به نام خداوند رحمتگر مهربان

تقاضا کننده‏ ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! (۱)

این عذاب مخصوص کافران است، و هیچکس نمی‏تواند آن را دفع کند. (۲)

از سوی خداوند ذی المعارج است (خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود می‏کند). (۳)

فرشتگان و روح (فرشته مخصوص) به سوی او عروج می‏کنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است. (۴)

بنابراین صبر جمیل پیشه کن. (۵)

زیرا آنها آن روز را دور می‏بینند. (۶)

و ما آن را نزدیک می‏بینیم! (۷)

همان روز که آسمان همچون فلز گداخته می‏شود. (۸)

و کوهها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود. (۹)

و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمی‏گیرد! (۱۰)

آنان را به آنها نشان می‏دهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است) چنان است که گنهکار دوست می‏دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند. (۱۱)

و همسر و برادرش را. (۱۲)

و قبیله‏ اش که همیشه از او حمایت می‏کردند. (۱۳)

و تمام مردم روی زمین را تا مایه نجاتش شود. (۱۴)

اما هرگز چنین نیست شعله‏ های سوزان آتش است. (۱۵)

دست و پا و پوست سر را می‏کند و می‏برد. (۱۶)

و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا می‏زند. (۱۷)

و آنها که اموال را جمع و ذخیره کردند. (۱۸)

انسان حریص و کم طاقت آفریده شده. (۱۹)

هنگامی که بدی به او رسد بیتابی می‏کند. (۲۰)

و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران می‏شود. (۲۱)

مگر نمازگزاران. (۲۲)

آنها که نمازها را مرتبا بجا می‏آورند. (۲۳)

و آنها که در اموالشان حق معلومی است. (۲۴)

برای تقاضا کنندگان و محرومان. (۲۵)

و آنها که به روز جزا ایمان دارند. (۲۶)

و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند. (۲۷)

چرا که هیچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نمی‏بینند. (۲۸)

و آنها که دامان خویش را از بیعفتی حفظ می‏کنند. (۲۹)

و آمیزش جنسی جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند) ندارند ولی در بهره گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود. (۳۰)

و هر کس ماوراء این را طلب کند متجاوز است. (۳۱)

و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‏کنند. (۳۲)

و آنها که قیام به ادای شهادت حق می‏نمایند. (۳۳)

و آنها که بر نماز مواظبت دارند. (۳۴)

این افراد در باغهای بهشتی گرامیند. (۳۵)

این کافران را چه می‏شود که با سرعت نزد تو می‏آیند. (۳۶)

از راست و چپ، گروه گروه (طمع بهشت دارند)! (۳۷)

آیا هر یک از آنها طمع دارد که در بهشت پر نعمت الهی وارد شود؟ (۳۸)

هرگز چنین نیست، ما آنها را از آنچه خودشان می‏دانند آفریده‏ ایم! (۳۹)

سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم. (۴۰)

بر اینکه جای آنها را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند، و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد. (۴۱)

آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازی کنند، تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند. (۴۲)

همان روز که از قبرها به سرعت خارج می‏شوند، گوئی به سوی بتهایشان می‏دوند! (۴۳)

در حالی که چشمهای آنها از شدت وحشت به زیر افتاده، و پرده‏ ای از ذلت و خواری آنها را پوشانده است (و به آنها گفته می‏شود) این همان روزی است که به شما وعده داده می‏شد. (۴۴)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم، و گفتیم: قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید. (۱)

گفت: ای قوم! من برای شما بیم دهنده آشکاری هستم. (۲)

که خدا را پرستش کنید، و از مخالفت او بپرهیزید، و مرا اطاعت نمائید. (۳)

اگر چنین کنید خدا گناهانتان را می‏آمرزد، و تا زمان معینی شما را عمر می‏دهد، اما هنگامی که اجل الهی فرا رسد تاخیری نخواهد داشت اگر می‏دانستید. (۴)

(نوح) گفت پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (به سوی تو) دعوت کردم. (۵)

اما دعوت من چیزی جز فرار از حق بر آنها نیفزود! (۶)

و من هر زمان آنها را دعوت کردم که ایمان بیاورند و تو آنها را بیامرزی انگشتان خویش را در گوشها قرار داده، و لباسهایشان را بر خود (پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند، و شدیدا استکبار کردند. (۷)

سپس من آنها را آشکارا (به توحید و بندگی تو) دعوت کردم. (۸)

و پنهان آنها را به سوی تو خواندم. (۹)

به آنها گفتم از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است. (۱۰)

تا بارانهای پر برکت آسمان را پی درپی بر شما فرستد، (۱۱)

و شما را با اموال و فرزندان فراوان امداد کند، و باغهای سر سبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد. (۱۲)

چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟ (۱۳)

در حالی که شما را در مراحل مختلف آفریده است. (۱۴)

آیا نمی‏دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده ؟ (۱۵)

و ماه را در میان آسمانها مایه روشنائی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است. (۱۶)

و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید! (۱۷)

سپس شما را به همان زمین باز می‏گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‏سازد. (۱۸)

و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‏ ای قرار داد. (۱۹)

تا از راههای وسیع و دره‏ های آن بگذرید (و به هر نقطه می‏خواهید بروید). (۲۰)

نوح (بعد از یاءس از هدایت آنها) عرض کرد پروردگارا! آنها نافرمانی من کردند، و از کسانی پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانکاری بر آنها نیفزوده. (۲۱)

و (این رهبران گمراه) مکر عظیمی به کار بردند. (۲۲)

و گفتند: دست از خدایان و بتهای خود بر ندارید، مخصوصا بتهای «ود» و «سواع» و «یغوث» و «یعوق» و «نسر» را رها نکنید! (۲۳)

و آنها گروه بسیاری را گمراه کردند خداوندا! ظالمان را جز ضلالت میفزا! (۲۴)

(آری سر انجام) همگی به خاطر گناهانشان غرق شدند، و در آتش ‍ دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند! (۲۵)

«نوح» گفت: پروردگارا! روی زمین احدی از کافران را زنده مگذار. (۲۶)

چرا که اگر آنها را بگذاری بندگانت را گمراه می‏کنند، و جز نسلی فاجر و کافر به وجود نمی‏آورند. (۲۷)

پروردگارا! مرا بیامرز، و همچنین پدر و مادرم، و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را، و ظالمان را جز هلاکت میفزا! (۲۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

بگو به من وحی شده است که جمعی از «جن» به سخنانم گوش فرا داده‏ اند، سپس گفته‏ اند: ما قرآن عجیبی شنیده‏ ایم! (۱)

که به راه راست هدایت می‏کند، لذا ما به آن ایمان آورده‏ ایم، و هرگز احدی را شریک پروردگارمان قرار نمی‏دهیم. (۲)

و اینکه بلند است مقام با عظمت پروردگار ما، و او هرگز برای خود همسر و فرزندی انتخاب نکرده است. (۳)

و اینکه سفیهان ما درباره خداوند سخنان ناروا می‏گفتند. (۴)

و اینکه ما گمان می‏کردیم که انس و جن هرگز دروغ بر خدا نمی‏بندند. (۵)

