به نام خداوند رحمتگر مهربان

ق – سوگند به قرآن مجید. (۱)

آنها تعجب کردند که پیامبری انذارگر از میان خودشان آمده، و کافران گفتند: این چیز عجیب است! (۲)

آیا هنگامی که ما مردیم و خاک شدیم دو باره به زندگی باز می‏گردیم ؟ این بازگشتی است بعید! (۳)

ولی ما می‏دانیم آنچه را زمین از بدن آنها می‏کاهد، و نزد ما کتابی است که همه چیز در آن محفوظ است. (۴)

آنها حق را هنگامی که به سراغشان آمد تکذیب کردند لذا پیوسته در کار پراکنده خود متحیرند! (۵)

آیا آنها به آسمانی که بالای سرشان است نگاه نکردند که چگونه ما آنرا بنا کرده‏ ایم ؟ و چگونه به وسیله ستارگان زینت بخشیده‏ ایم ؟ و هیچ شکاف و ناموزونی در آن نیست! (۶)

و زمین را گسترش دادیم، و در آن کوههای عظیمی افکندیم، و از هر نوع گیاه بهجتانگیز رویاندیم. (۷)

تا وسیله بینائی و بیداری برای هر بنده توبه کاری باشد. (۸)

و از آسمان آبی پر برکت فرستادیم و به وسیله آن باغها و دانه‏ هائی را که درو می‏کنند رویاندیم. (۹)

و نخلهای بلند قامت که میوههای متراکم دارند. (۱۰)

همه اینها به منظور بخشیدن روزی به بندگان است، و به وسیله باران زمین مرده را زنده کردیم، آری زنده شدن مردگان نیز همین گونه است. (۱۱)

پیش از آنها قوم نوح و اصحاب الرس (قومی که در یمامه زندگی می‏کردند و پیامبری بنام حنظله داشتند) و قوم ثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند. (۱۲)

و همچنین قوم عاد و فرعون و قوم لوط. (۱۳)

و اصحاب الایکه (قوم شعیب) و قوم تبع (که در سرزمین یمن زندگی می‏کردند) هر یک از آنها فرستادگان الهی را تکذیب کردند و وعده عذاب درباره آنها تحقق یافت. (۱۴)

آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (که قادر بر آفرینش ‍ رستاخیز نباشیم) ولی آنها (با این همه دلائل روشن) باز در آفرینش ‍ جدید تردید دارند. (۱۵)

ما انسان را آفریدیم و وسوسه‏ های نفس او را می‏دانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیکتریم! (۱۶)

به خاطر بیاورید هنگامی که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسان هستند اعمال او را دریافت می‏دارند. (۱۷)

هیچ سخنی را انسان تلفظ نمی‏کند مگر اینکه نزد آن فرشته‏ ای مراقب و آماده برای انجام ماموریت است. (۱۸)

و سرانجام سکرات مرگ به حق فرا می‏رسد (و به انسان گفته می‏شود) این همان چیزی است که از آن می‏گریختی! (۱۹)

و در صور دمیده می‏شود، آن روز، روز تحقق وعده وحشتناک است. (۲۰)

و هر انسانی وارد محشر می‏گردد در حالی که همراه او سوق دهنده و گواهی است. (۲۱)

(به او خطاب می‏شود) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودی، و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم، و امروز چشمت کاملا تیز بین است! (۲۲)

فرشته همنشین او می‏گوید این نامه اعمال او است که نزد من حاضر و آماده است. (۲۳)

(خداوند فرمان می‏دهد:) در جهنم بیفکنید هر کافر متکبر و لجوج را. (۲۴)

آن کسی که شدیدا مانع خیر است، متجاوز است، و در شک و تردید (حتی دیگران را به تردید می‏افکند). (۲۵)

آن کسی که معبود دیگری با خدا قرار داده (آری) او را در عذاب شدید بیفکنید! (۲۶)

و همنشینش از شیاطین می‏گوید: پروردگارا من او را به طغیان وانداشتم لکن او خود در گمراهی دور و درازی بود. (۲۷)

خداوند می‏گوید: نزد من جدال و مخاصمه نکنید، من قبلا به شما اتمام حجت کرده‏ ام. (۲۸)

سخن من تغییر ناپذیر است، و من هرگز به بندگانم ستم نخواهم کرد. (۲۹)

به خاطر بیاورید روزی را که به جهنم می‏گوئیم آیا پر شده‏ ای ؟ و او می‏گوید آیا افزون بر این هم وجود دارد؟! (۳۰)

(در آن روز) بهشت به پرهیزگاران نزدیک می‏شود، و فاصله‏ ای از آنها ندارد! (۳۱)

این چیزی است که به شما وعده داده می‏شود و برای کسانی است که به سوی خدا باز می‏گردند، و پیمانها و احکام او را حفظ می‏کنند. (۳۲)

آنکس که از خداوند رحمان در نهان بترسد، و با قلبی پرانابه در محضر او حاضر شود (۳۳)

(به آنها می‏گویند) به سلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانی است. (۳۴)

هر چه بخواهند در آنجا برای آنها هست و نزد ما نعمتهای اضافی دیگری است (که به فکر هیچکس نمی‏رسد). (۳۵)

چه بسیار اقوامی را که قبل از آنها هلاک کردیم، اقوامی که از آنها قویتر بودند، و شهرها (و کشورها) را گشودند، آیا راه فراری وجود دارد؟ (۳۶)

در این تذکری است برای آن کس که عقل دارد، یا گوش فرادهد و حضور یابد. (۳۷)

ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز (شش ‍ دوران) آفریدیم و هیچگونه رنج و تعبی به ما نرسید (با این حال چگونه زنده کردن مردگان برای ما مشکل است ؟). (۳۸)

در برابر آنچه آنها می‏گویند شکیبا باش، و تسبیح و حمد پروردگارت را قبل از طلوع آفتاب و پیش از غروب بجا آور. (۳۹)

و در بخشی از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجده‏ ها! (۴۰)

گوش فرا ده و منتظر روزی باش که منادی از مکان نزدیک ندا می‏دهد. (۴۱)

روزی که همگان صیحه رستاخیز را به حق می‏شنوند، آن روز روز خروج است. (۴۲)

مائیم که زنده می‏کنیم، و می‏میرانیم، و بازگشت تنها به سوی ما است. (۴۳)

روزی که زمین از روی آنها شکافته می‏شود و به سرعت (از قبرها) خارج می‏گردند، و این جمع کردن برای ما آسان است. (۴۴)

ما به آنچه آنها می‏گویند آگاهتریم و تو ماءمور به اجبار آنها نیستی، بنابراین به وسیله قرآن کسانی را که از عذاب من می‏ترسند متذکر ساز. (۴۵)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به بادهائی که ابرها را به حرکت در می‏آورند (و گرد و غبار و بذرهای گیاهان را). (۱)

و سپس سوگند به ابرهائی که بار سنگینی (از باران) با خود حمل می‏کنند. (۲)

و سپس سوگند به کشتیهائی که به آسانی به حرکت در می‏آیند. (۳)

و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‏کنند. (۴)

(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده داده شده است قطعا راست است. (۵)

و بدون شک جزای اعمال واقع شدنی است. (۶)

قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست! (۷)

که شما در گفتاری مختلف و گوناگون هستید. (۸)

کسانی از ایمان به آن (روز جزا) منحرف می‏شوند که از قبول حق سر باز می‏زنند. (۹)

کشته شوند دروغگویان (و مرگ بر آنها!). (۱۰)

همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‏ اند. (۱۱)

و پیوسته سؤ ال می‏کنند روز جزا چه موقع است؟! (۱۲)

(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‏سوزانند! (۱۳)

بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که درباره آن عجله داشتید! (۱۴)

پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‏ ها قرار دارند. (۱۵)

و آنچه پروردگارشان به آنها مرحمت کرده دریافت می‏دارند زیرا آنها پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند. (۱۶)

آنها کمی از شبها را میخوابیدند. (۱۷)

و در سحرگاهان استغفار می‏کردند. (۱۸)

و در اموال آنها حقی برای سائل و محروم بود. (۱۹)

و در زمین آیاتی برای طالبان یقین است. (۲۰)

و در وجود خود شما (نیز آیاتی است) آیا نمی‏بینید؟! (۲۱)

روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‏شود. (۲۲)

سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همانگونه که شما سخن می‏گوئید! (۲۳)

آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است ؟ (۲۴)

در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: سلام بر تو! او گفت سلام بر شما که جمعیتی ناشناخته‏ اید! (۲۵)

و به دنبال آن پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریانی را برای آنها) آورد. (۲۶)

و آنرا نزدیک آنها گذارد (ولی با تعجب دید دست به سوی غذا نمی‏برند) گفت! آیا شما غذا نمی‏خورید؟ (۲۷)

و از این کار احساس وحشت کرد، گفتند: نترس (ما رسولان پروردگار توئیم) و او را بشارت به تولد پسری دانا و هوشیار دادند. (۲۸)

در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجب) فریاد می‏کشید و به صورت خود زد و گفت (آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟! (۲۹)

گفتند پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست. (۳۰)

(ابراهیم) گفت پس ماموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟ (۳۱)

گفتند ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده‏ ایم. (۳۲)

تا بارانی از سنگ – گل بر آنها بفرستیم. (۳۳)

سنگهائی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان شده است! (۳۴)

ما تمام مؤ منانی را که در آن شهرها (ی قوم لوط) زندگی می‏کردند (قبل از نزول بلا) خارج کردیم. (۳۵)

و جز یک خانواده با ایمان در تمام آنها نیافتیم! (۳۶)

و در آن (شهرهای بلادیده) نشانه‏ ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک می‏ترسند بجای گذاردیم. (۳۷)

در (زندگی) موسی نیز نشانه و درس عبرتی بود، هنگامی که او را به سوی فرعون با دلیل آشکار فرستادیم. (۳۸)

اما او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: این مرد یا ساحر است یا دیوانه! (۳۹)

ما او و لشکریانش را گرفتیم و در دریا پرتاب کردیم، در حالی که در خور سرزنش بود. (۴۰)

همچنین در سرگذشت عاد نیز آیتی است در آن هنگام که تندبادی بیباران بر آنها فرستادیم. (۴۱)

که از هر چیزی می‏گذشت آنرا رها نمی‏کرد تا همچون استخوانهای پوسیده کند! (۴۲)

و نیز در سرگذشت قوم ثمود عبرتی است در آن هنگام که به آنها گفته شد مدتی کوتاه متمتع باشید (و سپس منتظر عذاب). (۴۳)

آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنها را فروگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه می‏کردند (بی آنکه قدرت بر دفاع داشته باشند). (۴۴)

آنها چنان بر زمین افتادند که قدرت بر قیام نداشتند، و نتوانستند از کسی یاری طلبند! (۴۵)

همچنین قوم نوح را قبل از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند. (۴۶)

ما آسمان را با قدرت بنا کردیم و همواره آنرا وسعت می‏بخشیم! (۴۷)

و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده‏ ایم ؟ (۴۸)

و از هر چیز دو زوج آفریدیم شاید متذکر شوید. (۴۹)

پس به سوی خدا بگریزید که من از سوی او برای شما بیم دهنده آشکاری هستم. (۵۰)

و با خدا معبود دیگری قرار ندهید که من برای شما از سوی او بیم دهنده آشکاری هستم. (۵۱)

اینگونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها به سوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند او ساحر است یا دیوانه! (۵۲)

آیا یکدیگر را به آن سفارش می‏کردند (که عموما چنین تهمتی را بزنند) نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند! (۵۳)

حال که چنین است از آنها روی بگردان و تو هرگز درخور ملامت نخواهی بود. (۵۴)

و پیوسته تذکر ده، زیرا تذکر برای مؤ منان سودمند است. (۵۵)

من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این طریق تکامل یابند و به من نزدیک شوند). (۵۶)

هرگز از آنها نمی‏خواهم که به من روزی دهند، و نمی‏خواهم مرا اطعام کنند. (۵۷)

خداوند روزی دهنده و صاحب قوت و قدرت است. (۵۸)

برای کسانی که ستم کردند سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین) بنابراین عجله نکنند. (۵۹)

وای بر آنها که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده می‏شود. (۶۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به «کوه طور»! (۱)

و کتابی که نوشته شده است. (۲)

در صفحه‏ ای گسترده. (۳)

و سوگند به بیت المعمور. (۴)

و سقف برافراشته. (۵)

