به نام خداوند رحمتگر مهربان

الم (۱)

رومیان مغلوب شدند. (۲)

(و این شکست) در سرزمین نزدیکی رخ داد، اما آنها بعد از مغلوبیت به زودی غلبه خواهند کرد. (۳)

در چند سال، همه کارها از آن خدا است، چه قبل و چه بعد (از این شکست و پیروزی) و در آن روز مؤ منان خوشحال خواهند شد. (۴)

به سبب یاری پروردگار، خداوند هر کس را بخواهد نصرت می‏دهد و او عزیز و حکیم است. (۵)

این چیزی است که خدا وعده کرده، و وعده الهی هرگز تخلف نمی‏پذیرد، ولی اکثر مردم نمی‏دانند. (۶)

آنها تنها ظاهری از زندگی دنیا را می‏دادند، و از آخرت (و پایان کار) بیخبرند. (۷)

آیا آنها در دل خود نیندیشیدند که خداوند آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است، جز به حق و برای زمان معینی نیافریده، ولی بسیاری از مردم (رستاخیز و) لقای پروردگارشان را منکرند. (۸)

آیا در زمین سیر نکردند و ببینند عاقبت کسانی که قبل از آنها بودند چگونه شد؟، آنها نیروئی بیش از اینان داشتند، و زمین را (برای زراعت و آبادی) دگرگون ساختند، و بیش از آنچه اینان آباد کردند، عمران نمودند، و پیامبرانشان با دلائل روشن به سراغشان آمدند (اما آنها انکار کردند و کیفر خود را دیدند) خداوند هرگز به آنها ستم نکرد، آنها به خودشان ستم می‏کردند. (۹)

سپس سرانجام کسانی که اعمال بد مرتکب شدند به جائی رسید که آیات خدا را تکذیب کردند و آنرا به سخریه گرفتند. (۱۰)

خداوند آفرینش را آغاز می‏کند سپس آن را تجدید می‏نماید، سپس به سوی او باز می‏گردید. (۱۱)

آن روز که قیامت بر پا می‏شود مجرمان در نومیدی و غم و اندوه فرو می‏روند. (۱۲)

و برای آنها شفیعانی از معبودانشان نخواهد بود و نسبت به معبودهائی که آنها را شریک خدا قرار داده بودند کافر می‏شوند. (۱۳)

آن روز که قیامت بر پا می‏گردد (مردم) از هم جدا می‏شوند. (۱۴)

اما آنها که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند در باغی از بهشت شاد و مسرور خواهند بود. (۱۵)

و اما آنها که به آیات ما و لقای آخرت کافر شدند در عذاب الهی احضار می‏شوند. (۱۶)

منزه است خداوند به هنگامی که شام می‏کنید و صبح می‏کنید. (۱۷)

و حمد و ستایش مخصوص اوست در آسمان و زمین، و تسبیح و تنزیه برای اوست به هنگام عصر و هنگامی که ظهر می‏کنید. (۱۸)

او زنده را از مرده خارج می‏کند، و مرده را از زنده، و زمین را بعد از مرگ حیات می‏بخشد، و به همین گونه روز قیامت برانگیخته می‏شوید! (۱۹)

از نشانه‏ های او این است که شما را از خاک آفرید، سپس انسانهائی شدید و در روی زمین انتشار یافتید. (۲۰)

و از نشانه‏ های او اینکه همسرانی از جنس خود شما برای شما آفرید، تا در کنار آنها آرامش یابید، و در میانتان مودت و رحمت قرار داد، در این نشانه‏ هائی است برای گروهی که تفکر می‏کنند. (۲۱)

و از آیات او آفرینش آسمانها و زمین و تفاوت زبانها و رنگهای شماست، در این نشانه‏ هائی است برای عالمان. (۲۲)

و از نشانه‏ های او خواب شما در شب و روز است، و تلاش و کوششتان برای بهره گیری از فضل پروردگار (و تامین معاش) در این امور نشانه‏ هائی است برای آنها که گوش شنوا دارند! (۲۳)

و از آیات او این است که برق (و رعد) را به شما نشان می‏دهد که هم مایه ترس است و هم امید (ترس از صاعقه، و امید به نزول باران) و از آسمان آبی فرو می‏فرستد که زمین را بعد از مردن به وسیله آن زنده می‏کند، در این نشانه‏ هائی است برای جمعیتی که عقل خود را به کار می‏گیرند. (۲۴)

و از آیات او این است که آسمان و زمین به فرمان او برپاست سپس هنگامی که شما را (در قیامت) از زمین فرا می‏خواند ناگهان همه خارج می‏شوید (و در صحنه محشر حضور می‏یابید). (۲۵)

و از آن اوست تمام کسانی که در آسمانها و زمینند، همگی در برابر او خاضع و مطیعند. (۲۶)

او کسی است که آفرینش را آغاز کرد سپس آن را باز می‏گرداند، و این کار برای او آسانتر می‏باشد، و برای او توصیف برتر در آسمان و زمین است و او است شکست ناپذیر و حکیم. (۲۷)

خداوند مثالی از خودتان برای شما زده: آیا (اگر مملوک و بردهای داشته باشید) این مملوکهایتان هرگز شریک شما در روزیهائی که به شما داده‏ ایم می‏باشد، آنچنان که هر دو مساوی باشید و از تصرف مستقل و بدون اجازه آنها بیم داشته باشید، آنگونه که در مورد شرکای آزاد بیم دارید؟ این چنین آیات خود را برای کسانی که تعقل می‏کنند شرح می‏دهیم. (۲۸)

بلکه ظالمان از هوی و هوسهای خود بدون علم و آگاهی پیروی می‏کنند، و چه کسی می‏تواند آنها را که خدا گمراه کرده است هدایت کند؟ و برای آنها هیچ یار و یاوری نخواهد بود! (۲۹)

روی خود را متوجه آئین خالص پروردگار کن این فطرتی است که خداوند انسانها را بر آن آفریده دگرگونی در آفرینش خدا نیست این است دین و آئین محکم و استوار ولی اکثر مردم نمی‏دانند. (۳۰)

این باید در حالی باشد که شما بازگشت به سوی او کنید و از او بپرهیزید و نماز را بر پا دارید و از مشرکان نباشید. (۳۱)

از کسانی که دین خود را پراکنده ساختند و به دسته‏ ها و گروه‏ ها تقسیم شدند و (عجب اینکه) هر گروهی به آنچه نزد آنهاست (دلبسته و) خوشحالند. (۳۲)

هنگامی که ضرر و ناراحتی به مردم برسد پروردگار خود را می‏خوانند و به سوی او باز می‏گردند اما هنگامی که رحمتی از خودش به آنها بچشاند گروهی از آنان نسبت به پروردگارشان مشرک می‏شوند. (۳۳)

(بگذار) نعمتهائی را که ما به آنها داده‏ ایم کفران کنند و (از نعمتهای زودگذر دنیا هر چه می‏توانید) بهره گیرید اما به زودی خواهید دانست (که نتیجه کفران و کامجوئیهای بیحساب شما چه بوده است). (۳۴)

آیا ما دلیل محکمی برای آنها نازل کردیم که از شرک آنها سخن می‏گوید و آنرا موجه می‏شمارد؟ (۳۵)

و هنگامی که رحمتی به مردم بچشانیم خوشحال می‏شوند و هر گاه رنج و مصیبتی به خاطر اعمالی که انجام داده‏ اند به آنها رسد ناگهان ماءیوس می‏شوند. (۳۶)

آیا ندیدند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد گسترده یا تنگ می‏سازد در این نشانه‏ هائی است برای جمعیتی که ایمان می‏آورند. (۳۷)

چون چنین است حق نزدیکان و مسکینان و ابن سبیل را ادا کن این برای آنها که رضای خدا را می‏طلبند بهتر است و چنین کسانی رستگارانند. (۳۸)

آنچه را به عنوان ربا می‏پردازید تا در اموال مردم فزونی یابد نزد خدا فزونی نخواهد یافت و آنچه را به عنوان زکات می‏پردازید و تنها رضای خدا را می‏طلبید کسانی که چنین می‏کنند دارای پاداش مضاعفند. (۳۹)

خداوند همان کسی است که شما را آفرید سپس روزی داد بعد می‏میراند سپس زنده می‏کند آیا هیچیک از شریکانی که برای خدا ساخته‏ اید چیزی از این کارها را می‏توانند انجام دهند منزه است او و برتر است از آنچه شریک برای او قرار می‏دهند. (۴۰)

فساد در خشکی و دریا به خاطر کارهائی که مردم انجام داده‏ اند آشکار شده، خدا می‏خواهد نتیجه بعضی از اعمال آنها را به آنها بچشاند شاید (به سوی حق) بازگردند. (۴۱)

بگو در زمین سیر کنید و بنگرید عاقبت کسانی که قبل از شما بودند چگونه بود؟ بیشتر آنها مشرک بودند. (۴۲)

روی خود را به سوی آئین مستقیم و پایدار کن، پیش از آنکه روزی فرارسد که هیچکس قدرت ندارد آن را از خدا بازگرداند، در آن روز مردم به گروه‏ هائی تقسیم می‏شوند. (۴۳)

هر کس کافر شود کفرش بر زیان خود او است و آنها که عمل صالح انجام دهند (پاداش الهی را) به سود خودشان آماده می‏سازند. (۴۴)

این برای آنست که خداوند کسانی را که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده‏ اند از فضلش پاداش دهد، او کافران را دوست ندارد. (۴۵)

از آیات (عظمت و قدرت) خدا این است که بادها را به عنوان بشارتگرانی می‏فرستد تا شما را از رحمتش بچشاند (و سیراب کند) و کشتیها به فرمانش حرکت کنند و از فضل او بهره گیرند شاید شکرگزاری کنید. (۴۶)

قبل از تو پیامبرانی به سوی قومشان فرستادیم، آنها با دلائل روشن به سراغ قوم خود رفتند (ولی هنگامی که اندرزها سودی نداد) از مجرمان انتقام گرفتیم (و مؤ منان را یاری کردیم) و همواره یاری مؤ منان حقی است بر ما. (۴۷)

خداوند همان کسی است که بادها را می‏فرستد تا ابرهائی را به حرکت درآورند، سپس آنها را در پهنه آسمان آن گونه که بخواهد می‏گستراند، و متراکم میسازد در این هنگام دانه‏ های باران را می‏بینی که از لابلاهای آن خارج می‏شوند، هنگامی که این (باران حیاتبخش) را به هر کس از بندگانش که بخواهد میرساند خوشحال می‏شوند. (۴۸)

هر چند پیش از آنکه بر آنان نازل شود مایوس بودند. (۴۹)

به آثار رحمت الهی بنگر که چگونه زمین را بعد از مردنش زنده می‏کند، آن کس (که زمین مرده را زنده کرد) زنده کننده مردگان در قیامت است و او بر همه چیز تواناست. (۵۰)

و اگر ما بادی بفرستیم (داغ و سوزان) و بر اثر آن زراعت و باغ خود را زرد و پژمرده ببینند، راه کفران پیش می‏گیرند. (۵۱)

تو نمی‏توانی صدای خود را به گوش مردگان برسانی، و نه سخنت را به گوش کران هنگامی که روی می‏گردانند. (۵۲)