و اینکه مردانی از بشر به مردانی از جن پناه می‏بردند، و آنها سبب افزایش گمراهی و طغیانشان می‏شدند. (۶)

و اینکه آنها گمان کردند همانگونه که شما گمان می‏کردید که خداوند هرگز کسی را (به نبوت) مبعوث نمی‏کند. (۷)

و اینکه ما آسمان را جستجو کردیم، و همه را پر از محافظان قوی و تیرهای شهب یافتیم! (۸)

و اینکه ما پیش از این به استراق سمع در آسمانها می‏نشستیم. اما اکنون هر کس بخواهد استراق سمع کند شهابی را در کمین خود می‏یابد! (۹)

و اینکه (با این اوضاع و احوال) ما نمی‏دانیم آیا اراده شری درباره اهل زمین شده یا پروردگارشان اراده کرده است آنها هدایت کند. (۱۰)

و اینکه در میان ما افرادی صالح و افرادی غیر صالحند، و ما گروههای متفاوتی هستیم. (۱۱)

و اینکه ما یقین داریم هرگز نمی‏توانیم بر اراده خداوند در زمین غالب شویم، و نمی‏توانیم از پنجه قدرت او فرار کنیم. (۱۲)

و اینکه ما هنگامی که هدایت قرآن را شنیدیم به آن ایمان آوردیم، و هر کس به پروردگارش ایمان بیاورد نه از نقصان می‏ترسند و نه از ظلم. (۱۳)

و اینکه گروهی از ما مسلمانان، و گروهی ظالمند، هر کس اسلام را اختیار کند راه راست را برگزیده. (۱۴)

و اما ظالمان آتشگیره دوزخند! (۱۵)

و اگر آنها (جن و انس) بر طریقه (ایمان) استقامت ورزند ما آنها را با آب فراوان سیراب می‏کنیم. (۱۶)

هدف این است که ما آنها را با این نعمت فراوان بیازمائیم و هر کس ‍ از ذکر پروردگارش روی گردان شود او را به عذاب شدید و روز افزونی گرفتار می‏سازد. (۱۷)

و اینکه مساجد از آن خدا است، در این مساجد احدی را با خدا نخوانید؟ (۱۸)

و اینکه هنگامی که بنده خدا (محمد (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) به عبادت) برمی خاست، و او را می‏خواند گروهی سخت اطراف او جمع می‏شدند. (۱۹)

بگو: من تنها پروردگارم را می‏خوانم، و هیچکس را شریک او قرار نمی‏دهم. (۲۰)

بگو: من مالک زیان و هدایتی برای شما نیستم. (۲۱)

بگو: (اگر من بر خلاف فرمانش رفتار کنم) هیچکس مرا در برابر او پناه نمی‏دهد و پناهگاهی جز او نمی‏یابم. (۲۲)

تنها وظیفه من ابلاغ از سوی خدا، و رساندن رسالات او است و هر کس نافرمانی خدا و رسولش کند آتش دوزخ از آن او است، جاودانه در آن می‏مانند. (۲۳)

(این کارشکنی کفار همچنان ادامه می‏یابد) تا زمانی که آنچه را به آنها وعده داده شده ببینند، آنگاه می‏دانند چه کسی یاورش ضعیفتر و جمعیتش کمتر است. (۲۴)

بگو من نمی‏دانم آنچه به شما وعده داده شده نزدیک است، یا پروردگارم زمانی برای آن قرار می‏دهد؟! (۲۵)

عالم الغیب او است، و هیچکس را بر اسرار غیبش آگاه نمی‏سازد، (۲۶)

مگر رسولانی که آنها را برگزیده است و مراقبینی از پیش رو و پشت سر برای آنها قرار می‏دهد. (۲۷)

تا بداند پیامبرانش رسالتهای پروردگارشان را ابلاغ کرده‏ اند، و او به آنچه نزد آنها است احاطه دارد، و هر چیزی را احصا کرده است. (۲۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای جامه به خود پیچیده! (۱)

شب را جز کمی، به پا خیز! (۲)

نیمی از شب را، یا کمی از آن کم کن. (۳)

یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان. (۴)

چرا که ما بزودی سخنی سنگین به تو القا خواهیم کرد! (۵)

مسلّماً نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‌تر است! (۶)

و تو در روز تلاش مستمر و طولانی خواهی داشت. (۷)

نام پروردگارت را یاد کن و تنها به او دل ببند. (۸)

همان پروردگار شرق و غرب که معبودی جز او نیست، او را نگاهبان و وکیل خود انتخاب کن. (۹)

و در برابر آنچه آنها (دشمنان) می‏گویند شکیبا باش و به طرزی شایسته از آنها دوری نما. (۱۰)

مرا با تکذیب کنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را کمی مهلت ده! (۱۱)

که نزد ما غل و زنجیرها (آتش) دوزخ است. (۱۲)

و غذائی گلوگیر، و عذابی دردناک! (۱۳)

در آن روز که زمین و کوهها سخت به لرزه می‏افتد، و کوهها (چنان درهم کوبیده می‏شود که) به شکل توده‏ هائی از شن نرم درمی آید! (۱۴)

ما پیامبری به سوی شما فرستادیم که گواه بر شما است، همان گونه که به سوی فرعون رسولی فرستادیم. (۱۵)

فرعون به مخالفت و نافرمانی آن رسول برخاست، و ما او را شدیدا مجازات کردیم. (۱۶)

شما اگر کافر شوید چگونه خود را (از عذاب شدید الهی) برکنار می‏دارید در آن روز که کودکان را پیر می‏کند؟ (۱۷)

در آن روز آسمان از هم شکافته می‏شود، و وعده او تحقق می‏یابد. (۱۸)

این هشدار و تذکری است و هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش بر می‏گزیند. (۱۹)

پروردگارت می‏داند که تو و گروهی از کسانی که با تو هستند نزدیک دو سوم از شب یا نصف یا ثلث آن را بپا می‏خیزید، و خداوند شب و روز را اندازه گیری می‏کند، او می‏داند که شما نمی‏توانید مقدار آن را (دقیقا) اندازه گیری کنید، لذا شما را بخشید اکنون آن مقدار از قرآن که برای شما میسر است تلاوت کنید، او می‏داند به زودی گروهی از شما بیمار می‏شوند، و گروهی دیگر برای به دست آوردن فضل الهی (و کسب روزی) به سفر می‏روند، و گروهی دیگری در راه خدا جهاد می‏کنند، پس آن مقدار که برای شما ممکن است از آن تلاوت کنید، و نماز را بر پا دارید و زکات ادا کنید، و به خدا قرض الحسنه دهید (در راه او انفاق نمائید) و (بدانید) آنچه را از کارهای خیر برای خود از پیش می‏فرستید نزد خدا به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت، و از خدا آمرزش بطلبید که خداوند غفور و رحیم است. (۲۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای در بستر خواب آرمیده! (۱)

برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده). (۲)

و پروردگارت را بزرگ بشمار. (۳)

و لباست را پاک کن. (۴)

و از پلیدیها بپرهیز. (۵)

و منت مگذار، و فزونی مطلب. (۶)

و به خاطر پروردگارت شکیبائی کن. (۷)

هنگامی که در صور دمیده شود. (۸)