و دریای مملو و برافروخته. (۶)

که عذاب پروردگارت واقع می‏شود! (۷)

و چیزی از آن مانع نخواهد بود. (۸)

(این عذاب الهی) در آن روزی است که آسمان به شدت به حرکت در می آید، (۹)

و کوهها از جا کنده و متحرک می شوند! (۱۰)

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان، (۱۱)

همانها که در سخنان باطل به بازی مشغولند! (۱۲)

در آن روز که آنها را بزور به سوی آتش دوزخ می رانند! (۱۳)

(به آنها می گویند:) این همان آتشی است که آن را انکار می کردید! (۱۴)

آیا این سحر است یا شما نمی بینید؟! (۱۵)

در آن وارد شوید و بسوزید؛ می خواهید صبر کنید یا نکنید، برای شما یکسان است؛ چرا که تنها به اعمالتان جزا داده می شوید! (۱۶)

ولی پرهیزگاران در میان باغهای بهشت و نعمتهای فراوان جای دارند، (۱۷)

و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند! (۱۸)

(به آنها گفته می شود:) بخورید و بیاشامید گوارا؛ اینها در برابر اعمالی است که انجام می دادید! (۱۹)

این در حالی است که بر تختهای صف کشیده در کنار هم تکیه می زنند، و (حورالعین) را به همسریِ آنها در می آوریم! (۲۰)

کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروی از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق می کنیم؛ و از (پاداش) عملشان چیزی نمی کاهیم؛ و هر کس در گرو اعمال خویش است! (۲۱)

و همواره از انواع میوه‏ ها و گوشتها – از هر نوع که بخواهند – در اختیارشان می گذاریم! (۲۲)

آنها در بهشت جامهای پر از شراب طهور را که نه بیهوده گویی در آن است و نه گناه، از یکدیگر می گیرند! (۲۳)

و پیوسته بر گِردشان نوجوانانی برای (خدمت) آنان گردش می کنند که همچون مرواریدهای درون صدفند! (۲۴)

در این هنگام رو به یکدیگر کرده (از گذشته) سؤال می نمایند؛ (۲۵)

می گویند: ما در میان خانواده خود ترسان بودیم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگیرد)! (۲۶)

امّا خداوند بر ما منّت نهاد و از عذاب کُشنده ما را حفظ کرد! (۲۷)

ما از پیش او را می خواندیم (و می پرستیدیم)، که اوست نیکوکار و مهربان! (۲۸)

حال که چنین است تذکر ده، و به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستی. (۲۹)

بلکه آنها می‏گویند او شاعری است که ما انتظار مرگش را می‏کشیم! (۳۰)

بگو: انتظار بکشید که من هم با شما انتظار می‏کشم (شما انتظار مرگ مرا و من انتظار پیروزی و نابودی شما را!). (۳۱)

آیا عقلهایشان آنها را به این اعمال دستور می‏دهد؟ یا قومی طغیانگرند؟ (۳۲)

آنها می‏گویند قرآن را به خدا افترا بسته، ولی آنها ایمان ندارند. (۳۳)

اگر راست می‏گویند سخنی همانند آن بیاورند. (۳۴)

آیا آنها بیسبب آفریده شده‏ اند؟ یا خود خالق خویشتنند؟! (۳۵)

آیا آنها آسمانها و زمین را آفریده‏ اند؟ بلکه آنها طالب یقین نیستند! (۳۶)

آیا خزائن پروردگارت نزد آنها است ؟ یا بر همه چیز عالم سیطره دارند؟! (۳۷)

آیا نردبانی دارند (که به آسمان بالا می‏روند) و به وسیله آن اسرار وحی را می‏شنوند؟ کسی که از آنها این ادعا را دارد دلیل روشنی بیاورد! (۳۸)

آیا سهم خدا دختران و سهم شما پسران است ؟ (که فرشتگان را دختران خدا می‏نامید). (۳۹)

آیا تو از آنها پاداشی مطالبه می‏کنی که در زیر بار گران آن قرار دارند؟ (۴۰)

آیا اسرار غیب نزد آنها است و از روی آن می‏نویسند؟! (۴۱)

آیا می‏خواهند نقشه شیطانی برای تو بکشند؟ ولی بدانند خود کافران در دام این نقشه‏ ها گرفتار می‏شوند! (۴۲)

یا معبودی غیر خداوند دارند (که قول یاری آنها را داده) منزه است خدا از آنچه برای او شریک قرار می‏دهند. (۴۳)

(چنان لجوجند که) اگر ببینند قطعه سنگی از آسمان (برای عذاب آنها) سقوط می‏کند می‏گویند این ابر متراکم است! (۴۴)

حال که چنین است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند. (۴۵)

روزی که نقشه‏ های آنها سودی به حالشان نخواهد داشت، و از هیچ سو یاری نمی‏شوند. (۴۶)

و برای ستمگران عذابی قبل از آن است (در همین جهان) ولی اکثرشان نمی‏دانند. (۴۷)

در طریق ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن چرا که تو در حفاظت کامل ما قرار داری، و هنگامی که برمی خیزی پروردگارت را تسبیح و حمد گوی. (۴۸)

(همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان و طلوع صبح. (۴۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به ستاره هنگامی که افول می‏کند. (۱)

که هرگز دوست شما (محمد) منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است. (۲)

و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی‏گوید. (۳)

آنچه آورده چیزی جز وحی نیست که به او وحی شده است. (۴)

آنکس که قدرت عظیمی دارد او را تعلیم داده. (۵)

همان کس که توانائی فوق العاده و سلطه بر همه چیز دارد. (۶)

در حالی که در افق اعلی قرار داشت. (۷)

سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد. (۸)

تا آنکه فاصله او به اندازه دو کمان یا کمتر بود. (۹)

در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بنده‏ اش وحی نمود. (۱۰)

قلب او در آنچه دید هرگز دروغ نمی‏گفت. (۱۱)

آیا با او درباره آنچه دیده مجادله می‏کنید. (۱۲)

و بار دیگر او را مشاهده کرد. (۱۳)

نزد سدره المنتهی! (۱۴)

که جنت الماءوی در آنجا است. (۱۵)

در آن هنگام که چیزی (نور خیره کننده‏ ای) سدره المنتهی را پوشانده بود. (۱۶)

و چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان ننمود. (۱۷)

او پاره‏ ای از آیات و نشانه‏ های بزرگ پروردگارش را مشاهده کرد. (۱۸)

به من خبر دهید آیا بتهای «لات» و «عزی»… (۱۹)

و منات که سومین آنها است (دختران خدا هستند)؟! (۲۰)

آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟ (در حالی که به زعم شما دختران کم ارزش تر از پسرانند). (۲۱)

در این صورت این تقسیمی است غیر عادلانه! (۲۲)

اینها فقط نامهائی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‏ اید (نامهائی بیمحتوا و اسمهائی است بیمسمی!) و هرگز خداوند دلیل و حجتی بر آن نازل نکرده، آنان فقط از گمانهای بیاساس و هوای نفس ‍ پیروی می‏کنند در حالی که هدایت از سوی پروردگارشان برای آنها آمده است. (۲۳)

آیا آنچه انسان تمنا دارد به آن می‏رسد؟ (۲۴)

در حالی که آخرت و دنیا از آن خدا است. (۲۵)

و چه بسیار فرشتگانی که در آسمانها هستند و شفاعت آنها سودی نمی‏بخشد مگر بعد از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (شفاعت) دهد. (۲۶)

کسانی که به آخرت ایمان ندارند فرشتگان را دختر (خدا) نامگذاری می‏کنند. (۲۷)

آنها هرگز به این سخن یقین ندارند تنها از ظن و گمان بیپایه پیروی می‏نمایند، با اینکه گمان هرگز انسان را بینیاز از حق نمی‏کند. (۲۸)

حال که چنین است از اینها که از ذکر ما روی می‏گردانند و جز زندگی مادی دنیا را نمی‏طلبند، اعراض کن. (۲۹)

این آخرین حد آگاهی آنها است، پروردگار تو کسانی را که از راه او گمراه شده‏ اند به خوبی می‏شناسد، و هدایت یافتگان را از همه بهتر می‏داند. (۳۰)

برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به خاطر اعمال بدشان کیفر دهد، و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش. (۳۱)

همانها که از گناهان کبیره و اعمال زشت، جز صغیره، دوری می‏کنند، آمرزش پروردگار تو گسترده است، او نسبت به شما از همه آگاهتر است، از آن هنگام که شما را از زمین آفرید، و در آن موقع که به صورت جنینهائی در شکم مادرانتان بودید، پس خودستائی نکنید چرا که او پرهیزگاران را بهتر می‏شناسد. (۳۲)

آیا آن کس را که از اسلام (یا انفاق) روی گردان شد مشاهده کردی؟! (۳۳)

و کمی عطا کرد و از بیشتر امساک نمود. (۳۴)

آیا نزد او علم غیب است و می‏بیند (که دیگران می‏توانند گناهان او را بردوش گیرند). (۳۵)

یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟ (۳۶)

و در کتب ابراهیم همان کسی که وظیفه خود را به طور کامل ادا کرد. (۳۷)

که هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نمی‏گیرد. (۳۸)

و اینکه برای انسان بهره‏ ای جز سعی و کوشش او نیست. (۳۹)

و اینکه سعیش به زودی دیده می‏شود (و به نتیجه‏ اش ‍ می‏رسد). (۴۰)

سپس به او جزای کافی داده خواهد شد. (۴۱)

(و آیا از کتب پیشین انبیاء به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت باز می‏گردد؟ (۴۲)

و اینکه او است که می‏خنداند و می‏گریاند! (۴۳)

و او است که می‏میراند و زنده می‏کند. (۴۴)

و او است که دو زوج مذکر و مؤ نث را می‏آفریند، (۴۵)

از نطفه‏ ای که خارج می‏شود (و در رحم میریزد). (۴۶)

و اینکه بر خدا است ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد). (۴۷)

و اینکه او است که بینیاز می‏کند، و سرمایه باقی می‏بخشد. (۴۸)

و اینکه او است پروردگار ستاره شعری. (۴۹)

(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاک کرد؟ (۵۰)

و همچنین «قوم ثمود» را، و کسی از آنها را باقی نگذارد. (۵۱)

و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنها از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند. (۵۲)

و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را بر زمین کوبید. (۵۳)

سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (۵۴)

(بگو) در کدامیک از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟! (۵۵)

این (پیامبر) بیم دهنده‏ ای از بیم دهنده گان پیشین است. (۵۶)

آنچه باید نزدیک شود نزدیک شده است (و قیامت فرا می‏رسد). (۵۷)

و هیچکس جز خدا نمی‏تواند شدائد آنرا برطرف سازد. (۵۸)

آیا از این سخن تعجب می‏کنید؟ (۵۹)

و می‏خندید و نمی‏گریید؟ (۶۰)

و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر می‏برید؟ (۶۱)

حال که چنین است همه برای خدا سجده کنید و پرستش ‍ نمائید. (۶۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت. (۱)

و هر گاه نشانه و معجزهای را ببینند اعراض کرده می‏گویند: این سحری است مستمر! (۲)

آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند و هر امری قرارگاهی دارد. (۳)

به اندازه کافی برای انزجار از بدیها اخبار (انبیا و امتهای پیشین) به آنها رسیده است. (۴)

این آیات، حکمت بالغه الهی است اما انذارها (برای افراد لجوج) مفید نیست. (۵)

بنابراین از آنها روی گردان و روزی را به یادآور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت می‏کند (دعوت به حساب اعمال). (۶)

آنها از قبرها خارج می‏شوند در حالی که چشمهایشان از وحشت به زیر افتاده و (بی هدف) همچون ملخهای پراکنده به هر سو می‏دوند! (۷)

در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب) به سوی این دعوت کننده گردن می‏کشند و کافران می‏گویند امروز روز سخت و دردناکی است. (۸)

پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند (آری) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: او دیوانه است و (با انواع آزارها) او را (از ادامه رسالتش) بازداشتند. (۹)

او به درگاه پروردگار عرضه داشت: من مغلوب (این قوم طغیانگر شده‏ ام، انتقام مرا از آنها بگیر. (۱۰)

در این هنگام درهای آسمان را گشودیم و آبی فراوان و پی در پی فروبارید. (۱۱)

و زمین را شکافتیم و چشمه‏ های زیادی بیرون فرستادیم، و این دو آب به اندازه‏ ای که مقدر بود با هم درآمیختند. (۱۲)