و (نیز) نمی‏توانی نابینایان را از گمراهیشان هدایت کنی، تو تنها سخنت را به گوش کسانی می‏رسانی که ایمان به آیات ما می‏آورند و در برابر حق تسلیمند. (۵۳)

خدا همان کسی است که شما را آفرید در حالی که ضعیف بودید سپس بعد از این ضعف و ناتوانی قوت بخشید، و باز بعد از قوت ضعف و پیری قرار داد، او هر چه بخواهد می‏آفریند، و اوست عالم و قادر. (۵۴)

و روزی که قیامت بر پا شود گنهکاران سوگند یاد می‏کنند که جز ساعتی (در عالم برزخ) درنگ نکردند! اینچنین آنها از درک حقیقت محروم می‏شدند! (۵۵)

کسانی که علم و ایمان به آنها داده شده می‏گویند: شما به فرمان خدا تا روز قیامت (در عالم برزخ) درنگ کردید، و اکنون روز رستاخیز است ولی شما نمی‏دانستید! (۵۶)

آن روز عذر خواهی ظالمان سودی ندارد، و توبه آنان پذیرفته نمی‏شود. (۵۷)

ما برای مردم در این قرآن از هرگونه مثال و مطلبی بیان کردیم، و اگر آیه‏ ای برای آنها بیاوری کافران می‏گویند شما اهل باطل هستید (و اینها سحر و جادو است)! (۵۸)

اینگونه خداوند بر دلهای کسانی که آگاهی ندارند مهر می‏نهد! (۵۹)

اکنون که چنین است صبر پیشه کن که وعده خدا حق است، و هرگز کسانی که ایمان ندارند نباید تو را خشمگین سازند (و از جا تکان دهند). (۶۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الم (۱)

این آیات کتاب حکیم است (آیاتی پر محتوا و استوار). (۲)

مایه هدایت و رحمت برای نیکوکاران است. (۳)

همانها که نماز را بر پا می‏دارند، زکات را ادا می‏کنند، و به آخرت یقین دارند. (۴)

آنها بر طریق هدایت پروردگارشان هستند، و آنهایند رستگاران (۵)

بعضی از مردم سخنان باطل و بیهوده خریداری می‏کنند تا مردم را از روی جهل و نادانی گمراه سازند، و آیات الهی را به استهزا و سخریه گیرند، برای آنها عذاب خوار کننده است. (۶)

هنگامی که آیات ما بر او خوانده می‏شود مستکبرانه روی بر می‏گرداند، گوئی آن را نشنیده، گوئی اصلا گوشهایش سنگین است! او را به عذاب دردناک بشارت ده. (۷)

(ولی) کسانی که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند باغهای پر نعمت بهشت از آن آنهاست. (۸)

جاودانه در آن خواهند ماند، این وعده مسلم الهی است، و اوست عزیز و حکیم (شکست ناپذیر و دانا). (۹)

آسمانها را بدون ستونی که قابل رؤ یت باشد آفرید، و در زمین کوههائی افکند تا شما را به لرزه در نیاورد، و از هر گونه جنبنده روی آن منتشر ساخت، و از آسمان آبی نازل کردیم، و به وسیله آن در روی زمین انواع گوناگونی از جفتهای گیاهان پر ارزش رویاندیم. (۱۰)

این آفرینش خداست، اما به من نشان دهید معبودانی که غیر او هستند چه چیز را آفریده‏ اند؟ ولی ظالمان در گمراهی آشکارند. (۱۱)

ما به لقمان حکمت دادیم (و به او گفتیم) شکر خدا را بجای آور، هر کس شکرگزاری کند به سود خویش شکر کرده، و آنکس که کفران کند (زیانی به خدا نمی‏رساند) چرا که خداوند بینیاز و ستوده است. (۱۲)

به خاطر بیاور هنگامی را که لقمان به فرزندش گفت – در حالی که او را موعظه می‏کرد – پسرم! چیزی را شریک خدا قرار مده که شرک ظلم عظیمی است. (۱۳)

و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش کردیم، مادرش او را با زحمت روی زحمت حمل کرد، (و به هنگام بارداری هر روز رنج و ناراحتی تازه‏ ای را متحمل می‏شد) و دوران شیرخوارگی او در دو سال پایان می‏یابد (آری به او توصیه کردم) که شکر برای من و برای پدر و مادرت بجا آور که بازگشت همه شما به سوی من است. (۱۴)

و هرگاه آنها تلاش کنند که موجودی را شریک من قرار دهی که از آن آگاهی نداری (بلکه می‏دانی باطل است) از آنها اطاعت مکن، ولی با آنها در دنیا به طرز شایسته‏ ای رفتار کن، و پیروی از راه کسانی بنما که به سوی من آمده‏ اند، سپس بازگشت همه شما به سوی من است و من شما را از آنچه عمل می‏کردید آگاه می‏کنم. (۱۵)

پسرم! اگر باندازه سنگینی دانه خردلی (عمل نیک یا بد) باشد و در دل سنگی یا در گوشه‏ ای از آسمانها و زمین قرار گیرد خداوند آنرا (در قیامت برای حساب) می‏آورد، خداوند دقیق و آگاه است. (۱۶)

پسرم! نماز را بر پا دار، و امر به معروف و نهی از منکر کن، و در برابر مصائبی که به تو می‏رسد با استقامت و شکیبا باش که این از کارهای مهم است! (۱۷)

(پسرم!) با بیاعتنائی از مردم روی مگردان، و مغرورانه بر زمین راه مرو که خداوند هیچ متکبر مغروری را دوست ندارد. (۱۸)

(پسرم!) در راه رفتن اعتدال را رعایت کن، از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشتترین صداها صدای خران است. (۱۹)

آیا ندیدی خداوند آنچه را در آسمانها و زمین است مسخر شما کرده و نعمتهای خود را – چه نعمتهای ظاهر و چه نعمتهای باطن – بر شما گسترده و افزون ساخته است ؟ ولی بعضی از مردم بدون هیچ دانش و هدایت و کتاب روشنی در باره خدا مجادله می‏کنند. (۲۰)

هنگامی که به آنها گفته شود از آنچه خدا نازل کرده پیروی کنید، می‏گویند: نه، ما از چیزی پیروی می‏کنیم که پدران خود را بر آن یافتیم! آیا حتی اگر شیطان آنها را دعوت به عذاب آتش فروزان کند (باز هم تبعیت می‏کنند)؟! (۲۱)

کسی که روح خود را تسلیم خدا کند در حالی که نیکوکار باشد به دستگیره محکمی چنگ زده (و به تکیه گاه مطمئنی تکیه کرده است) و عاقبت همه کارها به سوی خدا است. (۲۲)

و کسی که کافر شود کفر او تو را غمگین نسازد، بازگشت همه آنها به سوی ما است، و ما آنها را از اعمالی که انجام داده‏ اند (و نتایج شوم آن) آگاه خواهیم ساخت، خداوند از آنچه در درون سینه‏ ها است آگاه است. (۲۳)

ما کمی از متاع دنیا را در اختیار آنان می‏گذاریم سپس آنها را مجبور به تحمل عذاب شدید می‏کنیم. (۲۴)

هر گاه از آنها سؤ ال کنی چه کسی آسمانها و زمین را آفریده است مسلما می‏گویند الله بگو الحمد لله (که خود شما معترفید) ولی اکثر آنها نمی‏دانند. (۲۵)

از آن خدا است آنچه در آسمانها و زمین است، چرا که خداوند بینیاز و شایسته ستایش است. (۲۶)

اگر آنچه روی زمین از درختان است قلم شوند، و دریا برای آن مرکب گردد، و هفت دریا به آن افزوده شود، اینها همه تمام می‏شوند اما کلمات خدا پایان نمی‏گیرد، خداوند عزیز و حکیم است. (۲۷)

آفرینش و زندگی مجدد همه شما همانند یک فرد بیش نیست، خداوند شنوا و بینا است. (۲۸)

آیا ندیدی که خداوند شب را در روز و روز را در شب داخل می‏کند؟ و خورشید و ماه را مسخر شما ساخته ؟ و هر کدام تا سر آمد معینی بحرکت خود ادامه می‏دهند؟ خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۲۹)

اینها همه دلیل بر آن است که خداوند حق است و آنچه غیر از او می‏خوانند باطل است و خداوند بلند مقام و بزرگ مرتبه است. (۳۰)

آیا ندیدی کشتیها بر صفحه دریاها به فرمان خدا، و به برکت نعمت او حرکت می‏کنند؟ او می‏خواهد گوشه‏ ای از آیاتش را به شما نشان دهد که در اینها آیات و نشانه‏ هائی است برای کسانی که شکیبا و شکرگزارند. (۳۱)

و هنگامی که موجی همچون ابرها (در سفرهای دریائی) آنها را بپوشاند (و بالای سر آنها قرار گیرد) خدا را با اخلاص می‏خوانند، اما هنگامی که آنها را به خشکی نجات داد بعضی راه اعتدال را پیش می‏گیرند (و به ایمان خود وفادار می‏مانند در حالی که بعضی دیگر فراموش کرده راه کفر پیش می‏گیرند) و آیات ما را هیچکس جز پیمانشکنان کفران کننده انکار نمی‏کنند. (۳۲)

ای مردم! از خدا بپرهیزید، و از روزی بترسید که نه پدر جزای اعمال فرزند خود را تحمل می‏کند و نه فرزند چیزی از جزای پدر را، مسلما وعده الهی حق است مبادا زندگانی دنیا شما را بفریبد، و مبادا شیطان شما را مغرور سازد. (۳۳)

آگاهی از زمان قیام قیامت مخصوص خداست، و او است که باران را نازل می‏کند، و آنچه در رحم مادران است می‏داند، و هیچکس نمی‏داند فردا چه می‏کند، و هیچکس نمی‏داند در چه سرزمینی می‏میرد، فقط خداوند عالم و آگاه است. (۳۴)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الم (۱)

این کتابی است که از سوی پروردگار جهانیان نازل شده و شک و تردیدی در آن نیست. (۲)

ولی آنها می‏گویند (محمد) آن را به دروغ به خدا بسته است، اما (باید بدانند) این سخن حقی است از سوی پروردگارت تا گروهی را انذار کنی که قبل از تو هیچ انذار کننده‏ ای برای آنها نیامده است، شاید (پند گیرند و) هدایت شوند. (۳)

خداوند کسی است که آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو است در شش روز (دوران) آفریده سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت، هیچ ولی و شفاعت کننده‏ ای برای شما جز او نیست، آیا متذکر نمی‏شوید؟ (۴)

امور این جهان را از آسمان به سوی زمین تدبیر می‏کند سپس در روزی که مقدار آن هزار سال از سالهائی است که شما می‏شمرید به سوی او باز می‏گردد (و دنیا پایان می‏یابد). (۵)

او خداوندی است که از پنهان و آشکار با خبر است، و شکست ناپذیر و مهربان است. (۶)

او همان کسی است که هر چه را آفرید نیکو آفرید، و آغاز آفرینش انسان را از گل قرار داد. (۷)

سپس نسل او را از عصارهای از آب ناچیز و بیقدر خلق کرد. (۸)