آن روز روز سختی است. (۹)

و برای کافران آسان نیست. (۱۰)

مرا با کسی که او را تنها آفریدم واگذار! (۱۱)

همان کس که برای او مال گسترده‏ ای قرار دادم. (۱۲)

و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند. (۱۳)

و وسائل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم. (۱۴)

باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم! (۱۵)

هرگز چنین نخواهد شد، چرا که او نسبت به آیات ما دشمنی می‏ورزد. (۱۶)

به زودی او را مجبور می‏کنم که از قله زندگی بالا رود (سپس او را به زیر می‏افکنم) (۱۷)

او (برای مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت. (۱۸)

مرگ بر او باد چگونه (برای مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد. (۱۹)

باز هم مرگ بر او چگونه مطلب (و نقشه شیطانی خود را) آماده نمود. (۲۰)

سپس نگاهی افکند. (۲۱)

بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد. (۲۲)

سپس پشت (به حق) کرد و تکبر ورزید. (۲۳)

و سرانجام گفت این (قرآن) چیزی جز یک سحر جالب همچون سحرهای پیشینیان نیست! (۲۴)

این جز سخن انسان نمی‏باشد! (۲۵)

(اما) به زودی او را وارد دوزخ می‏کنیم. (۲۶)

و تو نمی‏دانی دوزخ چیست ؟ (۲۷)

(آتشی است که) نه چیزی را باقی می‏گذارد و نه چیزی را رها می‏سازد! (۲۸)

پوست تن را به کلی دگرگون می‏کند. (۲۹)

نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‏ اند! (۳۰)

ماءموران دوزخ را جز فرشتگان (عذاب) قرار ندادیم، و تعداد آنها را جز برای آزمایش کافران معین نکردیم، تا اهل کتاب (یهود و نصاری) یقین پیدا کنند، و ایمان مؤ منان افزوده شود، و اهل کتاب و مؤ منان (در حقانیت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند، و کافران بگویند: خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟ (آری) اینگونه خداوند هر کس ‍ را بخواهد گمراه می‏سازد و هر کس را بخواهد هدایت می‏کند، و لشکریان پروردگارت را جز او کسی نمی‏داند، و این جز هشدار و تذکری برای انسانها نیست. (۳۱)

اینچنین نیست که آنها تصور می‏کنند، سوگند به ماه. (۳۲)

و به شب هنگامی که (دامن برچیند و) پشت کند. (۳۳)

و به صبح هنگامی که چهره بگشاید. (۳۴)

که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است. (۳۵)

هشدار و انذاری است برای همه انسانها. (۳۶)

برای کسانی از شما که می‏خواهند تقدم جویند یا عقب بمانند (به سوی هدایت خیرات پیش روند یا نروند). (۳۷)

هر کس در گرو اعمال خویش است. (۳۸)

مگر اصحاب الیمین (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوی به دست راستشان می‏دهند). (۳۹)

آنها در باغهای بهشتند و سؤ ال می‏کنند. (۴۰)

از مجرمان: (۴۱)

چه چیز شما را به دوزخ فرستاد؟ (۴۲)

می گویند: ما از نمازگزاران نبودیم! (۴۳)

و اطعام مستمند نمی‏کردیم! (۴۴)

و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم. (۴۵)

و همواره روز جزا را انکار می‏کردیم. (۴۶)

تا زمانی که مرگ ما فرا رسید. (۴۷)

لذا شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودی نمی‏بخشید. (۴۸)

چرا آنها اینهمه از تذکر گریزانند؟ (۴۹)

گوئی آنها گورخرانی هستند رمیده. (۵۰)

که از شیر فرار کرده‏ اند! (۵۱)

بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏ ای (از سوی خدا) برای او فرستاده شود. (۵۲)

چنین نیست که آنها می‏گویند، بلکه آنها از آخرت نمی‏ترسند. (۵۳)

چنین نیست که آنها می‏گویند، آن (قرآن) یک تذکر و یادآوری است. (۵۴)

هر کس بخواهد از آن پند می‏گیرد. (۵۵)

و هیچکس پند نمی‏گیرد مگر اینکه خدا بخواهد، او اهل تقوی و آمرزش است. (۵۶)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به روز قیامت. (۱)

و سوگند به نفس لوامه، وجدان بیدار و ملامتگر، (که رستاخیز حق است). (۲)

آیا انسان می‏پندارد که استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟ (۳)

آری قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم. (۴)

(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او می‏خواهد (آزاد باشد و) مادام العمر گناه کند. (۵)

(لذا) می‏پرسد قیامت کی خواهد آمد. (۶)

در آن هنگام چشمها از شدت وحشت به گردش در می‏آید. (۷)

و ماه بینور گردد. (۸)

و خورشید و ماه یکجا جمع شوند. (۹)

آن روز انسان می‏گوید: را فرار کجاست ؟ (۱۰)

هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد. (۱۱)

و قرارگاه نهائی تنها به سوی پروردگار تو است. (۱۲)

و در آن روز انسان را از تمام کارهائی که از پیش یا پس فرستاده، آگاه می‏کنند. (۱۳)

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است. (۱۴)

هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهائی بتراشد. (۱۵)

زبانت را به خاطر عجله برای خواندن آن (قرآن) حرکت مده. (۱۶)

چرا که جمع و خواندن آن بر عهده ماست. (۱۷)

و هنگامی که ما آن را خواندیم از آن پیروی کن. (۱۸)

سپس بیان (و توضیح) آن نیز بر عهده ماست. (۱۹)

چنین نیست که شما می‏پندارید (و دلایل معاد را مخفی می‏شمرید) بلکه شما دنیای زودگذر را دوست دارید (و هوسرانی بیقید و شرط را). (۲۰)

و آخرت را رها می‏کنید. (۲۱)

در آن روز صورتهائی شاداب و مسرور است. (۲۲)

و به پروردگارش می‏نگرد! (۲۳)

و در آن روز صورتهائی درهم کشیده است. (۲۴)

زیرا می‏داند عذابی در مورد او انجام می‏شود که پشت را درهم می‏شکند! (۲۵)

چنین نیست، او هرگز ایمان نمی‏آورد تا جان به گلوگاهش ‍ رسد. (۲۶)

و گفته شود: آیا کسی هست که این بیمار را از مرگ نجات دهد؟! (۲۷)

و یقین به فراق از دنیا پیدا کند. (۲۸)

و ساق پاها (از شدت جان دادن) به هم می‏پیچید. (۲۹)

(آری) در آن روز مسیر همه به سوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود. (۳۰)

او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (۳۱)

بلکه تکذیب کرد، و روی گردان شد. (۳۲)

سپس به سوی خانواده خود بازگشت در حالی که متکبرانه قدم بر می‏داشت. (۳۳)

عذاب الهی برای تو شایسته تر است، شایسته تر! (۳۴)

سپس عذاب الهی برای تو شایسته تر است، شایسته تر! (۳۵)

آیا انسان گمان می‏کند بیهوده و بیهدف رها می‏شود؟ (۳۶)

آیا او نطفه‏ ای از منی که در رحم ریخته می‏شود نبود؟ (۳۷)

سپس به صورت خون بسته در آمد، و او را آفرید و موزون ساخت ؟ (۳۸)

