اما به زودی (نتیجه کار خود را) می‏فهمند. (۷۰)

در آن هنگام که غلها و زنجیرها بر گردن آنان قرار گرفته و آنها را می‏کشند. (۷۱)

و در آب جوشان وارد می‏کنند، سپس در آتش دوزخ افروخته می‏شوند! (۷۲)

سپس به آنها گفته می‏شود: کجا هستند آنچه را شریک خدا قرار می‏دادید؟ (۷۳)

همان معبودهائی را که جز خدا پرستش می‏کردید؟ آنها می‏گویند: همه از نظر ما پنهان و گم شدند، بلکه ما اصلا قبل از این چیزی پرستش ‍ نمی‏کردیم! اینگونه خداوند کافران را گمراه می‏سازد! (۷۴)

این به خاطر آن است که به ناحق در زمین شادی می‏کردید و از روی غرور و مستی به خوشحالی می‏پرداختید. (۷۵)

از درهای جهنم وارد شوید، و جاودانه در آن بمانید، و چه بد جایگاهی است جایگاه متکبران؟! (۷۶)

صبر کن که وعده خدا حق است، هر گاه قسمتی از مجازاتهائی را که به آنها وعده داده‏ ایم در حال حیاتت به تو ارائه دهیم، یا تو را (پیش از آن) از دنیا ببریم (مهم نیست) چرا که بازگشت آنها به سوی ماست. (۷۷)

ما پیش از تو رسولانی فرستادیم، گروهی از آنان سرگذشتشان را برای تو بازگو کرده‏ ایم، و گروهی را برای تو بازگو نکرده‏ ایم، هیچ پیامبری حق نداشت معجزهای جز به فرمان خدا بیاورد، و هنگامی که فرمان خداوند (برای مجازات آنها) صادر شود در میان آنها به حق داوری خواهد شد، و در آن هنگام اهل باطل زیان خواهند کرد. (۷۸)

خداوند کسی است که چهار پایان را برای شما آفرید تا بعضی را سوار شوید، و از بعضی تغذیه کنید. (۷۹)

و برای شما در آنها منافع قابل ملاحظه‏ ای (غیر از اینها) است، منظور این است، که به وسیله آنها به مقصدی که در دل دارید برسید، و بر آنها و بر کشتیها سوار می‏شوید. (۸۰)

او آیاتش را همواره به شما نشان می‏دهد، کدامیک از آیات او را انکار می‏کنید؟! (۸۱)

آیا آنها روی زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند چه شد؟ همانها که نفراتشان از اینها بیشتر، و قوت و آثارشان در زمین فزونتر بود، هرگز آنچه را به دست می‏آوردند نتوانست آنها را (در برابر عذاب الهی) بینیاز سازد. (۸۲)

هنگامی که رسولان آنها با دلائل روشن به سراغ آنان آمدند به معلوماتی که خود داشتند خوشحال بودند (و غیر آن را هیچ می‏شمردند) ولی آنچه را (عذاب) به سخریه می‏گرفتند بر آنها فرود آمد! (۸۳)

هنگامی که شدت عذاب ما را دیدند گفتند: هم اکنون به خداوند یگانه ایمان آوریم و به معبودهائی که شریک او می‏شمردیم کافر شدیم. (۸۴)

اما هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند ایمان آنها به حالشان سودی نداشت، این سنت الهی در مورد بندگان پیشین او است، و کافران در آن هنگام زیانکار شدند. (۸۵)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

این کتابی است که از سوی خداوند رحمن و رحیم نازل شده است. (۲)

کتابی که آیاتش هر مطلبی را در جای خود بازگو کرده است، فصیح و گویا برای جمعیتی که آگاهند. (۳)

قرآنی که بشارت دهنده و بیم دهنده است، ولی اکثر آنان رویگردان شدند، لذا چیزی نمی‏شنوند. (۴)

آنها گفتند: قلبهای ما در پوششهائی قرار گرفته، و گوشهای ما سنگین است، و میان ما و تو حجابی وجود دارد، حالا که چنین است تو به دنبال عمل خود باش ما هم برای خود عمل می‏کنیم. (۵)

بگو من فقط انسانی مثل شما هستم که این حقیقت بر من وحی می‏شود که معبود شما تنها یکی است، پس تمام توجه خویش را به او کنید، و از وی آمرزش طلبید، وای بر مشرکان! (۶)

همانها که زکات را ادا نمی‏کنند، و آخرت را منکرند. (۷)

اما کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند پاداشی جاودانی دارند. (۸)

بگو: آیا شما به آن کسی که زمین را در دو روز آفرید کافر هستید؟ و برای او همانندهائی قائل می‏شوید؟ او پروردگار جهانیان است. (۹)

او در زمین کوههائی قرار داد، و برکاتی در آن آفرید، و مواد غذائی مختلف آن را مقدر فرمود، اینها همه در چهار روز بود، درست به اندازه نیاز تقاضا کنندگان! (۱۰)

سپس اراده آفرینش آسمان فرمود در حالی که به صورت دود بود، به آن و به زمین دستور داد به وجود آئید و شکل گیرید، خواه از روی اطاعت و خواه اکراه! آنها گفتند: ما از روی طاعت می‏آئیم! (۱۱)

در این هنگام آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفرید، و آنچه را می‏خواست در هر آسمانی مقدر فرمود، و آسمان پائین را با چراغهای (ستارگان) زینت بخشیدیم و (با شهابها) از استراق سمع شیاطین حفظ کردیم، این است تقدیر خداوند دانا. (۱۲)

اگر آنها رویگردان شوند بگو: من شما را به صاعقه‏ ای همانند صاعقه عاد و ثمود تهدید می‏کنم! (۱۳)

در آن هنگام که رسولان آنها از پیش رو و پشت سر (و از هر سو) به سراغشان آمدند و آنها را به پرستش خدای یگانه دعوت کردند آنها گفتند: اگر پروردگار ما می‏خواست فرشتگانی نازل می‏کرد، لذا ما به آنچه شما مبعوث به آن هستید کافریم! (۱۴)

اما قوم عاد به ناحق در زمین تکبر ورزیدند، و گفتند چه کسی از ما نیرومندتر است ؟ آیا آنها نمی‏دانستند خداوندی که آنها را آفریده از آنها قویتر است، آنها (به خاطر این پندار) پیوسته آیات ما را انکار می‏کردند. (۱۵)

سرانجام تند بادی شدید و هول انگیز و سرد و سخت در روزهائی شوم و پر غبار بر آنها فرستادیم، تا عذاب خوار کننده را در زندگی دنیا به آنها بچشانیم، و عذاب آخرت از آن هم خوار کننده تر است و (از هیچ سو) یاری نمی‏شوند. (۱۶)

اما ثمود را هدایت کردیم، ولی آنها نابینائی را بر هدایت ترجیح دادند، لذا صاعقه، آن عذاب خوار کننده، به خاطر اعمالی که انجام می‏دادند آنها را فرو گرفت. (۱۷)

و کسانی را که ایمان آوردند و تقوا را پیشه داشتند نجات بخشیدیم. (۱۸)

به خاطر بیاورید روزی را که دشمنان خدا را جمع کرده به سوی دوزخ می‏برند، و صفوف پیشین را نگه می‏دارند تا صفهای بعد به آنها ملحق بشوند! (۱۹)

وقتی به آن می‏رسند گوشها و چشمها و پوستهای تنشان به اعمال آنها گواهی می‏دهد! (۲۰)

آنها به پوستهای تن خود می‏گویند: چرا بر ضد ما گواهی دادید؟ آنها جواب می‏دهند: همان خدائی که هر موجودی را به نطق در آورده ما را گویا ساخته، و او شما را در آغاز آفرید و بازگشتتان به سوی او است. (۲۱)

شما اگر گناهانتان را مخفی می‏کردید نه بخاطر این بود که از شهادت گوش و چشمها و پوستهای تنتان بیم داشتید، بلکه شما گمان می‏کردید که خداوند بسیاری از اعمالی را که انجام می‏دهید نمی‏داند! (۲۲)

آری این گمان بدی بود که درباره پروردگارتان داشتید، و همان موجب هلاکت شما گردید و سرانجام از زیانکاران شدید. (۲۳)

اگر آنها صبر کنند (یا نکنند) به هر حال دوزخ جایگاه آنهاست، و اگر تقاضای عفو نمایند مورد عفو قرار نمی‏گیرند! (۲۴)

ما برای آنها همنشینان (زشت سیرتی) قرار دادیم، و آنها زشتیها را از پیش رو و پشت سر در نظرشان جلوه دادند، و فرمان الهی درباره آنها تحقق یافت، و به سرنوشت اقوام گمراهی از جن و انس که قبل از آنها بودند گرفتار شدند، آنها مسلما زیانکار بودند. (۲۵)

کافران گفتند: گوش به این قرآن فرا ندهید، و به هنگام تلاوت آن جنجال کنید تا پیروز شوید! (۲۶)

به طور مسلم به کافران عذاب شدیدی می‏چشانیم، و آنها را به بدترین اعمالی که انجام می‏دادند جزا می‏دهیم. (۲۷)

کیفر دشمنان خدا آتش است که در آن سرای جاویدشان است، جزائی است در مقابل اینکه آیات ما را انکار می‏کردند. (۲۸)

کافران گفتند: پروردگارا! آنهائی را که از جن و انس ما را گمراه کردند به ما نشان ده تا زیر پای خود بگذاریم (و لگدمالشان کنیم) تا از پستترین مردم باشند! (۲۹)

کسانی که گفتند پروردگار ما خداوند یگانه است سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنها نازل می‏شوند که نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است. (۳۰)

ما یاران و مددکاران شما در زندگی دنیا و در آخرت هستیم و برای شما هر چه بخواهید در بهشت فراهم است و هر چه طلب کنید به شما داده می‏شود. (۳۱)

اینها به عنوان پذیرائی از سوی خداوند غفور و رحیم است. (۳۲)

گفتار چه کسی بهتر است از آنکس که دعوت به سوی خدا می‏کند و عمل صالح انجام می‏دهد و می‏گوید: من از مسلمین هستم. (۳۳)

هرگز نیکی و بدی یکسان نیست، بدی را با نیکی دفع کن، تا دشمنان سرسخت همچون دوستان گرم و صمیمی شوند! (۳۴)

اما به این مرحله جز کسانی که دارای صبر و استقامتند نمی‏رسند، و جز کسانی که بهره عظیمی از ایمان و تقوا دارند به آن نائل نمی‏گردند. (۳۵)

و هر گاه وسوسه‏ هائی از شیطان متوجه تو گردد از خدا پناه طلب که او شنونده و آگاه است. (۳۶)

از نشانه‏ های او شب و روز و خورشید و ماه است، برای خورشید و ماه سجده نکنید، برای خدائی که آفریننده آنهاست سجده کنید، اگر می‏خواهید او را عبادت نمائید. (۳۷)

هر گاه (از عبادت پروردگار) تکبر کنند کسانی که نزد پروردگار تواند شب و روز برای او تسبیح می‏گویند، و خسته نمی‏شوند (۳۸)

از آیات او این است که زمین را خشک و خاضع می‏بینی، اما هنگامی که آب بر آن می‏فرستیم به جنبش در می‏آید و نمو می‏کند، همان کس که آنرا زنده کرد مردگان را نیز زنده می‏کند، او بر هر چیز تواناست. (۳۹)

کسانی که آیات ما را تحریف می‏کنند بر ما پوشیده نخواهند بود! آیا کسی که در آتش افکنده می‏شود بهتر است یا کسی که در نهایت امن و امان در قیامت به عرصه محشر می‏آید، هر چه می‏خواهید انجام دهید، او به آنچه انجام می‏دهید بیناست! (۴۰)

کسانی که به این ذکر (قرآن) هنگامی که به سراغ آنها آمد کافر شدند (نیز بر ما مخفی نخواهند ماند) و این کتابی است قطعا شکست ناپذیر. (۴۱)

که هیچگونه باطلی، نه از پیش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمی‏آید، چرا که از سوی خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است. (۴۲)

نسبتهای ناروائی که به تو می‏دهند همان است که به پیامبران قبل از تو نیز داده شده، پروردگار تو دارای مغفرت و مجازات دردناکی است. (۴۳)

هر گاه آن را قرآنی عجمی قرار می‏دادیم حتما می‏گفتند: چرا آیاتش روشن نیست ؟ آیا قرآن عجمی از پیغمبری عربی درست است ؟ بگو: این برای کسانی که ایمان آورده‏ اند هدایت و درمان است، ولی کسانی که ایمان نمی‏آورند گوشهایشان سنگین است، گوئی نابینا هستند و آن را نمی‏بینند، آنها همچون کسانی هستند که از راه دور صدا زده می‏شوند. (۴۴)

ما به موسی کتاب آسمانی دادیم، سپس در آن اختلاف شد، و اگر فرمانی از ناحیه پروردگار تو در این زمینه صادر نشده بود (که باید به آنها مهلت داد تا اتمام حجت شود) در میان آنها داوری می‏شد (و مشمول عذاب الهی می‏گشتند) ولی آنها هنوز در کتاب تو شک و تردید دارند. (۴۵)

کسی که عمل صالحی بجا آورد نفعش برای خود او است و هر کس ‍ بدی کند به خویشتن بدی کرده، و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمی‏کند. (۴۶)

اسرار قیامت (و لحظه وقوع آن) را تنها خدا می‏داند، هیچ میوه‏ ای از غلاف خود خارج نمی‏شود و هیچ مؤ نثی باردار نمی‏گردد و وضع حمل نمی‏کند مگر به علم و آگاهی او، و آن روز که آنها را ندا می‏دهد کجا هستند شریکانی که برای من می‏پنداشتید؟ آنها می‏گویند:پروردگارا!) ما عرضه داشتیم که هیچ گواهی بر گفته خود نداریم! (۴۷)

و همه معبودانی را که قبلا می‏خواندند محو و گم می‏شود، و می‏دانند هیچ پناهگاهی ندارند. (۴۸)

انسان هرگز از تقاضای نیکی (و نعمت) خسته نمی‏شود، و هر گاه شر و بدی به او رسد ماءیوس و نومید می‏گردد. (۴۹)

و هر گاه او را رحمتی از سوی خود بعد از ناراحتی بچشانیم می‏گوید: این به خاطر شایستگی و استحقاق من بوده، و گمان نمی‏کنم قیامت برپا شود (و به فرض که قیامتی باشد) هر گاه به سوی پروردگارم بازگردم برای من نزد او پاداشهای نیک است! ما کافران را از اعمالی که انجام داده‏ اند (به زودی) آگاه خواهیم کرد، و از عذاب شدید به آنها می‏چشانیم. (۵۰)

و هر گاه نعمتی به انسان دهیم روی می‏گرداند، و با حال تکبر از حق دور می‏شود، ولی هرگاه مختصر ناراحتی به او رسد تقاضای فراوان و مستمر (برای برطرف شدن آن) دارد. (۵۱)

بگو: به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خداوند باشد و شما به آن کافر شوید چه کسی گمراه تر خواهد بود از کسی که با آن مخالفت می‏کند؟! (۵۲)

به زودی نشانه‏ های خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان می‏دهیم تا آشکار گردد که او حق است، آیا کافی نیست که او بر همه چیز شاهد و گواه است. (۵۳)

آگاه باشید: آنها از لقای پروردگارشان در شک و تردیدند، ولی خداوند به همه چیز احاطه دارد. (۵۴)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

عسق. (۲)

اینگونه خداوند عزیز و حکیم به تو و پیامبرانی که قبل از تو بودند وحی می‏کند، (۳)

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن او است، و او بلند مرتبه و بزرگ است. (۴)

نزدیک است آسمانها (به خاطر نسبتهای ناروای مشرکان) از بالا متلاشی شوند، فرشتگان پیوسته تسبیح و حمد پروردگار خود را بجا می‏آورند، و برای کسانی که در زمین هستند استغفار می‏کنند، آگاه باشید خداوند آمرزنده و مهربان است. (۵)

کسانی که غیر خدا را ولی خود انتخاب کردند خداوند حساب همه اعمال آنها را نگهمیدارد، و تو مامور نیستی که آنها را مجبور به قبول حق کنی. (۶)

و اینگونه قرآنی عربی (فصیح و گویا) بر تو وحی کردیم، تا ام القری و کسانی را که اطراف آن هستند انذار کنی، و آنها را از روزی که همه خلائق دور آن روز جمع می‏شوند و شک و تردید در آن نیست بترسانی همان روز که گروهی در بهشتند و گروهی در آتش! (۷)

و اگر خدا می‏خواست همه آنها را امت واحدی قرار می‏داد (و اجبارا هدایت می‏کرد، ولی هدایت اجباری فایده‏ ای ندارد) اما خداوند هر کس را بخواهد در رحمتش وارد می‏کند و برای ظالمان ولی و یاوری نیست. (۸)

آیا آنها غیر خدا را ولی خود برگزیدند در حالی که ولی تنها خداوند است، و او است که مردگان را زنده می‏کند، و او است که بر هر چیزی توانا است. (۹)

در هر چیز اختلاف کنید داوریش با خدا است، این است خداوند پروردگار من، بر او توکل کرده‏ ام، و به سوی او باز می‏گردم: (۱۰)

او آفریننده آسمانها و زمین است،و از جنس شما همسرانی برای شما قرار داد، و جفتهائی از چهارپایان آفرید، و شما را به این وسیله (به وسیله همسران) تکثیر می‏کند، همانند او چیزی نیست، و او شنوا و بینا است: (۱۱)

کلیدهای آسمان و زمین از آن او است، روزی را برای هر کس ‍ بخواهد گسترش می‏دهد و برای هر کس بخواهد محدود می‏سازد، او از همه چیز آگاه است. (۱۲)

آئینی را برای شما تشریع کرد که به نوح توصیه کرده بود، و آنچه را بر تو وحی فرستادیم و به ابراهیم و موسی و عیسی سفارش نمودیم که دین را برپا دارید و در آن تفرقه ایجاد نکنید. خداوند هر کس را بخواهد بر می‏گزیند، و کسی را که به سوی او باز گردد هدایت می‏کند. (۱۳)