بعد اندام او را موزون ساخت و از روح خویش در وی دمید و برای شما گوشها و چشمها و دلها قرار داد، اما کمتر شکر نعمتهای او را بجای می‏آورید! (۹)

آنها گفتند: آیا هنگامی که ما مردیم و در زمین گم شدیم آفرینش ‍ تازه‏ ای خواهیم یافت؟! ولی آنها لقای پروردگارشان را انکار می‏کنند (و می‏خواهند با انکار معاد آزاد باشند و به هوسرانی خویش ادامه دهند). (۱۰)

بگو: فرشته مرگ که بر شما مامور شده (روح) شما را می‏گیرد، سپس ‍ به سوی پروردگارتان باز می‏گردید. (۱۱)

و اگر ببینی مجرمان را هنگامی که در پیشگاه پروردگارشان سر به زیر افکنده، می‏گویند: پروردگارا! آنچه وعده کرده بودی دیدیم و شنیدیم، ما را باز گردان تا عمل صالح بجا آوریم، ما به قیامت ایمان داریم! (۱۲)

اگر ما می‏خواستیم به هر انسانی (از روی اجبار) هدایت لازمش را می‏دادیم، ولی (من آنها را آزاد گذارده‏ ام) و مقرر کرده‏ ام که دوزخ را (از انسانهای بیایمان و گنهکار) از جن و انس همگی پر کنم. (۱۳)

(و به آنها می‏گویم) بچشید (عذاب جهنم را) بخاطر اینکه ملاقات امروز خود را فراموش کردید، ما نیز شما را فراموش کردیم، و بچشید عذاب همیشگی را بخاطر اعمالی که انجام می‏دادید. (۱۴)

تنها کسانی به آیات ما ایمان می‏آورند که هر وقت این آیات به آنها یاد آوری شود به سجده می‏افتند، و تسبیح و حمد پروردگارشان را بجای می‏آورند و تکبر نمی‏کنند. (۱۵)

پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور می‏شود (بپا می‏خیزند و رو به درگاه خدا می‏آورند) پروردگار خود را با بیم و امید می‏خوانند، و از آنچه به آنها روزی داده‏ ایم انفاق می‏کنند. (۱۶)

هیچکس نمی‏داند چه پاداشهای مهمی که مایه روشنی چشمها می‏گردد برای آنها نهفته شده، این جزای اعمالی است که انجام می‏دادند. (۱۷)

آیا کسی که با ایمان باشد همچون کسی است که فاسق است ؟ نه، هرگز این دو برابر نیستند! (۱۸)

اما کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند باغهای بهشت جاویدان از آن آنها خواهد بود، این وسیله پذیرائی (خداوند) از آنهاست در مقابل اعمالی که انجام می‏دادند. (۱۹)

و اما کسانی که فاسق شدند (و از اطاعت پروردگارشان بیرون رفتند) جایگاه همیشگی آنها آتش است هر زمان بخواهند از آن خارج شوند آنها را به آن باز می‏گردانند و به آنها گفته می‏شود بچشید عذاب آتشی را که انکار می‏کردید! (۲۰)

ما آنها را از عذاب نزدیک (این دنیا) قبل از عذاب بزرگ (آخرت) می‏چشانیم شاید باز گردند. (۲۱)

چه کسی ستمکارتر است از آنکس که آیات پروردگارش به او تذکر داده شده و او از آن اعراض کرده، مسلما ما از مجرمان انتقام خواهیم گرفت. (۲۲)

ما به موسی کتاب آسمانی دادیم و شک نداشته باش که او آیات الهی را دریافت داشت و ما آنرا وسیله هدایت بنی اسرائیل قرار دادیم. (۲۳)

و از آنها امامان (و پیشوایانی) برگزیدیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت می‏کردند بخاطر اینکه شکیبائی نمودند و به آیات ما یقین داشتند. (۲۴)

مسلما پروردگار تو میان آنها روز قیامت در آنچه اختلاف داشتند داوری می‏کند (و هر کس را به سزای اعمالش می‏رساند). (۲۵)

آیا برای هدایت آنها همین کافی نیست که افراد زیادی را که در قرون پیش از آنها زندگی داشتند هلاک کردیم ؟ اینها در مساکن (ویران شده) آنان راه می‏روند، در این آیاتی است (از قدرت خداوند و مجازات دردناک او) آیا نمی‏شنوند؟! (۲۶)

آیا ندیدند که ما آب را به سوی زمینهای خشک می‏رانیم، و به وسیله آن زراعتهائی می‏رویانیم که هم چهارپایانشان از آن می‏خورند و هم خودشان تغذیه می‏کنند، آیا نمی‏بینند؟! (۲۷)

آنها می‏گویند: اگر راست می‏گوئید این پیروزی شما کی خواهد بود؟ (۲۸)

بگو: روز پیروزی ایمان آوردن سودی به حال کافران نخواهد داشت، و به آنها هیچ مهلت داده نمی‏شود! (۲۹)

اکنون که چنین است از آنها روی بگردان و منتظر باش، آنها نیز منتظرند! (تو منتظر رحمت خدا باش و آنها منتظر عذاب او!). (۳۰)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای پیامبر تقوی الهی پیشه کن و از کافران و منافقان اطاعت منما، خداوند عالم و حکیم است. (۱)

و از آنچه از سوی پروردگارت به تو وحی می‏شود پیروی نما که خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (۲)

و توکل بر خدا کن، و همین بس که خدا حافظ و مدافع انسان باشد. (۳)

خداوند برای هیچکس دو قلب در درون وجودش نیافریده، و هرگز همسرانتان را که مورد «ظهار» قرار می‏دهید مادران شما قرار نداده، و (نیز) فرزندخوانده‏ های شما را فرزند حقیقی قرار نداده است، این سخنی است که شما تنها به زبان خود می‏گوئید (سخنی باطل و بیماخذ) اما خداوند حق می‏گوید، و به راه راست هدایت می‏کند. (۴)

آنها را به نام پدرانشان بخوانید که این کار نزد خدا عادلانه تر است، و اگر پدران آنها را نمی‏شناسید آنها برادران دینی و موالی شما هستند، اما گناهی بر شما نیست در خطاهائی که (در این مورد) از شما سر می‏زند (و بیتوجه آنها را به نام دیگران صدا می‏زنید) ولی آنچه را از روی عمد می‏گوئید (مورد حساب قرار خواهد داد) و خداوند غفور و رحیم است. (۵)

پیامبر نسبت به مؤ منان از خود آنها اولی است، و همسران او مادران آنها (مؤ منان) محسوب می‏شوند، و خویشاوندان نسبت به یکدیگر از مؤ منان و مهاجران در آنچه خدا مقرر داشته اولی هستند، مگر اینکه بخواهید نسبت به دوستانشان نیکی کنید (و سهمی از اموال خود به آنها بدهید) این حکم در کتاب الهی نوشته شده است. (۶)

به خاطر بیاور هنگامی را که از پیامبران پیمان گرفتیم، و از تو و از نوح و ابراهیم و موسی و عیسی بن مریم، و از همه آنها پیمان محکمی گرفتیم (که در ادای مسئولیت تبلیغ و رسالت و رهبری کوتاهی نکنند). (۷)

تا خدا از صدق راستگویان سؤ ال کند و برای کافران عذاب دردناک آماده ساخته است. (۸)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید نعمت خدا را بر خودتان به یاد آورید در آن هنگام که لشکرهای (عظیمی) به سراغ شما آمدند، ولی ما باد و طوفان سختی بر آنها فرستادیم و لشکریانی که آنها را نمی‏دیدید (و به این وسیله آنها را در هم شکستیم) و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بینا است. (۹)

به خاطر بیاورید زمانی را که آنها از طرف بالا و پائین (شهر) شما وارد شدند (و مدینه را محاصره کردند) و زمانی را که چشمها از شدت وحشت خیره شده بود، و جانها به لب رسیده بود، و گمانهای گوناگون بدی به خدا می‏بردید! (۱۰)

در آنجا مؤ منان آزمایش شدند و تکان سختی خوردند. (۱۱)

بخاطر بیاورید زمانی را که منافقان و آنها که در دلهایشان بیماری بود می‏گفتند خدا و پیامبرش جز وعده‏ های دروغین به ما نداده‏ اند. (۱۲)

و نیز به خاطر بیاورید زمانی را که گروهی از آنها گفتند: ای اهل یثرب (مردم مدینه)! اینجا جای توقف شما نیست، به خانه‏ های خود باز گردید، و گروهی از آنان از پیامبر اجازه بازگشت می‏خواستند و می‏گفتند خانه‏ های ما بدون حفاظ است، در حالی که بدون حفاظ نبود، آنها فقط می‏خواستند (از جنگ) فرار کنند! (۱۳)

آنها چنان بودند که اگر دشمنان از اطراف و جوانب مدینه بر آنان وارد می‏شدند و پیشنهاد بازگشت به سوی شرک به آنها می‏کردند می‏پذیرفتند، و جز مدت کمی برای انتخاب این راه درنگ نمی‏کردند. (۱۴)

آنها قبل از این با خدا عهد کرده بودند که پشت به دشمن نکنند، و عهد الهی مورد سؤ ال قرار خواهد گرفت (و در برابر آن مسئولند). (۱۵)

بگو: اگر از مرگ یا کشته شدن فرار کنید سودی به حال شما نخواهد داشت، و در آن هنگام جز بهره کمی از زندگانی نخواهید گرفت. (۱۶)

بگو: چه کسی می‏تواند شما را در برابر اراده خدا حفظ کند اگر او مصیبت یا رحمتی را برای شما اراده کرده، و غیر از خدا هیچ سرپرست و یاوری نخواهند یافت. (۱۷)

خداوند کسانی که مردم را از جنگ باز می‏داشتند و کسانی را که به برادران خود می‏گفتند به سوی ما بیائید (و خود را از معرکه بیرون کشید) به خوبی می‏شناسد آنها (مردمی ضعیفند و) جز به مقدار کمی کارزار نمی‏کنند. (۱۸)

آنها در همه چیز نسبت به شما بخیلند، و هنگامی که لحظات ترس و بحرانی پیش آید مشاهده می‏کنی آنچنان به تو نگاه می‏کنند و چشمهایشان در حدقه می‏چرخد که گوئی می‏خواهند قالب تهی کنند! اما هنگامی که حالت خوف و ترس فرو نشست زبانهای تند و خشن خود را با انبوهی از خشم و عصبانیت بر شما می‏گشایند (و سهم خود را از غنائم مطالبه می‏کنند!) در حالی که در آن نیز حریص و بخیلند، آنها هرگز ایمان نیاورده‏ اند لذا خداوند اعمالشان را حبط و نابود کرد و این کار بر خدا آسان است. (۱۹)

آنها گمان می‏کنند هنوز لشکر احزاب نرفته‏ اند، و اگر برگردند اینها دوست می‏دارند در میان اعراب بادیه نشین پراکنده و پنهان شوند و از اخبار شما جویا گردند و اگر در میان شما باشند جز کمی پیکار نمی‏کنند. (۲۰)

برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکوئی بود، برای آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند، و خدا را بسیار یاد می‏کنند. (۲۱)