و از او دو زوج مذکر و مؤ نث آفرید. (۳۹)

آیا چنین کسی قادر نیست که مردگان را زنده کند؟! (۴۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آیا چنین نیست که زمانی طولانی بر انسان گذشت که چیز قابل ذکری نبود؟! (۱)

ما انسان را از نطفه مختلطی آفریدیم، و او را می‏آزمائیم (لذا) او را شنوا و بینا قرار دادیم. (۲)

ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا کفران کند. (۳)

ما برای کافران زنجیرها و غلها و شعله‏ های سوزان آماده کرده‏ ایم. (۴)

ابرار (نیکان) از جامی می‏نوشند که با عطر خوشی آمیخته است. (۵)

از چشمه‏ ای که بندگان خاص خدا از آن می‏نوشند، و از هر جا بخواهند آنرا جاری می‏سازند! (۶)

آنها به نذر خود وفا می‏کنند، و از روزی که عذابش گسترده است می‏ترسند. (۷)

و غذای (خود) را با اینکه به آن علاقه (و نیاز) دارند به مسکین و یتیم و اسیر می‏دهند. (۸)

(و می‏گویند) ما شما را برای خدا اطعام می‏کنیم و، هیچ پاداش و تشکری از شما نمی‏خواهیم. (۹)

ما از پروردگارمان خائفیم در آن روز که عبوس و شدید است. (۱۰)

از این رو خداوند آنها را از شر آن روز نگه می‏دارد و از آنها استقبال می‏کند در حالی که شادمان و مسرورند. (۱۱)

خداوند در برابر شکیبائی آنان، بهشت و لباسهای حریر بهشتی را به آنها پاداش می‏دهد. (۱۲)

این در حالی است که بر تختهای زیبا تکیه کرده‏ اند، نه آفتاب را در آنجا می‏بینند، نه سرما را. (۱۳)

و در حالی است که سایه‏ های آن (درختان بهشتی) بر آنها فرو افتاده، و چیدن میوه‏ هایش بسیار آسان است. (۱۴)

و در گرداگرد آنها ظرفهائی از نقره، و قدحهائی بلورین می‏گردانند (مملو از بهترین غذاها و نوشیدنی ها) (۱۵)

ظرفهای بلورینی از نقره! که آنها را به اندازه لازم آماده کرده‏ اند. (۱۶)

و در آنجا از جامهائی سیراب می‏شوند که لبریز از شراب طهوری است که با زنجبیل آمیخته است. (۱۷)

از چشمه‏ ای در بهشت که نامش سلسبیل است. (۱۸)

و بر گرد آنها نوجوانانی جاودانی (برای پذیرائی) می‏گردند که هر گاه آنها را ببینی گمان می‏کنی مروارید پراکنده‏ اند! (۱۹)

و هنگامی که آنجا را ببینی نعمتها و ملک عظیمی را می‏بینی! (۲۰)

بر اندام آنها (بهشتیان) لباسهائی است از حریر نازک سبز رنگ، و از دیبای ضخیم و با دستبندهائی از نقره تزیین شده‏ اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنها می‏نوشاند! (۲۱)

این جزای شما است و سعی و تلاش شما مورد قدردانی است. (۲۲)

مسلما ما قرآن را بر تو نازل کردیم. (۲۳)

پس در (تبلیغ و اجرای) حکم پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهکار و کافری از آنان اطاعت مکن. (۲۴)

و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور. (۲۵)

و در شبانگاه برای او سجده کن، و مقداری طولانی از شب، او را تسبیح گوی. (۲۶)

آنها زندگی زودگذر دنیا را دوست دارند در حالی که پشت سر خود روز سخت و سنگینی را رها می‏کنند. (۲۷)

ما آنها را آفریدیم و پیوندهای وجودشان را محکم کردیم، و هر زمان بخواهیم جای آنان را به گروه دیگری می‏دهیم. (۲۸)

این یک تذکر و یاد آوری است و هر کس بخواهد (با استفاده از آن) راهی به سوی پروردگارش انتخاب می‏کند. (۲۹)

و شما چیزی را نمی‏خواهید مگر اینکه خدا بخواهد، خداوند عالم و حکیم است. (۳۰)

هر کس را بخواهد (و شایسته ببیند) در رحمت خود وارد می‏کند، و برای ظالمان عذاب دردناکی فراهم ساخته است. (۳۱)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به فرشتگانی که پی درپی فرستاده می‏شوند. (۱)

و آنها که همچون تند باد حرکت می‏کنند. (۲)

و سوگند به آنها که (ابرها را) می‏گسترانند، و منتشر می‏سازند. (۳)

و آنها که جدا می‏کنند. (۴)

و سوگند به آنها که آیات بیدار کننده (الهی) را به (انبیاء) القا می‏نمایند. (۵)

برای اتمام حجت، یا انذار! (۶)

که آنچه به شما (درباره قیامت) وعده داده می‏شود به وقوع می‏پیوندد. (۷)

در آن هنگام که ستارگان محو و تاریک گردند، (۸)

و (کواکب) آسمان از هم بشکافند، (۹)

و در آن زمان که کوهها از جا کنده شوند. (۱۰)

و در آن هنگام که برای پیامبران (به منظور اداء شهادت) تعیین وقت شود. (۱۱)

این امر برای چه روزی به تاءخیر افتاده ؟ (۱۲)

برای روز جدائی (حق از باطل). (۱۳)

تو چه می‏دانی روز جدائی چیست ؟ (۱۴)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۱۵)

آیا ما اقوام (مجرم) نخستین را هلاک نکردیم ؟ (۱۶)

سپس آخرین را به دنبال آنها می‏فرستیم. (۱۷)

(آری) اینگونه با مجرمان رفتار می‏کنیم. (۱۸)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۱۹)

آیا شما را از آبی پست و ناچیز نیافریدیم ؟ (۲۰)

سپس آن را در قرارگاهی محفوظ و آماده قرار دادیم. (۲۱)

تا مدتی معین. (۲۲)

ما قدرت بر این کار داشتیم پس ما قدرتمند خوبی هستیم (و امر معاد برای ما سهل است) (۲۳)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۲۴)

آیا زمین را مرکز اجتماع انسانها قرار ندادیم ؟ (۲۵)

هم در حال حیاتشان و هم مرگشان. (۲۶)

و در آن کوههای استوار و بلند قرار دادیم، و آبی گوارا به شما نوشاندیم. (۲۷)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۲۸)

(و در آن روز به آنها گفته می‏شود) بیدرنگ بروید به سوی همان چیزی که پیوسته آنرا انکار می‏کردید! (۲۹)

بروید به سوی سایه سه شاخه (دودهای خفقان بار آتش!). (۳۰)

سایه‏ ای که نه آرام بخش است، و نه از شعله‏ های آتش جلوگیری می‏کند! (۳۱)

جرقه‏ هائی از خود پرتاب می‏کند مانند یک کاخ! (۳۲)

گوئی (در سرعت و کثرت) همچون شتران زرد رنگی هستند (که به هر سو پراکنده می‏شوند). (۳۳)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۳۴)

امروز روزی است که سخن نمی‏گویند (و قادر بر دفاع از خویش ‍ نیستند). (۳۵)