آنها پراکنده نشدند مگر بعد از علم و آگاهی، و این تفرقه جوئی بخاطر انحراف از حق بود (و عداوت و حسد) و اگر فرمانی از سوی پروردگارت صادر نشده بود که آنها تا سر آمد معینی زنده و آزاد باشند خداوند در میان آنها داوری می‏کرد و کسانی که بعد از آنها وارثان کتاب شدند از آن در شک و تردیدند، شکی تواءم با بدبینی و سوء ظن. (۱۴)

تو نیز آنها را به سوی این آئین واحد الهی دعوت کن، و آنچنان که مامور شده‏ ای استقامت نما، و از هوا و هوسهای آنان پیروی مکن، و بگو: به هر کتابی که از سوی خدا نازل شده ایمان آورده‏ ام، و مامورم در میان شما عدالت کنم، خداوند پروردگار ما و شما است، نتیجه اعمال ما از آن ما است و نتیجه اعمال شما از آن شما، خصومت شخصی در میان ما نیست، و خداوند ما و شما را در یکجا جمع می‏کند، و بازگشت همه به سوی او است. (۱۵)

آنها که درباره خدا بعد از پذیرفتن دعوت او، محاجه می‏کنند دلیل آنها نزد پروردگارشان باطل و بیاساس است و غضب بر آنها است و عذاب شدید از آن آنها. (۱۶)

خداوند کسی است که کتاب را به حق نازل کرد و میزان (سنجش ‍ حق و باطل) را، اما تو چه می‏دانی شاید ساعت (قیام قیامت) نزدیک باشد. (۱۷)

آنها که به قیامت ایمان ندارند درباره آن شتاب می‏کنند، ولی آنها که ایمان آورده‏ اند پیوسته با خوف و هراس مراقب آن هستند، و می‏دانند آن حق است آگاه باشید آنها که در قیامت تردید می‏کنند در گمراهی عمیقی هستند. (۱۸)

خداوند نسبت به بندگانش لطف دارد، هر کس را بخواهد روزی می‏دهد، و او قوی و شکست ناپذیر است. (۱۹)

کسی که زراعت آخرت را بخواهد به او برکت می‏دهیم، و بر محصولش می‏افزائیم، و آنها که فقط کشت دنیا را می‏طلبند کمی از آن به آنها می‏دهیم اما در آخرت هیچ نصیبی ندارند! (۲۰)

آیا معبودانی دارند که آئینی برای آنها بیاذن خداوند تشریع کرده‏ اند؟ اگر مهلت مقرری برای آنها نبود در میانشان داوری می‏شد (و دستور عذاب صادر می‏گشت) و برای ظالمان عذاب دردناکی است. (۲۱)

در آن روز ستمگران را می‏بینی که از اعمالی که انجام داده‏ اند سخت بیمناکند، اما آنها را فرو می‏گیرد، اما کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند در بهترین باغهای بهشتند، و هر چه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنها فراهم است این است فضل بزرگ. (۲۲)

این همان چیزی است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند به آن نوید می‏دهد، بگو من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‏کنم جز دوست داشتن نزدیکانم و هر کس عمل نیکی انجام دهد بر نیکی اش می‏افزائیم، چرا که خداوند آمرزنده و شکرگزار است. (۲۳)

آنها می‏گویند، او بر خدا دروغ بسته، ولی اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر می‏نهد (و قدرت اظهار این آیات را از تو می‏گیرد) و باطل را محو می‏کند و حق را به فرمانش پابرجا می‏سازد، چرا که او به آنچه در درون دلها است آگاه است. (۲۴)

او کسی است که توبه را از بندگانش می‏پذیرد، و گناهان را می‏بخشد و آنچه را انجام می‏دهید می‏داند. (۲۵)

و درخواست کسانی را که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند اجابت می‏کند، و از فضلش بر آنها می‏افزاید، اما برای کافران عذاب شدیدی است. (۲۶)

هر گاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد در زمین طغیان و ستم می‏کنند، لذا به مقداری که می‏خواهد نازل می‏کند که او نسبت به بندگانش آگاه و بینا است. (۲۷)

او کسی است که باران نافع را بعد از آنکه ماءیوس شدند نازل می‏کند، و دامنه رحمت خویش را می‏گستراند، و او ولی و حمید است. (۲۸)

و از آیات او است آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از جنبندگان در آنها خلق و منتشر نموده، و او هرگاه بخواهد قادر بر جمع آنها است. (۲۹)

هر مصیبتی به شما رسد به خاطر اعمالی است که انجام داده‏ اید، و بسیاری را نیز عفو می‏کند. (۳۰)

و شما هرگز نمی‏توانید در زمین از قدرت خداوند فرار کنید، و غیر از خدا هیچ ولی و یاوری برای شما نیست! (۳۱)

از نشانه‏ های او کشتیهائی است همچون کوهها که در دریا در حرکت است. (۳۲)

اگر اراده کند باد را ساکن می‏سازد تا آنها بر پشت دریا متوقف شوند، در این نشانه‏ هائی است برای هر صبر کننده شکرگزار. (۳۳)

یا اگر بخواهد آنها را به خاطر اعمالی که سرنشینانش مرتکب شده‏ اند نابود می‏سازد، و در عین حال بسیاری را می‏بخشد. (۳۴)

تا کسانی که در آیات ما مجادله می‏کنند بدانند هیچ پناهگاهی ندارند. (۳۵)

آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگی دنیا است، و آنچه نزد خدا است برای کسانی که ایمان آورده‏ اند و بر پروردگارشان توکل می‏کنند، بهتر و پایدارتر است. (۳۶)

همان کسانی که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب می‏ورزند و هنگامی که خشمگین می‏شوند عفو می‏کنند. (۳۷)

و آنها که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده، و نماز را برپا داشته، و کارهایشان به طریق مشورت در میان آنها صورت می‏گیرد، و از آنچه به آنها روزی داده‏ ایم انفاق می‏کنند. (۳۸)

و آنها که هر گاه ستمی به آنها رسد (تسلیم ظلم نمی‏شوند) و یاری می‏طلبند. (۳۹)

و کیفر بدی مجازاتی همانند آن است، و هر کس عفو و اصلاح کند اجر و پاداش او با خدا است خداوند ظالمان را دوست ندارد. (۴۰)

و کسی که بعد از مظلوم شدن یاری طلبد ایرادی بر او نیست. (۴۱)

ایراد و مجازات بر کسانی است که به مردم ستم می‏کنند و در زمین به ناحق ظلم روا می‏دارند. برای آنها عذاب دردناکی است. (۴۲)

اما کسانی که شکیبائی و عفو کنند این از کارهای پر ارزش است. (۴۳)

کسی را که خدا گمراه کند ولی و یاوری بعد از او نخواهد داشت، و ظالمان را (روز قیامت) می‏بینی که وقتی عذاب الهی را مشاهده می‏کنند، می‏گویند: آیا راهی به سوی بازگشت (و جبران) وجود دارد؟! (۴۴)

و آنها را می‏بینی که بر آتش عرضه می‏شوند در حالی که از شدت مذلت خاشعند، و زیر چشمی (به آن) نگاه می‏کنند، و کسانی که ایمان آورده‏ اند می‏گویند زیان کاران واقعی آنها هستند که خود و خانواده خویش را روز قیامت از دست داده‏ اند آگاه باشید که ظالمان (امروز) در عذاب دائمند. (۴۵)

آنها جز خدا اولیاء و یاورانی ندارند که یاریشان کند، و هر کس را خدا گمراه سازد راه نجاتی برای او نیست. (۴۶)

اجابت کنید دعوت پروردگار خود را پیش از آنکه روزی فرا رسد که دیگر بازگشتی برای آن در برابر اراده خدا نیست، و در آن روز نه پناهگاهی دارید و نه مدافعی. (۴۷)

و اگر آنها روی گردان شوند (غمگین مباش) ما تو را حافظ آنها قرار نداده‏ ایم، وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت است، و هنگامی که ما رحمتی از سوی خود به انسان می‏چشانیم مغرور و غافل می‏شود. و اگر بلائی به خاطر اعمالی که انجام داده‏ اند به آنها رسد به کفران می‏پردازند. (۴۸)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین از آن خدا است، هر چه را بخواهد می‏آفریند و به هر کس اراده کند دختر می‏بخشد و به هر کس ‍ بخواهد پسر. (۴۹)

یا اگر اراده کند پسر و دختر هر دو به آنها می‏دهد و هر کس را بخواهد عقیم می‏گذارد! (۵۰)

شایسته هیچ انسانی نیست که خدا با او سخن بگوید، مگر از طریق وحی، یا از وراء حجاب، یا رسولی می‏فرستد و به فرمان او آنچه را بخواهد وحی می‏کند، چرا که او بلند مقام و حکیم است. (۵۱)

همانگونه که بر پیامبران پیشین وحی فرستادیم بر تو نیز روحی را به فرمان خود وحی کردیم، تو پیش از این نمی‏دانستی کتاب و ایمان چیست (و از محتوای قرآن آگاه نبودی) ولی ما آنرا نوری قرار دادیم که بوسیله آن هر کس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت می‏کنیم، و تو مسلما به سوی راه مستقیم هدایت می‏کنی. (۵۲)

راه خداوندی که تمام آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن او است، آگاه باشید بازگشت همه چیز به سوی خدا است. (۵۳)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

سوگند به این کتابی که حقایقش آشکار است. (۲)

که ما آن را قرآنی فصیح و عربی قرار دادیم تا شما آن را درک کنید. (۳)

و آن در کتاب اصلی (لوح محفوظ) نزد ما است که بلند پایه و حکمت آموز است. (۴)

آیا این ذکر(قرآن) را از شما بازگیریم به خاطر اینکه قومی اسرافکارید؟ (۵)

چه بسیار از پیامبران را که (برای هدایت) در اقوام پیشین فرستادیم. (۶)

ولی هیچ پیامبری به سراغشان نمی‏آمد مگر اینکه او را استهزا می‏کردند. (۷)

ما کسانی را که نیرومندتر از اینها بودند هلاک کردیم، و داستان پیشینیان قبلا گذشت. (۸)

هرگاه از آنها سؤ ال کنی چه کسی آسمانها و زمین را آفریده ؟ مسلما می‏گویند: خداوند قادر و دانا آنها را آفریده است. (۹)

همان کسی که زمین را گاهواره و محل آرامش شما قرار داد و برای شما در آن راههائی آفرید تا هدایت شوید (و به مقصد رسید). (۱۰)

و آن کسی که از آسمان آبی فرستاد به مقدار معین، و به وسیله آن سرزمین مرده را حیات بخشیدیم، و همینگونه در قیامت زنده می‏شوید! (۱۱)

و همان کسی که همه زوجها را آفرید، و برای شما از کشتیها و چهارپایان مرکبهائی قرار داد که بر آن سوار شوید. (۱۲)

تا بر پشت آنها به خوبی قرار گیرید، سپس نعمت پروردگارتان را هنگامی که بر آنها سوار شدید متذکر شوید، و بگوئید پاک و منزه است کسی که این را مسخر ما ساخت و گرنه ما توانائی آن را نداشتیم. (۱۳)

و ما به سوی پروردگارمان باز می‏گردیم. (۱۴)

آنها برای خداوند از میان بندگانش جزئی قرار دادند (و ملائکه را دختران خدا خواندند) انسان کفران کننده آشکاری است! (۱۵)

آیا از میان مخلوقاتش دختران را برای خود انتخاب کرده، و پسران را برای شما؟! (۱۶)

در حالی که هر گاه یکی از آنها را به همان چیزی که برای خداوند رحمن شبیه قرار داده (به تولد دختر) بشارت دهند صورتش از فرط ناراحتی سیاه می‏شود، و مملو از خشم می‏گردد! (۱۷)

آیا کسی را که در لابلای زینتها پرورش می‏یابد و به هنگام جدال قادر به تبیین مقصود خود نیست (فرزند خدا می‏خوانید)؟! (۱۸)

آنها فرشتگان را که بندگان خدایند مؤ نث پنداشتند، آیا به هنگام آفرینش آنها شاهد و حاضر بودند؟ این گواهی آنها نوشته می‏شود و از آن بازخواست خواهند شد! (۱۹)

آنان گفتند اگر خدا می‏خواست ما آنها را پرستش ‍ نمی‏کردیم، ولی به این امر یقین ندارند، و جز دروغ چیزی نمی‏گویند. (۲۰)

یا اینکه ما کتابی پیش از این به آنها داده‏ ایم و آنها به آن تمسک میجویند؟ (۲۱)

بلکه آنها می‏گویند ما نیاکان خود را بر مذهبی یافتیم و ما نیز به آثار آنها هدایت شده‏ ایم. (۲۲)

همین گونه در هیچ شهر و دیاری پیش از تو پیامبری انذارکننده نفرستادیم مگر اینکه ثروتمندان مست و مغرور گفتند ما پدران خود را بر مذهبی یافتیم و به آثار آنها اقتدا می‏کنیم. (۲۳)

(پیامبرشان) گفت: آیا اگر من آئینی هدایت بخش تر از آنچه پدرانتان را بر آن یافتید آورده باشم (باز هم انکار می‏کنید؟!) گفتند (آری) ما به آنچه شما به آن مبعوث شده‏ اید کافریم! (۲۴)

لذا ما از آنها انتقام گرفتیم بنگر پایان کار تکذیب کنندگان چگونه بود. (۲۵)

به خاطر بیاور هنگامی را که ابراهیم به پدرش (عمویش ‍ آذر) و قومش گفت من از آنچه شما می‏پرستید بیزارم! (۲۶)

مگر آن خدائی که مرا آفریده که او هدایتم خواهد کرد. (۲۷)

او کلمه توحید را کلمه باقیه در اعقاب خود قرار داد تا به سوی خدا بازگردند. (۲۸)

ولی ما این گروه و پدران آنها را از مواهب دنیا بهره مند ساختیم تا حق و فرستاده آشکار الهی به سراغشان آمد. (۲۹)

اما هنگامی که حق به سراغشان آمد گفتند این سحر است و ما نسبت به آن کافریم! (۳۰)

و گفتند چرا این قرآن بر مرد بزرگی (مرد ثروتمندی) از این دو شهر (مکه و طائف) نازل نشده است؟! (۳۱)

آیا آنها رحمت پروردگارت را تقسیم می‏کنند؟ ما معیشت آنها را در حیات دنیا در میان آنان تقسیم کردیم و بعضی را بر بعضی برتری دادیم تا یکدیگر را تسخیر و با هم تعاون کنند، و رحمت پروردگارت از تمام آنچه جمع آوری می‏کنند بهتر است. (۳۲)

اگر تمکن کفار از مواهب مادی سبب نمی‏شد که همه مردم امت واحد گمراهی شوند ما برای کسانی که کافر می‏شدند خانه‏ هائی قرار می‏دادیم با سقفهائی از نقره و نردبانهائی که از آن بالا روند! (۳۳)

و برای خانه‏ های آنها درها و تختهائی (زیبا و نقره گون) قرار می‏دادیم که بر آن تکیه کنند. (۳۴)

و انواع وسائل تجملی، ولی تمام اینها متاع زندگی دنیاست و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهیزگاران است. (۳۵)

هر کس از یاد خدا رویگردان شود شیطانی را به سراغ او می‏فرستیم و همواره قرین او باشد. (۳۶)

و آنها (شیاطین) این گروه را از راه خدا باز می‏دارند، در حالی که گمان می‏کنند هدایت یافتگان حقیقی آنها هستند. (۳۷)

تا زمانی که نزد ما حاضر شود می‏گوید: ایکاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود، چه بد همنشینی هستی تو! (۳۸)

هرگز این گفتگوها امروز به حال شما سودی ندارد، چرا که ظلم کردید، و همه در عذاب مشترکید. (۳۹)

آیا تو می‏توانی سخن خود را به گوش کران برسانی یا کوران و کسانی را که در ضلال مبین هستند هدایت کنی. (۴۰)

هر گاه تو را از میان آنها ببریم حتما آنها را مجازات خواهیم کرد. (۴۱)

یا اگر زنده بمانی و آنچه را از عذاب آنان وعده داده‏ ایم به تو ارائه دهیم باز ما بر آنها مسلطیم. (۴۲)

آنچه را بر تو وحی شده محکم بگیر که تو بر صراط مستقیم هستی. (۴۳)

و این مایه یادآوری تو و قوم تو است و به زودی سؤ ال خواهید شد. (۴۴)

از رسولانی که قبل از تو فرستادیم بپرس، آیا غیر از خداوند رحمان معبودانی برای پرستش آنها قرار دادیم؟! (۴۵)

ما موسی را با آیات خود به سوی فرعون و درباریان او فرستادیم (به آنها) گفت: من فرستاده پروردگار عالمیانم. (۴۶)

ولی هنگامی که او آیات ما را برای آنها آورد از آن می‏خندیدند. (۴۷)

ما هیچ آیه (و معجزه‏ ای) به آنها نشان نمی‏دادیم مگر اینکه از دیگری بزرگتر (و مهمتر) بود، و آنها را با مجازات هشدار دادیم شاید بازگردند. (۴۸)

(هنگامی که گرفتار بلا شدند) گفتند: ای ساحر! پروردگارت را به عهدی که با تو کرده بخوان (تا ما را از این درد و رنج برهاند) که ما هدایت خواهیم یافت. (۴۹)

اما موقعی که عذاب را از آنها بر طرف می‏ساختیم پیمان خود را می‏شکستند! (۵۰)

فرعون در میان قوم خود ندا داد و گفت: ای قوم من! آیا حکومت مصر از آن من نیست، و این نهرها تحت فرمان من جریان ندارد؟ آیا نمی‏بینید؟! (۵۱)

من از این مردی که خانواده و طبقه پستی است و هرگز نمی‏تواند فصیح سخن بگوید برترم! (۵۲)

اگر راست می‏گوید چرا دستبندهای طلا به او داده نشده؟! یا اینکه چرا فرشتگان همراه او نیامده‏ اند؟ (تا گفتارش را تاءیید کنند). (۵۳)

او قوم خود را تحمیق کرد و از وی اطاعت کردند. (۵۴)

اما هنگامی که ما را به خشم آوردند از آنها انتقام گرفتیم و همه را غرق کردیم. (۵۵)

و آنها را پیشگامان (در عذاب) و عبرتی برای دیگران قرار دادیم. (۵۶)