هنگامی که مؤ منان، لشکر احزاب را دیدند، گفتند: این همان است که خدا و رسولش به ما وعده فرموده و خدا و رسولش راست گفته‏ اند، و این موضوع جز بر ایمان و تسلیم آنها چیزی نیفزود. (۲۲)

در میان مؤ منان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده‏ اند، بعضی پیمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشیدند) و بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود نداده‏ اند. (۲۳)

هدف این است که خداوند صادقان را به خاطر صدقشان پاداش ‍ دهد، و منافقان را هرگاه بخواهد عذاب کند یا (اگر توبه کنند) توبه آنها را بپذیرد، چرا که خداوند غفور و رحیم است. (۲۴)

خدا احزاب کافر را با دلی مملو از خشم باز گرداند بیآنکه نتیجه‏ ای از کار خود گرفته باشند، و خداوند در این میدان مؤ منان را از جنگ بینیاز ساخت، (و پیروزی را نصیبشان کرد) و خدا قوی و شکست ناپذیر است! (۲۵)

خداوند گروهی از اهل کتاب را که از آنها (مشرکان عرب) حمایت کردند از قلعه‏ های محکمشان پائین کشید، و در دلهای آنها رعب افکند (کارشان به جائی رسید که) گروهی را به قتل می‏رساندید و گروهی را اسیر می‏کردید. (۲۶)

و زمینها و خانه‏ هایشان را در اختیار شما گذاشت و (همچنین) زمینی را که هرگز در آن گام ننهاده بودید و خداوند بر هر چیزی قادر است. (۲۷)

ای پیامبر! به همسرانت بگو: اگر شما زندگی دنیا و زرق و برق آن را می‏خواهید بیائید هدیه‏ ای به شما دهم و شما را به طرز نیکوئی رها سازم! (۲۸)

و اگر شما خدا و پیامبرش و سرای آخرت را طالب هستید خداوند برای نیکوکاران شما پاداش عظیم آماده ساخته است. (۲۹)

ای همسران پیامبر! هر کدام از شما گناه آشکار و فاحشی مرتکب شود عذاب او دو چندان خواهد بود، و این برای خدا آسان است. (۳۰)

و هر کس از شما برای خدا و پیامبرش خضوع کند، و عمل صالح انجام دهد، پاداش او را دو چندان خواهیم ساخت، و روزی پر ارزشی برای او فراهم ساخته‏ ایم. (۳۱)

ای همسران پیامبر! شما همچون یکی از زنان معمولی نیستید اگر تقوی پیشه کنید، بنابر این به گونه‏ ای هوس انگیز سخن نگوئید که بیماردلان در شما طمع کنند و سخن شایسته بگوئید. (۳۲)

و در خانه‏ های خود بمانید و همچون جاهلیت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید، و نماز را بر پا دارید و زکاه را ادا کنید، و خدا و رسولش را اطاعت نمائید خداوند فقط می‏خواهد پلیدی و گناه را از شما اهلبیت دور کند و کاملا شما را پاک سازد. (۳۳)

و آنچه را در خانه‏ های شما از آیات خداوند و حکمت دانش خوانده می‏شود یاد کنید، خداوند لطیف و خبیر است. (۳۴)

مردان مسلمان و زنان مسلمان، مردان با ایمان و زنان با ایمان، مردان مطیع فرمان خدا و زنانی که از فرمان خدا اطاعت می‏کنند، مردان راستگو و زنان راستگو، مردان صابر و شکیبا و زنان صابر و شکیبا، مردان با خشوع و زنان با خشوع، مردان انفاقگر و زنان انفاق کننده، مردان روزه دار و زنانی که روزه می‏دارند، مردانی که دامان خود را از آلودگی به بیعفتی حفظ می‏کنند و زنانی که پاکدامنند، و مردانی که بسیار به یاد خدا هستند و زنانی که بسیار یاد خدا می‏کنند، خداوند برای همه آنها مغفرت و پاداش عظیمی فراهم ساخته است. (۳۵)

هیچ مرد و زن با ایمانی حق ندارد هنگامی که خدا و پیامبرش امری را لازم بدانند اختیاری از خود (در برابر فرمان خدا) داشته باشد، و هر کس ‍ نافرمانی خدا و رسولش را کند به گمراهی آشکاری گرفتار شده است. (۳۶)

به خاطر بیاور زمانی را که به کسی که خداوند به او نعمت داده بود و تو نیز به او نعمت داده بودی میگفتی همسرت را نگاه دار و از خدا بپرهیز (و پیوسته این امر را تکرار می‏نمودی) و تو در دل چیزی را پنهان می‏داشتی که خداوند آن را آشکار می‏کند، و از مردم می‏ترسیدی در حالی که خداوند سزاوارتر است که از او بترسی، هنگامی که زید از همسرش جدا شد ما او را به همسری تو در آوردیم تا مشکلی برای مؤ منان در ازدواج با همسران پسرخوانده‏ های آنها هنگامی که از آنان طلاق گیرند نباشد، و فرمان خدا انجام شدنی است. (۳۷)

هیچگونه جرمی بر پیامبر در آنچه خدا بر او واجب کرده است نیست، این سنت الهی در مورد کسانی که پیش از این بوده‏ اند نیز جاری بوده است و فرمان خدا روی حساب و برنامه دقیقی است. (۳۸)

(پیامبران پیشین) کسانی بودند که تبلیغ رسالتهای الهی می‏کردند و (تنها) از او می‏ترسیدند و از هیچکس جز خدا واهمه نداشتند، و همین بس ‍ که خداوند حسابگر (و پاداش دهنده اعمال آنها) است. (۳۹)

محمد پدر هیچیک از مردان شما نبود، ولی رسول خدا و خاتم و آخرین پیامبران است و خداوند به هر چیز آگاه است. (۴۰)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید خدا را بسیار یاد کنید. (۴۱)

و صبح و شام او را تسبیح نمائید. (۴۲)

او کسی است که بر شما درود و رحمت می‏فرستد و فرشتگان او (نیز برای شما تقاضای رحمت می‏کنند) تا شما را از ظلمات (جهل و شرک و گناه) به سوی نور (ایمان و علم و تقوی) رهنمون گردد، او نسبت به مؤ منان مهربان است. (۴۳)

تحیت آنان در روزی که او را دیدار می‏کنند سلام است، و برای آنها پاداش پر ارزشی فراهم ساخته است. (۴۴)

ای پیامبر! ما تو را به عنوان گواه فرستادیم و بشارت دهنده و انذار کننده. (۴۵)

و تو را دعوت کننده به سوی الله به فرمان او قرار دادیم، و چراغ روشنی بخش. (۴۶)

و مؤ منان را بشارت ده که برای آنها از سوی خدا فضل و پاداش بزرگی است. (۴۷)

و از کافران و منافقان اطاعت مکن، و به آزارهای آنها اعتنا منما، بر خدا توکل کن، و همین بس که خدا حامی و مدافع (تو) باشد. (۴۸)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید هنگامی که زنان با ایمان را ازدواج کردید و قبل از همبستر شدن طلاق دادید عدهای برای شما بر آنها نیست که بخواهید حساب آنرا نگاه دارید، آنها را با هدیه مناسبی بهره مند سازید و به طرز شایسته‏ ای آنها را رها کنید. (۴۹)

ای پیامبر! ما همسران تو را که مهرشان را پرداخته‏ ای برای تو حلال کردیم، و همچنین کنیزانی که از طریق غنائمی که خدا به تو بخشیده است مالک شده‏ ای و دختران عموی تو، و دختران عمه‏ ها، و دختران دائی تو و دختران خاله‏ ها که با تو مهاجرت کردند، هر گاه زن با ایمانی خود را به پیامبر ببخشد (و مهری برای خود قائل نشود) چنانچه پیامبر بخواهد می‏تواند با او ازدواج کند اما چنین ازدواجی تنها برای تو مجاز است نه سایر مؤ منان، ما می‏دانیم برای آنها در مورد همسرانشان و کنیزانشان چه حکمی مقرر داشته‏ ایم (و مصالح آنها چه ایجاب می‏کند) این به خاطر آن است که مشکلی (در ادای رسالت) بر تو نبوده باشد، و خداوند آمرزنده و مهربان است. (۵۰)

(موعد) هر یک از همسرانت را بخواهی می‏توانی بتاخیر اندازی و هر کدام را بخواهی نزد خود جای دهی، و هر گاه بعضی از آنها را که بر کنار ساخته‏ ای بخواهی نزد خود جای دهی گناهی بر تو نیست این حکم الهی برای روشنی چشم آنها و اینکه غمگین نباشند و به آنچه در اختیار همه آنان می‏گذاری راضی شوند نزدیکتر است و خدا آنچه را در قلوب شما است می‏داند و خداوند از همه اعمال و مصالح بندگان با خبر است و در عین حال حلیم است و در کیفر آنها عجله نمی‏کند. (۵۱)

بعد از این دیگر زنی بر تو حلال نیست و نمی‏توانی همسرانت را به همسران دیگری تبدیل کنی (بعضی را طلاق دهی و همسر دیگری بجای او برگزینی) هر چند جمال آنها مورد توجه تو واقع شود، مگر آنچه که به صورت کنیز در ملک تو در آید و خداوند ناظر و مراقب هر چیز است (و به این ترتیب فشار قبائل را در اختیار همسر از آنها، از تو برداشتیم). (۵۲)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! در بیوت پیامبر داخل نشوید مگر به شما اجازه برای صرف غذا داده شود (مشروط بر اینکه قبل از موعد نیائید و) در انتظار وقت غذا ننشینید، اما هنگامی که دعوت شدید داخل شوید و وقتی غذا خوردید پراکنده شوید، و (بعد از صرف غذا) به بحث و صحبت ننشینید، این عمل پیامبر را ناراحت می‏کرد ولی او از شما شرم می‏کند، اما خداوند از (بیان) حق شرم ندارد و هنگامی که چیزی از وسائل زندگی (به عنوان عاریت) از آنها (همسران پیامبر) می‏خواهید از پشت پرده بخواهید، این کار دلهای شما و آنها را پاکتر می‏دارد، و شما حق ندارید رسول خدا را آزار دهید و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسری خود در آورید که این کار نزد خدا عظیم است! (۵۳)

اگر چیزی را آشکار کنید یا پنهان دارید خداوند از همه چیز آگاه است. (۵۴)

بر آنها (همسران پیامبر) گناهی نیست که با پدران، و فرزندان، و برادران، و فرزندان برادران، و فرزندان خواهران خود، و زنان مسلمان و بردگان خویش (بدون حجاب و پرده تماس بگیرند) و تقوای الهی را پیشه کنید که خداوند بر هر چیزی آگاه است. (۵۵)

خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‏فرستند، ای کسانی که ایمان آورده‏ اید بر او درود فرستید و سلام گوئید و تسلیم فرمانش باشید. (۵۶)

آنها که خدا و پیامبرش را ایذاء می‏کنند خداوند آنها را از رحمت خود در دنیا و آخرت دور می‏سازد، و برای آنان عذاب خوار کننده‏ ای آماده کرده است. (۵۷)