و به آنها اجازه داده نمی‏شود که عذر خواهی کنند. (۳۶)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۳۷)

امروز همان روز جدائی (حق از باطل) است که شما و پیشینیان را در آن جمع کرده‏ ایم. (۳۸)

اگر چاره‏ ای در برابر من (برای فرار از چنگال مجازات) دارید انجام دهید. (۳۹)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۰)

افراد با تقوی در سایه‏ های (درختان بهشتی) و در میان چشمه‏ ها قرار دارند. (۴۱)

و میوه‏ هائی از آنچه مایل باشند. (۴۲)

بخورید و بنوشید گوارا، اینها در برابر اعمالی است که انجام می‏دادید. (۴۳)

ما اینگونه نیکوکاران را جزا می‏دهیم. (۴۴)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۵)

(در مقابل، به مجرمان گفته می‏شود) بخورید و بهره گیرید در این مدت کم (ولی بدانید عذاب الهی در انتظار شما است) چرا که شما مجرمید. (۴۶)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۷)

و هنگامی که به آنها گفته شود رکوع کنید رکوع نمی‏کنند. (۴۸)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۹)

(اگر آنها به این قرآن ایمان نمی‏آورند) پس به کدام سخن بعد از آن ایمان می‏آورند. (۵۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنها از چه چیز از یکدیگر سؤ ال می‏کنند؟! (۱)

از خبر بزرگ و پر اهمیت (رستاخیز). (۲)

همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند. (۳)

چنین نیست که آنها فکر می‏کنند، و به زودی می‏فهمند. (۴)

باز هم چنین نیست که آنها می‏پندارند، و به زودی می‏فهمند. (۵)

آیا ما زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم ؟ (۶)

و کوهها را میخهای زمین ؟ (۷)

و شما را به صورت زوجها آفریدیم. (۸)

و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم. (۹)

و شب را پوششی (برای شما). (۱۰)

و روز را وسیله‏ ای برای زندگی و معاش. (۱۱)

و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم. (۱۲)

و چراغی روشن و حرارت بخش آفریدیم. (۱۳)

و از ابرهای باران زا آبی فراوان نازل کردیم. (۱۴)

تا به وسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم. (۱۵)

و باغهایی پر درخت. (۱۶)

روز جدایی میعاد همگان است. (۱۷)

روزی که در «صور» دمیده می‏شود، و شما فوج فوج وارد محشر می‏شوید. (۱۸)

و آسمان گشوده می‏شود، و به صورت درهای متعددی در می‏آید (۱۹)

و کوهها به حرکت در می‏آید و به صورت سرابی می‏شود! (۲۰)

جهنم کمین گاهی است بزرگ! (۲۱)

و محل بازگشتی برای طغیانگران! (۲۲)

مدتهای طولانی در آن می‏مانند. (۲۳)

در آنجا نه چیز خنکی می‏چشند، و نه نوشیدنی گوارایی. (۲۴)

جز آبی سوزان و مایعی از چرک و خون! (۲۵)

این مجازاتی است موافق و مناسب (اعمال آنها). (۲۶)

چرا که امیدی به حساب نداشتند. (۲۷)

و آیات ما را به کلی تکذیب کردند. (۲۸)

و ما همه چیز را احصا و ثبت کرده‏ ایم. (۲۹)

پس بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمی‏افزاییم. (۳۰)

برای پرهیزگاران مسلما پیروزی بزرگی است. (۳۱)

باغهایی سرسبز، و انواعی از انگورها. (۳۲)

و حوریانی بسیار جوان و هم سن و سال. (۳۳)

و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور) (۳۴)

در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‏ ای می‏شنوند و نه دروغی. (۳۵)

این جزایی است از سوی پروردگارت و عطیه‏ ای است کافی. (۳۶)

همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان، و هیچ کس حق ندارد بیاجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند). (۳۷)

اینها در آن روز واقع می‏شود که «روح» و «ملائکه» در یک صف قیام می‏کنند، و هیچیک جز به اذن خداوند رحمان سخن نمی‏گویند: و آنگاه که می‏گویند صواب می‏گویند. (۳۸)

آن روز حق است، هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش بر می‏گزیند. (۳۹)

و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم می‏دهیم، این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده می‏بیند، و کافر می‏گوید: «ای کاش خاک بودم!» (۴۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به فرشتگانی که ارواح مجرمان را به شدت از بدنهایشان بر می‏کشند! (۱)

و فرشتگانی که ارواح مؤ منان را با مدارا و نشاط جدا می‏سازند. (۲)

و سوگند به فرشتگانی که در اجرای فرمان الهی با سرعت حرکت می‏کنند. (۳)

و سپس بر یکدیگر سبقت می‏گیرند (۴)

و آنها که امور را تدبیر (۵)

در آن روز که زلزله‏ های وحشتناک همه چیز را به لرزه در می‏آورند. (۶)

و به دنبال آن حادثه دومین (صیحه عظیم) رخ می‏دهد. (۷)

دلهایی در آن روز سخت مضطرب است. (۸)

و چشمهای آنان از شدت ترس فرو افتاده! (۹)

(ولی امروز) می‏گویند: آیا ما به زندگی مجدد (۱۰)

آیا هنگامی که استخوانهای پوسیده ای شدیم (ممکن است زنده شویم ؟). (۱۱)

می گویند اگر قیامتی در کار باشد بازگشتی است زیانبار! (۱۲)

ولی این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم واقع می‏شود. (۱۳)

ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر می‏شوند. (۱۴)

آیا داستان موسی به تو رسیده است ؟ (۱۵)

در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس طوی صدا زد و گفت: (۱۶)

به سوی فرعون برو که طغیان کرده است (۱۷)

و به او بگو: آیا می‏خواهی پاکیزه شوی ؟ (۱۸)

و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و خلاف نکنی). (۱۹)

سپس موسی معجزه بزرگ را به او نشان داد. (۲۰)

اما او تکذیب کرد و عصیان نمود. (۲۱)

سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین موسی) تلاش ‍ نمود. (۲۲)

و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود. (۲۳)

و گفت من پروردگار بزرگ شما هستم! (۲۴)

لذا خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت. (۲۵)

در این عبرتی است برای کسانی که خدا ترسند. (۲۶)

آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل تر است یا آفرینش آسمانی که خداوند بنا نهاد؟! (۲۷)

سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت. (۲۸)

و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود. (۲۹)

و زمین را بعد از آن گسترش داد. (۳۰)

آبش خارج کرد و چراگاهش را آماده ساخت (۳۱)

و کوهها را ثابت و محکم نمود. (۳۲)

همه اینها برای بهره گیری شما و چهارپایان شما است. (۳۳)

هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد. (۳۴)

در آن روز انسان به یاد کوششهایش می‏افتد. (۳۵)

و جهنم برای هر بیننده‏ ای آشکار می‏گردد. (۳۶)

اما آن کسی که طغیان کرده، (۳۷)

و زندگی دنیا را مقدم داشته، (۳۸)

مسلما دوزخ جایگاه او است. (۳۹)

و آن کس که از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوی باز داشته. (۴۰)

بهشت جایگاه او است. (۴۱)