و هنگامی که درباره فرزند مریم مثلی زده شد قوم تو از آن می‏خندیدند (و مسخره می‏کردند). (۵۷)

و گفتند آیا خدایان بهترند یا او (مسیح)؟ (اگر معبودان ما در دوزخند مسیح نیز در دوزخ است چرا که معبود واقع شده!) ولی آنها این مثل را جز از طریق جدال (و لجاج) برای تو نزدند، آنها گروهی کینه توز و پرخاشگرند. (۵۸)

او فقط بنده‏ ای بود که ما نعمت به او بخشیدیم و نمونه و الگوئی برای بنی اسرائیلش قرار دادیم. (۵۹)

و هر گاه بخواهیم بجای شما در زمین ملائکه‏ ای قرار می‏دهیم که جانشین (شما) گردند. (۶۰)

و او سبب آگاهی بر روز قیامت است (نزول عیسی گواه نزدیکی رستاخیز است) هرگز در آن تردید نکنید و از من پیروی کنید که این راه مستقیم است. (۶۱)

و شیطان شما را (از راه خدا) باز ندارد که او دشمن آشکار شما است. (۶۲)

هنگامی که عیسی با دلائل روشن به سراغ آنها آمد گفت من برای شما حکمت آورده‏ ام و آمده‏ ام تا پاره‏ ای از اموری را که در آن اختلاف دارید تبیین کنم، تقوای الهی پیشه کنید و از من اطاعت نمائید. (۶۳)

خداوند پروردگار من و پروردگار شماست، او را پرستش ‍ کنید که راه راست همین است. (۶۴)

ولی گروههائی از میان آنها ظهور کردند که (درباره مسیح) اختلاف نمودند و بعضی او را خدا پنداشتند وای بر آنها که ستم کردند از عذاب روز دردناک. (۶۵)

آنها چه انتظاری می‏کشند؟ جز اینکه قیامت ناگهان به سراغ آنها آید در حالی که خبر ندارند. (۶۶)

دوستان در آن روز دشمن یکدیگرند مگر پرهیزگاران. (۶۷)

ای بندگان من! امروز نه ترسی بر شماست و نه اندوهگین می‏شوید. (۶۸)

آنها که به آیات ما ایمان آوردند و تسلیم بودند. (۶۹)

(به آنها خطاب می‏شود) وارد بهشت شوید شما و همسرانتان در نهایت شادمانی. (۷۰)

ظرفها (ی غذا) و جامها (ی شراب طهور) از طلا گرداگرد آنها می‏گردانند، و در آن (بهشت) آنچه دل می‏خواهد و چشم از آن لذت می‏برد وجود دارد، و شما در آن همیشه خواهید ماند. (۷۱)

این بهشتی است که شما وارث آن می‏شوید به خاطر اعمالی که انجام می‏دادید. (۷۲)

برای شما در آن میوه‏ های فراوان است که از آن تناول می‏کنید. (۷۳)

مجرمان در عذاب دوزخ جاودانه می‏مانند. (۷۴)

هرگز عذاب از آنها تخفیف نمی‏یابد و آنها در آنجا از همه چیز ماءیوسند. (۷۵)

ما به آنها ستم نکردیم آنها خود ستمکار بودند. (۷۶)

آنها فریاد می‏کشند ای مالک دوزخ! آرزو داریم پروردگارت ما را بمیراند (تا آسوده شویم!) می‏گوید: شما در اینجا ماندنی هستید! (۷۷)

ما حق را برای شما آوردیم؛ ولی بیشتر شما از حق کراهت داشتید! (۷۸)

بلکه آنها تصمیم محکم بر توطئه گرفتند ما نیز اراده محکمی (درباره آنها) داریم. (۷۹)

آنها چنین می‏پندارند که ما اسرار پنهانی و سخنان درگوشی آنها را نمی‏شنویم آری رسولان (و فرشتگان) ما نزد آنها هستند و می‏نویسند. (۸۰)

بگو اگر برای خداوند فرزندی بود من نخستین مطیع او بودم. (۸۱)

منزه است پروردگار آسمانها و زمین، پروردگار عرش، از توصیفی که آنها می‏کنند. (۸۲)

آنها را به حال خود واگذار تا در باطل غوطه ور باشند، و سرگرم بازی، تا روزی را که به آنها وعده داده شده است ملاقات کنند (و نتیجه کار خود را ببینند). (۸۳)

او کسی است که در آسمان معبود است و در زمین معبود و او حکیم و علیم است. (۸۴)

پر برکت و زوال ناپذیر است کسی که مالک و حاکم آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است می‏باشد، و آگاهی از قیام قیامت فقط نزد او است و به سوی او باز می‏گردید. (۸۵)

آنها را که غیر از او می‏خوانید قادر بر شفاعت نیستند مگر کسانی که شهادت به حق داده‏ اند، و به خوبی آگاهند. (۸۶)

و اگر از آنها سؤ ال کنی چه کسی آنها را آفریده ؟ قطعا می‏گویند: خدا، پس چگونه از عبادت او منحرف می‏شوید؟ (۸۷)

آنها چگونه از شکایت پیامبر که می‏گوید: پروردگارا! اینها قومی هستند که ایمان نمی‏آورند (غافل می‏شوند؟). (۸۸)

اکنون که چنین است از آنها روی برگردان و بگو سلام بر شما، اما به زودی خواهند دانست! (۸۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

سوگند به این کتاب آشکار. (۲)

که ما آنرا در شبی پربرکت نازل کردیم، ما همواره انذار کننده بوده‏ ایم. (۳)

در آن شب که هر امری بر طبق حکمت خداوند تنظیم می‏گردد. (۴)

فرمانی بود از ناحیه ما، ما (محمد (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) را) فرستادیم. (۵)

اینها همه بخاطر رحمتی است از سوی پروردگارت که او شنونده و داناست. (۶)

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید. (۷)

هیچ معبودی جز او نیست، زنده می‏کند و میمیراند، پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست. (۸)

ولی آنها در شکند و (با حقایق) بازی می‏کنند. (۹)

منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد. (۱۰)

همه مردم را فرا می‏گیرد، این عذاب دردناکی است. (۱۱)

می گویند پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان می‏آوریم (۱۲)

چگونه و از کجا متذکر می‏شوند با اینکه رسول آشکار (با معجزات و منطق روشن) به سراغ آنها آمد؟ (۱۳)

سپس از او رویگردان شدند و گفتند: دیوانه‏ ای است که دیگران به او تعلیم می‏دهند! (۱۴)

ما کمی عذاب را برطرف می‏سازیم ولی باز به کارهای خود برمی گردید! (۱۵)

ما از آنها انتقام می‏گیریم در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت، آری ما از آنها انتقام می‏گیریم. (۱۶)

ما قبل از اینها قوم فرعون را آزمودیم و رسول بزرگواری به سراغ آنها آمد. (۱۷)

که ای بندگان خدا آنچه را به شما دستور داده است انجام دهید و در برابر من تسلیم شوید که من فرستاده امینی برای شما هستم (۱۸)

و در برابر خداوند تکبر نورزید که من برای شما دلیل روشنی آورده‏ ام. (۱۹)

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می‏برم از اینکه مرا متهم (یا سنگسار) کنید. (۲۰)

و اگر به من ایمان نمی‏آورید لااقل از من کناره گیری کنید (و مانع ایمان آوردن مردم نشوید). (۲۱)

(موسی) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت که اینها قومی مجرمند. (۲۲)

(به او دستور داده شد) بندگان مرا شبانه حرکت ده که آنها به تعقیب شما می‏آیند. (۲۳)

(هنگامی که از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار که آنها لشکر غرق شده‏ ای خواهند بود. (۲۴)

چه بسیار باغها و چشمه‏ ها که از خود به جای گذاشتند. (۲۵)

و زراعتها و قصرهای جالب و گرانقیمت! (۲۶)

و نعمتهای فراوان دیگر که در آن متنعم بودند. (۲۷)

اینچنین بود ماجرای آنها و ما اینها را میراث برای اقوام دیگر قرار دادیم. (۲۸)

نه آسمان بر آنها گریست و نه زمین و نه به آنها مهلتی داده شد. (۲۹)

ما بنی اسرائیل را از عذاب ذلتبار نجات بخشیدیم. (۳۰)

از فرعون، که مردی متکبر و از اسرافکاران بود. (۳۱)

ما آنها را با علم خویش بر جهانیان برگزیدیم و برتری دادیم. (۳۲)

و آیاتی (از قدرت خویش) به آنها دادیم که آزمایش ‍ آشکاری در آن بود (ولی آنها کفران کردند و مجازات شدند). (۳۳)

اینها (مشرکان) می‏گویند: (۳۴)

مرگ ما جز همان مرگ اول نیست (و هرگز زنده نخواهیم شد) (۳۵)

اگر راست میگوئید پدران ما را زنده کنید (تا گواهی دهند) (۳۶)

آیا آنها بهترند یا قوم تبع و کسانی که پیش از آنان بودند؟ ما آنها را هلاک کردیم چرا که مجرم بودند. (۳۷)

ما آسمانها و زمین و آنچه در میان این دو است بیهدف نیافریدیم. (۳۸)

ما آن دو را فقط به حق آفریدیم، ولی اکثر آنها نمی‏دانند. (۳۹)

روز جدائی (حق از باطل) وعدهگاه همه آنهاست. (۴۰)

روزی که هیچ دوستی کمترین کمکی به دوستش نمی‏کند و از هیچ سو یاری نمی‏شوند. (۴۱)

مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده، و او عزیز و رحیم است. (۴۲)

درخت زقوم… (۴۳)

غذای گنهکاران است. (۴۴)

همانند فلز گداخته در شکمها می‏جوشد. (۴۵)

جوششی همچون آب سوزان. (۴۶)

این کافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید. (۴۷)

سپس بر سر او از عذاب سوزان بریزید! (۴۸)

(به او گفته می‏شود) بچش که (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودی! (۴۹)

این همان چیزی است که پیوسته در آن تردید می‏کردید. (۵۰)

پرهیزکاران در جایگاه امن و امانی هستند. (۵۱)

در میان باغها و چشمه‏ ها. (۵۲)

آنها لباسهائی از حریر نازک و ضخیم می‏پوشند، و در مقابل یکدیگر می‏نشینند. (۵۳)

اینچنینند بهشتیان، و آنها را با حور العین تزویج می‏کنیم. (۵۴)

آنها هر نوع میوه‏ ای را بخواهند در اختیارشان قرار می‏گیرد، و در نهایت امنیت به سر می‏برند. (۵۵)

هرگز مرگی جز همان مرگ اول (که در دنیا چشیده‏ اند) نخواهند چشید و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ می‏کند. (۵۶)

این فضل و بخششی است از سوی پروردگارت، و این پیروزی بزرگی است. (۵۷)

ما آن (قرآن) را بر زبان تو آسان ساختیم تا متذکر شوند. (۵۸)

(اما اگر پذیرا نشدند) منتظر باش آنها نیز منتظرند (تو منتظر پیروزی الهی و آنها منتظر عذاب و شکست باشند). (۵۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

این کتاب از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است. (۲)

بدون شک در آسمانها و زمین نشانه‏ های فراوانی است برای آنها که اهل ایمانند. (۳)

و همچنین در آفرینش شما، و جنبندگانی که در سراسر زمین منتشر ساخته، نشانه‏ هائی است برای جمعیتی که اهل یقینند. (۴)

و نیز در آمد و شد شب و روز و رزقی که خداوند از آسمان نازل کرده، و به وسیله آن زمین را بعد از مردنش حیات بخشیده، و همچنین در وزش بادها نشانه‏ های روشنی است برای جمعیتی که اهل تفکرند. (۵)

اینها آیات الهی است که ما آن را به حق بر تو تلاوت می‏کنیم، اگر آنها به این آیات ایمان نیاورند به کدام سخن بعد از سخن خدا و آیاتش ایمان می‏آورند؟! (۶)

وای بر هر دروغگوی گنهکار! (۷)

که پیوسته آیات الهی را می‏شنود که بر او تلاوت می‏شود اما از روی تکبر اصرار بر مخالفت دارد گوئی اصلا آنرا نشنیده است، چنین کسی را به عذاب دردناک بشارت ده! (۸)

و هر گاه از بعضی آیات ما آگاه شود آنرا به باد استهزاء می‏گیرد، برای آنها عذاب خوار کننده‏ ای است. (۹)

و پشت سر آنها دوزخ است، و هرگز آنچه را به دست آورده‏ اند آنها را از عذاب الهی رهائی نمی‏بخشد، و نه اولیائی که غیر از خدا برای خود برگزیدند، و عذاب دردناکی برای آنهاست. (۱۰)

این (قرآن) مایه هدایت است، و کسانی که به آیات پروردگارشان کافر شدند عذابی سخت و دردناک دارند. (۱۱)

خداوند همان کسی است که دریا را مسخر شما کرد تا کشتیها به فرمانش در آن حرکت کنند و بتوانید از فضل او بهره گیرید، و شاید شکر نعمتهایش را بجا آورید. (۱۲)

او آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را از سوی خودش مسخر شما ساخته، در این نشانه‏ های مهمی است برای کسانی که اهل فکرند. (۱۳)

به مؤ منان بگو: کسانی را که امید به ایام الله (روز رستاخیز) ندارند مورد عفو قرار دهد تا خداوند در آن روز هر قومی را به اعمالی که انجام می‏دادند جزا دهد. (۱۴)

کسی که عمل صالحی بجا آورد برای خود بجا آورده است و کسی که کار بد می‏کند به زیان خود او است، سپس همه شما به سوی پروردگارتان بازمی گردید. (۱۵)

ما بنی اسرائیل را کتاب آسمانی و حکومت و نبوت بخشیدیم، و از روزیهای پاکیزه به آنها عطا کردیم، و آنها را بر جهانیان (و مردم عصر خویش) برتری بخشیدیم. (۱۶)

و دلائل روشنی از امر نبوت و شریعت در اختیار آنها قرار دادیم، آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهی، و این اختلاف به خاطر ستم و برتری جوئی بود، اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داوری می‏کند. (۱۷)

سپس تو را بر شریعت و آئین حقی قرار دادیم از آن پیروی کن و از هوسهای سرکش کسانی که آگاهی ندارند پیروی مکن! (۱۸)

آنها هرگز نمی‏توانند تو را در برابر خداوند بینیاز کنند و از عذابش برهانند، و ظالمان یار و یاور یکدیگرند، اما خداوند یار و یاور پرهیزگاران است (۱۹)

این (قرآن و شریعت آسمانی) وسائل بینائی و مایه هدایت و رحمت است برای مردمی که به آن یقین دارند. (۲۰)

آیا کسانی که مرتکب سیئات شدند گمان کردند که ما آنها را همچون کسانی که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند قرار می‏دهیم که حیات و مرگشان یکسان باشد؟ چه بد داوری می‏کنند. (۲۱)

و خداوند آسمانها و زمین را به حق آفریده است، تا هر کس ‍ در برابر اعمالی که انجام داده است جزا داده شود، و به آنها ستمی نخواهد شد. (۲۲)

آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده ؟ و خداوند او را با آگاهی (بر اینکه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته، و بر گوش و قلبش مهر زده، و بر چشمش پرده‏ ای افکنده، با اینحال چه کسی می‏تواند غیر از خدا او را هدایت کند؟ آیا متذکر نمی‏شوید؟! (۲۳)

آنها گفتند: چیزی جز همین زندگی دنیا در کار نیست، گروهی از ما می‏میرند و گروهی جای آنها را می‏گیرند، و جز طبیعت و روزگار ما را هلاک نمی‏کند، آنها به این سخن که می‏گویند یقین ندارند، بلکه تنها گمان بیپایه‏ ای دارند. (۲۴)

و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده می‏شود دلیلی در برابر آن ندارند جز اینکه می‏گویند اگر راست می‏گوئید پدران ما را زنده کنید و بیاورید (تا گواهی دهند!). (۲۵)

بگو خداوند شما را زنده می‏کند، سپس می‏میراند، بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدی نیست جمع آوری می‏کند، ولی اکثر مردم نمی‏دانند. (۲۶)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین برای خدا است و آن روز که قیامت برپا می‏شود اهل باطل زیان می‏بینند. (۲۷)

در آن روز هر امتی را می‏بینی (که از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته، هر امتی به سوی کتابش خوانده می‏شود و (به آنها می‏گویند) امروز جزای آنچه را انجام می‏دادید به شما می‏دهند. (۲۸)

این کتاب ماست که به حق با شما سخن می‏گوید (و اعمال شما را بازگو می‏کند) ما آنچه را انجام می‏دادید می‏نوشتیم! (۲۹)

اما کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد می‏کند، این پیروزی بزرگ است. (۳۰)

اما کسانی که کافر شدند به آنها گفته می‏شود مگر آیات من بر شما خوانده نمی‏شد و شما استکبار کردید و قوم مجرمی بودید. (۳۱)

و هنگامی که گفته می‏شد وعده خداوند حق است و در قیامت هیچ شکی نیست، شما می‏گفتید: ما نمی‏دانیم قیامت چیست ؟ ما تنها گمانی در این باره داریم، و به هیچوجه یقین نداریم! (۳۲)

و سیئات اعمالشان برای آنها آشکار می‏شود، و سرانجام آنچه را استهزا می‏کردند بر آنها واقع می‏گردد. (۳۳)

و به آنها گفته می‏شود: امروز شما را فراموش می‏کنیم همانگونه که شما دیدار امروز را فراموش کردید، و جایگاه شما دوزخ است، و هیچ یاوری ندارید! (۳۴)

این به خاطر آن است که شما آیات خدا را به سخریه گرفتید و زندگی دنیا شما را مغرور کرد، امروز آنها از دوزخ خارج نمی‏شوند، و هیچگونه عذری از آنها پذیرفته نیست. (۳۵)

بنابراین حمد و ستایش مخصوص خدا است، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین، و پروردگار همه جهانیان. (۳۶)

و برای او است کبریا و عظمت در آسمان و زمین و او عزیز و حکیم است. (۳۷)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

این کتاب از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است. (۲)

ما آسمانها و زمین و آنچه در میان این دو است جز به حق و برای سرآمد معینی نیافریدیم. اما کافران از آنچه انذار می‏شوند رویگردان هستند. (۳)