و آنها که مردان و زنان با ایمان را به خاطر کاری که انجام نداده‏ اند آزار می‏دهند متحمل بهتان و گناه آشکاری شده‏ اند. (۵۸)

ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤ منان بگو جلبابها (روسری های بلند) خود را بر خویش فرو افکنند، این کار برای اینکه (از کنیزان و آلودگان) شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است و (اگر تاکنون خطا و کوتاهی از آنها سر زده) خداوند همواره غفور و رحیم است. (۵۹)

اگر منافقین و آنها که در دلهایشان بیماری است، و (همچنین) آنها که اخبار دروغ و شایعات بیاساس در مدینه پخش می‏کنند دست از کار خود بر ندارند تو را بر ضد آنان می‏شورانیم سپس جز مدت کوتاهی نمی‏توانند در کنار تو در این شهر بمانند. (۶۰)

و از همه جا طرد می‏شوند، و هر جا یافته شوند گرفته خواهند شد و به قتل خواهند رسید. (۶۱)

این سنت خداوند در اقوام پیشین است و برای سنت الهی هیچگونه تغییری نخواهی یافت. (۶۲)

مردم از تو در باره (زمان قیام) قیامت سؤ ال می‏کنند، بگو علم آن تنها نزد خدا است، و چه می‏دانی شاید قیامت نزدیک باشد؟! (۶۳)

خداوند کافران را لعن کرده (و از رحمت خود دور داشته) و برای آنها آتش سوزاننده‏ ای آماده نموده است. (۶۴)

همواره در آن تا ابد خواهند ماند، و ولی و یاوری نخواهند یافت. (۶۵)

در آن روز که صورتهای آنها در آتش (دوزخ) دگرگون خواهد شد (از کار خود پشیمان می‏شوند و) می‏گویند ای کاش خدا و پیامبر را اطاعت کرده بودیم. (۶۶)

و می‏گویند: پروردگارا! ما از رؤ سا و بزرگان خود اطاعت کردیم و ما را گمراه ساختند. (۶۷)

پروردگارا! آنها را از عذاب، دو چندان ده، و آنها را لعن بزرگی فرما. (۶۸)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید همانند کسانی نباشید که موسی را آزار دادند و خداوند او را از آنچه در حق او می‏گفتند مبرا ساخت، و او نزد خداوند آبرومند (و گرانقدر) بود. (۶۹)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید از خدا بپرهیزید و سخن حق و درست بگوئید. (۷۰)

تا خدا اعمال شما را اصلاح کند و گناهانتان را بیامرزد، و هر کس ‍ اطاعت خدا و رسولش کند به رستگاری (و پیروزی) عظیمی نائل شده است. (۷۱)

ما امانت (تعهدتکلیف، مسئولیت و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه داشتیم آنها از حمل آن ابا کردند و از آن هراس داشتند، اما انسان آنرا بر دوش کشید!، او بسیار ظالم و جاهل بود (قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد). (۷۲)

هدف این بود که مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک (صفوفشان از مؤ منان مشخص گردد و آنها) را عذاب کند و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان با ایمان بفرستد خداوند همواره غفور و رحیم است. (۷۳)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حمد (و ستایش) مخصوص خداوندی است که تمام آنچه در آسمانها و زمین است از آن او است، و حمد (و سپاس) برای او است در سرای آخرت و او دانا و آگاه است. (۱)

آنچه را در زمین فرو می‏رود، و آنچه از آن بر می‏آید، می‏داند و (همچنین) آنچه از آسمان نازل می‏شود و آنچه بر آن بالا می‏رود، و او مهربان و آمرزنده است. (۲)

کافران گفتند: قیامت هرگز به سراغ ما نخواهد آمد، بگو آری به پروردگارم سوگند که به سراغ همه شما خواهد آمد، خداوندی که از غیب آگاه است، و به اندازه سنگینی ذره‏ ای در آسمانها و زمین از علم او دور نخواهد ماند، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر، مگر اینکه در کتاب مبین ثبت است. (۳)

هدف این است آنها را که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند پاداش دهد، و برای آنها آمرزش و رزق پر ارزشی است. (۴)

کسانی که سعی در (تکذیب) آیات ما داشتند و گمان کردند می‏توانند از حوزه قدرت ما بگریزند عذابی بد و دردناک خواهند داشت. (۵)

آنها که دارای علمند آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده حق می‏دانند، و هدایت کننده به راه خداوند عزیز و حمید. (۶)

کافران گفتند: آیا مردی را به شما نشان دهیم که خبر می‏دهد هنگامی که (مردید و خاک شدید و) سخت از هم متلاشی شدید (بار دیگر) آفرینش تازهای خواهید یافت! (۷)

آیا او بر خدا دروغ بسته ؟ یا به نوعی جنون گرفتار است؟! (چنین نیست) بلکه آنها که به آخرت ایمان نمی‏آورند در عذاب و گمراهی دوری هستند (و نشانه گمراهی آنها همین انکار شدید آنها است). (۸)

آیا به آنچه پیش رو و پشت سر آنان از آسمان و زمین قرار دارد نگاه نکردند (تا به قدرت خدا بر همه چیز واقف شوند) اگر ما بخواهیم آنها را (با یک زمین لرزه) در زمین فرو می‏بریم، یا قطعات سنگهائی از آسمان را بر آنها فرو می‏ریزیم، در این نشانه روشنی (بر قدرت خدا است) برای هر بنده توبه کار. (۹)

ما به داود از فضل خود نعمتی بزرگ بخشیدیم، (ما به کوهها و پرندگان) گفتیم ای کوهها! و ای پرندگان! با او هم آواز شوید (و همراه او تسبیح خدا گوئید) و آهن را برای او نرم کردیم. (۱۰)

(و دستور دادیم) زره‏ های کامل و فراخ بساز، و حلقه‏ ها را به اندازه و متناسب کن، و عمل صالح بجا آورید که من به آنچه انجام میدهید بینا هستم. (۱۱)

و برای سلیمان باد را مسخر ساختیم که صبحگاهان مسیر یک ماه را میپیمود، و عصرگاهان مسیر یک ماه را، و چشمه مس (مذاب) را برای او روان ساختیم، و گروهی از جن پیش روی او به اذن پروردگار کار میکردند، و هر کدام از آنها از فرمان ما سرپیچی میکرد او را از عذاب آتش سوزان می‏چشاندیم! (۱۲)

آنها هر چه سلیمان میخواست برایش درست میکردند، معبدها، تمثالها، ظروف بزرگ غذا همانند حوضها! و دیگهای ثابت (که از بزرگی قابل حمل و نقل نبود، و به آنها گفتیم:) ای آل داود شکر (اینهمه نعمت را) بجا آورید، اما عده کمی از بندگان من شکرگذارند! (۱۳)

(با اینهمه جلال و شکوه سلیمان) هنگامی که مرگ را بر او مقرر داشتیم کسی آنها را از مرگ وی آگاه نساخت، مگر جنبنده زمین (موریانه) که عصای او را میخورد (تا شکست و پیکر سلیمان فرو افتاد) هنگامی که بر زمین افتاد جنیان فهمیدند که اگر از غیب آگاه بودند در عذاب خوار کننده باقی نمی‏ماندند. (۱۴)

برای قوم سبا در محل سکونتشان نشانه‏ ای (از قدرت الهی) بود، دو باغ (عظیم و گسترده) از راست و چپ (با میوه‏ های فراوان، به آنها گفتیم) از روزی پروردگارتان بخورید و شکر او را بجا آورید، شهری است پاک و پاکیزه و پروردگاری آمرزنده (و مهربان). (۱۵)

اما آنها (از خدا) روی گردان شدند، و ما سیل ویرانگر را بر آنها فرستادیم و دو باغ (پر برکت)شان را به دو باغ (بی ارزش) با میوه‏ های تلخ، و درختان شوره گز، و اندکی درخت سدر مبدل ساختیم! (۱۶)

این را بخاطر کفرشان به آنها جزا دادیم، و آیا جز کفران کننده را به چنین مجازاتی کیفر می‏دهیم؟! (۱۷)

میان آنها و سرزمینهائی که برکت داده بودیم شهرها و آبادیهای آشکار قرار دادیم، و فاصله‏ های متناسب و نزدیک مقرر داشتیم (و به آنها گفتیم) شبها و روزها در این آبادیها در امنیت کامل مسافرت کنید. (۱۸)

ولی (این ناسپاس مردم) گفتند: پروردگارا! میان سفره‏ ای ما دوری بیفکن (تا بینوایان نتوانند دوش به دوش اغنیا سفر کنند! و به این طریق) آنها به خویشتن ستم کردند و ما آنها را اخبار و داستانی (برای دیگران) قرار دادیم و جمعیتشان را متلاشی ساختیم، در این ماجرا آیات و نشانه‏ های عبرتی است برای هر صابر شکرگزار. (۱۹)

(آری) به یقین ابلیس گمان خود را درباره آنها محقق یافت که همگی از او پیروی کردند جز گروه اندکی از مومنان! (۲۰)

او سلطه بر آنها نداشت (و آنها را بر پیروی خود مجبور نساخت) و هدف از آزادی شیطان در وسوسه‏ هایش این بود که مومنان به آخرت از آنها که در شک هستند شناخته شوند و پروردگار تو حافظ و نگاهبان همه چیز است. (۲۱)

بگو کسانی را که غیر از خدا (معبود خود) می‏پندارید، بخوانید (آنها هرگز گرهی از کار شما نمی‏گشایند، چرا که) آنها به اندازه ذره‏ ای در آسمانها و زمین مالک نیستند و نه در (خلقت و مالکیت) آنها شریکند، و نه یاور او (در آفرینش) بوده‏ اند. (۲۲)

هیچ شفاعتی نزد او جز برای کسانی که اذن داده سودی ندارد، (در آن روز همه در اضطرابند) تا زمانی که اضطراب از دلهای آنها زایل گردد (و فرمان از ناحیه او صادر شود، در این هنگام مجرمان به شفیعان) می‏گویند: پروردگارتان چه دستوری داده ؟ می‏گویند: حق را (بیان کرد و اجازه شفاعت درباره مستحقان داد) و او است بلند مقام و بزرگ مرتبه. (۲۳)

بگو: چه کسی شما را از آسمانها و زمین روزی می‏دهد؟ بگو الله، و ما یا شما بر (طریق) هدایت یا در ضلالت آشکاری هستیم. (۲۴)

بگو شما از گناهی که ما کرده‏ ایم سئوال نخواهید شد (همانگونه که) ما در برابر اعمال شما مسئول نیستیم. (۲۵)

بگو: پروردگار ما همه ما را جمع می‏کند سپس در میان ما به حق داوری می‏نماید (و صفوف مجرمان را از نیکوکاران جدا می‏سازد) و او است داور (و جدا کننده) آگاه. (۲۶)

بگو: کسانی را که به عنوان شریک به او ملحق ساخته‏ اید به من نشان دهید، هرگز چنین نیست، (او شریک و شبیهی ندارد) بلکه او خداوند عزیز و حکیم است. (۲۷)

ما تو را جز برای همه مردم نفرستادیم تا (آنها را به پاداشهای الهی) بشارت دهی و (از عذاب او) بترسانی، ولی اکثر مردم نمیدانند. (۲۸)