و او را بر مرکبی که از الواح و میخهائی ساخته شده بود سوار کردیم. (۱۳)

مرکبی که تحت نظارت ما حرکت می‏کرد این کیفری بود برای کسانی که به او کافر شدند. (۱۴)

ما این ماجرا به عنوان نشانه‏ ای در میان امتها باقی گذاردیم، آیا کسی هست که پند گیرد. (۱۵)

(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟! (۱۶)

ما قرآن را برای تذکر آسان ساختیم آیا کسی هست که متذکر شود. (۱۷)

قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تکذیب کردند اکنون (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟ (۱۸)

ما تندباد وحشتناک و سردی را در یک روز شوم مستمر بر آنها فرستادیم. (۱۹)

که مردم را، همچون تنه‏ های نخل ریشه کن شده، از جا برمی کند. (۲۰)

(اکنون ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟ (۲۱)

ما قرآن را برای تذکر آسان کردیم، آیا کسی هست که متذکر شود؟ (۲۲)

طایفه ثمود (نیز) انذارهای الهی را تکذیب کردند. (۲۳)

و گفتند: آیا ما از بشری از جنس خود پیروی کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهی و جنون خواهیم بود! (۲۴)

آیا از میان ما تنها بر این مرد وحی نازل شده ؟ نه، او آدم بسیار دروغگوی هوسبازی است. (۲۵)

ولی فردا می‏فهمند چه کسی دروغگوی هوسباز است! (۲۶)

ما «ناقه» را برای آزمایش آنها می‏فرستیم، در انتظار پایان کار آنها باش و صبر کن. (۲۷)

و به آنها خبر ده که آب (قریه) باید در میان آنها تقسیم شود (یک روز سهم ناقه، و یکروز برای آنها) و هر یک در نوبت خود باید حاضر شوند. (۲۸)

آنها یکی از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را) پی کرد. (۲۹)

(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟! (۳۰)

ما فقط یک صیحه (صاعقه عظیم) بر آنها فرستادیم و به دنبال آن همگی به صورت گیاه خشکی درآمدند که صاحب چهارپایان در آغل جمع آوری می‏کند! (۳۱)

ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم آیا کسی هست که متذکر شود. (۳۲)

قوم لوط انذارهای (پی درپی پیامبرشان را) تکذیب کردند. (۳۳)

ما بر آنها تندبادی که ریگها را به حرکت درمی آورد فرستادیم (و همه را هلاک کردیم) جز خاندان لوط را که سحرگاهان آنها را نجات دادیم. (۳۴)

این نعمتی بود از ناحیه ما، اینگونه کسی را که شکرگزار است پاداش می‏دهیم. (۳۵)

او آنها را در مورد مجازات ما انذار کرد، ولی آنها اصرار بر مجادله و القاء شک داشتند. (۳۶)

آنها از لوط خواستند میهمانانش را در اختیار آنان بگذارد!، ولی ما چشمانشان را نابینا و محو کردیم (و گفتیم) بچشید عذاب و انذارهای مرا. (۳۷)

سرانجام صبحگاهان در اول روز عذابی مستمر و ثابت به سراغشان آمد. (۳۸)

(و گفتیم) اکنون بچشید عذاب و انذارهای مرا. (۳۹)

ما قرآن را برای یادآوری آسان کردیم آیا کسی هست که متذکر شود؟ (۴۰)

انذارها و هشدارها (یکی پس از دیگری) برای آل فرعون آمد. (۴۱)

اما آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات کردیم گرفتن شخصی قدرتمند و توانا. (۴۲)

آیا کفار شما بهتر از اینها هستند؟ یا برای شما امان نامه‏ ای در کتب آسمانی نازل شده؟! (۴۳)

یا می‏گویند: ما جماعتی متحد و نیرومند و پیروزیم ؟ (۴۴)

(ولی بدانند) جمعشان به زودی شکست می‏خورد و پا به فرار می‏گذارند. (۴۵)

(علاوه بر این) رستاخیز موعد آنها است و مجازات قیامت هولناکتر و تلختر است. (۴۶)

مجرمان در گمراهی و شعله‏ های آتشند. (۴۷)

در آن روز که در آتش دوزخ به صورتشان کشیده می‏شوند (و به آنها گفته می‏شود) بچشید آتش دوزخ را. (۴۸)

ما هر چیزی را به اندازه آفریدیم. (۴۹)

و فرمان ما یک امر بیش نیست، همچون یک چشم بر هم زدن! (۵۰)

ما کسانی را که در گذشته شبیه شما بودند هلاک کردیم آیا کسی هست که متذکر شود. (۵۱)

و هر کاری را انجام دادند در نامه‏ های اعمالشان ثبت است. (۵۲)

و هر کار کوچک و بزرگی نوشته می‏شود. (۵۳)

پرهیزگاران در باغها و نهرهای بهشتی جای دارند. (۵۴)

در جایگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر. (۵۵)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

خداوند رحمن. (۱)

قرآن را تعلیم فرمود. (۲)

انسان را آفرید. (۳)

و به او بیان را تعلیم کرد. (۴)

خورشید و ماه بر طبق حساب منظمی می‏گردند. (۵)

و گیاه و درخت برای او سجده می‏کن (۶)

و آسمان را برافراشت و میزان و قانون (در آن) گذاشت. (۷)

تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید). (۸)

وزن را بر اساس عدل برپا دارید و در میزان کم نگذارید. (۹)

و زمین را برای خلایق آفرید. (۱۰)

که در آن میوه‏ ها و نخلهای پرشکوفه است. (۱۱)

و دانه‏ هائی که همراه با ساقه و برگی است که به صورت کاه درمی آید، و گیاهان خوشبو. (۱۲)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می‏کنید شما ای گروه انس و جن ؟ (۱۳)

انسان را از گل خشکیده‏ ای همچون سفال آفرید. (۱۴)

و جن را از شعله‏ های مختلط و متحرک آتش! (۱۵)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۱۶)

او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است. (۱۷)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۱۸)

دو دریای مختلف را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس ‍ دارند. (۱۹)

اما در میان آن دو برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمی‏کند! (۲۰)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۲۱)

از آن دو لؤ لؤ و مرجان خارج می‏شود. (۲۲)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۲۳)

و برای او است کشتیهای ساخته شده‏ ای که در دریا به حرکت درمی آیند که همچون کوهی هستند! (۲۴)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۲۵)

تمام کسانی که روی آن (زمین) هستند فانی می‏شوند. (۲۶)

و تنها ذات ذو الجلال و گرامی پروردگارت باقی می‏ماند. (۲۷)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۲۸)

تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا می‏کنند، و او هر روز در شان و کاری است. (۲۹)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۳۰)

به زودی به حساب شما می‏پردازیم ای دو گروه انس و جن. (۳۱)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۳۲)

ای گروه جن و انس! اگر می‏توانید از مرزهای آسمانها و زمین بگذرید، ولی هرگز قادر نیستید مگر با نیروئی (الهی). (۳۳)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۳۴)

شعله‏ هائی از آتش بیدود، و دودهائی متراکم، بر شما می‏فرستد، و نمی‏توانید از کسی یاری بطلبید! (۳۵)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (۳۶)

در آن هنگام که آسمان شکافته شود، و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکی رخ می‏دهد که تاب تحمل آنرا نخواهید داشت). (۳۷)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (۳۸)

در آن روز هیچکس از انس و جن از گناهش سؤ ال نمی‏شود. (۳۹)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۴۰)

بلکه مجرمان با قیافه‏ هایشان شناخته می‏شوند، و آنگاه آنها را با موهای پیش سر، و پاهایشان، می‏گیرند (و به دوزخ می‏افکنند). (۴۱)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۴۲)

این همان دوزخی است که مجرمان آنرا انکار می‏کردند. (۴۳)

امروز در میان آن آب سوزان در رفت و آمدند! (۴۴)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۴۵)

و برای کسی که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ بهشت است. (۴۶)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۴۷)

آن دو باغ بهشتی دارای انواع نعمتها و درختان پرطراوت است. (۴۸)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۴۹)

در آنها دو چشمه، دائما در جریان است. (۵۰)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۵۱)

در آن دو از هر میوه‏ ای دو نوع وجود دارد. (۵۲)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۵۳)

این در حالی است که آنها بر فرشهائی تکیه کرده‏ اند که آستر آنها از پارچه‏ های ابریشمین است و میوه‏ های رسیده آن دو باغ بهشتی در دسترس است. (۵۴)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۵۵)

در باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران عشق نمی‏ورزند و هیچ انس و جن قبلا با آنها تماس نگرفته است. (۵۶)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۵۷)

آنها همچون یاقوت و مرجانند! (۵۸)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۵۹)

آیا جزای نیکی جز نیکی خواهد بود؟ (۶۰)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۶۱)

و پائین تر از آنها دو بهشت دیگر است. (۶۲)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۶۳)

هر دو کاملا خرم و سرسبزند! (۶۴)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۶۵)

در آنها دو چشمه در حال فوران است. (۶۶)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۶۷)

در آنها میوه‏ های فراوان و درخت نخل و انار است. (۶۸)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۶۹)

و در آن باغهای بهشتی زنانی هستند نیکو خلق و زیبا. (۷۰)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۷۱)

حوریانی که در خیمه‏ های بهشتی مستورند. (۷۲)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۷۳)

زنانی که هیچ انس و جن قبلا با آنها تماس نگرفته (و دوشیزه‏ اند). (۷۴)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۷۵)

این در حالی است که این بهشتیان بر تختهائی تکیه زده‏ اند که با بهترین و زیباترین پارچه‏ های سبز رنگ پوشانده شده. (۷۶)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (۷۷)

پربرکت و زوال ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و جمال تو. (۷۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (۱)

هیچکس نمی‏تواند آن را انکار کند. (۲)

گروهی را پائین می‏آورد و گروهی را بالا می‏برد. (۳)

این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در می‏آید. (۴)

و کوهها در هم کوبیده می‏شود. (۵)

و به صورت غبار پراکنده در می‏آید. (۶)

و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (۷)

نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنه‏ ای ؟ (۸)

گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (۹)

و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (۱۰)

آنها مقربانند (۱۱)

در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (۱۲)

گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (۱۳)

و اندکی از امت آخرین! (۱۴)

آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (۱۵)

در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (۱۶)

نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها می‏گردند. (۱۷)

با قدحها و کوزه‏ ها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸)

اما شرابی که از آن دردسر نمی‏گیرند و نه مست می‏شوند. (۱۹)

و میوه‏ هائی از هر نوع که مایل باشند. (۲۰)

و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (۲۱)

و همسرانی از حورالعین دارند. (۲۲)

همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳)

اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‏دادند. (۲۴)

در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهوده‏ ای می‏شنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵)

تنها چیزی که می‏شنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)

و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (۲۷)

آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (۲۸)

و در سایه درخت طلح پربرگ به سر می‏برند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹)

و سایه کشیده و گسترده. (۳۰)

و در کنار آبشارها. (۳۱)

و میوه‏ های فراوانی. (۳۲)

که هرگز قطع و ممنوع نمی‏شود. (۳۳)

و همسرانی گرانقدر. (۳۴)

ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (۳۵)

و همه را بکر قرار داده‏ ایم. (۳۶)

همسرانی که به همسرشان عشق می‏ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (۳۷)

اینها همه برای اصحاب یمین است. (۳۸)

که گروهی از امتهای نخستینند. (۳۹)

و گروهی از امتهای آخرین. (۴۰)

و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‏شود). (۴۱)

آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲)

و در سایه دودهای متراکم و آتش زا! (۴۳)

سایه‏ ای که نه خنک است و نه مفید. (۴۴)

آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵)

و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶)

و می‏گفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (۴۷)

یا نیاکان نخستین ما؟ (۴۸)

بگو اولین و آخرین، (۴۹)

همگی در موعد روز معینی جمع می‏شوند. (۵۰)

سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده. (۵۱)

قطعا از درخت زقوم می‏خورید (۵۲)

و شکمها را از آن پر می‏کنید (۵۳)

و روی آن از آب سوزان می‏نوشید (۵۴)

و همچون شترانی که مبتلا به بیماری عطش شده‏ اند از آن می‏آشامید (۵۵)

این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (۵۶)

ما شما را آفریدیم، چرا که آفرینش مجدد را تصدیق نمی‏کنید؟ (۵۷)

آیا از نطفه‏ ای که در رحم می‏ریزید آگاهید؟ (۵۸)

آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی می‏دهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (۵۹)

ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‏گیرد. (۶۰)

به این منظور که گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‏دانید آفرینش تازه بخشیم. (۶۱)

شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذکر نمی‏شوید (که جهانی بعد از آن است). (۶۲)

آیا هیچ درباره آنچه کشت می‏کنید اندیشیده‏ اید؟ (۶۳)

آیا شما آن را می‏رویانید، یا ما می‏رویانیم ؟ (۶۴)

هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به کاه درهم کوبیده می‏کنیم به گونه‏ ای که تعجب کنید! (۶۵)

(به گونه‏ ای که بگوئید:) به راستی ما زیان کرده‏ ایم. (۶۶)

بلکه ما به کلی محرومیم. (۶۷)

آیا به آبی که می‏نوشید اندیشیده‏ اید؟ (۶۸)

آیا شما آن را از ابر نازل می‏کنید؟ یا ما نازل می‏کنیم ؟ (۶۹)

هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار می‏دهیم، پس ‍ چرا شکر نمی‏کنید؟، (۷۰)

آیا درباره آتشی که می‏افروزید فکر کرده‏ اید؟ (۷۱)

آیا شما درخت آن را آفریده‏ اید؟ یا ما آفریده‏ ایم ؟ (۷۲)

ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‏ ایم. (۷۳)

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمارر). (۷۴)

سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)

و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶)

که آن قرآن کریمی است (۷۷)

که در کتاب محفوظ جای دارد. (۷۸)

و جز پاکان نمی‏توانند آن را مس کنند. (۷۹)

این چیزی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۸۰)

آیا این سخن را (این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک می‏شمرید؟ (۸۱)

و به جای شکر روزیهائی که به شما داده شده آن را تکذیب می‏کنید؟ (۸۲)

پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‏رسد (توانائی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳)

و شما در این حال نظاره می‏کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست). (۸۴)

و ما به او نزدیکتریم از شما ولی نمی‏بینید. (۸۵)

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‏شوید، (۸۶)

پس او را بازگردانید اگر راست می‏گوئید. (۸۷)

اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸)

در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹)

و اما اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰)

به او گفته می‏شود: سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب الیمین هستند. (۹۱)

اما اگر او از تکذیب کنندگان گمراه باشد، (۹۲)

با آب جوشان دوزخ از او پذیرائی می‏شود! (۹۳)

سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴)

این همان حق و یقین است. (۹۵)

حال که چنین است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و زمین است برای خدا تسبیح می‏گویند، و او عزیز و حکیم است. (۱)

مالکیت (و حاکمیت) آسمانها و زمین از آن او است، زنده می‏کند و می‏میراند، و او بر هر چیز قادر است. (۲)

اول و آخر و ظاهر و باطن او است، از هر چیز آگاه است. (۳)

او کسی است که آسمانها و زمین را در شش روز (شش دوران) آفرید، سپس بر تخت قدرت قرار گرفت (و به تدبیر جهان پرداخت) آنچه را در زمین فرومی رود می‏داند و آنچه را از آن خارج می‏شود، و آنچه از آسمان نازل می‏گردد و آنچه به آسمان بالا می‏رود، و او با شماست هر جا که باشید و خداوند نسبت به آنچه انجام می‏دهید بیناست. (۴)

مالکیت آسمانها و زمین از آن او است، و همه چیز به سوی او باز می‏گردد. (۵)

شب را داخل روز می‏کند، و روز را داخل شب، و او به آنچه بر دلها حاکم است داناست. (۶)

به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از آنچه شما را نماینده (خود) در آن قرار داده انفاق کنید (زیرا) کسانی که از شما ایمان بیاورند و انفاق کنند اجر بزرگی دارند. (۷)

چرا ایمان نیاورید در حالی که رسول (خدا) شما را می‏خواند که به پروردگارتان ایمان بیاورید و از شما پیمان گرفته است (پیمانی از طریق فطرت و خرد) اگر آماده ایمان هستید. (۸)

او کسی است که آیات بینات بر بنده‏ اش (محمد) نازل می‏کند تا شما را از تاریکیها به نور بیرون برد، و خداوند نسبت به شما مهربان و رحیم است. (۹)

چرا در راه خدا انفاق نکنید در حالی که میراث آسمانها و زمین همه از آن خدا است (و کسی چیزی را با خود نمی‏برد) کسانی که قبل از پیروزی انفاق کردند و (سپس) پیکار نمودند (با کسانی که بعد از پیروزی انفاق کردند) یکسان نیستند آنها بلند مقامترند از کسانی که بعد از فتح انفاق نمودند و جهاد کردند، و خداوند به هر دو وعده نیک داده است، و خدا به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۱۰)

کیست که به خدا وام نیکو دهد (و از اموالی که به او ارزانی داشته انفاق کند) تا خداوند آنرا برای او چندین برابر کند، و برای او اجر فراوان پرارزشی است. (۱۱)

(این پاداش بزرگ) در روزی است که مردان و زنان باایمان را می‏نگری که نورشان پیش رو و در سمت راستشان به سرعت حرکت می‏کند (و به آنها می‏گویند) بشارت باد بر شما امروز، به باغهائی از بهشت که نهرها زیر درختانش جاری است، جاودانه در آن خواهید ماند و این پیروزی بزرگی است. (۱۲)

روزی که مردان و زنان منافق به مؤ منان می‏گویند: نظری به ما بیفکنید تا از نور شما شعله‏ ای برگیریم، به آنها گفته می‏شود: به پشت سر خود بازگردید و کسب نور کنید!، در این هنگام دیواری میان آنها زده می‏شود که دری دارد، درونش رحمت است و برونش عذاب! (۱۳)

آنها را صدا می‏زنند که مگر ما با شما نبودیم؟! می‏گویند: آری، ولی شما خود را به هلاکت افکندید و انتظار (مرگ پیامبر را) کشیدید، و (در همه چیز) شک و تردید داشتید، و آرزوهای دور و دراز شما را فریب داد تا فرمان خدا فرارسید، و شیطان شما را در برابر خداوند فریب داد. (۱۴)

لذا امروز از شما غرامتی پذیرفته نمی‏شود، و نه از کافران، و جایگاهتان آتش است، و همان سرپرستتان می‏باشد و چه بد جایگاهی است. (۱۵)

آیا وقت آن نرسیده است که دلهای مؤ منان در برابر ذکر خدا و آنچه از حق نازل شده است خاشع گردد؟ و مانند کسانی نباشند که قبلا به آنها کتاب آسمانی داده شد، سپس زمانی طولانی بر آنها گذشت و قلبهای آنها قساوت پیدا کرد، و بسیاری از آنها گنهکارند. (۱۶)

بدانید خداوند زمین را بعد از مرگ آن زنده می‏کند، ما آیات (خود) را برای شما بیان کردیم شاید اندیشه کنید. (۱۷)

مردان و زنان انفاق کننده و آنها که (از این طریق) به خدا قرض الحسنه دهند برای آنها مضاعف می‏شود و پاداش پرارزشی دارند. (۱۸)

کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آوردند آنها صدیقین، و شهداء نزد پروردگارشان هستند، بر آنها است پاداش (اعمال)شان، و نور (ایمان)شان، و کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند اصحاب دوزخند. (۱۹)

بدانید زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی، و تجمل پرستی و تفاخر در میان شما و افزون طلبی در اموال و فرزندان است، همانند بارانی که محصولش کشاورزان را در شگفتی فرو می‏برد سپس خشک می‏شود به گونه‏ ای که آن را زرد رنگ می‏بینی، سپس تبدیل به کاه می‏شود، و در آخرت یا عذاب شدید است، یا مغفرت و رضای الهی، و (به هر حال) زندگی دنیا چیزی جز متاع غرور نیست! (۲۰)

بر یکدیگر سبقت گیرید برای رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتی که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است، و آماده شده برای کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آورده‏ اند، این فضل الهی است به هر کس بخواهد می‏دهد، و خداوند صاحب فضل عظیم است. (۲۱)

هیچ مصیبتی در زمین و نه در وجود شما روی نمی‏دهد مگر اینکه همه آنها را قبل از آنکه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است و این امر برای خداوند آسان است. (۲۲)

این به خاطر آن است که برای آنچه از شما فوت شده تاسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید، و خداوند هیچ متکبر فخرفروشی را دوست ندارد. (۲۳)

همانها که بخل می‏کنند و مردم را نیز دعوت به بخل می‏نمایند، و هر کس (از این فرمان) روی گردان شود (به خدا زیانی نمی‏رساند) چرا که خداوند بینیاز و شایسته ستایش است. (۲۴)

ما رسولان خود را با دلائل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسائی حق و قوانین عادلانه) نازل کردیم، تا مردم قیام به عدالت کنند، و آهن را نازل کردیم که در آن قوت شدیدی است، و منافعی برای مردم، تا خداوند بداند چه کسی او و رسولانش را یاری می‏کنند بیآنکه او را ببینند، خداوند قوی و شکست ناپذیر است. (۲۵)

ما نوح و ابراهیم را فرستادیم و در دودمان آنها نبوت و کتاب قرار دادیم بعضی از آنها هدایت یافته‏ اند، و بسیاری از آنها گنهکارند. (۲۶)

سپس به دنبال آنها رسولان دیگر خود را فرستادیم، و بعد از آنها عیسی بن مریم را مبعوث کردیم، و به او انجیل عطا کردیم، در دل کسانی که از او پیروی کردند رافت و رحمت قرار دادیم، و رهبانیتی را که ابداع کرده بودند، و ما بر آنها مقرر نداشته بودیم، گرچه هدفشان جلب خشنودی خدا بود، ولی حق آنرا رعایت نکردند، لذا ما به آنها که ایمان آوردند پاداش دادیم، و بسیاری از آنها فاسقند. (۲۷)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید از خدا بپرهیزید، و به رسولش ایمان، بیاورید، تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد، و برای شما نوری قرار دهد که با آن (در میان مردم و در مسیر زندگی خود) راه بروید، و گناهان شما را ببخشد، و خداوند غفور و رحیم است. (۲۸)

تا اهل کتاب بدانند که آنها قادر بر چیزی از فضل خدا نیستند، و فضل (و رحمت) تماما به دست او است به هر کس بخواهد می‏بخشد و خداوند دارای فضل عظیم است. (۲۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

خداوند قول زنی را که درباره شوهرش به تو مراجعه کرده بود و به خداوند شکایت می‏کرد شنید (و تقاضای او را اجابت کرد) خداوند گفتگوی شما را با هم (و اصرار آن زن را درباره حل مشکلش) می‏شنید و خداوند شنوا و بینا است. (۱)

کسانی که از شما نسبت به همسرانشان «ظهار» می‏کنند (و می‏گویند انت علی کظهرامی «تو نسبت به من به منزله مادرم هستی») آنها هرگز مادرانشان نیستند مادرانشان تنها کسانی هستند که آنها را به دنیا آورده‏ اند، آنها سخنی منکر و زشت و باطل می‏گویند و خداوند بخشنده و آمرزنده است. (۲)

کسانی که از همسران خود «ظهار» می‏کنند سپس به گفته خود باز می‏گردند باید پیش از آمیزش جنسی آنها با هم برده‏ ای را آزاد کنند، این دستوری است که به آن اندرز داده می‏شوید، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۳)

و کسی که توانائی (بر آزاد کردن برده) نداشته باشد دو ماه متوالی قبل از آمیزش جنسی روزه بگیرد، و کسی که توانائی این را هم نداشته باشد شصت مسکین را اطعام کند، این برای آن است که به خدا و رسولش ایمان بیاورید، اینها مرزهای الهی است و کسانی که با آن مخالفت کنند عذاب دردناکی دارند. (۴)

کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می‏کنند خوار و ذلیل می‏شوند، آنگونه که پیشینیان آنها خوار و ذلیل شدند، ما آیات روشنی نازل کردیم، و برای کافران عذاب خوارکننده‏ ای است. (۵)

در آن روز که خداوند همه آنها را برمی انگیزد، و از اعمالی که انجام دادند با خبر می‏سازد، اعمالی که خداوند آن را احصا نمود و آنها فراموش کردند، و خداوند بر هر چیز شاهد و ناظر است. (۶)