به آنها بگو به من خبر دهید معبودهائی را که غیر از خدا پرستش می‏کنید نشان دهید چه چیزی از زمین را آفریده‏ اند؟ یا شرکتی در آفرینش آسمانها دارند؟ کتابی آسمانی پیش از این، یا اثر علمی از گذشتگان برای من بیاورید (که دلیل صدق گفتار شما باشد) اگر راست می‏گوئید. (۴)

چه کسی گمراه تر است از آنها که غیر خدا را پرستش می‏کنند که اگر تا قیامت هم آنان را بخوانند پاسخشان نمی‏گویند، و اصلا صدای آنها را نمی‏شنوند! (۵)

و هنگامی که مردم محشور می‏شوند معبودهای آنها دشمنانشان خواهند بود، حتی عبادت آنها را انکار می کنند! (۶)

هنگامی که آیات بینات ما بر آنها خوانده می‏شود کافران در برابر حقی که برای آنها آمده می‏گویند: این سحر آشکار است. (۷)

بلکه می‏گویند: این آیات را بر خدا افترا بسته، بگو: اگر من آن را به دروغ به خدا نسبت داده باشم (لازم است مرا رسوا کند و) شما نمی‏توانید در برابر خداوند از من دفاع کنید، او کارهائی را که شما در آن وارد می‏شوید بهتر می‏داند، همین بس که خداوند گواه میان من و شما باشد، و او غفور و رحیم است. (۸)

بگو: من پیامبر نوظهوری نیستم، و نمی‏دانم خداوند با من و با شما چه خواهد کرد؟ من تنها از چیزی پیروی می‏کنم که بر من وحی می‏شود، و جز بیم دهنده آشکاری نیستم. (۹)

بگو: به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خدا باشد و شما به آن کافر شوید در حالی که شاهدی از بنی اسرائیل بر آن شهادت دهد، و او ایمان آورد و شما استکبار کنید (چه کسی از شما گمراه تر خواهد بود) خداوند قوم ظالم را هدایت نمی‏کند. (۱۰)

کافران درباره مؤ منان چنین گفتند: اگر (اسلام) چیز خوبی بود هرگز آنها بر ما پیشی نمی‏گرفتند! و چون خودشان به وسیله آن هدایت نشدند می‏گویند این یک دروغ قدیمی است! (۱۱)

و پیش از آن کتاب موسی که پیشوا و رحمت بود (نشانه‏ های آن را بیان کرده) و این کتاب هماهنگ با نشانه‏ های تورات است، در حالی که به زبان عربی و فصیح و گویاست تا ظالمان را انذار کند و نیکوکاران را بشارت دهد. (۱۲)

کسانی که گفتند پروردگار ما الله است، سپس استقامت به خرج دادند نه ترسی برای آنهاست و نه غمی دارند. (۱۳)

آنها اهل بهشتند، و جاودانه در آن می‏مانند، این پاداش ‍ اعمالی است که انجام می‏دادند. (۱۴)

ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، مادرش او را با ناراحتی حمل می‏کند، و با ناراحتی بر زمین می‏گذارد، و دوران حمل و از شیر باز گرفتنش سی ماه است، تا زمانی که به کمال قدرت و رشد برسد، و به چهل سالگی وارد گردد، می‏گوید: پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتی را که به من و پدر و مادرم دادی بجا آورم، و عمل صالحی انجام دهم که از آن خشنود باشی، و فرزندان مرا صالح کن، من به سوی تو باز می‏گردم و توبه می‏کنم، و من از مسلمینم. (۱۵)

آنها کسانی هستند که ما بهترین اعمالشان را قبول می‏کنیم، و از گناهانشان می‏گذریم، و در میان بهشتیان جای دارند، این وعده صدقی است که وعده داده می‏شدند. (۱۶)

کسی که به پدر و مادرش می‏گوید: اف بر شما! آیا به من وعده می‏دهید که من روز قیامت مبعوث می‏شوم ؟ در حالی که قبل از من اقوام زیادی بودند (و هرگز مبعوث نشدند) و آنها پیوسته فریاد می‏کشند و خدا را به یاری می‏طلبند که وای بر تو! ایمان بیاور که وعده خدا حق است، اما او پیوسته می‏گوید: اینها چیزی جز افسانه‏ های پیشینیان نیست! (۱۷)

آنها کسانی هستند که فرمان عذاب همراه اقوام (کافری) که قبل از آنها از جن و انس بودند درباره آنان مسجل شده، چرا که همگی زیانکار بودند. (۱۸)

و برای هر کدام از آنها درجاتی است بر طبق اعمالی که انجام داده‏ اند، تا خداوند کارهای آنها را بیکم و کاست به آنان تحویل دهد، و به آنها هیچ ستمی نخواهد شد. (۱۹)

آن روز که کافران را بر آتش عرضه می‏کنند به آنها گفته می‏شود از طیبات و لذائذ در زندگی دنیای خود استفاده کردید، و از آن بهره گرفتید، اما امروز عذاب ذلت بار به خاطر استکباری که در زمین به ناحق کردید و به خاطر گناهانی که انجام می‏دادید جزای شما خواهد بود. (۲۰)

(سرگذشت هود) برادر قوم عاد را به آنها یادآوری کن، آن زمان که قومش را در سرزمین «احقاف» انذار کرد، در حالی که پیامبران زیادی قبل از او در گذشته‏ های دور و نزدیک آمده بودند که جز خداوند یگانه را نپرستید، من بر شما از عذاب روز بزرگی می‏ترسم. (۲۱)

آنها گفتند: تو آمده‏ ای که ما را (با دروغهایت) از خدایانمان برگردانی، اگر راست می‏گوئی عذابی را که به ما وعده می‏دهی بیاور. (۲۲)

گفت: آگاهی تنها نزد خدا است (و او می‏داند چه زمانی شما را مجازات کند) من آنچه را به آن فرستاده شده‏ ام به شما ابلاغ می‏کنم (وظیفه من همین است ولی شما را قومی می‏بینم که دائما در جهل هستید. (۲۳)

هنگامی که آن را به صورت ابر گسترده‏ ای دیدند که به سوی درهها و آبگیرهای آنان در حرکت است (خوشحال شدند) گفتند این ابری است بارانزا (ولی به آنها گفته شد) این همان چیزی است که برای آمدنش شتاب می‏کردید، تندبادی است (وحشتناک) که عذاب دردناکی در آن است. (۲۴)

همه چیز را به فرمان پروردگار درهم میکوبد و نابود می‏کند، آنها صبح کردند در حالی که چیزی جز خانه‏ های آنها به چشم نمی‏خورد، این گونه مجرمان را کیفر می‏دهیم! (۲۵)

ما به آنها (قوم عاد) قدرتی دادیم که به شما ندادیم و برای آنها گوش و چشم و قلب قرار دادیم (اما به هنگام نزول عذاب) نه گوشها و چشمها، و نه عقلهایشان برای آنها سودی نداشت، چرا که آیات خدا را انکار می‏کردند، و سرانجام آنچه را استهزا می‏کردند بر آنها وارد شد. (۲۶)

ما اقوامی را که در اطراف شما بودند هلاک کردیم، و آیات خود را به صورتهای گوناگون برای آنها بیان نمودیم شاید بازگردند. (۲۷)

پس چرا معبودانی را که غیر از خدا برگزیدند به گمان اینکه آنها را به خدا نزدیک می‏کند آنها را یاری نکردند؟ بلکه از میان آنها گم شدند! این بود نتیجه دروغ آنها و آنچه را افترا میبستند! (۲۸)

به یاد آور هنگامی که گروهی از جن را به سوی تو متوجه ساختیم که قرآن را استماع کنند، وقتی حضور یافتند به یکدیگر گفتند خاموش باشید و بشنوید، و هنگامی که پایان گرفت به سوی قوم خود بازگشتند و آنها را انذار کردند. (۲۹)

گفتند: ای قوم! ما کتابی را استماع کردیم که بعد از موسی نازل شده، هماهنگ با نشانه‏ های کتب قبل از آن، که به سوی حق هدایت می‏کند و به سوی راه راست. (۳۰)

ای قوم ما! دعوت کننده الهی را اجابت کنید و به او ایمان آورید تا گناهانتان را ببخشد و شما را از عذاب الیم پناه دهد. (۳۱)

و هر کس به دعوت کننده الهی پاسخ نگوید هرگز نمی‏تواند از چنگال عذاب الهی در زمین فرار کند، و غیر از خدا یار و یاوری برای او نیست، و چنین کسان در گمراهی آشکارند. (۳۲)

آیا آنها نمی‏دانند خداوندی که آسمانها و زمین را آفریده، و از آفرینش آنها ناتوان نشده قادر است مردگان را زنده کند؟ آری او بر هر چیز تواناست. (۳۳)

روزی را به یادآور که کافران را بر آتش عرضه می‏دارند (و به آنها گفته می‏شود) آیا این حق نیست ؟ می‏گویند: آری، به پروردگار ما سوگند (که حق است، در این هنگام) می‏گوید: پس ‍ عذاب را به خاطر کفرتان بچشید! (۳۴)

بنابراین صبر کن آن گونه که پیامبران اولو العزم شکیبائی کردند و برای (عذاب) آنها شتاب مکن، هنگامی که وعده‏ هائی را که به آنها داده شد می‏بینند احساس می‏کنند که گوئی فقط ساعتی از یکروز در دنیا توقف داشتند، این ابلاغی است برای همگان، آیا جز قوم فاسق هلاک می‏شوند؟ (۳۵)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

کسانی که کافر شدند و مردم را از راه خدا بازداشتند اعمالشان را نابود می‏کند. (۱)

و کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند به آنچه بر محمد (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) نازل شده، و همه حق است و از سوی پروردگار، نیز ایمان آوردند خداوند گناهانشان را می‏بخشد و کارشان را اصلاح می‏کند. (۲)

این به خاطر آن است که کافران از باطل پیروی کردند و مؤ منان از حقی که از سوی پروردگارشان بود، اینگونه خداوند برای مردم زندگیشان را توصیف می‏کند. (۳)

هنگامی که با کافران در میدان جنگ رو به رو می‏شوید گردنهایشان را بزنید، و همچنان ادامه دهید تا به اندازه کافی دشمن را درهم بکوبید، در این هنگام اسیران را محکم ببندید، سپس یا بر آنها منت گذارید (و آزادشان کنید) یا در برابر آزادی از آنها فدیه بگیرید، و این وضع همچنان ادامه یابد تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد، برنامه این است، و هر گاه خدا می‏خواست خودش آنها را مجازات می‏کرد، اما می‏خواهد بعضی از شما را با بعضی دیگر بیازماید، و کسانی که در راه خدا کشته شدند خداوند هرگز اعمالشان را نابود نمی‏کند. (۴)

به زودی آنها را هدایت می‏کند و کار آنها را اصلاح می‏کند. (۵)

و آنها را در بهشت (جاویدانش) که اوصاف آن را برای آنان بازگو کرده وارد می‏کند. (۶)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! اگر خدا را یاری کنید شما را یاری می‏کند و گامهایتان را استوار می‏دارد. (۷)

و کسانی که کافر شدند مرگ بر آنها و اعمالشان نابود باد. (۸)

این به خاطر آن است که از آنچه خداوند نازل کرده کراهت داشتند لذا خدا اعمالشان را حبط و نابود کرد. (۹)

آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که قبل از آنها بودند چه شد؟ خداوند آنها را هلاک کرد، و برای کافران امثال این مجازاتها خواهد بود. (۱۰)

این به خاطر آن است که خداوند مولا و سرپرست کسانی است که ایمان آوردند، اما کافران مولائی ندارند. (۱۱)

خداوند کسانی را که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند وارد باغهائی از بهشت می‏کند که نهرها از زیر درختانش ‍ جاری است، در حالی که کافران از متاع زودگذر دنیا بهره می‏گیرند و همچون چهارپایان می‏خورند و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست. (۱۲)

و چه بسیار شهرهایی که از شهری که تو را بیرون کرد پر قدرتتر بودند، ما همه آنها را نابود کردیم، و یاوری نداشتند! (۱۳)

آیا کسی که دلیل روشنی از سوی پروردگارش دارد همانند کسی است که زشتی اعمالش در نظرش تزیین شده، و از هوای نفس پیروی می‏کند؟! (۱۴)

توصیف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده چنین است که در آن نهرهائی از آب صاف و خالص است که بدبو نشده. و نهرهائی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهائی از شراب (طهور) که مایه لذت نوشندگان است، و نهرهائی از عسل مصفی، و برای آنها در آن از تمام انواع میوه‏ ها وجود دارد (و از همه بالاتر) آمرزشی است از سوی پروردگارشان، آیا چنین کسانی همانند کسانی هستند که همیشه در آتش دوزخند و از آب جوشان نوشانده می‏شوند که امعاء آنها را از هم متلاشی می‏کند؟! (۱۵)

گروهی از آنان به سخنانت گوش فرا می‏دهند اما هنگامی که از نزد تو خارج می‏شوند به کسانی که خداوند به آنها علم و دانش بخشیده (از روی استهزا) می‏گویند. این مرد الان چه گفت ؟ آنها کسانی هستند که خداوند بر قلبهایشان مهر نهاده، و از هوای نفسشان پیروی کرده‏ اند (لذا چیزی نمی‏فهمند). (۱۶)

کسانی که هدایت یافته‏ اند خداوند بر هدایتشان می‏افزاید، و روح تقوی به آنها می‏بخشد. (۱۷)

آیا آنها جز این انتظاری دارند که قیامت ناگهان برپا شود (آنگاه ایمان آورند) در حالی که هم اکنون نشانه‏ های آن آمده است، اما هنگامی که بیاید تذکر و ایمان آنها سودی نخواهد داشت. (۱۸)

پس بدان که معبودی جز الله نیست، و برای گناه خود و مردان و زنان با ایمان استغفار کن، و خداوند محل حرکت و قرارگاه شما را می‏داند. (۱۹)

کسانی که ایمان آورده‏ اند می‏گویند چرا سوره‏ ای نازل نمی‏شود؟ (که در آن فرمان جهاد باشد) اما هنگامی که سوره محکمی نازل می‏گردد که در آن نامی از جنگ است منافقان بیماردل را می‏بینی همچون کسی که در آستانه مرگ قرار گرفته به تو نگاه می‏کنند، پس مرگ و نابودی برای آنها بهتر است. (۲۰)

اما اگر آنها اطاعت کنند و سخن سنجیده و شایسته بگویند برای آنها بهتر است، و اگر آنها هنگامی که فرمان جهاد قطعیت پیدا می‏کند به خدا راست گویند (و از در صدق و صفا درآیند) برای آنها بهتر است. (۲۱)

اما اگر رویگردان شوید آیا جز این انتظار می‏رود که در زمین فساد کنید و قطع رحم نمائید. (۲۲)

آنها کسانی هستند که خداوند از رحمت خویش دورشان ساخته، گوشهایشان را کر و چشمهایشان را کور نموده است. (۲۳)

آیا آنها در قرآن تدبر نمی‏کنند؟ یا بر دلهایشان قفل نهاده شده است. (۲۴)

کسانی که بعد از روشن شدن حق پشت کردند شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زینت داده، و آنها را با آرزوهای طولانی فریفته است. (۲۵)

این بخاطر آن است که آنها به کسانی که نزول وحی الهی را کراهت داشتند گفتند ما در بعضی از امور از شما پیروی می‏کنیم، در حالی که خداوند اسرار آنها را می‏داند. (۲۶)

حال آنها چگونه خواهد بود هنگامی که فرشتگان (مرگ) بر صورت و پشت آنها می‏زنند (و قبض روحشان می‏کنند). (۲۷)

این بخاطر آن است که آنها از آنچه خداوند را به خشم می‏آورد پیروی کردند و آنچه را موجب خشنودی او است کراهت داشتند لذا اعمالشان را حبط و نابود کرد. (۲۸)

آیا کسانی که در دلهایشان بیماری است گمان کردند خدا کینه‏ هایشان را ظاهر نمی‏کند؟! (۲۹)

و اگر ما بخواهیم آنها را به تو نشان می‏دهیم تا آنها را با قیافه‏ هایشان بشناسی، هر چند می‏توانی از طرز سخنانشان آنها را بشناسی، و خداوند اعمال شما را می‏داند. (۳۰)

ما همه شما را قطعا آزمایش می‏کنیم تا معلوم شود مجاهدان واقعی و صابران از میان شما کیانند؟ و اخبار شما را بیازمائیم. (۳۱)

کسانی که کافر شدند و مردم را از راه خدا بازداشتند و بعد از روشن شدن حق به مخالفت با رسول خدا برخاستند هرگز زیانی به خدا نمی‏رسانند، و به زودی اعمالشان را نابود می‏کند. (۳۲)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید اطاعت کنید خدا، و اطاعت کنید رسول خدا را، و اعمال خود را باطل مسازید! (۳۳)

کسانی که کافر شدند و مردم را از راه خدا بازداشتند سپس ‍ در حال کفر از دنیا رفتند خدا هرگز آنها را نخواهد بخشید. (۳۴)

هرگز سست نشوید و دشمنان را به صلح (ذلت بار) دعوت نکنید در حالی که شما برترید و خداوند با شماست و چیزی از ثواب اعمالتان را هرگز کم نمی‏کند. (۳۵)

زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی است و اگر ایمان آورید و تقوی پیشه کنید پاداشهای شما را به نحو کامل می‏دهد و (در برابر آن) چیزی از اموال شما نمی‏طلبید. (۳۶)

چرا که هر گاه اموال شما را مطالبه کند، و حتی اصرار نماید، بخل می‏ورزید، و کینه و خشم شما را آشکار می‏سازد! (۳۷)

آری شما همان جمعیتی هستید که دعوت برای انفاق در راه خدا می‏شوید و بعضی از شما بخل می‏ورزند، و هر کس بخل کند نسبت به خود بخل کرده است، و خداوند بینیاز است و شما همه نیازمندید و هرگاه سرپیچی کنید خداوند گروه دیگری را بجای شما می‏آورد که مانند شما نخواهند بود. (۳۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ما برای تو پیروزی آشکاری فراهم ساختیم! (۱)

غرض این بود که خداوند گناهان گذشته و آیندهای را که به تو نسبت می‏دادند ببخشد و نعمتش را بر تو تمام کند، و به راه راست هدایتت فرماید. (۲)