می گویند: اگر راست میگوئید این وعده (رستاخیز) کی خواهد بود. (۲۹)

بگو: وعده شما روزی خواهد بود که نه ساعتی از آن تاخیر میکنید و نه (بر آن) پیشی خواهید گرفت. (۳۰)

کافران گفتند: ما هرگز به این قرآن و کتب دیگر که قبل از آن بوده ایمان نخواهیم آورد، اگر ببینی هنگامی که این ستمگران در پیشگاه پروردگارشان (برای حساب و جزا) بازداشت شده‏ اند (از وضع آنها تعجب میکنی) در حالی که هر کدام گناه خود را به گردن دیگری میاندازد، مستضعفان به مستکبران می‏گویند: اگر شما نبودید ما مومن بودیم! (۳۱)

(اما) مستکبران به مستضعفان پاسخ میدهند: آیا ما شما را از هدایت بازداشتیم بعد از آن که به سراغ شما آمد (و آنرا به خوبی در یافتید) بلکه شما خود مجرم بودید! (۳۲)

مستضعفان به مستکبران می‏گویند وسوسه‏ های فریبکارانه شما در شب و روز (مایه گمراهی ما شد) هنگامی که به ما دستور میدادید که به خداوند کافر شویم و شریکهائی برای او قرار دهیم آنها هنگامی که عذاب (الهی) را میبینند ندامت خود را کتمان میکنند (مبادا بیشتر رسوا شوند) و ما غل و زنجیر در گردن کافران مینهیم آیا جز آنچه عمل میکردند به آنها جزا داده میشود؟! (۳۳)

ما در هیچ شهر و دیاری پیامبری انذار کننده نفرستادیم مگر اینکه مترفین آنها (همانها که مست ناز و نعمت بودند) گفتند: ما به آنچه شما فرستاده شده‏ اید. (۳۴)

و گفتند: اموال و اولاد ما (از همه) بیشتر است (و این نشانه علاقه خدا به ماست) و ما هرگز مجازات نخواهیم شد! (۳۵)

بگو: پروردگار من روزی را برای هر کس بخواهد وسیع یا تنگ میکند (این ارتباطی به قرب در درگاه او ندارد) ولی اکثر مردم نمیدانند. (۳۶)

اموال و فرزندان شما هرگز شما را نزد ما مقرب نمیسازد، جز کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند که برای آنها پاداش ‍ مضاعف در برابر اعمالی است که انجام داده‏ اند، و آنها در غرفه‏ های (بهشتی) در (نهایت) امنیت خواهند بود. (۳۷)

و آنها که برای انکار و ابطال آیات ما تلاش میکنند و میپندارند از چنگال قدرت ما فرار خواهند کرد در عذاب (الهی) احضار می‏شوند. (۳۸)

بگو: پروردگارم روزی را برای هر کس بخواهد توسعه میدهد و برای هر کس بخواهد تنگ (و محدود) می‏سازد، و هر چیزی را (در راه او) انفاق کنید جای آن را پر میکند و او بهترین روزی دهندگان است. (۳۹)

به خاطر بیاور روزی را که خداوند همه آنها را محشور میکند، سپس به فرشتگان می‏گوید: آیا اینها شما را پرستش می‏کردند؟! (۴۰)

آنها می‏گویند: منزهی (از این نسبتهای ناروا) تنها تو ولی ما هستی نه آنها، (آنان ما را نمیپرستیدند) بلکه جن را پرستش میکردند، و اکثرشان به آنها ایمان داشتند! (۴۱)

امروز هیچیک از شما نسبت به دیگری مالک سود و زیانی نیست و به ظالمان میگوئیم بچشید عذاب آتشی را که تکذیب میکردید! (۴۲)

هنگامی که آیات روشنگر ما بر آنها خوانده شود می‏گویند او فقط مردی است که میخواهد شما را از آنچه پدرانتان پرستش میکردند باز دارد، و می‏گویند: این جز دروغ بزرگی که (به خدا) بسته شده چیز دیگری نیست، و کافران هنگامی که حق به سراغشان آمد گفتند: این فقط یک سحر آشکار است! (۴۳)

ما (قبلا) چیزی از کتب آسمانی را به آنها نداده‏ ایم که آن را بخوانند (و به اتکای آن سخنان تو را تکذیب کنند) و قبل از تو هیچ پیامبری (نیز) برای آنها نفرست. (۴۴)

کسانی که پیش از آنها بودند (نیز آیات الهی را) تکذیب کردند در حالی که اینها به یکدهم (از قدرت و نیروی آنان) نمیرسند، (آری) آنها رسولان مرا تکذیب کردند و ببین مجازات من (نسبت به آنها) چگونه بود؟! (۴۵)

بگو: تنها شما را به یک چیز اندرز میدهم و آن اینکه دو نفر دو نفر، یا یکنفر یکنفر برای خدا قیام کنید، سپس فکر خود را به کار گیرید، این دوست و همنشین شما (محمد) هیچگونه جنون ندارد، او فقط بیم دهنده شما در برابر عذاب شدید (الهی) است. (۴۶)

بگو هر اجر و پاداشی از شما خواسته‏ ام برای خود شماست، اجر من تنها بر خداوند است و او گواه بر هر چیزی است. (۴۷)

بگو: پروردگار من حق را (بر دل پیامبران خود) می‏افکند که او علام الغیوب (و از تمام اسرار نهان آگاه) است. (۴۸)

بگو: حق آمد و باطل (کاری از آن ساخته نیست) نمی‏تواند آغازگر چیزی باشد و نه تجدید کننده آن. (۴۹)

بگو: اگر من گمراه شوم از ناحیه خود گمراه می‏شوم، و اگر هدایت یابم به وسیله آنچه پروردگارم به من وحی می‏کند هدایت می‏یابم، او شنوا و نزدیک است. (۵۰)

اگر ببینی هنگامی که فریادشان بلند می‏شود، اما نمی‏توانند (از چنگال عذاب الهی) بگریزند، و آنها را از مکان نزدیکی (از آنجا که حتی انتظارش را ندارند) می‏گیرند (از درماندگی آنها تعجب خواهی کرد). (۵۱)

و (در آن حال) می‏گویند ایمان آوردیم، ولی چگونه می‏توانند از فاصله دور به آن دسترسی پیدا کنند؟! (۵۲)

آنها پیش از این (که در نهایت آزادی بودند) به آن کافر شدند (و نسبتهای ناروا به آن می‏دادند) و از مکان دور دستی به جهان غیب پرتاب می‏شدند (بی مطالعه در باره آن قضاوت می‏کردند). (۵۳)

(سرانجام) میان آنها و آنچه مورد علاقه شان بود جدائی افکنده شد، همانگونه که به پیروان (و هم مسلکان) آنها از قبل عمل گردید چرا که آنها در شک و تردید بودند. (۵۴)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ستایش مخصوص خداوندی است که آفریننده آسمانها و زمین است، خداوندی که فرشتگان را رسولانی قرار داد که صاحب بالهای دو گانه و سه گانه و چهار گانه‏ اند او هر چه بخواهد در آفرینش می‏افزاید، او بر هر چیزی قادر است. (۱)

خداوند هر رحمتی را به روی مردم بگشاید کسی نمی‏تواند جلو آن را بگیرد، و هر چه را امساک کند کسی غیر از او قادر به فرستادن آن نیست، و او عزیز و حکیم است. (۲)

ای مردم! به یاد آورید نعمت خدا را بر شما، آیا خالقی غیر از خدا وجود دارد که شما را از آسمان و زمین روزی دهد؟ هیچ معبودی جز او نیست، با این حال چگونه به سوی باطل منحرف می‏شوید. (۳)

اگر تو را تکذیب کنند (غم مخور، مطلب تازهای نیست) پیامبران پیش از تو نیز مورد تکذیب قرار گرفتند، و همه کارها به سوی خدا باز میگردد. (۴)

ای مردم! وعده خداوند حق است، مبادا زندگی دنیا شما را مغرور کند، و مبادا شیطان شما را فریب دهد و به (کرم) خدا مغرور سازد. (۵)

مسلما شیطان دشمن شماست، او را دشمن خود بدانید، او فقط حزبش را به این دعوت میکند که اهل آتش سوزان (جهنم) باشند! (۶)

کسانی که راه کفر پیش گرفتند: بهره آنها عذاب شدید است، و آنها که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند مغفرت و پاداش بزرگ از آن آنها است. (۷)

آیا کسی که عمل بدش برای او تزیین شده، و آنرا خوب و زیبا میبیند (همانند کسی است که واقع را آنچنان که هست مییابد؟) خداوند هر کس ‍ را بخواهد گمراه سازد، و هر کس را بخواهد هدایت میکند، بنا بر این جان خود را به خاطر شدت تاسف بر آنها از دست مده که خداوند به آنچه انجام میدهند عالم است. (۸)

خداوند آن کس است که بادها را فرستاد تا ابرهائی را به حرکت در آورند، ما این ابرها را به سوی سرزمین مردهای میرانیم و به وسیله آن زمین را بعد از مردنش زنده میکنیم، رستاخیز نیز همین گونه است! (۹)

کسی که خواهان عزت است (باید از خدا بخواهد) که تمام عزت برای خدا است سخنان پاکیزه به سوی او صعود میکند، و عمل صالح را بالا میبرد، و آنها که نقشه‏ های سوء میکشند، عذاب شدید برای آنها است و مکر (و تلاش افسادگرانه) آنها نابود می‏شود (و به جائی نمیرسد). (۱۰)

خداوند شما را از خاک آفرید، سپس از نطفه، سپس شما را به صورت همسران یکدیگر قرار داد، هیچ جنس ماده‏ ای باردار نمی‏شود و وضع حمل نمی‏کند مگر به علم او، و هیچ انسانی عمر طولانی نمی‏کند، و هیچ کس از عمرش کاسته نمی‏شود مگر اینکه در کتاب (علم خداوند) ثبت است، اینها همه برای خداوند آسان است. (۱۱)

این دو دریا یکسان نیستند: این دریائی که آبش گوارا و شیرین و نوشیدنش خوشگوار است، و این یکی که شور و تلخ و گلوگیر است، (اما) از هر دو گوشت تازه می‏خورید، و وسائل زینتی استخراج کرده می‏پوشید، و کشتیها را در آن می‏بینی که آنها را می‏شکافند (و به هر طرف پیش می‏روند) تا از فضل خداوند بهره گیرید و شاید شکر (نعمتهای او را) بجا آورید. (۱۲)

او شب را در روز داخل می‏کند و روز را در شب، و خورشید و ماه را مسخر (شما) کرده، هر کدام از آنها تا سرآمد معینی به حرکت خود ادامه دهد، این است خداوند، پروردگار شما، حاکمیت (در سراسر عالم) از آن او است، و کسانی را که جز او می‏خوانید (و می‏پرستید) حتی به اندازه پوست نازک هسته خرما حاکمیت (و مالکیت) ندارند! (۱۳)

اگر آنها را بخوانید صدای شما را نمی‏شنوند، و اگر بشنوند به شما پاسخ نمی‏گویند، و روز قیامت شرک (و پرستش) شما را منکر می‏شوند، و هیچ کس مانند (خداوند آگاه و) خبیر تو را (از حقایق) با خبر نمی‏سازد. (۱۴)