آیا نمی‏دانی که خداوند آنچه را در آسمانها و آنچه در زمین است می‏داند، هیچگاه سه نفر با هم نجوی نمی‏کنند مگر اینکه خداوند چهارمین آنها است، و هیچگاه پنج نفر با هم نجوی نمی‏کنند مگر اینکه خداوند ششمین آنها است، و نه تعدادی کمتر و نه بیشتر از آن مگر اینکه او همراه آنها است هر جا که باشند، سپس روز قیامت آنها را از اعمالشان آگاه می‏سازد، چرا که خداوند به هر چیزی دانا است. (۷)

آیا ندیدی کسانی را که از نجوی نهی شدند سپس به کاری که از آن نهی شدند باز می‏گردند و برای انجام گناه و تعدی و نافرمانی رسول خدا به نجوی می‏پردازند، و هنگامی که نزد تو می‏آیند تو را تحیتی می‏گویند که خدا به تو نگفته است، و در دل می‏گویند چرا خداوند ما را به خاطر گفته‏ هایمان عذاب نمی‏کند؟ جهنم برای آنها کافی است! وارد آن می‏شوند و بد جایگاهی است! (۸)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید هنگامی که نجوی می‏کنید به گناه و تعدی و معصیت رسول خدا نجوی نکنید، و به کار نیک و تقوی نجوی کنید، و از مخالفت خدائی که بازگشت و جمع شما به سوی او است بپرهیزید. (۹)

نجوی تنها از ناحیه شیطان است، می‏خواهد با آن مؤ منان غمگین شوند، ولی نمی‏تواند ضرری به آنها برساند جز به فرمان خدا، بنابراین مؤ منان باید تنها بر خدا توکل کنند. (۱۰)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید هنگامی که به شما گفته شود مجلس ‍ را وسعت بخشید (و به تازه واردها جا دهید) وسعت بخشید، خداوند (بهشت را) برای شما وسعت می‏بخشد، و هنگامی که گفته شود برخیزید برخیزید، اگر چنین کنید خداوند آنها را که ایمان آورده‏ اند و کسانی را که از علم بهره دارند درجات عظیمی می‏بخشد. (۱۱)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید هنگامی که می‏خواهید با رسول خدا نجوی کنید قبل از آن صدقه‏ ای (در راه خدا) بدهید، این برای شما بهتر و پاکیزهتر است، و اگر توانائی نداشته باشید خداوند غفور و رحیم است. (۱۲)

آیا ترسیدید فقیر شوید که از دادن صدقات قبل از نجوی خودداری کردید؟ اکنون که این کار را نکردید و خداوند توبه شما را پذیرفت نماز را بر پا دارید و زکات را ادا کنید و خدا و پیامبرش را اطاعت نمائید و (بدانید) خداوند از آنچه انجام می‏دهید باخبر است. (۱۳)

آیا ندیدی کسانی را که طرح دوستی با جمعیتی که مورد خشم خدا بود ریختند؟ اینها نه از شما هستند و نه از آنان! آنها سوگند دروغ یاد می‏کنند (که از شما هستند) در حالی که خودشان می‏دادند (دروغ می‏گویند). (۱۴)

خداوند عذاب شدیدی برای آنها فراهم ساخته، زیرا اعمالی را که انجام می‏دهند بد است. (۱۵)

آنها سوگندهای خود را سپری قرار دادند و مردم را از راه خدا بازداشتند، لذا برای آنها عذاب خوار کننده‏ ای است. (۱۶)

اموال و اولادشان به هیچوجه آنها را از عذاب الهی حفظ نمی‏کند، آنها اصحاب آتشند و جاودانه در آن می‏مانند. (۱۷)

به خاطر بیاورید روزی را که خدا همه آنها را برمی انگیزد آنها برای خدا نیز سوگند (دروغ) یاد می‏کنند همانگونه که (امروز) برای شما سوگند می‏خورند، و گمان می‏کنند (با این سوگندهای دروغ) کاری می‏توانند انجام دهند بدانید آنها دروغگویانند. (۱۸)

شیطان بر آنها چیره شده و یاد خدا را از خاطر آنها برده است، آنها حزب شیطانند بدانید حزب شیطان زیانکارانند. (۱۹)

کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می‏کنند آنها در زمره ذلیل ترین افرادند. (۲۰)

خداوند چنین مقرر داشته که من و رسولانم پیروز می‏شویم چرا که خداوند قوی و شکست ناپذیر است. (۲۱)

هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز قیامت دارد نمی‏یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندان آنها باشند، آنها کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه قلوبشان نوشته و با روحی از ناحیه خودش آنها را تقویت فرموده، آنها را در باغهائی از بهشت داخل می‏کند که نهرها از زیر درختانش جاری است، جاودانه در آن می‏مانند خدا از آنها خشنود و آنها نیز از خدا خشنودند آنها حزب الله اند بدانید حزب الله پیروز است. (۲۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و زمین وجود دارد برای خدا تسبیح می‏گوید، و او عزیز و حکیم است. (۱)

او کسی است که کافران اهل کتاب را در اولین برخورد (با مسلمانان) از خانه‏ هایشان بیرون راند، گمان نمی‏کردید آنها خارج شوند، و خودشان نیز گمان می‏کردند که دژهای محکمشان آنها را از عذاب الهی مانع می‏شود، اما خداوند از آنجا که گمان نمی‏کردند به سراغشان آمد، و در قلب آنها ترس و وحشت افکند، به گونه‏ ای که خانه‏ های خود را با دست خویش و با دست مؤ منان ویران می‏کردند، پس عبرت بگیرید ای صاحبان چشم! (۲)

و اگر نه این بود که خداوند جلای وطن را بر آنها مقرر داشته بود آنها را در همین دنیا مجازات می‏کرد، و برای آنها در آخرت نیز عذاب آتش ‍ است. (۳)

این به خاطر آن است که آنها با خدا و رسولش دشمنی کردند و هر کس با خدا دشمنی کند عذاب الهی (در حق او) شدید است. (۴)

هر درخت باارزش نخل را قطع و یا آن را به حال خود واگذار کردید، همه به فرمان خدا بود، و هدف این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند. (۵)

آنچه را خدا به رسولش از آنها (از یهود) بازگرداند چیزی است که شما برای به دست آوردن آن (زحمتی نکشیدید) نه اسبی تاختید و نه شتری، ولی خداوند رسولان خود را بر هر کس بخواهد مسلط می‏سازد، و خدا بر هر چیز قادر است. (۶)

آنچه را خداوند از اهل این آبادیها به رسولش بازگرداند از آن خدا، و رسول، و خویشاوندان او و یتیمان، و مستمندان، و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) دست به دست میان ثروتمندان شما نگردد، آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید و اجرا کنید، و آنچه را از آن نهی کرده خودداری نمائید، و از مخالفت خدا بپرهیزید که خداوند شدیدالعقاب است. (۷)

این اموال برای مهاجرانی است که از خانه و کاشانه و اموال خود بیرون رانده شدند، آنها فضل الهی و رضای او را می‏طلبند، و خدا و رسولش را یاری می‏کنند، و آنها راستگویانند. (۸)

و برای کسانی که در «دارالهجره» (سرزمین مدینه) و در خانه ایمان، قبل از مهاجران، مسکن گزیدند، آنها کسانی را که به سویشان هجرت کنند دوست می‏دارند و در دل خود نیازی به آنچه به مهاجران داده شده احساس نمی‏کنند، و آنها را بر خود مقدم می‏دارند هر چند شدیدا فقیر باشند، کسانی که خداوند آنها را از بخل و حرص نفس ‍ خویش بازداشته رستگارند. (۹)

و کسانی که بعد از آنها آمدند و می‏گویند: پروردگارا! ما و برادرانمان را که در ایمان بر ما پیشی گرفتند بیامرز، و در دلهایمان حسد و کینه‏ ای نسبت به مؤ منان قرار مده، پروردگارا! تو مهربان و رحیمی. (۱۰)

آیا منافقان را ندیدی که پیوسته به برادران کفارشان از اهل کتاب می‏گفتند: هرگاه شما را (از وطن) بیرون کنند ما هم با شما خواهیم بود، و سخن هیچکس را درباره شما اطاعت نخواهیم کرد، و اگر با شما پیکار شود یاریتان خواهیم کرد، و خداوند شهادت می‏دهد که آنها دروغگویانند! (۱۱)

اگر آنها را بیرون کنند با آنان بیرون نمی‏روند، و اگر با آنها پیکار شود یاریشان نخواهند کرد، و اگر یاریشان کنند پشت به میدان کرده فرار می‏کنند، سپس کسی آنها را یاری نمی‏کند. (۱۲)

وحشت از شما در دلهای آنها بیش از ترس از خدا است، این به خاطر آن است که آنها گروهی نادانند. (۱۳)

آنها هرگز با شما به صورت دستجمعی نمی‏جنگند جز در دژهای محکم یا از پشت دیوارها! پیکارشان در میان خودشان شدید است (اما در برابر شما ناتوانند) به ظاهرشان مینگری آنها را متحد می‏بینی در حالی که دلهای آنها پراکنده است این به خاطر آن است که قومی بیعقلند! (۱۴)

کار این گروه از یهود همانند کسانی است که کمی قبل از آنها بودند، طعم تلخ کار خود را چشیدند و برای آنها عذاب دردناک است. (۱۵)

کار آنها همچون شیطان است که به انسان گفت کافر شو (تا مشکلات تو را حل کنم!) اما هنگامی که کافر شد گفت: من از تو بیزارم، من از خداوندی که پروردگار عالمیان است بیم دارم! (۱۶)

سرانجام کار آنها این شد که هر دو در آتش دوزخند، جاودانه در آن می‏مانند، و این است کیفر ستمکاران! (۱۷)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! از مخالفت خدا بپرهیزید، و هر انسانی باید بنگرد تا چه چیز را برای فردایش از پیش فرستاده، و از خدا بپرهیزید که خداوند از آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۱۸)

و همچون کسانی که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آنها را به خود فراموشی گرفتار کرد نباشید، و آنها فاسق و گنهکارند. (۱۹)

هرگز اصحاب دوزخ و اصحاب بهشت یکسان نیستند، اصحاب بهشت رستگار و پیروزند. (۲۰)

اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‏کردیم می‏دیدی که در برابر آن خشوع می‏کند و از خوف خدا می‏شکافد! و اینها مثالهائی است که برای مردم می‏زنیم تا در آن بیندیشند. (۲۱)

او خدائی است که معبودی جز او نیست، از پنهان و آشکار آگاه است، و او رحمان و رحیم است. (۲۲)

او خدائی است که معبودی جز او نیست، حاکم و مالک اصلی او است، از هر عیب منزه است، به کسی ستم نمی‏کند، به مؤ منان امنیت می‏بخشد، و مراقب همه چیز است، او قدرتمندی است شکست ناپذیر که با اراده نافذ خود هر امری را اصلاح می‏کند، او شایسته بزرگی است. خداوند منزه است از آنچه شریک برای او قرار می‏دهند. (۲۳)

او خداوندی است خالق، و آفریننده‏ ای بیسابقه، و صورتگری است (بی نظیر) برای او نامه‏ ای نیک است، و آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او می‏گویند، و او عزیز و حکیم است. (۲۴)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید دشمن من و دشمن خویش را دوست خود قرار ندهید، شما نسبت به آنها اظهار محبت می‏کنید، در حالی که به آنچه از حق برای شما آمده کافر شده‏ اند، و رسول خدا و شما را به خاطر ایمان به خداوندی که پروردگار همه شما است از شهر و دیارتان بیرون می‏رانند، اگر شما برای جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کرده‏ اید پیوند دوستی با آنها برقرار نسازید، شما مخفیانه با آنها رابطه دوستی برقرار می‏کنید در حالی که من آنچه را پنهان یا آشکار می‏کنید از همه بهتر می‏دانم، و هر کس از شما چنین کاری کند از راه راست گمراه شده. (۱)

اگر آنها بر شما مسلط شوند دشمنتان خواهند بود، و دست و زبان خود را به بدی بر شما می‏گشایند و دوست دارند شما به کفر باز گردید. (۲)

هرگز بستگان و اولاد شما سودی به حالتان نخواهند داشت، و در قیامت میان شما جدائی می‏افکند، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بینا است. (۳)

برای شما تاسی نیکی در زندگی ابراهیم و کسانی که با او بودند وجود داشت، هنگامی که به قوم مشرک خود گفتند: ما از شما و آنچه غیر از خدا می‏پرستید بیزاریم، ما نسبت به شما کافریم، و میان ما و شما عداوت و دشمنی همیشگی آشکار شده است، و این وضع همچنان ادامه دارد تا به خدای یگانه ایمان بیاورید، جز آن سخن ابراهیم که به پدرش (عمویش آزر) وعده داد که برای تو طلب آمرزش می‏کنم، و در عین حال در برابر خداوند برای تو مالک چیزی نیستم. پروردگارا! ما بر تو توکل کرده‏ ایم، و به سوی تو بازگشتیم، و سرانجام همه به سوی تو است. (۴)