و پیروزی شکستناپذیری نصیب تو کند. (۳)

او کسی است که سکینه و آرامش را در دلهای مؤ منان نازل کرد تا ایمانی بر ایمانشان افزوده شود، لشکر آسمانها و زمین از آن خدا است، و خداوند دانا و حکیم است. (۴)

هدف (دیگر از این فتح مبین) آن بود که مردان و زنان با ایمان را در باغهائی (از بهشت) وارد کند که نهرها از زیر درختانش جاری است، و گناهان آنها را ببخشد، و این نزد خدا پیروزی بزرگی است. (۵)

و نیز مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد می‏برند مجازات کند، حوادث سوئی (که برای مؤ منان انتظار می‏کشند) تنها بر خودشان نازل می‏شود، خداوند آنها را غضب کرده، و آنها را از رحمت خود دور ساخته، و جهنم را برای آنها آماده کرده، و چه بد سرانجامی است. (۶)

لشکریان آسمانها و زمین تنها از آن خدا است، و خداوند شکست ناپذیر و حکیم است. (۷)

ما تو را به عنوان گواه و بشارت دهنده و بیم دهنده فرستادیم. (۸)

تا به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از او دفاع کنید، او را بزرگ دارید و خدا را صبح و شام تسبیح کنید. (۹)

آنها که با تو بیعت می‏کنند در حقیقت فقط با خدا بیعت می‏نمایند، و دست خدا بالای دست آنهاست، هر کس پیمانشکنی کند به زیان خود پیمان شکسته است و آنکس که نسبت به عهدی که با خدا بسته وفا کند به زودی پاداش عظیمی به او خواهد داد. (۱۰)

به زودی متخلفان از اعراب بادیه نشین (عذرتراشی کرده) می‏گویند: حفظ اموال و خانواده، ما را به خود مشغول داشت (و نتوانستیم در سفر حدیبیه تو را همراهی کنیم) برای ما طلب آمرزش ‍ کن، آنها به زبان خود چیزی می‏گویند که در دل ندارند! بگو: چه کسی می‏تواند در برابر خداوند از شما دفاع کند هرگاه زیانی برای شما بخواهد و یا اگر نفعی اراده کند (مانع گردد) و خداوند به تمام اعمالی که انجام می‏دهید آگاه است. (۱۱)

بلکه شما گمان کردید پیامبر و مؤ منان هرگز به خانواده‏ های خود باز نخواهند گشت و این پندار غلط در دلهای شما زینت یافته بود، و گمان بد کردید، و سرانجام هلاک شدید. (۱۲)

و آن کس که ایمان به خدا و پیامبرش نیاورده (سرنوشتش دوزخ است) چرا که ما برای کافران آتش فروزان آماده کرده‏ ایم! (۱۳)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین از آن خدا است، هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) می‏بخشد، و هر کس را بخواهد مجازات می‏کند و خداوند غفور و رحیم است. (۱۴)

هنگامی که شما در آینده برای به دست آوردن غنائمی حرکت کنید متخلفان می‏گویند: بگذارید ما هم از شما پیروی کنیم (و در این جهاد شرکت نمائیم!) آنها می‏خواهند کلام خدا را تغییر دهند، بگو: هرگز نباید به دنبال ما بیایید، اینگونه خداوند از قبل گفته است، اما به زودی می‏گویند: شما نسبت به ما حسد می‏ورزید ولی آنها جز اندکی نمی‏فهمند! (۱۵)

به متخلفان از اعراب بگو: به زودی از شما دعوت می‏شود که به سوی قومی جنگجو بروید و با آنها پیکار کنید تا اسلام بیاورند، اگر اطاعت کنید خداوند پاداش نیکی به شما می‏دهد، و اگر سرپیچی نمائید همانگونه که قبلا نیز سرپیچی نمودید شما را عذاب دردناکی می‏کند. (۱۶)

بر «نابینا» و «لنگ» و «بیمار» گناهی نیست (اگر در میدان جهاد شرکت نکند) و هرکس که اطاعت خدا و رسولش نماید او را در باغهائی (از بهشت) وارد می‏سازد که نهرها از زیر درختانش جاری است، و آن کس که سرپیچی کند او را به عذاب دردناکی گرفتار می‏کند. (۱۷)

خداوند از مؤ منانی که در زیر آن درخت با تو بیعت کردند راضی و خشنود شد، خدا آنچه را در درون قلب آنها (از صداقت و ایمان) نهفته بود میدانست، لذا آرامش را بر دلهای آنها نازل کرد، و فتح نزدیکی، به عنوان پاداش، نصیب آنها فرمود. (۱۸)

و غنائم بسیاری که آنرا به دست می‏آورند، و خداوند عزیز و حکیم است. (۱۹)

خداوند غنائم فراوانی به شما وعده داده که آنها را به چنگ می‏آورید، ولی این یکی را زودتر برای شما فراهم ساخت، و دست تعدی مردم (دشمنان) را از شما باز داشت، تا نشانه‏ ای برای مؤ منان باشد، و شما را به راه راست هدایت کند. (۲۰)

و نیز غنائم و فتوحات دیگری که شما قدرت بر آن ندارید ولی خداوند قدرتش بر آن احاطه دارد نصیب شما می‏کند و خداوند بر هر چیز توانا است. (۲۱)

اگر کافران (در سرزمین حدیبیه) با شما پیکار می‏کردند به زودی فرار می‏نمودند، سپس ولی و یاوری نمی‏یافتید. (۲۲)

این سنت الهی است که در گذشته نیز بوده است، و هرگز برای سنت الهی تغییر و تبدیلی نخواهی یافت. (۲۳)

او کسی است که دست آنها را از شما و دست شما را از آنها در دل مکه کوتاه کرد، بعد از آنکه شما را بر آنها پیروز ساخت، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بیناست. (۲۴)

آنها کسانی هستند که کافر شدند و شما را از (زیارت) مسجدالحرام بازداشتند، و از رسیدن قربانیهای شما به محل قربانگاه مانع گشتند، و هرگاه مردان و زنان با ایمانی در این میان بدون آگاهی شما زیر دست و پا از بین نمی‏رفتند و از این راه عیب و عاری ناآگاهانه به شما نمی‏رسید (خداوند هرگز مانع این جنگ نمی‏شد) هدف این بود که خدا هر کس را می‏خواهد در رحمت خود وارد سازد و اگر مؤ منان و کفار (در مکه) از هم جدا می‏شدند کافران را عذاب دردناکی می‏کردیم. (۲۵)

به خاطر بیاورید هنگامی را که کافران در دلهای خود خشم و نخوت جاهلیت داشتند، و (در مقابل) خداوند آرامش و سکینه را بر رسول خود و مؤ منان نازل فرمود، و آنها را به تقوی ملزم ساخت که از هر کس شایسته تر و اهل و محل آن بودند، و خداوند به هر چیز عالم است. (۲۶)

خداوند آنچه را به پیامبرش در عالم خواب نشان داد راست بود، به طور قطع همه شما به خواست خدا وارد مسجدالحرام می‏شوید در نهایت امنیت، و در حالی که سرهای خود را تراشیده، یا ناخنهای خود را کوتاه کرده، و از هیچکس ترس و وحشتی ندارید، ولی خداوند چیزهائی می‏دانست که شما نمی‏دانستید (و در این تاخیر حکمتی بود) و قبل از آن فتح نزدیکی (برای شما) قرار داد. (۲۷)

او کسی است که رسولش را با هدایت و دین حق فرستاده، تا آن را بر همه ادیان پیروز کند، و کافی است که خدا شاهد این موضوع باشد. (۲۸)

محمد فرستاده خدا است و کسانی که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند، پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود می‏بینی، آنها همواره فضل خدا و رضای او را می‏طلبند، نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمایان است، این توصیف آنها در تورات است، و توصیف آنها در انجیل همانند زراعتی است که جوانه‏ های خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته، تا محکم شده، و بر پای خود ایستاده است، و به قدری نمو و رشد کرده که زارعان را به شگفتی وامی دارد! این برای آن است که کافران را به خشم آورد، خداوند کسانی از آنها را که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند وعده آمرزش و اجر عظیمی داده است. (۲۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید چیزی را بر خدا و رسولش مقدم نشمرید و پیشی مگیرید و تقوای الهی پیشه کنید که خداوند شنوا و داناست. (۱)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید صدای خود را فراتر از صدای پیامبر نکنید، و در برابر او بلند سخن مگوئید (و داد و فریاد نزنید) آنگونه که بعضی از شما در برابر بعضی می‏کنند، مبادا اعمال شما نابود گردد در حالی که نمی‏دانید! (۲)

آنها که صدای خود را نزد رسول خدا کوتاه می‏کنند کسانی هستند که خداوند قلوبشان را برای تقوی خالص نموده، و برای آنها آمرزش و پاداش عظیمی است. (۳)

(ولی) کسانی که تو را از پشت حجرهها بلند صدا می‏زنند اکثرشان نمی‏فهمند! (۴)

هر گاه آنها صبر می‏کردند تا خود به سراغشان آئی برای آنها بهتر بود و خداوند غفور و رحیم است. (۵)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید اگر شخص فاسقی خبری برای شما بیاورد درباره آن تحقیق کنید، مبادا به گروهی از روی نادانی آسیب برسانید، و از کرده خود پشیمان شوید. (۶)

و بدانید رسول خدا در میان شما است، هر گاه در بسیاری از امور از شما اطاعت کند به مشقت خواهید افتاد، ولی خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده، و آنرا در دلهایتان زینت بخشیده، و (به عکس) کفر و فسق و گناه را منفور شما قرار داده است کسانی که واجد این صفاتند هدایت یافتگانند. (۷)

خداوند بر شما فضل و نعمتی از سوی خود بخشیده، و خداوند دانا و حکیم است. (۸)

هر گاه دو گروه از مؤ منان با هم به نزاع و جنگ پردازند در میان آنها صلح برقرار سازید و اگر یکی از آنها بر دیگری تجاوز کند با طایفه ظالم پیکار کنید تا به فرمان خدا بازگردد، هر گاه بازگشت (و زمینه صلح فراهم شد) در میان آن دو بر طبق عدالت صلح برقرار سازید، و عدالت پیشه کنید که خداوند عدالت پیشه گان را دوست دارد. (۹)

مؤ منان برادر یکدیگرند، بنابراین میان دو برادر خود صلح برقرار سازید، و تقوای الهی پیشه کنید تا مشمول رحمت او شوید. (۱۰)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید نباید گروهی از مردان شما گروه دیگر را استهزا کنند، شاید آنها از اینها بهتر باشند، و نه زنانی از زنان دیگر شاید آنان بهتر از اینان باشند، و یکدیگر را مورد طعن و عیبجوئی قرار ندهید، و با القاب زشت و ناپسند یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسی بعد از ایمان نام کفر بگذارید، و آنها که توبه نکنند ظالم و ستمگرند. (۱۱)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! از بسیاری از گمانها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمانها گناه است، و هرگز (در کار دیگران) تجسس نکنید، و هیچیک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید، تقوای الهی پیشه کنید که خداوند توبه پذیر و مهربان است. (۱۲)

ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم، و تیره‏ ها و قبیله‏ ها قرار دادیم، تا یکدیگر را بشناسید، ولی گرامیترین شما نزد خداوند باتقواترین شماست، خداوند دانا و خبیر است. (۱۳)

عربهای بادیه نشین گفتند: ایمان آورده‏ ایم، بگو شما ایمان نیاورده‏ اید ولی بگوئید اسلام آورده‏ ایم، اما هنوز ایمان وارد قلب شما نشده است! و اگر از خدا و رسولش اطاعت کنید پاداش اعمال شما را به طور کامل می‏دهد، خداوند غفور و رحیم است. (۱۴)

مؤ منان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‏ اند، سپس هرگز شک و تردیدی به خود راه نداده، و با اموال و جانهای خود در راه خدا جهاد کرده‏ اند، آنها راستگو یانند. (۱۵)

بگو: آیا خدا را از ایمان خود با خبر می‏سازید، او تمام آنچه را در آسمان و زمین است میداند، و خداوند از همه چیز آگاه است. (۱۶)

آنها بر تو منت می‏گذارند که اسلام آورده‏ اند، بگو اسلام خود را بر من منت مگذارید، بلکه خداوند بر شما منت می‏گذارد که شما را به سوی ایمان هدایت کرده، اگر (در ادعای ایمان) راستگو هستید. (۱۷)

خداوند غیب آسمانها و زمین را می‏داند و نسبت به آنچه انجام می‏دهید بیناست. (۱۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ق – سوگند به قرآن مجید. (۱)

آنها تعجب کردند که پیامبری انذارگر از میان خودشان آمده، و کافران گفتند: این چیز عجیب است! (۲)

آیا هنگامی که ما مردیم و خاک شدیم دو باره به زندگی باز می‏گردیم ؟ این بازگشتی است بعید! (۳)

ولی ما می‏دانیم آنچه را زمین از بدن آنها می‏کاهد، و نزد ما کتابی است که همه چیز در آن محفوظ است. (۴)

آنها حق را هنگامی که به سراغشان آمد تکذیب کردند لذا پیوسته در کار پراکنده خود متحیرند! (۵)

آیا آنها به آسمانی که بالای سرشان است نگاه نکردند که چگونه ما آنرا بنا کرده‏ ایم ؟ و چگونه به وسیله ستارگان زینت بخشیده‏ ایم ؟ و هیچ شکاف و ناموزونی در آن نیست! (۶)

و زمین را گسترش دادیم، و در آن کوههای عظیمی افکندیم، و از هر نوع گیاه بهجتانگیز رویاندیم. (۷)

تا وسیله بینائی و بیداری برای هر بنده توبه کاری باشد. (۸)

و از آسمان آبی پر برکت فرستادیم و به وسیله آن باغها و دانه‏ هائی را که درو می‏کنند رویاندیم. (۹)

و نخلهای بلند قامت که میوههای متراکم دارند. (۱۰)

همه اینها به منظور بخشیدن روزی به بندگان است، و به وسیله باران زمین مرده را زنده کردیم، آری زنده شدن مردگان نیز همین گونه است. (۱۱)

پیش از آنها قوم نوح و اصحاب الرس (قومی که در یمامه زندگی می‏کردند و پیامبری بنام حنظله داشتند) و قوم ثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند. (۱۲)

و همچنین قوم عاد و فرعون و قوم لوط. (۱۳)

و اصحاب الایکه (قوم شعیب) و قوم تبع (که در سرزمین یمن زندگی می‏کردند) هر یک از آنها فرستادگان الهی را تکذیب کردند و وعده عذاب درباره آنها تحقق یافت. (۱۴)

آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (که قادر بر آفرینش ‍ رستاخیز نباشیم) ولی آنها (با این همه دلائل روشن) باز در آفرینش ‍ جدید تردید دارند. (۱۵)

ما انسان را آفریدیم و وسوسه‏ های نفس او را می‏دانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیکتریم! (۱۶)

به خاطر بیاورید هنگامی که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسان هستند اعمال او را دریافت می‏دارند. (۱۷)

هیچ سخنی را انسان تلفظ نمی‏کند مگر اینکه نزد آن فرشته‏ ای مراقب و آماده برای انجام ماموریت است. (۱۸)

و سرانجام سکرات مرگ به حق فرا می‏رسد (و به انسان گفته می‏شود) این همان چیزی است که از آن می‏گریختی! (۱۹)

و در صور دمیده می‏شود، آن روز، روز تحقق وعده وحشتناک است. (۲۰)

و هر انسانی وارد محشر می‏گردد در حالی که همراه او سوق دهنده و گواهی است. (۲۱)

(به او خطاب می‏شود) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودی، و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم، و امروز چشمت کاملا تیز بین است! (۲۲)

فرشته همنشین او می‏گوید این نامه اعمال او است که نزد من حاضر و آماده است. (۲۳)

(خداوند فرمان می‏دهد:) در جهنم بیفکنید هر کافر متکبر و لجوج را. (۲۴)

آن کسی که شدیدا مانع خیر است، متجاوز است، و در شک و تردید (حتی دیگران را به تردید می‏افکند). (۲۵)

آن کسی که معبود دیگری با خدا قرار داده (آری) او را در عذاب شدید بیفکنید! (۲۶)

و همنشینش از شیاطین می‏گوید: پروردگارا من او را به طغیان وانداشتم لکن او خود در گمراهی دور و درازی بود. (۲۷)

خداوند می‏گوید: نزد من جدال و مخاصمه نکنید، من قبلا به شما اتمام حجت کرده‏ ام. (۲۸)

سخن من تغییر ناپذیر است، و من هرگز به بندگانم ستم نخواهم کرد. (۲۹)

به خاطر بیاورید روزی را که به جهنم می‏گوئیم آیا پر شده‏ ای ؟ و او می‏گوید آیا افزون بر این هم وجود دارد؟! (۳۰)

(در آن روز) بهشت به پرهیزگاران نزدیک می‏شود، و فاصله‏ ای از آنها ندارد! (۳۱)

این چیزی است که به شما وعده داده می‏شود و برای کسانی است که به سوی خدا باز می‏گردند، و پیمانها و احکام او را حفظ می‏کنند. (۳۲)

آنکس که از خداوند رحمان در نهان بترسد، و با قلبی پرانابه در محضر او حاضر شود (۳۳)

(به آنها می‏گویند) به سلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانی است. (۳۴)

هر چه بخواهند در آنجا برای آنها هست و نزد ما نعمتهای اضافی دیگری است (که به فکر هیچکس نمی‏رسد). (۳۵)

چه بسیار اقوامی را که قبل از آنها هلاک کردیم، اقوامی که از آنها قویتر بودند، و شهرها (و کشورها) را گشودند، آیا راه فراری وجود دارد؟ (۳۶)

در این تذکری است برای آن کس که عقل دارد، یا گوش فرادهد و حضور یابد. (۳۷)

ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز (شش ‍ دوران) آفریدیم و هیچگونه رنج و تعبی به ما نرسید (با این حال چگونه زنده کردن مردگان برای ما مشکل است ؟). (۳۸)

در برابر آنچه آنها می‏گویند شکیبا باش، و تسبیح و حمد پروردگارت را قبل از طلوع آفتاب و پیش از غروب بجا آور. (۳۹)