از تو درباره قیامت سؤ ال می‏کنند که در چه زمانی واقع می‏شود؟ (۴۲)

تو را با یادآوری این سخن چه کار؟ (۴۳)

انتهای آن به سوی پروردگار تو است. (۴۴)

کار تو فقط انذار کردن کسانی است که از آن می‏ترسند. (۴۵)

آنها در آن روز که قیام قیامت را می‏بینند چنین احساس می‏کنند که گویی توقف آنها (در دنیا و برزخ) جز عصر گاهی یا صبحگاهی بیشتر نبوده است. (۴۶)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

چهره درهم کشید و روی برتافت! (۱)

از اینکه نابینایی به سراغ او آمده بود. (۲)

تو چه می‏دانی شاید او پاکی و تقوی پیشه کند؟ (۳)

یا متذکر گردد و این تذکر به حال او مفید باشد. (۴)

اما آن کس که مستغنی است (۵)

تو به او روی می‏آوری! (۶)

در حالی که اگر او خود را پاک نسازد چیزی بر تو نیست. (۷)

اما کسی که به سراغ تو می‏آید و کوشش می‏کند، (۸)

و از خدا ترسان است، (۹)

تو از او غافل می‏شوی. (۱۰)

هرگز چنین مکن، این (قرآن) یک تذکر و یاد آوری است. (۱۱)

و هر کس بخواهد از آن پند می‏گیرد. (۱۲)

در الواح پرارزشی ثبت است. (۱۳)

الواحی والاقدر و پاکیزه. (۱۴)

به دست سفیرانی است، (۱۵)

والامقام و فرمانبردار و نیکوکار. (۱۶)

مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است؟! (۱۷)

(خداوند) او را از چه چیز آفرید؟ (۱۸)

از نطفه ناچیزی او را آفرید، سپس اندازه گیری کرد و موزون ساخت. (۱۹)

سپس راه را برای او آسان ساخت. (۲۰)

بعد او را می‏راند و در قبر پنهان نمود. (۲۱)

سپس هر زمان بخواهد او را زنده می‏کند. (۲۲)

چنین نیست که او می‏پندارد، او هنوز فرمان الهی را اطاعت نکرده است. (۲۳)

انسان باید به غذای خویش بنگرد. (۲۴)

ما آب فراوانی از آسمان فروریختیم! (۲۵)

سپس زمین را از هم شکافتیم. (۲۶)

و در آن دانه‏ های فراوانی رویاندیم. (۲۷)

و انگور و سبزی بسیار، (۲۸)

و زیتون و نخل فراوان، (۲۹)

و باغهایی پر درخت، (۳۰)

و میوه و چراگاه، (۳۱)

تا وسیله‏ ای برای بهره گیری و چهارپایانتان باشد. (۳۲)

هنگامی که آن صدای مهیب (صیحه رستاخیز) بیاید (کافران در اندوه عمیقی فرو می‏روند) (۳۳)

در آن روز که انسان از برادر خود فرار می‏کند، (۳۴)

و از مادر و پدرش، (۳۵)

و زن و فرزندانش، (۳۶)

در آن روز هر کدام از آنها وضعی دارد که او را کاملا به خود مشغول میسازد (۳۷)

صورتهایی در آن روز گشاده و نورانی است، (۳۸)

خندان و مسرور است (۳۹)

و صورتهایی در آن روز غبارآلود است، (۴۰)

و دود تاریکی آنها را پوشانده (۴۱)

آنها همان کافران فاجرند (۴۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

در آن هنگام که خورشید درهم پیچیده شود. (۱)

و در آن هنگام که ستارگان بیفروغ شوند. (۲)

و در آن هنگام که کوهها بحرکت در آیند. (۳)

و در آن هنگام که باارزشترین اموال به دست فراموشی سپرده شود. (۴)

و در آن هنگام که وحوش جمع شوند. (۵)

و در آن هنگام که دریاها بر افروخته شوند. (۶)

و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد. (۷)

و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤ ال شود، (۸)

که به کدامین گناه کشته شدند؟! (۹)

و در آن هنگام که نامه‏ های اعمال گشوده شود. (۱۰)

و در آن هنگام که پرده از روی آسمان بر گرفته شود. (۱۱)

و در آن هنگام که دوزخ شعله ور گردد. (۱۲)

و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود. (۱۳)

آری در آن موقع هر کس می‏داند چه چیزی را آماده کرده است! (۱۴)

سوگند به ستارگانی که باز می‏گردند. (۱۵)

حرکت می‏کنند و از دیده‏ ها پنهان می‏شوند. (۱۶)

و قسم به شب هنگامی که پشت کند و به آخر رسد، (۱۷)

و صبح هنگامی که تنفس کند، (۱۸)

که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگواری است (جبرییل امین). (۱۹)

که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش مقام والا دارد. (۲۰)

فرمانروا و امین است. (۲۱)

و مصاحب شما (پیامبر) دیوانه نیست. (۲۲)

او رسول الهی (جبرئیل) را در افق روشن مشاهده کرد. (۲۳)

او نسبت به آنچه از طریق وحی دریافت داشته بخل ندارد. (۲۴)

این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست. (۲۵)

پس به کجا می‏روید؟! (۲۶)

این قرآن چیزی جز تذکری برای جهانیان نیست. (۲۷)

برای آنها که می‏خواهند راه مستقیم در پیش گیرند. (۲۸)

و شما اراده نمی‏کنید مگر اینکه خداوند پروردگار جهانیان بخواهد. (۲۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آن زمان که آسمان (کرات آسمانی) از هم شکافته شود. (۱)

و آن زمان که ستارگان پراکنده شود و فرو ریزد (۲)

و آن زمان که دریاها به هم پیوسته شود. (۳)

و آن زمان که قبرها زیر و رو شود (و مردگان خارج شوند). (۴)

در آن زمان هر کس می‏داند آنچه را از قبل فرستاده، و آنچه را برای بعد گذاشته است (۵)

ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته؟! (۶)

همان خدایی که تو را آفرید و منظم ساخت. (۷)

و در هر صورتی می‏خواست تو را ترکیب نمود (۸)

آنچنان که شما می‏پندارید نیست، بلکه شما روز جزا را منکرید. (۹)

و بدون شک نگاهبانانی بر شما گمارده شده. (۱۰)

والامقام و نویسنده (اعمال نیک و بد شما). (۱۱)

آنها می‏دانند شما چه می‏کنید. (۱۲)

مسلما نیکان در نعمت فراوانی هستند. (۱۳)

و بدکاران در دوزخند. (۱۴)

روز جزا وارد آن می‏شوند و می‏سوزند. (۱۵)

و هیچگاه از آن غائب و دور نیستند. (۱۶)

تو چه می‏دانی روز قیامت چیست ؟ (۱۷)

باز چه می‏دانی روز قیامت چیست ؟ (۱۸)

روزی است که هیچکس قادر بر انجام کاری در حق دیگری نیست، و همه امور در آن روز از آن خدا است. (۱۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وای بر کمفروشان. (۱)

آنها که وقتی برای خود کیل می‏کنند حق خود را به طور کامل می‏گیرند. (۲)

اما هنگامی که می‏خواهند برای دیگران کیل یا وزن کنند کم می‏گذارند! (۳)