پروردگارا! ما را مایه گمراهی کافران قرار مده، و ما را ببخش ای پروردگار ما که تو عزیز و حکیمی. (۵)

برای شما در برنامه زندگی آنها اسوه حسنه‏ ای بود برای کسانی که امید به خدا و روز قیامت دارند، و هر کس سرپیچی کند به خویشتن ضرر زده است، زیرا خداوند بینیاز و شایسته هرگونه ستایش است. (۶)

امید است خدا میان شما و دشمنانتان (از طریق اسلام) پیوند محبت برقرار کند، و خداوند قادر و آمرزنده و مهربان است. (۷)

خدا شما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در امر دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهی نمی‏کند، چرا که خداوند عدالت پیشگان را دوست دارد. (۸)

تنها شما را از دوستی کسانی نهی می‏کند که در امر دین با شما پیکار کردند، و شما را از خانه‏ هایتان بیرون راندند، یا به بیرون راندن شما کمک کردند از اینکه با آنها دوستی کنید، و هر کس آنها را دوست دارد ظالم و ستمگر است. (۹)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید هنگامی که زنان با ایمان به عنوان هجرت نزد شما آیند آنها را آزمایش کنید – خداوند از ایمان آنها آگاهتر است – هرگاه آنان را مؤ من یافتید آنها را به سوی کفار بازنگردانید، نه آنها برای کفار حلالند، و نه کفار برای آنها حلال، و آنچه را همسران آنها (برای ازدواج با این زنان) پرداخته‏ اند به آنها بپردازید، و گناهی بر شما نیست که با آنها ازدواج کنید هرگاه مهرشان را به آنها بدهید، و هرگز همسران کافره را در همسری خود نگه ندارید (و اگر کسی از زنان شما کافر شد به بلاد کفر فرار کرد) حق دارید مهری را که پرداخته‏ اید مطالبه کنید، همانگونه که آنها حق دارند مهر زنانشان را که از آنان جدا شده‏ اند از شما مطالبه کنند، این حکم خداوند است که در میان شما حکم می‏کند و خداوند دانا و حکیم است. (۱۰)

و اگر بعضی از همسران شما از دستتان بروند (و به سوی کفار بازگردند) و شما در جنگی به آنان پیروز شدید و غنائمی گرفتید به کسانی که همسرانشان رفته‏ اند همانند مهری را که پرداخته‏ اند بدهید، و از مخالفت خداوندی که همه به او ایمان دارید بپرهیزید. (۱۱)

ای پیامبر هنگامی که زنان مؤ من نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزی را شریک قرار خدا ندهند دزدی نکنند، آلوده زنا نشوند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترائی پیش دست و پای خود نیاورند، و در هیچ کار شایسته‏ ای مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن، و برای آنها از درگاه خداوند طلب آمرزش نما که خدا آمرزنده و مهربان است. (۱۲)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید با قومی که خداوند آنها را مورد غضب قرار داده دوستی نکنید، آنها از آخرت ماءیوسند همانگونه که کفار مدفون در قبرها ماءیوس می‏باشند. (۱۳)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و زمین است همه تسبیح خدا می‏گویند و او قدرتمند و آگاه است. (۱)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! چرا سخنی می‏گوئید که عمل نمی‏کنید؟ (۲)

نزد خدا بسیار موجب خشم است که سخنی بگوئید که عمل نمی‏کنید؟ (۳)

خداوند کسانی را دوست می‏دارد که در راه او پیکار می‏کنند همچون بنائی آهن. (۴)

بیاد آورید هنگامی را که موسی به قومش گفت ای قوم من! چرا مرا آزار می‏دهید با اینکه می‏دانید من فرستاده خدا به سوی شما هستم ؟ هنگامی که آنها از حق منحرف شدند خداوند قلوبشان را منحرف ساخت، و خدا فاسقان را هدایت نمی‏کند. (۵)

و به یاد آورید هنگامی را که عیسی پسر مریم گفت: ای بنی اسرائیل! من فرستاده خدا به سوی شما هستم در حالی که تصدیق کننده کتابی که قبل از من فرستاده شده یعنی تورات می‏باشم، و بشارت دهنده به رسولی هستم که بعد از من می‏آید، و نام او احمد است، هنگامی که او (احمد) با معجزات و دلائل روشن به سراغ آنها آمد گفتند این سحری است آشکار! (۶)

چه کسی ظالمتر است از آن کس که بر خدا دروغ می‏بندد (و تکذیب کند) در حالی که دعوت به اسلام می‏شود، خداوند قوم ظالم را هدایت نمی‏کند. (۷)

آنها می‏خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند، ولی خدا نور خود را کامل می‏کند هر چند کافران خوش نداشته باشند! (۸)

او کسی است که رسول خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر همه ادیان غالب سازد، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند. (۹)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید آیا شما را به تجارتی کنم که از عذاب از عذاب دردناک شما را رهائی می‏بخشد؟! (۱۰)

به خدا و رسول او ایمان بیاورید، و در راه خداوند با اموال و جانهایتان جهاد کنید، این برای شما از هر چیز بهتر است بدانید. (۱۱)

اگر این کار کنید گناهانتان را می‏بخشد و شما را در باغهائی از بهشت داخل می‏کند که نهرها از زیر درختانش جاری است، و در مسکنهای پاکیزه در بهشت جاویدان جای می‏دهد و این پیروزی عظیمی است. (۱۲)

و نعمت دیگری که آن را دوست دارید به شما می‏بخشد و آن یاری خداوند و پیروزی نزدیک است و مؤ منان را بشارت ده! (۱۳)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید یاوران خدا باشید همانگونه که عیسی بن مریم به حواریون گفت: چه کسانی در راه خدا یاوران من هستند؟ حواریون گفتند: ما یاوران خدا هستیم، و در این هنگام گروهی از بنی اسرائیل ایمان آوردند و گروهی کافر شدند، ما کسانی را که ایمان آورده بودند در برابر دشمنانشان تاءیید کردیم و سرانجام بر آنها پیروز شدند. (۱۴)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و زمین است همواره تسبیح خدا می‏گویند، خداوندی که مالک و حاکم است، و از هر عیب و نقصی مبرا و عزیز و حکیم است. (۱)

او کسی است که در میان جمعیت درس نخوانده رسولی از خودشان برانگیخت تا آیاتش را بر آنها بخواند، و آنها را پاکیزه کند، و کتاب و حکمت بیاموزد، هر چند پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند. (۲)

و رسول بر گروه دیگری که هنوز به آنها ملحق نشده‏ اند، و او عزیز و حکیم است. (۳)

این فضل خدا است که به هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می‏بخشد و خداوند صاحب فضل عظیم است. (۴)

کسانی که مکلف به تورات شدند ولی حق آن را ادا ننمودند مانند درازگوشی هستند که کتابهائی را حمل می‏کند، قومی که آیات الهی را تکذیب کردند مثال بدی دارند، و خداوند جمعیت ظالمان را هدایت نمی‏کند. (۵)

بگو ای یهودیان! اگر گمان می‏کنید که شما دوستان خدا غیر از مردم هستید آرزوی مرگ کنید اگر راست می‏گوئید! (تا به لقای محبوبتان برسید). (۶)

ولی آنها هرگز تمنای مرگ نمی‏کنند به خاطر اعمالی که از پیش ‍ فرستاده‏ اند، و خداوند ظالمان را بخوبی می‏شناسد. (۷)

بگو این مرگی که از آن فرار می‏کنید سرانجام با شما ملاقات خواهد کرد، سپس به سوی کسی که از پنهان و آشکار با خبر است برده می‏شوید و شما را از آنچه انجام می‏دادید خبر می‏دهد. (۸)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! هنگامی که برای نماز روز جمعه اذان گفته می‏شود به سوی ذکر خدا بشتابید، و خرید و فروش را رها کنید که این برای شما بهتر است اگر می‏دانستید. (۹)

و هنگامی که نماز پایان گرفت شما آزادید در زمین پراکنده شوید و از فضل الهی طلب کنید، و خدا را بسیار یاد نمائید تا (۱۰)

هنگامی که تجارت یا سرگرمی و لهوی را ببینند پراکنده می‏شوند و به سوی آن می‏روند، و تو را ایستاده به حال خود رها می‏کنند، بگو آنچه نزد خدا است بهتر از لهو و تجارت است و خداوند بهترین روزی دهندگان است. (۱۱)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

هنگامی که منافقان نزد تو می‏آیند می‏گویند ما شهادت می‏دهیم که حتما تو رسول خدائی – خداوند می‏داند که تو قطعا رسول او هستی – ولی خداوند شهادت می‏دهد که منافقان دروغگو هستند. (۱)

آنها سوگندهایشان را سپر ساخته‏ اند تا مردم را از راه خدا بازدارند، آنها کارهای بسیار بدی انجام می‏دهند. (۲)

این به خاطر آن است که آنها نخست ایمان آوردند سپس کافر شدند، لذا بر دلهای آنها مهر نهاده شده، و حقیقت را درک نمی‏کنند. (۳)

هنگامی که آنها را می‏بینی جسم و قیافه آنان تو را در شگفتی فرو می‏برد، و اگر سخن بگویند به سخنانشان گوش فرا می‏دهی، اما گوئی چوبهای خشکی هستند که بر دیوار تکیه داده شده، هر فریادی از هر جا بلند شود بر ضد خود می‏پندارند، آنها دشمنان واقعی تو هستند از آنان برحذر باش، خداوند آنها را بکشد چگونه از حق منحرف می‏شوند؟ (۴)

هنگامی که به آنها گفته شود بیائید تا رسول خدا برای شما استغفار کند سرهای خود را (از روی استهزا و کبر و غرور) تکان می‏دهند، و آنها را می‏بینی که از سخنان تو اعراض کرده و تکبر می‏ورزند. (۵)

برای آنها تفاوت نمی‏کند خواه استغفار برایشان کنی یا نکنی، هرگز خداوند آنها را نمی‏بخشد، زیرا خداوند قوم فاسق را هدایت نمی‏کند. (۶)

آنها کسانی هستند که می‏گویند: به افرادی که نزد رسول خدا هستند انفاق نکنید تا پراکنده شوند (غافل از اینکه) خزائن آسمانها و زمین از آن خدا است ولی منافقان نمی‏فهمند. (۷)

آنها می‏گویند: اگر به مدینه بازگردیم عزیزان ذلیلان را بیرون می‏کنند، در حالی که عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤ منان است، ولی منافقان نمی‏دانند (۸)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید اموال و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نکند، و هر کس چنین کند زیانکار است. (۹)

از آنچه به شما روزی داده‏ ایم انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ یکی از شما فرا رسد، و بگوید پروردگارا! چرا مرا مدت کمی به تاخیر نینداختی، تا صدقه دهم و از صالحان باشم! (۱۰)

خداوند هرگز مرگ کسی را هنگامی که اجلش فرا رسد به تاخیر نمی‏اندازد، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۱۱)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و زمین است برای خدا تسبیح می‏گویند، مالکیت و حکومت از آن او است، و ستایش از آن او، و بر همه چیز توانا است. (۱)

او کسی است که شما را آفرید (و به شما آزادی و اختیار داد) گروهی از شما کافر و گروهی مؤ من هستند، و خداوند به آنچه می‏دهید بینا است. (۲)

آسمانها و زمین را به حق آفرید و شما را تصویر کرد، تصویری زیبا و دلپذیر، و سرانجام بازگشت همه به سوی او است. (۳)

آنچه را در آسمانها و زمین است می‏داند، و از آنچه پنهان یا آشکار می‏کنید با خبر است، و خداوند از آنچه در سینه است آگاه است. (۴)

آیا خبر کسانی که قبل از شما بودند به شما نرسیده است که چگونه طعم گناهان بزرگ خود را چشیدند، و عذاب دردناک برای آنها است؟! (۵)

این به خاطر آن است که رسولان آنها با دلائل روشن به سراغشان آمدند، ولی آنها (از روی کبر و غرور) گفتند: آیا بشرهائی می‏خواهند ما را هدایت کنند؟! و به این ترتیب کافر شدند و روی برگرداندند، و خداوند (از ایمان و طاعتشان) بینیاز بود، و خدا غنی و شایسته ستایش ‍ است. (۶)