و در بخشی از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجده‏ ها! (۴۰)

گوش فرا ده و منتظر روزی باش که منادی از مکان نزدیک ندا می‏دهد. (۴۱)

روزی که همگان صیحه رستاخیز را به حق می‏شنوند، آن روز روز خروج است. (۴۲)

مائیم که زنده می‏کنیم، و می‏میرانیم، و بازگشت تنها به سوی ما است. (۴۳)

روزی که زمین از روی آنها شکافته می‏شود و به سرعت (از قبرها) خارج می‏گردند، و این جمع کردن برای ما آسان است. (۴۴)

ما به آنچه آنها می‏گویند آگاهتریم و تو ماءمور به اجبار آنها نیستی، بنابراین به وسیله قرآن کسانی را که از عذاب من می‏ترسند متذکر ساز. (۴۵)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به بادهائی که ابرها را به حرکت در می‏آورند (و گرد و غبار و بذرهای گیاهان را). (۱)

و سپس سوگند به ابرهائی که بار سنگینی (از باران) با خود حمل می‏کنند. (۲)

و سپس سوگند به کشتیهائی که به آسانی به حرکت در می‏آیند. (۳)

و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‏کنند. (۴)

(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده داده شده است قطعا راست است. (۵)

و بدون شک جزای اعمال واقع شدنی است. (۶)

قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست! (۷)

که شما در گفتاری مختلف و گوناگون هستید. (۸)

کسانی از ایمان به آن (روز جزا) منحرف می‏شوند که از قبول حق سر باز می‏زنند. (۹)

کشته شوند دروغگویان (و مرگ بر آنها!). (۱۰)

همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‏ اند. (۱۱)

و پیوسته سؤ ال می‏کنند روز جزا چه موقع است؟! (۱۲)

(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‏سوزانند! (۱۳)

بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که درباره آن عجله داشتید! (۱۴)

پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‏ ها قرار دارند. (۱۵)

و آنچه پروردگارشان به آنها مرحمت کرده دریافت می‏دارند زیرا آنها پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند. (۱۶)

آنها کمی از شبها را میخوابیدند. (۱۷)

و در سحرگاهان استغفار می‏کردند. (۱۸)

و در اموال آنها حقی برای سائل و محروم بود. (۱۹)

و در زمین آیاتی برای طالبان یقین است. (۲۰)

و در وجود خود شما (نیز آیاتی است) آیا نمی‏بینید؟! (۲۱)

روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‏شود. (۲۲)

سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همانگونه که شما سخن می‏گوئید! (۲۳)

آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است ؟ (۲۴)

در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: سلام بر تو! او گفت سلام بر شما که جمعیتی ناشناخته‏ اید! (۲۵)

و به دنبال آن پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریانی را برای آنها) آورد. (۲۶)

و آنرا نزدیک آنها گذارد (ولی با تعجب دید دست به سوی غذا نمی‏برند) گفت! آیا شما غذا نمی‏خورید؟ (۲۷)

و از این کار احساس وحشت کرد، گفتند: نترس (ما رسولان پروردگار توئیم) و او را بشارت به تولد پسری دانا و هوشیار دادند. (۲۸)

در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجب) فریاد می‏کشید و به صورت خود زد و گفت (آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟! (۲۹)

گفتند پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست. (۳۰)

(ابراهیم) گفت پس ماموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟ (۳۱)

گفتند ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده‏ ایم. (۳۲)

تا بارانی از سنگ – گل بر آنها بفرستیم. (۳۳)

سنگهائی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان شده است! (۳۴)

ما تمام مؤ منانی را که در آن شهرها (ی قوم لوط) زندگی می‏کردند (قبل از نزول بلا) خارج کردیم. (۳۵)

و جز یک خانواده با ایمان در تمام آنها نیافتیم! (۳۶)

و در آن (شهرهای بلادیده) نشانه‏ ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک می‏ترسند بجای گذاردیم. (۳۷)

در (زندگی) موسی نیز نشانه و درس عبرتی بود، هنگامی که او را به سوی فرعون با دلیل آشکار فرستادیم. (۳۸)

اما او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: این مرد یا ساحر است یا دیوانه! (۳۹)

ما او و لشکریانش را گرفتیم و در دریا پرتاب کردیم، در حالی که در خور سرزنش بود. (۴۰)

همچنین در سرگذشت عاد نیز آیتی است در آن هنگام که تندبادی بیباران بر آنها فرستادیم. (۴۱)

که از هر چیزی می‏گذشت آنرا رها نمی‏کرد تا همچون استخوانهای پوسیده کند! (۴۲)

و نیز در سرگذشت قوم ثمود عبرتی است در آن هنگام که به آنها گفته شد مدتی کوتاه متمتع باشید (و سپس منتظر عذاب). (۴۳)

آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنها را فروگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه می‏کردند (بی آنکه قدرت بر دفاع داشته باشند). (۴۴)

آنها چنان بر زمین افتادند که قدرت بر قیام نداشتند، و نتوانستند از کسی یاری طلبند! (۴۵)

همچنین قوم نوح را قبل از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند. (۴۶)

ما آسمان را با قدرت بنا کردیم و همواره آنرا وسعت می‏بخشیم! (۴۷)

و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده‏ ایم ؟ (۴۸)

و از هر چیز دو زوج آفریدیم شاید متذکر شوید. (۴۹)

پس به سوی خدا بگریزید که من از سوی او برای شما بیم دهنده آشکاری هستم. (۵۰)

و با خدا معبود دیگری قرار ندهید که من برای شما از سوی او بیم دهنده آشکاری هستم. (۵۱)

اینگونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها به سوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند او ساحر است یا دیوانه! (۵۲)

آیا یکدیگر را به آن سفارش می‏کردند (که عموما چنین تهمتی را بزنند) نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند! (۵۳)

حال که چنین است از آنها روی بگردان و تو هرگز درخور ملامت نخواهی بود. (۵۴)

و پیوسته تذکر ده، زیرا تذکر برای مؤ منان سودمند است. (۵۵)

من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این طریق تکامل یابند و به من نزدیک شوند). (۵۶)

هرگز از آنها نمی‏خواهم که به من روزی دهند، و نمی‏خواهم مرا اطعام کنند. (۵۷)

خداوند روزی دهنده و صاحب قوت و قدرت است. (۵۸)

برای کسانی که ستم کردند سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین) بنابراین عجله نکنند. (۵۹)

وای بر آنها که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده می‏شود. (۶۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به «کوه طور»! (۱)

و کتابی که نوشته شده است. (۲)

در صفحه‏ ای گسترده. (۳)

و سوگند به بیت المعمور. (۴)

و سقف برافراشته. (۵)

و دریای مملو و برافروخته. (۶)

که عذاب پروردگارت واقع می‏شود! (۷)

و چیزی از آن مانع نخواهد بود. (۸)

(این عذاب الهی) در آن روزی است که آسمان به شدت به حرکت در می آید، (۹)

و کوهها از جا کنده و متحرک می شوند! (۱۰)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان، (۱۱)

همانها که در سخنان باطل به بازی مشغولند! (۱۲)

در آن روز که آنها را بزور به سوی آتش دوزخ می رانند! (۱۳)

(به آنها می گویند:) این همان آتشی است که آن را انکار می کردید! (۱۴)

آیا این سحر است یا شما نمی بینید؟! (۱۵)

در آن وارد شوید و بسوزید؛ می خواهید صبر کنید یا نکنید، برای شما یکسان است؛ چرا که تنها به اعمالتان جزا داده می شوید! (۱۶)

ولی پرهیزگاران در میان باغهای بهشت و نعمتهای فراوان جای دارند، (۱۷)

و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند! (۱۸)

(به آنها گفته می شود:) بخورید و بیاشامید گوارا؛ اینها در برابر اعمالی است که انجام می دادید! (۱۹)

این در حالی است که بر تختهای صف کشیده در کنار هم تکیه می زنند، و (حورالعین) را به همسریِ آنها در می آوریم! (۲۰)

کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروی از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق می کنیم؛ و از (پاداش) عملشان چیزی نمی کاهیم؛ و هر کس در گرو اعمال خویش است! (۲۱)

و همواره از انواع میوه‏ ها و گوشتها – از هر نوع که بخواهند – در اختیارشان می گذاریم! (۲۲)

آنها در بهشت جامهای پر از شراب طهور را که نه بیهوده گویی در آن است و نه گناه، از یکدیگر می گیرند! (۲۳)

و پیوسته بر گِردشان نوجوانانی برای (خدمت) آنان گردش می کنند که همچون مرواریدهای درون صدفند! (۲۴)

در این هنگام رو به یکدیگر کرده (از گذشته) سؤال می نمایند؛ (۲۵)

می گویند: ما در میان خانواده خود ترسان بودیم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگیرد)! (۲۶)

امّا خداوند بر ما منّت نهاد و از عذاب کُشنده ما را حفظ کرد! (۲۷)

ما از پیش او را می خواندیم (و می پرستیدیم)، که اوست نیکوکار و مهربان! (۲۸)

حال که چنین است تذکر ده، و به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستی. (۲۹)

بلکه آنها می‏گویند او شاعری است که ما انتظار مرگش را می‏کشیم! (۳۰)

بگو: انتظار بکشید که من هم با شما انتظار می‏کشم (شما انتظار مرگ مرا و من انتظار پیروزی و نابودی شما را!). (۳۱)

آیا عقلهایشان آنها را به این اعمال دستور می‏دهد؟ یا قومی طغیانگرند؟ (۳۲)

آنها می‏گویند قرآن را به خدا افترا بسته، ولی آنها ایمان ندارند. (۳۳)

اگر راست می‏گویند سخنی همانند آن بیاورند. (۳۴)

آیا آنها بیسبب آفریده شده‏ اند؟ یا خود خالق خویشتنند؟! (۳۵)

آیا آنها آسمانها و زمین را آفریده‏ اند؟ بلکه آنها طالب یقین نیستند! (۳۶)

آیا خزائن پروردگارت نزد آنها است ؟ یا بر همه چیز عالم سیطره دارند؟! (۳۷)

آیا نردبانی دارند (که به آسمان بالا می‏روند) و به وسیله آن اسرار وحی را می‏شنوند؟ کسی که از آنها این ادعا را دارد دلیل روشنی بیاورد! (۳۸)

آیا سهم خدا دختران و سهم شما پسران است ؟ (که فرشتگان را دختران خدا می‏نامید). (۳۹)

آیا تو از آنها پاداشی مطالبه می‏کنی که در زیر بار گران آن قرار دارند؟ (۴۰)

آیا اسرار غیب نزد آنها است و از روی آن می‏نویسند؟! (۴۱)

آیا می‏خواهند نقشه شیطانی برای تو بکشند؟ ولی بدانند خود کافران در دام این نقشه‏ ها گرفتار می‏شوند! (۴۲)

یا معبودی غیر خداوند دارند (که قول یاری آنها را داده) منزه است خدا از آنچه برای او شریک قرار می‏دهند. (۴۳)

(چنان لجوجند که) اگر ببینند قطعه سنگی از آسمان (برای عذاب آنها) سقوط می‏کند می‏گویند این ابر متراکم است! (۴۴)

حال که چنین است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند. (۴۵)

روزی که نقشه‏ های آنها سودی به حالشان نخواهد داشت، و از هیچ سو یاری نمی‏شوند. (۴۶)

و برای ستمگران عذابی قبل از آن است (در همین جهان) ولی اکثرشان نمی‏دانند. (۴۷)

در طریق ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن چرا که تو در حفاظت کامل ما قرار داری، و هنگامی که برمی خیزی پروردگارت را تسبیح و حمد گوی. (۴۸)

(همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان و طلوع صبح. (۴۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به ستاره هنگامی که افول می‏کند. (۱)

که هرگز دوست شما (محمد) منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است. (۲)

و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی‏گوید. (۳)

آنچه آورده چیزی جز وحی نیست که به او وحی شده است. (۴)

آنکس که قدرت عظیمی دارد او را تعلیم داده. (۵)

همان کس که توانائی فوق العاده و سلطه بر همه چیز دارد. (۶)

در حالی که در افق اعلی قرار داشت. (۷)

سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد. (۸)

تا آنکه فاصله او به اندازه دو کمان یا کمتر بود. (۹)

در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بنده‏ اش وحی نمود. (۱۰)

قلب او در آنچه دید هرگز دروغ نمی‏گفت. (۱۱)

آیا با او درباره آنچه دیده مجادله می‏کنید. (۱۲)

و بار دیگر او را مشاهده کرد. (۱۳)

نزد سدره المنتهی! (۱۴)

که جنت الماءوی در آنجا است. (۱۵)

در آن هنگام که چیزی (نور خیره کننده‏ ای) سدره المنتهی را پوشانده بود. (۱۶)

و چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان ننمود. (۱۷)

او پاره‏ ای از آیات و نشانه‏ های بزرگ پروردگارش را مشاهده کرد. (۱۸)

به من خبر دهید آیا بتهای «لات» و «عزی»… (۱۹)

و منات که سومین آنها است (دختران خدا هستند)؟! (۲۰)

آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟ (در حالی که به زعم شما دختران کم ارزش تر از پسرانند). (۲۱)

در این صورت این تقسیمی است غیر عادلانه! (۲۲)

اینها فقط نامهائی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‏ اید (نامهائی بیمحتوا و اسمهائی است بیمسمی!) و هرگز خداوند دلیل و حجتی بر آن نازل نکرده، آنان فقط از گمانهای بیاساس و هوای نفس ‍ پیروی می‏کنند در حالی که هدایت از سوی پروردگارشان برای آنها آمده است. (۲۳)

آیا آنچه انسان تمنا دارد به آن می‏رسد؟ (۲۴)

در حالی که آخرت و دنیا از آن خدا است. (۲۵)

و چه بسیار فرشتگانی که در آسمانها هستند و شفاعت آنها سودی نمی‏بخشد مگر بعد از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (شفاعت) دهد. (۲۶)

کسانی که به آخرت ایمان ندارند فرشتگان را دختر (خدا) نامگذاری می‏کنند. (۲۷)

آنها هرگز به این سخن یقین ندارند تنها از ظن و گمان بیپایه پیروی می‏نمایند، با اینکه گمان هرگز انسان را بینیاز از حق نمی‏کند. (۲۸)

حال که چنین است از اینها که از ذکر ما روی می‏گردانند و جز زندگی مادی دنیا را نمی‏طلبند، اعراض کن. (۲۹)

این آخرین حد آگاهی آنها است، پروردگار تو کسانی را که از راه او گمراه شده‏ اند به خوبی می‏شناسد، و هدایت یافتگان را از همه بهتر می‏داند. (۳۰)

برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به خاطر اعمال بدشان کیفر دهد، و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش. (۳۱)

همانها که از گناهان کبیره و اعمال زشت، جز صغیره، دوری می‏کنند، آمرزش پروردگار تو گسترده است، او نسبت به شما از همه آگاهتر است، از آن هنگام که شما را از زمین آفرید، و در آن موقع که به صورت جنینهائی در شکم مادرانتان بودید، پس خودستائی نکنید چرا که او پرهیزگاران را بهتر می‏شناسد. (۳۲)

آیا آن کس را که از اسلام (یا انفاق) روی گردان شد مشاهده کردی؟! (۳۳)

و کمی عطا کرد و از بیشتر امساک نمود. (۳۴)

آیا نزد او علم غیب است و می‏بیند (که دیگران می‏توانند گناهان او را بردوش گیرند). (۳۵)

یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟ (۳۶)

و در کتب ابراهیم همان کسی که وظیفه خود را به طور کامل ادا کرد. (۳۷)

که هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نمی‏گیرد. (۳۸)

و اینکه برای انسان بهره‏ ای جز سعی و کوشش او نیست. (۳۹)

و اینکه سعیش به زودی دیده می‏شود (و به نتیجه‏ اش ‍ می‏رسد). (۴۰)

سپس به او جزای کافی داده خواهد شد. (۴۱)

(و آیا از کتب پیشین انبیاء به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت باز می‏گردد؟ (۴۲)

و اینکه او است که می‏خنداند و می‏گریاند! (۴۳)

و او است که می‏میراند و زنده می‏کند. (۴۴)

و او است که دو زوج مذکر و مؤ نث را می‏آفریند، (۴۵)

از نطفه‏ ای که خارج می‏شود (و در رحم میریزد). (۴۶)

و اینکه بر خدا است ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد). (۴۷)

و اینکه او است که بینیاز می‏کند، و سرمایه باقی می‏بخشد. (۴۸)

و اینکه او است پروردگار ستاره شعری. (۴۹)

(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاک کرد؟ (۵۰)

و همچنین «قوم ثمود» را، و کسی از آنها را باقی نگذارد. (۵۱)

و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنها از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند. (۵۲)

و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را بر زمین کوبید. (۵۳)

سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (۵۴)

(بگو) در کدامیک از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟! (۵۵)

این (پیامبر) بیم دهنده‏ ای از بیم دهنده گان پیشین است. (۵۶)

آنچه باید نزدیک شود نزدیک شده است (و قیامت فرا می‏رسد). (۵۷)

و هیچکس جز خدا نمی‏تواند شدائد آنرا برطرف سازد. (۵۸)

آیا از این سخن تعجب می‏کنید؟ (۵۹)

و می‏خندید و نمی‏گریید؟ (۶۰)

و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر می‏برید؟ (۶۱)

حال که چنین است همه برای خدا سجده کنید و پرستش ‍ نمائید. (۶۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت. (۱)

و هر گاه نشانه و معجزهای را ببینند اعراض کرده می‏گویند: این سحری است مستمر! (۲)

آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند و هر امری قرارگاهی دارد. (۳)

به اندازه کافی برای انزجار از بدیها اخبار (انبیا و امتهای پیشین) به آنها رسیده است. (۴)

این آیات، حکمت بالغه الهی است اما انذارها (برای افراد لجوج) مفید نیست. (۵)

بنابراین از آنها روی گردان و روزی را به یادآور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت می‏کند (دعوت به حساب اعمال). (۶)

آنها از قبرها خارج می‏شوند در حالی که چشمهایشان از وحشت به زیر افتاده و (بی هدف) همچون ملخهای پراکنده به هر سو می‏دوند! (۷)