آیا آنها باور ندارند که برانگیخته می‏شوند. (۴)

در روزی بزرگ. (۵)

روزی که مردم در پیشگاه رب العالمین می‏ایستند. (۶)

چنین نیست که آنها (درباره قیامت خیال می‏کنند) مسلما نامه اعمال فاجران در سجین است! (۷)

تو چه می‏دانی سجین چیست ؟ (۸)

نامه‏ ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی. (۹)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۱۰)

همانها که روز قیامت را انکار می‏کنند. (۱۱)

و تنها کسانی آن را انکار می‏کنند که متجاوز و گنهکارند. (۱۲)

همان کس که وقتی آیات ما بر او خوانده می‏شود می‏گوید: این افسانه‏ های پیشینیان است! (۱۳)

چنین نیست که آنها خیال می‏کنند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته! (۱۴)

چنین نیست که آنها می‏پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند. (۱۵)

سپس آنها مسلما وارد دوزخ می‏شوند. (۱۶)

بعد به آنها گفته می‏شود این همان چیزی است که آن را تکذیب می‏کردید! (۱۷)

چنان نیست که آنها (درباره معاد) خیال می‏کنند، بلکه نامه اعمال نیکان در علیین است. (۱۸)

و تو چه می‏دانی علیین چیست؟! (۱۹)

نامه‏ ای است رقم زده شده و سرنوشتی است قطعی. (۲۰)

که مقربان شاهد آنند. (۲۱)

مسلما نیکان در انواع نعمت متنعمند. (۲۲)

بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و به زیباییهای بهشت می‏نگرند. (۲۳)

در چهره‏ های آنها طراوت و نشاط نعمت را می‏بینی. (۲۴)

آنها از شراب زلال دست نخورده سربسته‏ ای سیراب می‏شوند. (۲۵)

مهری که بر آن نهاده شده از مشک است، و در این نعمتهای بهشتی باید راغبان بر یکدیگر پیشی گیرند! (۲۶)

این شراب (طهور) ممزوج با تسنیم است. (۲۷)

همان چشمه‏ ای که مقربان از آن می‏نوشند. (۲۸)

بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤ منان می‏خندیدند. (۲۹)

و هنگامی که از کنار آنها (جمع مؤ منان) می‏گذشتند آنها را با اشارات مورد سخریه قرار می‏دادند. (۳۰)

و هنگامی که به سوی خانواده خود باز می‏گشتند مسرور و خندان بودند. (۳۱)

و هنگامی که آنها (مؤ منان) را می‏دیدند می‏گفتند: اینها گمراهانند. (۳۲)

در حالی که آنها هرگز ماءمور مراقبت و متکفل آنان (مؤ منان) نبودند. (۳۳)

ولی امروز مؤ منان به کفار می‏خندند. (۳۴)

در حالی که بر تختهای مزین بهشتی نشسته‏ اند و نگاه می‏کنند. (۳۵)

آیا کفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (۳۶)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

در آن هنگام که آسمان (کرات آسمانی) شکافته شود. (۱)

و تسلیم فرمان پروردگارش شود، و سزاوار است چنین باشد. (۲)

و در آن هنگام که زمین گسترده شود. (۳)

و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالی شود. (۴)

و تسلیم فرمان پروردگارش گردد، و شایسته است که چنین باشد. (۵)

ای انسان! تو با تلاش و رنج به سوی پروردگارت می‏روی و او را ملاقات خواهی کرد. (۶)

اما کسی که نامه اعمالش به دست راستش داده شده. (۷)

به زودی حساب آسانی برای او می‏شود. (۸)

و خوشحال به اهل و خانواده‏ اش باز می‏گردد. (۹)

و اما کسی که نامه اعمالش پشت سرش داده شده. (۱۰)

به زودی فریادش بلند می‏شود که ای وای بر من که هلاک شدم! (۱۱)

و در شعله‏ های سوزان آتش دوزخ می‏سوزد. (۱۲)

او در میان خانواده‏ اش پیوسته (از کفر و گناه خود) مسرور بود! (۱۳)

او گمان می‏کرد هرگز بازگشت نمی‏کند. (۱۴)

آری پروردگارش نسبت به او بینا بود (و اعمالش را برای حساب ثبت کرد). (۱۵)

سوگند به شفق! (۱۶)

و سوگند به شب و آنچه را جمع آوری می‏کند. (۱۷)

و سوگند به ماه آنگاه که بدر کامل می‏شود. (۱۸)

که همه شما دائما از حالی به حال دیگر منتقل می‏شوید. (۱۹)

پس چرا آنها ایمان نمی‏آورند؟ (۲۰)

و هنگامی که قرآن بر آنها خوانده شود سجده نمی‏کنند؟ (۲۱)

بلکه کافران پیوسته آیات الهی را تکذیب می‏کنند. (۲۲)

و خداوند آنچه را در دل پنهان می‏دارند به خوبی می‏داند. (۲۳)

پس آنها را به عذاب دردناک بشارت ده. (۲۴)

مگر آنها که ایمان آورده‏ اند و اعمال صالح انجام داده‏ اند که برای آنها پاداشی است قطع نشدنی. (۲۵)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به آسمان که دارای برجهای بسیار است. (۱)

و سوگند به آن روز موعود. (۲)

و «شاهد» «و مشهود» (شاهد پیامبر و گواهان اعمال و مشهود اعمال امت است). (۳)

مرگ و عذاب بر شکنجه گران صاحب گودال (آتش) باد. (۴)

گودالهایی پر از آتش شعله ور. (۵)

هنگامی که در کنار آن نشسته بودند. (۶)

و آنچه را نسبت به مؤ منان انجام می‏دادند (با خونسردی) تماشا می‏کردند! (۷)

هیچ ایرادی بر آنها (مؤ منان) نداشتند جز اینکه به خداوند عزیز و حمید ایمان آورده بودند. (۸)

همان خدایی که حکومت آسمانها و زمین از آن او است و بر همه چیز گواه است. (۹)

کسانی که مردان و زنان با ایمان را مورد شکنجه قرار دادند عذاب دوزخ برای آنها است، و عذاب آتش سوزان. (۱۰)

کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند برای آنها باغهایی از بهشت است که نهرها زیر درختانش جاری است، و این پیروزی بزرگی است. (۱۱)

گرفتن قهرآمیز و مجازات پروردگارت بسیار شدید است، (۱۲)

او است که آفرینش را آغاز می‏کند، و او است که بازمی گرداند. (۱۳)

و او آمرزنده و دوستدار (مؤ منان) است. (۱۴)

صاحب عرش مجید است. (۱۵)

و آنچه را می‏خواهد انجام می‏دهد. (۱۶)

آیا داستان لشکرها به تو رسیده است؟! (۱۷)

لشکریان فرعون و ثمود. (۱۸)

بلکه کافران پیوسته مشغول تکذیب حقند. (۱۹)

و خداوند به همه آنها احاطه دارد. (۲۰)

(این سخن سحر و دروغ نیست) بلکه قرآن با عظمت است. (۲۱)

که در لوح محفوظ جای دارد. (۲۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به آسمان و کوبنده شب. (۱)

و تو نمی‏دانی کوبنده شب چیست؟! (۲)