کافران پنداشتند که هرگز برانگیخته نخواهند شد بگو آری به پروردگارم سوگند که همه شما (در قیامت) مبعوث خواهید شد، سپس ‍ آنچه را عمل می‏کردید به شما خبر می‏دهند و این برای خداوند آسان است. (۷)

حال که چنین است به خدا و رسول او و نوری که نازل کرده‏ ایم ایمان بیاورید، و بدانید خدا به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۸)

این در زمانی خواهد بود که همه شما را در آن روز اجتماع گردآوری می‏کند، آن روز روز تغابن است (روزی که معلوم می‏شود چه کسانی مغبون شده‏ اند) و هر کس ایمان به خدا آورد و عمل صالح انجام دهد گناهان او را می‏بخشد و او را در باغهائی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است وارد می‏کند، جاودانه در آن می‏مانند و این پیروزی بزرگی است. (۹)

اما کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند آنها اصحاب دوزخند، و جاودانه در آن می‏مانند، و سرانجام آنها سرانجام بدی است. (۱۰)

هیچ مصیبتی رخ نمی‏دهد مگر به اذن خدا، و هر کس به خدا ایمان آورد خداوند قلبش را هدایت می‏کند، و خدا به همه چیز دانا است. (۱۱)

و اطاعت کنید خدا را، و اطاعت کنید پیامبر را، و اگر رویگردان شوید رسول ما جز ابلاغ آشکار وظیفه‏ ای ندارد. (۱۲)

خداوند کسی است که هیچ معبودی جز او نیست و مؤ منان باید فقط بر او توکل کنند. (۱۳)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید بعضی از همسران و فرزندانتان دشمنان شما هستند، از آنها برحذر باشید، و اگر عفو کنید و صرفنظر نمائید و ببخشید (خدا شما را می‏بخشد) چرا که خداوند بخشنده و مهربان است. (۱۴)

اموال و فرزندانتان وسیله آزمایش شما هستند، و اجر و پاداش ‍ عظیم نزد خدا است. (۱۵)

بنابراین تا آنجا که در توان دارید تقوای الهی پیشه کنید، و گوش ‍ دهید و اطاعت نمائید، و انفاق کنید که برای شما بهتر است، و آنها که از بخل و حرص خویشتن مصون بمانند رستگار و پیروزند. (۱۶)

اگر به خدا قرض الحسنه دهید آنرا برای شما مضاعف می‏سازد، و شما را می‏بخشد و خداوند شکر کننده و بردبار است. (۱۷)

او از پنهان و آشکار با خبر است و او عزیز و حکیم است. (۱۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای پیامبر! هر زمان خواستید زنان را طلاق دهید در زمان عده طلاق گوئید (زمانی که از عادت ماهانه پاک شده و با همسرشان نزدیکی نکرده باشند) و حساب عده را نگه دارید، و از خدائی که پروردگار شما است به پرهیزید، نه شما آنها را از خانه‏ هایشان بیرون کنید، و نه آنها (در دوران عده) بیرون روند، مگر اینکه کار زشت آشکاری انجام دهند، این حدود الهی است، و هر کس از حدود الهی تجاوز کند به خویشتن ستم کرده، تو نمی‏دانی شاید خداوند بعد از این، وضع تازه (و وسیله اصلاحی) فراهم کند. (۱)

و هنگامی که عده آنها سرآمد یا آنها را به طرز شایسته‏ ای نگهدارید، و یا به طرز شایسته‏ ای از آنها جدا شوید، و دو مرد عادل از خودتان را گواه گیرید، و شهادت را برای خدا برپا دارید، این چیزی است که افرادی که به خدا و روز قیامت ایمان دارند به آن اندرز داده می‏شوند، و هر کس تقوای الهی پیشه کند خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‏کند. (۲)

و او را از جائی که گمان ندارد روزی می‏دهد، و هر کس بر خداوند توکل کند کفایت امرش را می‏کند، خداوند فرمان خود را به انجام می‏رساند، و خدا برای هر چیزی اندازه‏ ای قرار داده است. (۳)

زنانی از شما که از عادت ماهانه ماءیوسند، اگر در وضع آنها (از نظر بارداری) شک کنید، عده آنان سه ماه است، و همچنین آنها که عادت ماهانه ندیده‏ اند، و عده زنان باردار این است که بار خود را بر زمین بگذارند، و هر کس تقوای الهی پیشه کند خداوند کار را بر او آسان می‏سازد. (۴)

این فرمان خدا است که بر شما نازل کرده، و هر کس تقوای الهی پیشه کند خداوند گناهان او را می‏بخشد، و پاداش او را بزرگ می‏دارد. (۵)

آنها (زنان مطلقه) را هر جا خودتان سکونت دارید، و در توانائی شما است، سکونت دهید، و به آنها زیان نرسانید تا کار را بر آنان تنگ کنید (و مجبور به ترک منزل شوند) و هرگاه باردار باشند نفقه آنها را بپردازید تا وضع حمل کنند، و اگر برای شما فرزند را شیر دهند پاداش ‍ آنها را بپردازید، و (درباره فرزندان کار را) با مشاوره شایسته انجام دهید، و اگر بتوافق نرسیدید زن دیگری شیر دادن آن بچه را بر عهده می‏گیرد. (۶)

آنها که امکانات وسیعی دارند باید از امکانات وسیع خود انفاق کنند، و آنها که تنگدستند از آنچه که خدا به آنها داده انفاق نمایند، خداوند هیچکس را جز به مقدار توانائی که به او داده تکلیف نمی‏کند، خداوند به زودی بعد از سختیها آسانی قرار می‏دهد. (۷)

چه بسیار شهرها و آبادیها که اهل آن از فرمان خدا و رسولانش ‍ سرپیچی کرده‏ اند و ما حساب آنها را به شدت رسیدیم، و به مجازات کم نظیری گرفتار ساختیم. (۸)

آنها وبال کار خود را چشیدند، و عاقبت کارشان خسران بود. (۹)

خداوند عذاب شدیدی برای آنها فراهم ساخته، از مخالفت فرمان خدا بپرهیزید ای صاحبان خرد، ای کسانی که ایمان آورده‏ اید، (زیرا) خداوند چیزی که مایه تذکر شما است بر شما نازل کرده. (۱۰)

رسولی به سوی شما فرستاده که آیات روشن الهی را بر شما تلاوت می‏کند، تا آنها را که ایمان آورده، و عمل صالح انجام داده‏ اند از تاریکیها به نور هدایت کند و هر کس به خدا ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد او را در باغهائی از بهشت وارد سازد که از زیر درختانش ‍ نهرها جاری است، جاودانه در آن می‏مانند، و خداوند روزی نیکوئی برای او قرار داده است. (۱۱)

خداوند کسی است که هفت آسمان را آفرید و از زمین نیز همانند آن را، فرمان او در میان آنها پیوسته نازل می‏شود، تا بدانید که خداوند بر هر چیز توانا است و علم او به همه چیز احاطه دارد. (۱۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای پیامبر! چرا چیزی را که خدا بر تو حلال کرده به خاطر جلب رضایت همسرانت بر خود حرام می‏کنی، و خداوند غفور و رحیم است. (۱)

خداوند راه گشودن سوگندهایتان را (در این گونه موارد) روشن ساخته و خداوند مولای شماست و او عالم و حکیم است. (۲)

به خاطر بیاورید هنگامی را که پیامبر یکی از رازهای خود را به بعضی از همسرانش گفت، ولی هنگامی که وی آن را افشا کرد و خداوند پیامبرش را از آن آگاه ساخت قسمتی از آن را برای او بازگو کرد و از قسمت دیگر خودداری نمود هنگامی که پیامبر همسرش را از آن خبر داد گفت چه کسی تو را از این راز آگاه ساخته ؟ فرمود خدای عالم و آگاه مرا آگاه ساخت! (۳)

اگر از کار خود توبه کنید (به نفع شما است) زیرا دلهایتان از حق منحرف گشته و اگر بر ضد او دست به دست هم دهید (کاری از پیش ‍ نخواهید برد) زیرا خداوند یاور او است، و همچنین جبرئیل و مؤ منان صالح، و فرشتگان بعد از آنها پشتیبان او هستند. (۴)

امید است اگر او شما را طلاق دهد پروردگارش بجای شما همسرانی بهتر برای او قرار دهد، همسرانی مسلمان، مؤ من، متواضع، توبه کار، عابد، هجرت کننده زنانی ثیبه و باکره. (۵)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! خود و خانواده خویش را از آتشی که هیزم آن انسانها و سنگها است نگاهدارید، آتشی که فرشتگانی بر آن گمارده شده که خشن و سختگیرند، و هرگز مخالفت فرمان خدا نمی‏کنند و دستورات او را دقیقا اجرا می‏نمایند! (۶)

ای کسانی که کافر شده‏ اید، امروز عذرخواهی نکنید، چرا که تنها به اعمالتان جزا داده می‏شوید! (۷)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! توبه کنید توبه خالصی، امید است با این کار پروردگارتان گناهانتان را ببخشد، و شما را در باغهائی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است وارد کند، در آن روزی که خداوند پیامبر و کسانی را که با او ایمان آوردند خوار نمی‏کند، این در حالی است که نور آنها از پیشاپیش آنها و از سوی راستشان در حرکت است، و می‏گویند پروردگارا! نور ما را کامل کن، و ما را ببخش که تو بر هر کار قادری. (۸)

ای پیامبر! با کفار و منافقین پیکار کن و بر آنها سخت بگیر، جایگاهشان جهنم است و بد جایگاهی است. (۹)

خداوند مثلی برای کسانی که کافر شده‏ اند زده است، مثل به همسر نوح، و همسر لوط، آنها تحت سرپرستی دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولی به آن دو خیانت کردند، و ارتباط آنها با این دو (پیامبر) سودی به حالشان (در برابر عذاب الهی) نداشت. و به آنها گفته شد: وارد آتش شوید همراه کسانی که وارد می‏شوند! (۱۰)

و خداوند مثلی برای مؤ منان زده، به همسر فرعون، در آن هنگام که گفت پروردگارا! خانه‏ ای برای من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و عمل او نجات ده، و مرا از قوم ظالم رهائی بخش. (۱۱)

و همچنین مریم دختر عمران مثل زده که دامان خود را پاک نگاه داشت، و ما از روح خود در او دمیدیم، او کلمات پروردگار و کتابهایش ‍ را تصدیق کرد، و از مطیعان فرمان خدا بود. (۱۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

پربرکت و زوال ناپذیر است کسی که حکومت جهان هستی به دست او است، و بر همه چیز قادر است. (۱)

همان کسی که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک بهتر عمل می‏کنید و او شکست ناپذیر و بخشنده است. (۲)

همان کسی که هفت آسمان را بر روی یکدیگر آفرید، در آفرینش ‍ خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبی نمی‏بینی، بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللی مشاهده می‏کنی ؟ (۳)

بار دیگر (به عالم هستی) نگاه کن سرانجام چشمانت (در جستجوی خلل و نقصان ناکام مانده) به سوی تو باز می‏گردد در حالی که خسته و ناتوان است. (۴)

ما آسمان پایین را با چراغهای پرفروغی زینت بخشیدیم، و آنها (شهب) را تیرهائی برای شیاطین قرار دادیم و برای آنان عذاب دوزخ فراهم ساختیم. (۵)

و برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است و بد جایگاهی است. (۶)

هنگامی که در آن افکنده می‏شوند صدای وحشتناکی از آن می‏شنوند و این در حالی است که پیوسته می‏جوشد. (۷)

نزدیک است از شدت غضب پاره پاره شود، هر زمان گروهی در آن افکنده می‏شوند نگهبانان دوزخ از آنها سؤ ال می‏کنند: مگر انذارکننده الهی به سراغ شما نیامد! (۸)

می گویند: آری، انذارکننده به سراغ ما آمد، ولی ما او را تکذیب کردیم و گفتیم خداوند هرگز چیزی نازل نکرده، و شما در گمراهی بزرگی هستید! (۹)

و می‏گویند: اگر ما گوش شنوا داشتیم، یا تعقل می‏کردیم، جزء دوزخیان نبودیم. (۱۰)

اینجاست که به گناه خود اعتراف می‏کنند، دور باشند دوزخیان از رحمت خدا! (۱۱)