در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب) به سوی این دعوت کننده گردن می‏کشند و کافران می‏گویند امروز روز سخت و دردناکی است. (۸)

پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند (آری) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: او دیوانه است و (با انواع آزارها) او را (از ادامه رسالتش) بازداشتند. (۹)

او به درگاه پروردگار عرضه داشت: من مغلوب (این قوم طغیانگر شده‏ ام، انتقام مرا از آنها بگیر. (۱۰)

در این هنگام درهای آسمان را گشودیم و آبی فراوان و پی در پی فروبارید. (۱۱)

و زمین را شکافتیم و چشمه‏ های زیادی بیرون فرستادیم، و این دو آب به اندازه‏ ای که مقدر بود با هم درآمیختند. (۱۲)

و او را بر مرکبی که از الواح و میخهائی ساخته شده بود سوار کردیم. (۱۳)

مرکبی که تحت نظارت ما حرکت می‏کرد این کیفری بود برای کسانی که به او کافر شدند. (۱۴)

ما این ماجرا به عنوان نشانه‏ ای در میان امتها باقی گذاردیم، آیا کسی هست که پند گیرد. (۱۵)

(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟! (۱۶)

ما قرآن را برای تذکر آسان ساختیم آیا کسی هست که متذکر شود. (۱۷)

قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تکذیب کردند اکنون (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟ (۱۸)

ما تندباد وحشتناک و سردی را در یک روز شوم مستمر بر آنها فرستادیم. (۱۹)

که مردم را، همچون تنه‏ های نخل ریشه کن شده، از جا برمی کند. (۲۰)

(اکنون ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟ (۲۱)

ما قرآن را برای تذکر آسان کردیم، آیا کسی هست که متذکر شود؟ (۲۲)

طایفه ثمود (نیز) انذارهای الهی را تکذیب کردند. (۲۳)

و گفتند: آیا ما از بشری از جنس خود پیروی کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهی و جنون خواهیم بود! (۲۴)

آیا از میان ما تنها بر این مرد وحی نازل شده ؟ نه، او آدم بسیار دروغگوی هوسبازی است. (۲۵)

ولی فردا می‏فهمند چه کسی دروغگوی هوسباز است! (۲۶)

ما «ناقه» را برای آزمایش آنها می‏فرستیم، در انتظار پایان کار آنها باش و صبر کن. (۲۷)

و به آنها خبر ده که آب (قریه) باید در میان آنها تقسیم شود (یک روز سهم ناقه، و یکروز برای آنها) و هر یک در نوبت خود باید حاضر شوند. (۲۸)

آنها یکی از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را) پی کرد. (۲۹)

(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟! (۳۰)

ما فقط یک صیحه (صاعقه عظیم) بر آنها فرستادیم و به دنبال آن همگی به صورت گیاه خشکی درآمدند که صاحب چهارپایان در آغل جمع آوری می‏کند! (۳۱)

ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم آیا کسی هست که متذکر شود. (۳۲)

قوم لوط انذارهای (پی درپی پیامبرشان را) تکذیب کردند. (۳۳)

ما بر آنها تندبادی که ریگها را به حرکت درمی آورد فرستادیم (و همه را هلاک کردیم) جز خاندان لوط را که سحرگاهان آنها را نجات دادیم. (۳۴)

این نعمتی بود از ناحیه ما، اینگونه کسی را که شکرگزار است پاداش می‏دهیم. (۳۵)

او آنها را در مورد مجازات ما انذار کرد، ولی آنها اصرار بر مجادله و القاء شک داشتند. (۳۶)

آنها از لوط خواستند میهمانانش را در اختیار آنان بگذارد!، ولی ما چشمانشان را نابینا و محو کردیم (و گفتیم) بچشید عذاب و انذارهای مرا. (۳۷)

سرانجام صبحگاهان در اول روز عذابی مستمر و ثابت به سراغشان آمد. (۳۸)

(و گفتیم) اکنون بچشید عذاب و انذارهای مرا. (۳۹)

ما قرآن را برای یادآوری آسان کردیم آیا کسی هست که متذکر شود؟ (۴۰)

انذارها و هشدارها (یکی پس از دیگری) برای آل فرعون آمد. (۴۱)

اما آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات کردیم گرفتن شخصی قدرتمند و توانا. (۴۲)

آیا کفار شما بهتر از اینها هستند؟ یا برای شما امان نامه‏ ای در کتب آسمانی نازل شده؟! (۴۳)

یا می‏گویند: ما جماعتی متحد و نیرومند و پیروزیم ؟ (۴۴)

(ولی بدانند) جمعشان به زودی شکست می‏خورد و پا به فرار می‏گذارند. (۴۵)

(علاوه بر این) رستاخیز موعد آنها است و مجازات قیامت هولناکتر و تلختر است. (۴۶)

مجرمان در گمراهی و شعله‏ های آتشند. (۴۷)

در آن روز که در آتش دوزخ به صورتشان کشیده می‏شوند (و به آنها گفته می‏شود) بچشید آتش دوزخ را. (۴۸)

ما هر چیزی را به اندازه آفریدیم. (۴۹)

و فرمان ما یک امر بیش نیست، همچون یک چشم بر هم زدن! (۵۰)

ما کسانی را که در گذشته شبیه شما بودند هلاک کردیم آیا کسی هست که متذکر شود. (۵۱)

و هر کاری را انجام دادند در نامه‏ های اعمالشان ثبت است. (۵۲)

و هر کار کوچک و بزرگی نوشته می‏شود. (۵۳)

پرهیزگاران در باغها و نهرهای بهشتی جای دارند. (۵۴)

در جایگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر. (۵۵)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

خداوند رحمن. (۱)

قرآن را تعلیم فرمود. (۲)

انسان را آفرید. (۳)

و به او بیان را تعلیم کرد. (۴)

خورشید و ماه بر طبق حساب منظمی می‏گردند. (۵)

و گیاه و درخت برای او سجده می‏کن (۶)

و آسمان را برافراشت و میزان و قانون (در آن) گذاشت. (۷)

تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید). (۸)

وزن را بر اساس عدل برپا دارید و در میزان کم نگذارید. (۹)

و زمین را برای خلایق آفرید. (۱۰)

که در آن میوه‏ ها و نخلهای پرشکوفه است. (۱۱)

و دانه‏ هائی که همراه با ساقه و برگی است که به صورت کاه درمی آید، و گیاهان خوشبو. (۱۲)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می‏کنید شما ای گروه انس و جن ؟ (۱۳)

انسان را از گل خشکیده‏ ای همچون سفال آفرید. (۱۴)

و جن را از شعله‏ های مختلط و متحرک آتش! (۱۵)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۱۶)

او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است. (۱۷)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۱۸)

دو دریای مختلف را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس ‍ دارند. (۱۹)

اما در میان آن دو برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمی‏کند! (۲۰)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۲۱)

از آن دو لؤ لؤ و مرجان خارج می‏شود. (۲۲)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۲۳)

و برای او است کشتیهای ساخته شده‏ ای که در دریا به حرکت درمی آیند که همچون کوهی هستند! (۲۴)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۲۵)

تمام کسانی که روی آن (زمین) هستند فانی می‏شوند. (۲۶)

و تنها ذات ذو الجلال و گرامی پروردگارت باقی می‏ماند. (۲۷)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۲۸)

تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا می‏کنند، و او هر روز در شان و کاری است. (۲۹)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۳۰)

به زودی به حساب شما می‏پردازیم ای دو گروه انس و جن. (۳۱)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۳۲)

ای گروه جن و انس! اگر می‏توانید از مرزهای آسمانها و زمین بگذرید، ولی هرگز قادر نیستید مگر با نیروئی (الهی). (۳۳)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۳۴)

شعله‏ هائی از آتش بیدود، و دودهائی متراکم، بر شما می‏فرستد، و نمی‏توانید از کسی یاری بطلبید! (۳۵)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (۳۶)

در آن هنگام که آسمان شکافته شود، و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکی رخ می‏دهد که تاب تحمل آنرا نخواهید داشت). (۳۷)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (۳۸)

در آن روز هیچکس از انس و جن از گناهش سؤ ال نمی‏شود. (۳۹)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۴۰)

بلکه مجرمان با قیافه‏ هایشان شناخته می‏شوند، و آنگاه آنها را با موهای پیش سر، و پاهایشان، می‏گیرند (و به دوزخ می‏افکنند). (۴۱)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۴۲)

این همان دوزخی است که مجرمان آنرا انکار می‏کردند. (۴۳)

امروز در میان آن آب سوزان در رفت و آمدند! (۴۴)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۴۵)

و برای کسی که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ بهشت است. (۴۶)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۴۷)

آن دو باغ بهشتی دارای انواع نعمتها و درختان پرطراوت است. (۴۸)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۴۹)

در آنها دو چشمه، دائما در جریان است. (۵۰)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۵۱)

در آن دو از هر میوه‏ ای دو نوع وجود دارد. (۵۲)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۵۳)

این در حالی است که آنها بر فرشهائی تکیه کرده‏ اند که آستر آنها از پارچه‏ های ابریشمین است و میوه‏ های رسیده آن دو باغ بهشتی در دسترس است. (۵۴)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۵۵)

در باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران عشق نمی‏ورزند و هیچ انس و جن قبلا با آنها تماس نگرفته است. (۵۶)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۵۷)

آنها همچون یاقوت و مرجانند! (۵۸)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۵۹)

آیا جزای نیکی جز نیکی خواهد بود؟ (۶۰)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۶۱)

و پائین تر از آنها دو بهشت دیگر است. (۶۲)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۶۳)

هر دو کاملا خرم و سرسبزند! (۶۴)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۶۵)

در آنها دو چشمه در حال فوران است. (۶۶)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۶۷)

در آنها میوه‏ های فراوان و درخت نخل و انار است. (۶۸)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۶۹)

و در آن باغهای بهشتی زنانی هستند نیکو خلق و زیبا. (۷۰)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۷۱)

حوریانی که در خیمه‏ های بهشتی مستورند. (۷۲)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۷۳)

زنانی که هیچ انس و جن قبلا با آنها تماس نگرفته (و دوشیزه‏ اند). (۷۴)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۷۵)

این در حالی است که این بهشتیان بر تختهائی تکیه زده‏ اند که با بهترین و زیباترین پارچه‏ های سبز رنگ پوشانده شده. (۷۶)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۷۷)

پربرکت و زوال ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و جمال تو. (۷۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (۱)

هیچکس نمی‏تواند آن را انکار کند. (۲)

گروهی را پائین می‏آورد و گروهی را بالا می‏برد. (۳)

این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در می‏آید. (۴)

و کوهها در هم کوبیده می‏شود. (۵)

و به صورت غبار پراکنده در می‏آید. (۶)

و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (۷)

نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنه‏ ای ؟ (۸)

گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (۹)

و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (۱۰)

آنها مقربانند (۱۱)

در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (۱۲)

گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (۱۳)

و اندکی از امت آخرین! (۱۴)

آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (۱۵)

در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (۱۶)

نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها می‏گردند. (۱۷)

با قدحها و کوزه‏ ها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸)

اما شرابی که از آن دردسر نمی‏گیرند و نه مست می‏شوند. (۱۹)

و میوه‏ هائی از هر نوع که مایل باشند. (۲۰)

و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (۲۱)

و همسرانی از حورالعین دارند. (۲۲)

همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳)

اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‏دادند. (۲۴)

در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهوده‏ ای می‏شنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵)

تنها چیزی که می‏شنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)

و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (۲۷)

آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (۲۸)

و در سایه درخت طلح پربرگ به سر می‏برند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹)

و سایه کشیده و گسترده. (۳۰)

و در کنار آبشارها. (۳۱)

و میوه‏ های فراوانی. (۳۲)

که هرگز قطع و ممنوع نمی‏شود. (۳۳)

و همسرانی گرانقدر. (۳۴)

ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (۳۵)

و همه را بکر قرار داده‏ ایم. (۳۶)

همسرانی که به همسرشان عشق می‏ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (۳۷)

اینها همه برای اصحاب یمین است. (۳۸)

که گروهی از امتهای نخستینند. (۳۹)

و گروهی از امتهای آخرین. (۴۰)

و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‏شود). (۴۱)

آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲)

و در سایه دودهای متراکم و آتش زا! (۴۳)

سایه‏ ای که نه خنک است و نه مفید. (۴۴)

آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵)

و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶)

و می‏گفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (۴۷)

یا نیاکان نخستین ما؟ (۴۸)

بگو اولین و آخرین، (۴۹)

همگی در موعد روز معینی جمع می‏شوند. (۵۰)

سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده. (۵۱)

قطعا از درخت زقوم می‏خورید (۵۲)

و شکمها را از آن پر می‏کنید (۵۳)

و روی آن از آب سوزان می‏نوشید (۵۴)

و همچون شترانی که مبتلا به بیماری عطش شده‏ اند از آن می‏آشامید (۵۵)

این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (۵۶)

ما شما را آفریدیم، چرا که آفرینش مجدد را تصدیق نمی‏کنید؟ (۵۷)

آیا از نطفه‏ ای که در رحم می‏ریزید آگاهید؟ (۵۸)

آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی می‏دهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (۵۹)

ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‏گیرد. (۶۰)

به این منظور که گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‏دانید آفرینش تازه بخشیم. (۶۱)

شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذکر نمی‏شوید (که جهانی بعد از آن است). (۶۲)

آیا هیچ درباره آنچه کشت می‏کنید اندیشیده‏ اید؟ (۶۳)

آیا شما آن را می‏رویانید، یا ما می‏رویانیم ؟ (۶۴)

هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به کاه درهم کوبیده می‏کنیم به گونه‏ ای که تعجب کنید! (۶۵)

(به گونه‏ ای که بگوئید:) به راستی ما زیان کرده‏ ایم. (۶۶)

بلکه ما به کلی محرومیم. (۶۷)

آیا به آبی که می‏نوشید اندیشیده‏ اید؟ (۶۸)

آیا شما آن را از ابر نازل می‏کنید؟ یا ما نازل می‏کنیم ؟ (۶۹)

هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار می‏دهیم، پس ‍ چرا شکر نمی‏کنید؟، (۷۰)

آیا درباره آتشی که می‏افروزید فکر کرده‏ اید؟ (۷۱)

آیا شما درخت آن را آفریده‏ اید؟ یا ما آفریده‏ ایم ؟ (۷۲)

ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‏ ایم. (۷۳)

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمارر). (۷۴)

سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)

و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶)

که آن قرآن کریمی است (۷۷)

که در کتاب محفوظ جای دارد. (۷۸)

و جز پاکان نمی‏توانند آن را مس کنند. (۷۹)

این چیزی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۸۰)

آیا این سخن را (این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک می‏شمرید؟ (۸۱)

و به جای شکر روزیهائی که به شما داده شده آن را تکذیب می‏کنید؟ (۸۲)

پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‏رسد (توانائی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳)

و شما در این حال نظاره می‏کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست). (۸۴)

و ما به او نزدیکتریم از شما ولی نمی‏بینید. (۸۵)

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‏شوید، (۸۶)

پس او را بازگردانید اگر راست می‏گوئید. (۸۷)

اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸)

در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹)

و اما اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰)

به او گفته می‏شود: سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب الیمین هستند. (۹۱)

اما اگر او از تکذیب کنندگان گمراه باشد، (۹۲)

با آب جوشان دوزخ از او پذیرائی می‏شود! (۹۳)

سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴)

این همان حق و یقین است. (۹۵)

حال که چنین است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و زمین است برای خدا تسبیح می‏گویند، و او عزیز و حکیم است. (۱)

مالکیت (و حاکمیت) آسمانها و زمین از آن او است، زنده می‏کند و می‏میراند، و او بر هر چیز قادر است. (۲)

اول و آخر و ظاهر و باطن او است، از هر چیز آگاه است. (۳)

او کسی است که آسمانها و زمین را در شش روز (شش دوران) آفرید، سپس بر تخت قدرت قرار گرفت (و به تدبیر جهان پرداخت) آنچه را در زمین فرومی رود می‏داند و آنچه را از آن خارج می‏شود، و آنچه از آسمان نازل می‏گردد و آنچه به آسمان بالا می‏رود، و او با شماست هر جا که باشید و خداوند نسبت به آنچه انجام می‏دهید بیناست. (۴)

مالکیت آسمانها و زمین از آن او است، و همه چیز به سوی او باز می‏گردد. (۵)

شب را داخل روز می‏کند، و روز را داخل شب، و او به آنچه بر دلها حاکم است داناست. (۶)

به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از آنچه شما را نماینده (خود) در آن قرار داده انفاق کنید (زیرا) کسانی که از شما ایمان بیاورند و انفاق کنند اجر بزرگی دارند. (۷)

چرا ایمان نیاورید در حالی که رسول (خدا) شما را می‏خواند که به پروردگارتان ایمان بیاورید و از شما پیمان گرفته است (پیمانی از طریق فطرت و خرد) اگر آماده ایمان هستید. (۸)

او کسی است که آیات بینات بر بنده‏ اش (محمد) نازل می‏کند تا شما را از تاریکیها به نور بیرون برد، و خداوند نسبت به شما مهربان و رحیم است. (۹)

چرا در راه خدا انفاق نکنید در حالی که میراث آسمانها و زمین همه از آن خدا است (و کسی چیزی را با خود نمی‏برد) کسانی که قبل از پیروزی انفاق کردند و (سپس) پیکار نمودند (با کسانی که بعد از پیروزی انفاق کردند) یکسان نیستند آنها بلند مقامترند از کسانی که بعد از فتح انفاق نمودند و جهاد کردند، و خداوند به هر دو وعده نیک داده است، و خدا به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۱۰)

کیست که به خدا وام نیکو دهد (و از اموالی که به او ارزانی داشته انفاق کند) تا خداوند آنرا برای او چندین برابر کند، و برای او اجر فراوان پرارزشی است. (۱۱)

(این پاداش بزرگ) در روزی است که مردان و زنان باایمان را می‏نگری که نورشان پیش رو و در سمت راستشان به سرعت حرکت می‏کند (و به آنها می‏گویند) بشارت باد بر شما امروز، به باغهائی از بهشت که نهرها زیر درختانش جاری است، جاودانه در آن خواهید ماند و این پیروزی بزرگی است. (۱۲)