همان ستاره درخشان و شکافنده تاریکیها. (۳)

(به این آیت بزرگ الهی سوگند) که هر کس مراقب و حافظی دارد. (۴)

انسان باید نگاه کند که از چه چیز آفریده شده؟! (۵)

از یک آب جهنده آفریده شده است. (۶)

آبی که خارج می‏شود از میان «پشت» و «سینه‏ ها». (۷)

(کسی که او را از چنین موجود ناچیزی آفرید) می‏تواند او را بازگرداند. (۸)

در آن روز که اسرار پنهان آشکار می‏شود. (۹)

و برای او هیچ نیرو و یاوری نیست. (۱۰)

سوگند به آسمان پرباران! (۱۱)

و سوگند به زمین پرشکاف (که گیاهان از آن سر برمی آورند). (۱۲)

که این یک سخن حق است. (۱۳)

و شوخی نیست. (۱۴)

آنها پیوسته حیله می‏کنند. (۱۵)

و من در مقابل آنها چاره می‏کنم. (۱۶)

حال که چنین است کافران را اندکی مهلت ده (تا سزای اعمالشان را ببینند). (۱۷)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

نام پروردگار بلند مرتبهات را منزه دار. (۱)

همان خداوندی که آفرید و منظم کرد. (۲)

و همان کس که تقدیر کرد و هدایت فرمود. (۳)

و آنکس که چراگاه را به وجود آورد. (۴)

سپس آن را خشک و سیاه قرار داد. (۵)

ما به زودی (قرآن را) بر تو قرائت می‏کنیم و هرگز فراموش نخواهی کرد. (۶)

مگر آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و پنهان را می‏داند. (۷)

و ما تو را برای انجام هر کار خیر آماده می‏کنیم. (۸)

پس تذکر ده اگر تذکر مفید باشد. (۹)

و به زودی آنها که از خدا می‏ترسند متذکر می‏شوند. (۱۰)

اما بدبخت ترین افراد از آن دوری می‏گزیند. (۱۱)

همان کسی که در آتش بزرگ وارد می‏شود. (۱۲)

سپس در آن آتش نه می‏میرد و نه زنده می‏شود. (۱۳)

مسلما رستگار می‏شود کسی که خود را تزکیه کند. (۱۴)

و نام پروردگارش را بیاد آورد و نماز بخواند. (۱۵)

بلکه شما حیات دنیا را مقدم می‏دارید. (۱۶)

در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است. (۱۷)

این دستورات در کتب آسمانی پیشین آمده است. (۱۸)

کتب ابراهیم و موسی. (۱۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آیا داستان «غاشیه» (روز قیامت که حوادث وحشتناکش همه را می‏پوشاند) به تو رسیده است؟! (۱)

چهره‏ هائی در آن روز خاشع و ذلت بار است. (۲)

آنها که پیوسته عمل کرده و خسته شده‏ اند (و نتیجه‏ ای عائدشان نشده). (۳)

و در آتش سوزان وارد می‏گردند. (۴)

از چشمهای فوق العاده داغ به آنها می‏نوشانند. (۵)

طعامی جز از ضریع (خار خشک تلخ و بد بو) ندارند. (۶)

غذایی که نه آنها را فربه می‏کند و نه گرسنگی را فرو می‏نشاند! (۷)

چهره‏ هایی در آن روز شاداب با طراوت است. (۸)

چرا که از سعی و تلاش خود خشنود است. (۹)

در بهشتی است عالی! (۱۰)

که در آن هیچ سخن لغو و بیهوده‏ ای نمی‏شنوی. (۱۱)

در آن چشمه‏ های جاری است. (۱۲)

در آن تختهای زیبای بلند است. (۱۳)

و قدحهائی که در کنار این چشمه‏ ها نهاده. (۱۴)

و بالشها و پشتیهای صف داده شده. (۱۵)

و فرشهای فاخر گسترده! (۱۶)

آیا آنها به شتر نمی‏نگرند چگونه آفریده شده ؟ (۱۷)

و به آسمان نگاه نمی‏کنند که چگونه بر پا شده ؟ (۱۸)

و به کوهها که چگونه در جای خود نصب گردیده ؟ (۱۹)

و به زمین که چگونه مسطح گشته ؟ (۲۰)

پس تذکر ده تو فقط تذکر دهنده‏ ای. (۲۱)

تو مسلط بر آنها نیستی که مجبورشان (بر ایمان) کنی. (۲۲)

مگر کسی که پشت کند و کافر شود. (۲۳)

که خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات می‏کند. (۲۴)

مسلما بازگشت آنها به سوی ما است. (۲۵)

و مسلما حساب آنها با ما است. (۲۶)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

به سپیده دم سوگند. (۱)

و به شبهای دهگانه. (۲)

و به زوج و فرد. (۳)

و به شب هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت می‏کند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است). (۴)

آیا در آنچه گفته شد سوگند مهمی برای صاحبان خرد نیست؟! (۵)

آیا ندیدی پروردگارت به قوم عاد چه کرد؟ (۶)

و با آن شهر «ارم» با عظمت. (۷)

همان شهری که نظیرش در بلاد آفریده نشده بود. (۸)

و قوم ثمود که صخره‏ های عظیم را از دره می‏بریدند (و از آن خانه و کاخ می‏ساختند). (۹)

و فرعونی که قدرتمند و شکنجه گر بود. (۱۰)

همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند. (۱۱)

و فساد فراوان در آنها ببار آوردند. (۱۲)

لذا خداوند تازیانه عذاب را بر آنها فرو ریخت. (۱۳)

مسلما پروردگار تو در کمینگاه است. (۱۴)

اما انسان هنگامی که خداوند او را برای آزمایش اکرام می‏کند و نعمت می‏بخشد (مغرور می‏شود و) می‏گوید: پروردگارم مرا گرامی داشته! (۱۵)

و اما هنگامی که برای امتحان روزی را بر او تنگ بگیرد ماءیوس ‍ می‏شود و می‏گوید پروردگارم مرا خوار کرده! (۱۶)

چنان نیست که شما خیال می‏کنید، بلکه شما یتیمان را گرامی نمی‏دارید. (۱۷)

و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‏کند. (۱۸)

و میراث را (از طریق مشروع و نامشروع) جمع کرده می‏خورید. (۱۹)

و مال و ثروت را بسیار دوست می‏دارید. (۲۰)

چنان نیست که آنها خیال می‏کنند، در آن هنگام که زمین سخت درهم کوبیده شود. (۲۱)

و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند. (۲۲)

و در آن روز جهنم را حاضر کنند (آری) در آن روز انسان متذکر می‏شود، اما چه فایده که این تذکر برای او سودی ندارد. (۲۳)

می گوید: ایکاش برای این زندگی چیزی فرستاده بودم. (۲۴)

در آن روز هیچکس عذابی همانند عذاب او نمی‏کند. (۲۵)

و هیچکس همچون او کسی را به بند نمی‏کشد. (۲۶)

تو ای روح آرام یافته! (۲۷)

به سوی پروردگارت بازگرد در حالی هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است. (۲۸)

و در سلک بندگانم داخل شو. (۲۹)

و در بهشتم ورود کن. (۳۰)