کسانی که از پروردگارشان در نهان می‏ترسند آمرزش و اجر بزرگی دارند. (۱۲)

گفتار خود را پنهان کنید یا آشکار (تفاوتی نمی‏کند) او به آنچه در دلها است آگاه است. (۱۳)

آیا آن کسی که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست ؟ در حالی که او از اسرار دقیق با خبر، و نسبت به همه چیز عالم است. (۱۴)

او کسی است که زمین را برای شما رام کرد، بر شانه‏ های آن راه بروید، و از روزیهای خداوند بخورید، و بازگشت همه به سوی او است. (۱۵)

آیا خود را از عذاب کسی که حاکم بر آسمان است در امان می‏دانید که دستور دهد زمین بشکافد و شما را فرو برد و دائما به لرزش خود ادامه دهد؟ (۱۶)

یا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان می‏دانید که تندبادی مملو از سنگریزه بر شما فرستد، و به زودی خواهید دانست تهدیدهای من چگونه است ؟ (۱۷)

کسانی که پیش از آنها بودند (آیات الهی را) تکذیب کردند اما (ببین) مجازات من چگونه بود؟ (۱۸)

آیا پرندگانی را که بالای سرشان گاه بالهای خود را گسترده و گاه جمع می‏کنند نگاه نکردند؟ جز خداوند رحمان کسی آنها را بر فراز آسمان نگه نمی‏دارد چرا که او به هر چیز بینا است. (۱۹)

آیا کسی که لشکر شما است می‏تواند شما را در برابر خداوند یاری دهد، ولی کافران تنها گرفتار غرورند. (۲۰)

یا آن کسی که شما را روزی می‏دهد اگر روزیش را باز دارد (چه کسی می‏تواند نیاز شما را تاءمین کند) ولی آنها در سرکشی و فرار از حقیقت لجاجت می‏ورزند. (۲۱)

آیا کسی که به رو افتاده حرکت می‏کند به هدایت نزدیکتر است یا کسی که راست قامت در صراط مستقیم گام برمی دارد؟! (۲۲)

بگو او کسی است که شما را آفرید، و برای شما چشم و گوش و قلب قرار دارد اما کمتر سپاسگزاری می‏کنید. (۲۳)

بگو: او کسی است که شما را در زمین خلق کرد، و به سوی او باز می‏گردید. (۲۴)

آنها می‏گویند: اگر راست می‏گوئید این وعده قیامت چه زمانی است ؟ (۲۵)

بگو علم آن مخصوص خدا است و من فقط بیم دهنده آشکار هستم. (۲۶)

هنگامی که آن وعده الهی را از نزدیک می‏بینند صورت کافران زشت و سیاه می‏گردد و به آنها گفته می‏شود این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید. (۲۷)

بگو: اگر خداوند من و تمام کسانی را که با من هستند هلاک کند یا مورد ترحم قرار دهد، چه کسی کافران را از عذاب دردناک پناه می‏دهد؟ (۲۸)

بگو: او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده‏ ایم، و بر او توکل کرده‏ ایم و به زودی می‏دانید چه کسی در گمراهی آشکار است ؟ (۲۹)

بگو: به من خبر دهید اگر آبهای (سرزمین) شما در زمین فرو رود چه کسی می‏تواند آب جاری در دسترس شما قرار دهد؟ (۳۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ن، سوگند به قلم، و آنچه را با قلم می‏نویسند (۱)

به برکت نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی. (۲)

و برای تو اجر و پاداشی عظیم و همیشگی است. (۳)

و تو اخلاق عظیم و برجسته‏ ای داری. (۴)

و به زودی تو می‏بینی و آنها نیز می‏بینند. (۵)

که کدامیک از شما مجنون هستید. (۶)

پروردگار تو بهتر از هر کس می‏داند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایت یافتگان را نیز بهتر می‏شناسد. (۷)

حال که چنین است از تکذیب کنندگان اطاعت مکن. (۸)

آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها نرمش نشان دهند (نرمشی تواءم با انحراف از مسیر حق). (۹)

و اطاعت از کسی که بسیار سوگند یاد می‏کند و پست است مکن (۱۰)

کسی که بسیار عیبجو و سخن چین است. (۱۱)

و بسیار مانع کار خیر. و تجاوزگر، و گناهکار است. (۱۲)

علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است. (۱۳)

مبادا به خاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است از او پیروی کنی. (۱۴)

هنگامی که آیات ما بر او خوانده می‏شود می‏گوید اینها افسانه‏ های خرافی پیشینیان است. (۱۵)

به زودی ما بر بینی او علامت و داغ ننگ می‏نهیم. (۱۶)

ما آنها را آزمودیم همانگونه که صاحبان باغ را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه‏ های باغ را صبحگاهان (دور از انظار مستمندان) بچینند. (۱۷)

و هیچ از آن استثنا نکنند. (۱۸)

اما عذابی فراگیر (شبانه) بر تمام باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند. (۱۹)

و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد. (۲۰)

صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند. (۲۱)

که به سوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه‏ ها را دارید. (۲۲)

آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم می‏گفتند. (۲۳)

مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود! (۲۴)

آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. (۲۵)

هنگامی که (وارد باغ شدند، و) آن را دیدند گفتند: ما راه را گم کرده‏ ایم! (۲۶)

(آری همه چیز به طور کامل از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم. (۲۷)

یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمی‏گوئید؟ (۲۸)

گفتند: منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم. (۲۹)

سپس آنها رو به هم کردند و به ملامت یکدیگر پرداختند. (۳۰)

(و فریادشان بلند شد) گفتند: وای بر ما که طغیانگر بودیم. (۳۱)

امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن را بجای آن به ما بدهد، چرا که ما به او دل بسته‏ ایم. (۳۲)

اینگونه است عذاب خداوند (در دنیا) و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر می‏دانستند. (۳۳)

برای پرهیزکاران نزد پروردگارشان باغهای پرنعمت بهشت است (۳۴)

آیا مؤ منان را همچون مجرمان قرار می‏دهیم ؟ (۳۵)

شما را چه می‏شود؟ چگونه داوری می‏کنید؟ (۳۶)

آیا کتابی دارید که از آن درس می‏خوانید؟ (۳۷)

که آنچه را شما انتخاب می‏کنید از آن شما است؟ (۳۸)

یا اینکه عهد و پیمان مؤ کد و مستمری تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را به نفع خود اختیار می‏کنید برای شما قرار می‏دهد؟ (۳۹)

از آنها بپرس کدامیک از آنان چنین چیزی را تضمین می‏کند؟ (۴۰)

یا اینکه معبودانی دارند (که آنها را شریک خدا قرار داده‏ اند و برای آنان شفاعت می‏کنند) اگر راست می‏گویند معبودان خود را ارائه دهند. (۴۱)

به خاطر بیاورید روزی را که ساق پاها از وحشت برهنه می‏گردد و دعوت به سجود می‏شوند اما قادر بر آن نیستند! (۴۲)

این در حالی است که چشمهای آنها (از شدت ندامت و شرمساری) به زیر افتاده و ذلت و خواری وجود آنها را فرا گرفته، آنها پیش از این دعوت به سجود می‏شدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانائی آن را ندارند) (۴۳)

اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب می‏کنند رها کن و ما آنها را از آنجا که نمی‏دانند تدریجا به سوی عذاب پیش می‏بریم. (۴۴)

و به آنها مهلت می‏دهم، چرا که نقشه‏ های من محکم و دقیق است. (۴۵)

یا اینکه تو از آنها مطالبه مزدی می‏کنی که پرداخت آن برای آنها سنگین است؟! (۴۶)

یا اسرار غیب نزد آنها است، و آن را می‏نویسند (و به یکدیگر می‏دهند)؟ (۴۷)

اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش و مانند صاحب ماهی (یونس) نباش (که در تقاضای مجازات قومش ‍ عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که خدا را خواند در حالی که مملو از اندوه بود. (۴۸)

و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود (از شکم ماهی) بیرون افکنده می‏شد در حالی که مذموم بود. (۴۹)

ولی پروردگارش او را برگزید، و از صالحان قرار داد. (۵۰)

نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را می‏شنوند تو را با چشمان خود هلاک کنند و می‏گویند او دیوانه است! (۵۱)

در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست. (۵۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آن روزی که مسلما واقع می‏شود. (۱)

چه روز واقع شدنی است؟ (۲)

و تو چه می‏دانی آن روز تحقق یابنده چیست؟ (۳)

قوم ثمود و عاد عذاب کوبنده الهی را انکار کردند. (۴)

اما قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند. (۵)

و اما قوم «عاد» به وسیله تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند. (۶)

(خداوند) این تندباد را هفت شب و هشت روز پی در پی و بنیانکن بر آنها مسلط ساخت و (اگر آنجا بودی) می‏دیدی که آن قوم همچون تنه‏ های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تندباد روی زمین افتاده و هلاک شده‏ اند. (۷)

آیا کسی از آنها را باقی می‏بینی ؟ (۸)

و فرعون و کسانی که قبل از او بودند، و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب گناهان بزرگ شدند. (۹)

با فرستاده رسول پروردگارشان مخالفت کردند، و خداوند نیز آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت. (۱۰)

ما هنگامی که آب طغیان کرد شما را سوار بر کشتی کردیم. (۱۱)

تا آن را وسیله تذکری برای شما قرار دهیم، و گوشهای شنوا آن را نگهداری می‏کنند. (۱۲)

به محض اینکه یکبار در صور دمیده شود، (۱۳)

و زمین و کوهها از جا برداشته شوند و یکباره درهم کوبیده و متلاشی گردند، (۱۴)

در آن روز «واقعه عظیم» روی می‏دهد! (۱۵)

آسمانها از هم می‏شکافند و سست می‏گردند و فرو می‏ریزند. (۱۶)

فرشتگان در جوانب و کناره‏ های آسمان قرار می‏گیرند. (و برای انجام ماموریتها آماده می‏شوند) و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل می‏کنند. (۱۷)

در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه می‏شوید، و چیزی از کارهای شما مخفی نمی‏ماند. (۱۸)

اما کسی که نامه اعمالش به دست راست او است (از فرط خوشحالی و مباهات) فریاد می‏زند که (ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید. (۱۹)

من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) من به حساب اعمالم می‏رسم. (۲۰)

او در یک زندگی کاملا رضایتبخش قرار خواهد داشت. (۲۱)

در بهشتی عالی، (۲۲)

که میوه‏ هایش در دسترس است. (۲۳)

(و به آنها گفته می‏شود) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایام گذشته انجام دادید. (۲۴)

اما کسی که نامه اعمال او به دست چپش داده شده می‏گوید: ای کاش هرگز نامه اعمالم به من داده نمی‏شد. (۲۵)

و نمی‏دانستم حساب من چیست ؟ (۲۶)

ای کاش مرگم فرا می‏رسید! (۲۷)

مال و ثروتم هرگز مرا بینیاز نکرد، (۲۸)

قدرت من نیز از دست رفت! (۲۹)

او را بگیرید و در بند و زنجیرش کنید! (۳۰)

سپس او را در دوزخ بیفکنید! (۳۱)

بعد او را به زنجیری که هفتاد ذرع است ببندید! (۳۲)

چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمی‏آورد. (۳۳)

و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‏نمود. (۳۴)

لذا امروز در اینجا یار مهربانی ندارد. (۳۵)

و نه طعامی جز از چرک و خون. (۳۶)

غذائی که جز خطاکاران آن را نمی‏خورند. (۳۷)

سوگند می‏خورم به آنچه می‏بینید. (۳۸)

و آنچه نمی‏بینید. (۳۹)

که این قرآن گفتار رسول بزرگواری است. (۴۰)

و گفته شاعری نیست، اما کمتر ایمان می‏آورید. (۴۱)

و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکر می‏شوید. (۴۲)

بلکه کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۴۳)

هرگاه او سخنی دروغ بر ما می‏بست، (۴۴)

ما او را با قدرت گرفتیم، (۴۵)

سپس رگ قلبش را قطع می‏کردیم! (۴۶)

واحدی از شما نمی‏توانست مانع شود و از او حمایت کند. (۴۷)

این مسلما تذکری است برای پرهیزگاران. (۴۸)

و ما می‏دانیم که بعضی از شما آن را تکذیب می‏کنید. (۴۹)

و این مایه حسرت کافران است. (۵۰)

و آن یقین خالص است. (۵۱)

حال که چنین است بنام پروردگار بزرگت تسبیح گو. (۵۲)