روزی که مردان و زنان منافق به مؤ منان می‏گویند: نظری به ما بیفکنید تا از نور شما شعله‏ ای برگیریم، به آنها گفته می‏شود: به پشت سر خود بازگردید و کسب نور کنید!، در این هنگام دیواری میان آنها زده می‏شود که دری دارد، درونش رحمت است و برونش عذاب! (۱۳)

آنها را صدا می‏زنند که مگر ما با شما نبودیم؟! می‏گویند: آری، ولی شما خود را به هلاکت افکندید و انتظار (مرگ پیامبر را) کشیدید، و (در همه چیز) شک و تردید داشتید، و آرزوهای دور و دراز شما را فریب داد تا فرمان خدا فرارسید، و شیطان شما را در برابر خداوند فریب داد. (۱۴)

لذا امروز از شما غرامتی پذیرفته نمی‏شود، و نه از کافران، و جایگاهتان آتش است، و همان سرپرستتان می‏باشد و چه بد جایگاهی است. (۱۵)

آیا وقت آن نرسیده است که دلهای مؤ منان در برابر ذکر خدا و آنچه از حق نازل شده است خاشع گردد؟ و مانند کسانی نباشند که قبلا به آنها کتاب آسمانی داده شد، سپس زمانی طولانی بر آنها گذشت و قلبهای آنها قساوت پیدا کرد، و بسیاری از آنها گنهکارند. (۱۶)

بدانید خداوند زمین را بعد از مرگ آن زنده می‏کند، ما آیات (خود) را برای شما بیان کردیم شاید اندیشه کنید. (۱۷)

مردان و زنان انفاق کننده و آنها که (از این طریق) به خدا قرض الحسنه دهند برای آنها مضاعف می‏شود و پاداش پرارزشی دارند. (۱۸)

کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آوردند آنها صدیقین، و شهداء نزد پروردگارشان هستند، بر آنها است پاداش (اعمال)شان، و نور (ایمان)شان، و کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند اصحاب دوزخند. (۱۹)

بدانید زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی، و تجمل پرستی و تفاخر در میان شما و افزون طلبی در اموال و فرزندان است، همانند بارانی که محصولش کشاورزان را در شگفتی فرو می‏برد سپس خشک می‏شود به گونه‏ ای که آن را زرد رنگ می‏بینی، سپس تبدیل به کاه می‏شود، و در آخرت یا عذاب شدید است، یا مغفرت و رضای الهی، و (به هر حال) زندگی دنیا چیزی جز متاع غرور نیست! (۲۰)

بر یکدیگر سبقت گیرید برای رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتی که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است، و آماده شده برای کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آورده‏ اند، این فضل الهی است به هر کس بخواهد می‏دهد، و خداوند صاحب فضل عظیم است. (۲۱)

هیچ مصیبتی در زمین و نه در وجود شما روی نمی‏دهد مگر اینکه همه آنها را قبل از آنکه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است و این امر برای خداوند آسان است. (۲۲)

این به خاطر آن است که برای آنچه از شما فوت شده تاسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید، و خداوند هیچ متکبر فخرفروشی را دوست ندارد. (۲۳)

همانها که بخل می‏کنند و مردم را نیز دعوت به بخل می‏نمایند، و هر کس (از این فرمان) روی گردان شود (به خدا زیانی نمی‏رساند) چرا که خداوند بینیاز و شایسته ستایش است. (۲۴)

ما رسولان خود را با دلائل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسائی حق و قوانین عادلانه) نازل کردیم، تا مردم قیام به عدالت کنند، و آهن را نازل کردیم که در آن قوت شدیدی است، و منافعی برای مردم، تا خداوند بداند چه کسی او و رسولانش را یاری می‏کنند بیآنکه او را ببینند، خداوند قوی و شکست ناپذیر است. (۲۵)

ما نوح و ابراهیم را فرستادیم و در دودمان آنها نبوت و کتاب قرار دادیم بعضی از آنها هدایت یافته‏ اند، و بسیاری از آنها گنهکارند. (۲۶)

سپس به دنبال آنها رسولان دیگر خود را فرستادیم، و بعد از آنها عیسی بن مریم را مبعوث کردیم، و به او انجیل عطا کردیم، در دل کسانی که از او پیروی کردند رافت و رحمت قرار دادیم، و رهبانیتی را که ابداع کرده بودند، و ما بر آنها مقرر نداشته بودیم، گرچه هدفشان جلب خشنودی خدا بود، ولی حق آنرا رعایت نکردند، لذا ما به آنها که ایمان آوردند پاداش دادیم، و بسیاری از آنها فاسقند. (۲۷)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید از خدا بپرهیزید، و به رسولش ایمان، بیاورید، تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد، و برای شما نوری قرار دهد که با آن (در میان مردم و در مسیر زندگی خود) راه بروید، و گناهان شما را ببخشد، و خداوند غفور و رحیم است. (۲۸)

تا اهل کتاب بدانند که آنها قادر بر چیزی از فضل خدا نیستند، و فضل (و رحمت) تماما به دست او است به هر کس بخواهد می‏بخشد و خداوند دارای فضل عظیم است. (۲۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

خداوند قول زنی را که درباره شوهرش به تو مراجعه کرده بود و به خداوند شکایت می‏کرد شنید (و تقاضای او را اجابت کرد) خداوند گفتگوی شما را با هم (و اصرار آن زن را درباره حل مشکلش) می‏شنید و خداوند شنوا و بینا است. (۱)

کسانی که از شما نسبت به همسرانشان «ظهار» می‏کنند (و می‏گویند انت علی کظهرامی «تو نسبت به من به منزله مادرم هستی») آنها هرگز مادرانشان نیستند مادرانشان تنها کسانی هستند که آنها را به دنیا آورده‏ اند، آنها سخنی منکر و زشت و باطل می‏گویند و خداوند بخشنده و آمرزنده است. (۲)

کسانی که از همسران خود «ظهار» می‏کنند سپس به گفته خود باز می‏گردند باید پیش از آمیزش جنسی آنها با هم برده‏ ای را آزاد کنند، این دستوری است که به آن اندرز داده می‏شوید، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۳)

و کسی که توانائی (بر آزاد کردن برده) نداشته باشد دو ماه متوالی قبل از آمیزش جنسی روزه بگیرد، و کسی که توانائی این را هم نداشته باشد شصت مسکین را اطعام کند، این برای آن است که به خدا و رسولش ایمان بیاورید، اینها مرزهای الهی است و کسانی که با آن مخالفت کنند عذاب دردناکی دارند. (۴)

کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می‏کنند خوار و ذلیل می‏شوند، آنگونه که پیشینیان آنها خوار و ذلیل شدند، ما آیات روشنی نازل کردیم، و برای کافران عذاب خوارکننده‏ ای است. (۵)

در آن روز که خداوند همه آنها را برمی انگیزد، و از اعمالی که انجام دادند با خبر می‏سازد، اعمالی که خداوند آن را احصا نمود و آنها فراموش کردند، و خداوند بر هر چیز شاهد و ناظر است. (۶)

آیا نمی‏دانی که خداوند آنچه را در آسمانها و آنچه در زمین است می‏داند، هیچگاه سه نفر با هم نجوی نمی‏کنند مگر اینکه خداوند چهارمین آنها است، و هیچگاه پنج نفر با هم نجوی نمی‏کنند مگر اینکه خداوند ششمین آنها است، و نه تعدادی کمتر و نه بیشتر از آن مگر اینکه او همراه آنها است هر جا که باشند، سپس روز قیامت آنها را از اعمالشان آگاه می‏سازد، چرا که خداوند به هر چیزی دانا است. (۷)

آیا ندیدی کسانی را که از نجوی نهی شدند سپس به کاری که از آن نهی شدند باز می‏گردند و برای انجام گناه و تعدی و نافرمانی رسول خدا به نجوی می‏پردازند، و هنگامی که نزد تو می‏آیند تو را تحیتی می‏گویند که خدا به تو نگفته است، و در دل می‏گویند چرا خداوند ما را به خاطر گفته‏ هایمان عذاب نمی‏کند؟ جهنم برای آنها کافی است! وارد آن می‏شوند و بد جایگاهی است! (۸)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید هنگامی که نجوی می‏کنید به گناه و تعدی و معصیت رسول خدا نجوی نکنید، و به کار نیک و تقوی نجوی کنید، و از مخالفت خدائی که بازگشت و جمع شما به سوی او است بپرهیزید. (۹)

نجوی تنها از ناحیه شیطان است، می‏خواهد با آن مؤ منان غمگین شوند، ولی نمی‏تواند ضرری به آنها برساند جز به فرمان خدا، بنابراین مؤ منان باید تنها بر خدا توکل کنند. (۱۰)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید هنگامی که به شما گفته شود مجلس ‍ را وسعت بخشید (و به تازه واردها جا دهید) وسعت بخشید، خداوند (بهشت را) برای شما وسعت می‏بخشد، و هنگامی که گفته شود برخیزید برخیزید، اگر چنین کنید خداوند آنها را که ایمان آورده‏ اند و کسانی را که از علم بهره دارند درجات عظیمی می‏بخشد. (۱۱)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید هنگامی که می‏خواهید با رسول خدا نجوی کنید قبل از آن صدقه‏ ای (در راه خدا) بدهید، این برای شما بهتر و پاکیزهتر است، و اگر توانائی نداشته باشید خداوند غفور و رحیم است. (۱۲)

آیا ترسیدید فقیر شوید که از دادن صدقات قبل از نجوی خودداری کردید؟ اکنون که این کار را نکردید و خداوند توبه شما را پذیرفت نماز را بر پا دارید و زکات را ادا کنید و خدا و پیامبرش را اطاعت نمائید و (بدانید) خداوند از آنچه انجام می‏دهید باخبر است. (۱۳)

آیا ندیدی کسانی را که طرح دوستی با جمعیتی که مورد خشم خدا بود ریختند؟ اینها نه از شما هستند و نه از آنان! آنها سوگند دروغ یاد می‏کنند (که از شما هستند) در حالی که خودشان می‏دادند (دروغ می‏گویند). (۱۴)

خداوند عذاب شدیدی برای آنها فراهم ساخته، زیرا اعمالی را که انجام می‏دهند بد است. (۱۵)

آنها سوگندهای خود را سپری قرار دادند و مردم را از راه خدا بازداشتند، لذا برای آنها عذاب خوار کننده‏ ای است. (۱۶)

اموال و اولادشان به هیچوجه آنها را از عذاب الهی حفظ نمی‏کند، آنها اصحاب آتشند و جاودانه در آن می‏مانند. (۱۷)

به خاطر بیاورید روزی را که خدا همه آنها را برمی انگیزد آنها برای خدا نیز سوگند (دروغ) یاد می‏کنند همانگونه که (امروز) برای شما سوگند می‏خورند، و گمان می‏کنند (با این سوگندهای دروغ) کاری می‏توانند انجام دهند بدانید آنها دروغگویانند. (۱۸)

شیطان بر آنها چیره شده و یاد خدا را از خاطر آنها برده است، آنها حزب شیطانند بدانید حزب شیطان زیانکارانند. (۱۹)

کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می‏کنند آنها در زمره ذلیل ترین افرادند. (۲۰)

خداوند چنین مقرر داشته که من و رسولانم پیروز می‏شویم چرا که خداوند قوی و شکست ناپذیر است. (۲۱)

هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز قیامت دارد نمی‏یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندان آنها باشند، آنها کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه قلوبشان نوشته و با روحی از ناحیه خودش آنها را تقویت فرموده، آنها را در باغهائی از بهشت داخل می‏کند که نهرها از زیر درختانش جاری است، جاودانه در آن می‏مانند خدا از آنها خشنود و آنها نیز از خدا خشنودند آنها حزب الله اند بدانید حزب الله پیروز است. (۲۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و زمین وجود دارد برای خدا تسبیح می‏گوید، و او عزیز و حکیم است. (۱)

او کسی است که کافران اهل کتاب را در اولین برخورد (با مسلمانان) از خانه‏ هایشان بیرون راند، گمان نمی‏کردید آنها خارج شوند، و خودشان نیز گمان می‏کردند که دژهای محکمشان آنها را از عذاب الهی مانع می‏شود، اما خداوند از آنجا که گمان نمی‏کردند به سراغشان آمد، و در قلب آنها ترس و وحشت افکند، به گونه‏ ای که خانه‏ های خود را با دست خویش و با دست مؤ منان ویران می‏کردند، پس عبرت بگیرید ای صاحبان چشم! (۲)

و اگر نه این بود که خداوند جلای وطن را بر آنها مقرر داشته بود آنها را در همین دنیا مجازات می‏کرد، و برای آنها در آخرت نیز عذاب آتش ‍ است. (۳)

این به خاطر آن است که آنها با خدا و رسولش دشمنی کردند و هر کس با خدا دشمنی کند عذاب الهی (در حق او) شدید است. (۴)

هر درخت باارزش نخل را قطع و یا آن را به حال خود واگذار کردید، همه به فرمان خدا بود، و هدف این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند. (۵)

آنچه را خدا به رسولش از آنها (از یهود) بازگرداند چیزی است که شما برای به دست آوردن آن (زحمتی نکشیدید) نه اسبی تاختید و نه شتری، ولی خداوند رسولان خود را بر هر کس بخواهد مسلط می‏سازد، و خدا بر هر چیز قادر است. (۶)

آنچه را خداوند از اهل این آبادیها به رسولش بازگرداند از آن خدا، و رسول، و خویشاوندان او و یتیمان، و مستمندان، و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) دست به دست میان ثروتمندان شما نگردد، آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید و اجرا کنید، و آنچه را از آن نهی کرده خودداری نمائید، و از مخالفت خدا بپرهیزید که خداوند شدیدالعقاب است. (۷)

این اموال برای مهاجرانی است که از خانه و کاشانه و اموال خود بیرون رانده شدند، آنها فضل الهی و رضای او را می‏طلبند، و خدا و رسولش را یاری می‏کنند، و آنها راستگویانند. (۸)

و برای کسانی که در «دارالهجره» (سرزمین مدینه) و در خانه ایمان، قبل از مهاجران، مسکن گزیدند، آنها کسانی را که به سویشان هجرت کنند دوست می‏دارند و در دل خود نیازی به آنچه به مهاجران داده شده احساس نمی‏کنند، و آنها را بر خود مقدم می‏دارند هر چند شدیدا فقیر باشند، کسانی که خداوند آنها را از بخل و حرص نفس ‍ خویش بازداشته رستگارند. (۹)

و کسانی که بعد از آنها آمدند و می‏گویند: پروردگارا! ما و برادرانمان را که در ایمان بر ما پیشی گرفتند بیامرز، و در دلهایمان حسد و کینه‏ ای نسبت به مؤ منان قرار مده، پروردگارا! تو مهربان و رحیمی. (۱۰)

آیا منافقان را ندیدی که پیوسته به برادران کفارشان از اهل کتاب می‏گفتند: هرگاه شما را (از وطن) بیرون کنند ما هم با شما خواهیم بود، و سخن هیچکس را درباره شما اطاعت نخواهیم کرد، و اگر با شما پیکار شود یاریتان خواهیم کرد، و خداوند شهادت می‏دهد که آنها دروغگویانند! (۱۱)

اگر آنها را بیرون کنند با آنان بیرون نمی‏روند، و اگر با آنها پیکار شود یاریشان نخواهند کرد، و اگر یاریشان کنند پشت به میدان کرده فرار می‏کنند، سپس کسی آنها را یاری نمی‏کند. (۱۲)

وحشت از شما در دلهای آنها بیش از ترس از خدا است، این به خاطر آن است که آنها گروهی نادانند. (۱۳)

آنها هرگز با شما به صورت دستجمعی نمی‏جنگند جز در دژهای محکم یا از پشت دیوارها! پیکارشان در میان خودشان شدید است (اما در برابر شما ناتوانند) به ظاهرشان مینگری آنها را متحد می‏بینی در حالی که دلهای آنها پراکنده است این به خاطر آن است که قومی بیعقلند! (۱۴)

کار این گروه از یهود همانند کسانی است که کمی قبل از آنها بودند، طعم تلخ کار خود را چشیدند و برای آنها عذاب دردناک است. (۱۵)

کار آنها همچون شیطان است که به انسان گفت کافر شو (تا مشکلات تو را حل کنم!) اما هنگامی که کافر شد گفت: من از تو بیزارم، من از خداوندی که پروردگار عالمیان است بیم دارم! (۱۶)

سرانجام کار آنها این شد که هر دو در آتش دوزخند، جاودانه در آن می‏مانند، و این است کیفر ستمکاران! (۱۷)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! از مخالفت خدا بپرهیزید، و هر انسانی باید بنگرد تا چه چیز را برای فردایش از پیش فرستاده، و از خدا بپرهیزید که خداوند از آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۱۸)

و همچون کسانی که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آنها را به خود فراموشی گرفتار کرد نباشید، و آنها فاسق و گنهکارند. (۱۹)

هرگز اصحاب دوزخ و اصحاب بهشت یکسان نیستند، اصحاب بهشت رستگار و پیروزند. (۲۰)

اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‏کردیم می‏دیدی که در برابر آن خشوع می‏کند و از خوف خدا می‏شکافد! و اینها مثالهائی است که برای مردم می‏زنیم تا در آن بیندیشند. (۲۱)

او خدائی است که معبودی جز او نیست، از پنهان و آشکار آگاه است، و او رحمان و رحیم است. (۲۲)

او خدائی است که معبودی جز او نیست، حاکم و مالک اصلی او است، از هر عیب منزه است، به کسی ستم نمی‏کند، به مؤ منان امنیت می‏بخشد، و مراقب همه چیز است، او قدرتمندی است شکست ناپذیر که با اراده نافذ خود هر امری را اصلاح می‏کند، او شایسته بزرگی است. خداوند منزه است از آنچه شریک برای او قرار می‏دهند. (۲۳)

او خداوندی است خالق، و آفریننده‏ ای بیسابقه، و صورتگری است (بی نظیر) برای او نامه‏ ای نیک است، و آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او می‏گویند، و او عزیز و حکیم است. (۲۴)