ای مردم! شما (همگی) نیازمندان به خدا هستید، تنها خداوند است که بینیاز و شایسته هرگونه حمد و ستایش است. (۱۵)

اگر بخواهد شما را می‏برد و خلق جدیدی می‏آورد. (۱۶)

و این برای خداوند غیر ممکن (و مشکل) نیست. (۱۷)

هیچ گنهکاری بار گناه دیگری را بر دوش نمیکشد، و اگر شخص ‍ سنگین باری دیگری را برای حمل گناه خود بخواند چیزی از آن را بر دوش نخواهد گرفت، هر چند از نزدیکان او باشد، تو فقط کسانی را انذار میکنی که از پروردگار خود در پنهانی می‏ترسند، و نماز را بر پا میدارند، و هر کس پاکی (و تقوی) پیشه کند نتیجه آن به خودش باز می‏گردد و بازگشت (همگان) به سوی خدا است. (۱۸)

نابینا و بینا هرگز مساوی نیستند. (۱۹)

و نه ظلمتها و روشنائی! (۲۰)

و نه سایه (آرامبخش) و باد داغ و سوزان! (۲۱)

و هرگز مردگان و زندگان یکسان نیستند، خداوند پیام خود را به گوش هر کس بخواهد میرساند و تو نمیتوانی سخن خود را به گوش آنها که در قبرها خفته‏ اند برسانی! (۲۲)

تو فقط انذار کننده‏ ای (و اگر ایمان نیاورند نگران نباش وظیفه‏ ات را انجام ده). (۲۳)

ما تو را به حق برای بشارت و انذار فرستادیم، و هر امتی در گذشته انذار کننده‏ ای داشته است. (۲۴)

هر گاه تو را تکذیب کنند (عجب نیست) کسانی که پیش از آنها بودند (نیز پیامبران خود را) تکذیب کردند، آنها با دلائل روشن و کتابهای پند و موعظه و کتب آسمانی روشنگر (مشتمل بر معارف و احکام) به سراغ آنها آمدند (اما کوردلان ایمان نیاوردند). (۲۵)

سپس من کافران را (بعد از اتمام حجت) گرفتم (و سخت مجازات کردم) مجازات من نسبت به آنها چگونه بود؟! (۲۶)

آیا ندیدی خداوند از آسمان آبی فرو فرستاد که به وسیله آن میوه‏ هائی (از زمین) خارج ساختیم با الوان گوناگون و از کوهها نیز (به لطف پروردگار) جاده‏ هائی آفریده شده به رنگ سفید و سرخ با الوان مختلف، و (گاه) به رنگ کاملا سیاه! (۲۷)

و از انسانها و جنبندگان و چهار پایان انواعی با الوان مختلف، (آری) حقیقت چنین است، از میان بندگان خدا تنها دانشمندان از او می‏ترسند، خداوند عزیز و غفور است. (۲۸)

کسانی که کتاب الهی را تلاوت می‏کنند و نماز را بر پا می‏دارند و از آنچه به آنها روزی داده‏ ایم پنهان و آشکار انفاق می‏کنند، تجارت (پر سودی) را امید دارند که نابودی و کساد در آن نیست. (۲۹)

(آنها این اعمال صالح را انجام می‏دهند) تا خداوند اجر و پاداش ‍ کامل به آنها دهد و از فضلش بر آنها بیفزاید که او آمرزنده و شکرگزار است. (۳۰)

آنچه از کتاب به تو وحی کردیم حق است، و هماهنگ با کتب پیش ‍ از آن، خداوند نسبت به بندگانش خبیر و بیناست. (۳۱)

سپس این کتاب آسمانی را به گروهی از بندگان برگزیده خود به میراث دادیم، (اما) از میان آنها عدهای بر خود ستم کردند، و عدهای میانه رو بودند، و عده‏ ای به اذن خدا در نیکیها از همه (پیشی) گرفتند و این فضیلت بزرگی است. (۳۲)

(پاداش آنها) باغهای جاویدان بهشت است که وارد آن می‏شوند، در حالی که به دستبندهائی از طلا و مروارید آراسته‏ اند و لباسشان در آنجا از حریر است! (۳۳)

آنها می‏گویند حمد (و ستایش) برای خداوندی است که اندوه را از ما برطرف ساخت، چرا که پروردگار ما غفور و شکور است. (۳۴)

خداوندی که با فضل خود ما را در این سرای اقامت (جاویدان) جای داد که نه در آنجا رنجی به ما می‏رسد و نه سستی و واماند! (۳۵)

کسانی که کافر شدند آتش دوزخ برای آنها است، هرگز فرمان مرگ آنها صادر نمی‏شود تا بمیرند، و نه چیزی از عذابش از آنها تخفیف داده می‏شود، اینگونه هر کفران کننده‏ ای را کیفر می‏دهیم. (۳۶)

آنها در دوزخ فریاد می‏زنند پروردگارا! ما را خارج کن تا عمل صالح بجا آوریم غیر از آنچه انجام می‏دادیم! (در پاسخ به آنها گفته می‏شود) آیا شما را به اندازه‏ ای که انسان در آن متذکر می‏شود عمر ندادیم؟ و انذار کننده (الهی) به سراغ شما نیامد؟ سپس بچشید که برای ظالمان هیچ یاوری نیست! (۳۷)

خداوند از غیب آسمانها و زمین آگاه است و هم او آنچه را در درون دلها است می‏داند. (۳۸)

او کسی است که شما را جانشینان در زمین قرار داد، هر کس کافر شود به زیان خودش خواهد بود و کافران را کفرشان جز خشم و غضب در نزد پروردگار چیزی نمی‏افزاید، و (نیز) کفرشان جز زیان و خسران چیزی بر آنها اضافه نمی‏کند. (۳۹)

بگو آیا فکر نمی‏کنید این معبودانی را که شریک خدا قرار داده‏ اید به من نشان دهید چه چیزی از زمین را آفریده‏ اند؟ یا اینکه شرکتی در (آفرینش و مالکیت) آسمانها دارند؟ یا به آنها کتابی (آسمانی) داده‏ ایم و دلیلی از آن برای (شرک) خود دارند؟ نه هیچیک از اینها نیست، ظالمان فقط وعده‏ های دروغین به یکدیگر می‏دهند! (۴۰)

خداوند آسمانها و زمین را نگاه می‏دارد تا از نظام خود منحرف نشوند و هر گاه منحرف گردند کسی جز او نمی‏تواند آنها را نگاه دارد او حلیم و غفور است. (۴۱)

آنها با نهایت تاکید سوگند خوردند که اگر پیامبری انذار کننده به سراغ آنها بیاید هدایت یافته ترین امتها خواهند بود، اما هنگامی که پیامبری برای آنها آمد جز فرار و فاصله گرفتن (از حق) چیزی بر آنها نیفزود! (۴۲)

اینها همه به خاطر آن بود که استکبار در زمین جستند و حیله گریهای سوء داشتند، اما این حیله گریهای سوء تنها دامان صاحبانشان را می‏گیرد، آیا آنها چیزی جز سنت پیشینیان (و عذابهای دردناک آنها) را انتظار دارند؟ هرگز برای سنت خدا تبدیلی نخواهی یافت، و هرگز برای سنت الهی تغییری نمی‏یابی! (۴۳)

آیا آنها سیر در زمین نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند چگونه شد؟ همانها که از اینان قویتر (و پرقدرتتر) بودند، نه چیزی در آسمان و نه چیزی در زمین از حوزه قدرت او بیرون نخواهد رفت، او دانا و توانا است. (۴۴)

هر گاه خداوند مردم را به کارهائی که انجام داده‏ اند مجازات کند جنبنده‏ ای را بر پشت زمین باقی نخواهد گذاشت! ولی (به لطفش) آنها را تا سر آمد معینی تاخیر می‏اندازد (و مهلت میدهد تا خود را اصلاح کنند) اما هنگامی که اجل آنها فرا رسد، (خداوند هر کس را به مقتضای عملش جزا میدهد) که او نسبت به بندگانش بیناست (و از اعمال و نیات همه آگاه است). (۴۵)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یس. (۱)

سوگند به قرآن حکیم. (۲)

که تو قطعا از رسولان (خداوند) هستی. (۳)

بر طریقی مستقیم. (۴)

این قرآنی است که از سوی خداوند عزیز و رحیم نازل شده. (۵)

تا قومی را انذار کنی که پدران آنها انذار نشدند و لذا آنها غافلند. (۶)

فرمان (الهی) در باره اکثر آنها تحقق یافته، به همین جهت ایمان نمی‏آورند. (۷)

ما در گردنهای آنها غلهائی قرار دادیم که تا چانه‏ ها ادامه دارد، و سرهای آنها را به بالا نگاهداشته است. (۸)

و در پیش روی آنها سدی قرار دادیم، و در پشت سرشان سدی، و چشمان آنها را پوشانده‏ ایم، لذا چیزی را نمی‏بینند! (۹)

برای آنها یکسان است، چه انذارشان کنی یا نکنی، ایمان نمی‏آورند. (۱۰)

تو تنها کسی را انذار میکنی که از این یادآوری الهی پیروی کند، و از خداوند رحمان در پنهان بترسد، چنین کسی را به آمرزش و پاداش پر ارزش بشارت ده! (۱۱)

ما مردگان را زنده میکنیم، و آنچه را از پیش فرستاده‏ اند و تمام آثار آنها را می‏نویسیم، و همه چیز را در «کتاب» احصا کرده‏ ایم. (۱۲)

برای آنها «اصحاب قریه» را مثال بزن، هنگامی که فرستادگان خدا به سوی آنها آمدند. (۱۳)

هنگامی که دو نفر از رسولان را به سوی آنها فرستادیم، اما آنها رسولان (ما) را تکذیب کردند، لذا برای تقویت آن دو، شخص سومی فرستادیم، آنها همگی گفتند ما فرستادگان (خدا) به سوی شما هستیم. (۱۴)

اما آنها (در جواب) گفتند: شما جز بشری همانند ما نیستید، و خداوند رحمان چیزی نازل نکرده، شما فقط دروغ میگوئید! (۱۵)

آنها گفتند پروردگار ما آگاه است که ما قطعا فرستادگان (او) به سوی شما هستیم. (۱۶)

و بر عهده ما چیزی جز ابلاغ آشکار نیست. (۱۷)

آنها گفتند ما شما را به فال بد گرفته‏ ایم (و وجود شما شوم است) و اگر از این سخنان دست برندارید شما را سنگسار خواهیم کرد، و مجازات دردناکی از ما به شما خواهد رسید. (۱۸)

گفتند شومی شما از خودتان است اگر درست بیندیشید! بلکه شما گروهی اسرافکارید. (۱۹)

مردی (با ایمان) از نقطه دور دست شهر با شتاب فرا رسید، گفت: ای قوم من! از فرستادگان خدا پیروی کنید. (۲۰)

از کسانی پیروی کنید که از شما اجری نمی‏خواهند و خود هدایت یافته‏ اند. (۲۱)

من چرا کسی را پرستش نکنم که مرا آفریده است ؟ و همگی به سوی او بازگشت می‏کنید. (۲۲)

آیا غیر از او معبودانی را انتخاب کنم که اگر خداوند رحمان بخواهد زیانی به من برساند شفاعت آنها کمترین فایده‏ ای برای من ندارد و مرا (از مجازات او) نجات نخواهند داد. (۲۳)

اگر چنین کنم من در گمراهی آشکاری خواهم بود. (۲۴)

(به همین دلیل) من به پروردگارتان ایمان آوردم، به سخنان من گوش فرا دهید. (۲۵)

(سرانجام او را شهید کردند و) به او گفته شد وارد بهشت شو گفت ایکاش قوم من می‏دانستند. (۲۶)

که پروردگارم مرا آمرزیده و از گرامی داشتگان قرار داده است. (۲۷)

ما بعد از او بر قوم او هیچ لشکری از آسمان نفرستادیم و هرگز سنت ما بر این نبود. (۲۸)

فقط یک صیحه آسمانی بود! ناگهان همگی خاموش شدند!! (۲۹)

افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایت آنها نیامد مگر اینکه او را استهزاء می‏کردند. (۳۰)

آیا ندیدند چقدر از اقوام پیش از آنها (به خاطر گناهانشان) هلاک کردیم، آنها هرگز به سوی ایشان باز نمی‏گردند. (۳۱)

و همه آنها روز قیامت نزد ما حاضر می‏شوند. (۳۲)

زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آنرا زنده کردیم، و دانه‏ هائی از آن خارج ساختیم، و آنها از آن می‏خورند. (۳۳)

و در آن باغهائی از نخلها و انگورها قرار دادیم و چشمه‏ هائی از آن بیرون فرستادیم. (۳۴)

تا از میوه آن بخورند در حالی که دست آنها هیچ دخالتی در ساختن آن نداشته است، آیا شکر خدا را بجا نمی‏آورند؟ (۳۵)

منزه است کسی که تمام زوجها را آفرید، از آنچه زمین می‏رویاند، و از خود و از آنچه نمی‏دانند! (۳۶)

شب برای آنها (نیز) نشانه‏ ای است (از عظمت خدا) ما روز را از آن بر می‏گیریم، ناگهان تاریکی آنها را فرا می‏گیرد. (۳۷)

و خورشید (نیز برای آنها آیتی است) که پیوسته به سوی قرارگاهش در حرکت است، این تقدیر خداوند قادر و دانا است. (۳۸)

و برای ماه منزلگاههائی قرار دادیم (و به هنگامی که این منازل را طی کرد) سرانجام به صورت شاخه کهنه (قوسی شکل و زرد رنگ) خرما در می‏آید. (۳۹)

نه برای خورشید سزاوار است که به ماه رسد و نه شب بر روز پیشی می‏گیرد و هر کدام از آنها در مسیر خود شناورند. (۴۰)

این نیز برای آنها نشانه‏ ای است (از عظمت پروردگار) که ما فرزندانشان را در کشتیهائی که مملو (از وسائل و بارها است) حمل کردیم. (۴۱)

و برای آنها مرکبهای دیگری همانند آن آفریدیم. (۴۲)

و اگر بخواهیم آنها را غرق میکنیم، به طوری که نه فریادرسی داشته باشند، و نه کسی آنها را از دریا بگیرد. (۴۳)

مگر باز هم رحمت ما شامل حال آنها شود و تا زمان معینی از این زندگی بهره گیرند. (۴۴)

هنگامی که به آنها گفته شود از آنچه پیش رو و پشت سر شما است (از عذابهای الهی) بترسید، تا مشمول رحمت الهی شوید (اعتنا نمی‏کنند). (۴۵)

و هیچ آیه‏ ای از آیات پروردگارشان برای آنها نمی‏آید مگر اینکه از آن روی گردان می‏شوند. (۴۶)

و هنگامی که به آنها گفته شود از آنچه خدا به شما روزی کرده انفاق کنید کافران به مومنان می‏گویند آیا ما کسی را اطعام کنیم که اگر خدا می‏خواست او را اطعام می‏کرد (پس خدا خواسته که او گرسنه باشد) شما فقط در گمراهی آشکارید. (۴۷)

آنها می‏گویند اگر راست میگوئید این وعده (قیامت) کی خواهد بود؟! (۴۸)

(اما) جز این انتظار نمی‏کشند که یک صیحه عظیم (آسمانی) آنها را فرو گیرد در حالی که مشغول جدال (در امور دنیا) هستند! (۴۹)

(چنان غافلگیر میشوند که حتی) نمی‏توانند وصیتی کنند، یا به سوی خانواده خود مراجعت نمایند! (۵۰)

(بار دیگر) در صور دمیده میشود ناگهان آنها از قبرها شتابان به سوی (دادگاه) پروردگارشان میروند. (۵۱)

می گویند ای وای بر ما! چه کسی ما را از خوابگاهمان برانگیخت ؟ (آری) این همان است که خداوند رحمان وعده داده و فرستادگان (او) راست گفتند. (۵۲)

صیحه واحدی بیش نیست (فریادی از این برمیخیزد) ناگهان همگی نزد ما حاضر میشوند. (۵۳)

امروز به هیچکس ستم نمیشود و جز آنچه را عمل میکردید جزا داده نمیشوید. (۵۴)

بهشتیان امروز به نعمتهای خدا مشغول و مسرورند (و از هر اندیشه ناراحت کننده برکنار). (۵۵)

آنها و همسرانشان در سایه‏ های (قصرها و درختان بهشتی) بر تختها تکیه کرده‏ اند! (۵۶)

برای آنها در بهشت میوه بسیار لذت بخشی است و هر چه بخواهند در اختیار آنها خواهد بود. (۵۷)

برای آنها سلام (و درود الهی) است، این سخنی است از ناحیه پروردگار (۵۸)

جدا شوید امروز ای گنهکاران! (۵۹)

آیا با شما عهد نکردم ای فرزندان آدم! که شیطان را پرستش نکنید که او برای شما دشمن آشکاری است ؟ (۶۰)

و اینکه مرا بپرستید که راه مستقیم این است ؟ (۶۱)

او افراد زیادی از شما را گمراه کرد، آیا اندیشه نکردید؟ (۶۲)

این همان دوزخی است که به شما وعده داده میشد. (۶۳)

امروز وارد آن شوید و به آتش آن بسوزید به خاطر کفری که داشتید! (۶۴)

امروز بر دهان آنها مهر مینهیم، و دستهایشان با ما سخن می‏گویند و پاهایشان کارهائی را که انجام میدادند شهادت میدهند. (۶۵)

و اگر بخواهیم چشمان آنها را محو میکنیم، سپس برای عبور از راه می‏خواهند بر یکدیگر پیشی بگیرند اما چگونه میتوانند ببینند؟! (۶۶)

و اگر بخواهیم آنها را در جای خود مسخ میکنیم (و به مجسمه‏ هائی بیروح مبدل میسازیم) تا نتوانند راه خود را ادامه دهند یا به عقب برگردند. (۶۷)

هر کس را که طول عمر دهیم در آفرینش واژگونه میکنیم (و به ناتوانی کودکی باز میگردانیم) آیا اندیشه نمی‏کنند؟ (۶۸)

ما هرگز شعر به او نیاموختیم، و شایسته او نیست، این (کتاب آسمانی) تنها ذکر و قرآن مبین است. (۶۹)

هدف این است که افرادی را که زنده‏ اند انذار کند و بر کافران اتمام حجت شود و فرمان عذاب بر آنها مسلم گردد. (۷۰)

آیا آنها ندیدند که از آنچه با قدرت خود به عمل آورده‏ ایم چهار پایانی برای آنها آفریدیم که آنان مالک آن هستند؟ (۷۱)

آنها را رام ایشان ساختیم، هم مرکب آنان از آن است و هم از آن تغذیه می‏کنند. (۷۲)

و برای آنان منافع دیگری در آن (حیوانات) است و نوشیدنیهای گوارائی، آیا با این حال شکرگزاری نمی‏کنند؟ (۷۳)

آنها غیر از خدا معبودانی برای خویش برگزیدند به این امید که یاری شوند. (۷۴)

ولی آنان قادر به یاری ایشان نیستند و این (عبادت کنندگان در قیامت) لشکر آنها خواهند بود که در آتش دوزخ حضور می‏یابند! (۷۵)

بنا بر این سخنان آنها تو را غمگین نسازد، ما آنچه را پنهان می‏دارند یا آشکار می‏کنند می‏دانیم! (۷۶)

آیا انسان ندید (نمیداند) که ما او را از نطفه‏ ای بیارزش آفریدیم، و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد که) به مخاصمه آشکار برخاست! (۷۷)

و برای ما مثالی زد و آفرینش خود را فراموش کرد، و گفت چه کسی این استخوانها را زنده میکند در حالی که پوسیده است ؟ (۷۸)

بگو: همان کسی آنرا زنده میکند که نخستین بار آنرا آفرید، و او به هر مخلوقی آگاه است! (۷۹)

همان کسی که برای شما از درخت سبز آتش آفرید، و شما به وسیله آن آتش می‏افروزید. (۸۰)

آیا کسی که آسمانها و زمین را آفرید قدرت ندارد همانند آنها (انسانهای خاک شده) را بیافریند؟ آری (میتواند) و او آفریدگار دانا است! (۸۱)

فرمان او تنها این است که هر گاه چیزی را اراده کند به او می‏گوید: موجود باش آن نیز بلافاصله موجود میشود! (۸۲)

پس منزه است خداوندی که مالکیت و حاکمیت همه چیز در دست او است، و (همگی) به سوی او باز می‏گردید. (۸۳)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به آنها که صف کشیده‏ اند (و صفوف خود را منظم ساخته‏ اند). (۱)

همانها که قویا نهی می‏کنند (و باز می‏دارند). (۲)

و آنها که پی درپی ذکر (الهی) را تلاوت می‏کنند. (۳)

که معبود شما مسلما یکتاست. (۴)

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست و پروردگار مشرقها! (۵)

ما آسمان پائین را با ستارگان تزیین کردیم. (۶)

و آن را از هر شیطان خبیثی حفظ نمودیم. (۷)

آنها نمی‏توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرا دهند (و هرگاه چنین بخواهند) از هر سو هدف تیرها قرار می‏گیرند! (۸)

آنها به شدت به عقب رانده می‏شوند، و برای آنان عذاب دائم است. (۹)

مگر آنها که در لحظه‏ ای کوتاه برای استراق سمع به آسمان نزدیک شوند که شهاب ثاقب آنها را تعقیب می‏کند! (۱۰)

از آنها بپرس: آیا آفرینش (و معاد) آنان سختتر است یا آفرینش ‍ فرشتگان (و آسمانها و زمین) ما آنها را از گل چسبنده‏ ای آفریدیم. (۱۱)

تو از انکار آنها تعجب می‏کنی، ولی آنها مسخره می‏کنند! (۱۲)

و هنگامی که به آنها تذکر داده شود هرگز متذکر نمی‏شوند. (۱۳)

و هنگامی که معجزه‏ ای را ببینند دیگران را نیز به استهزا دعوت می‏کنند! (۱۴)

و می‏گویند این فقط سحر آشکاری است. (۱۵)

آنها می‏گویند آیا هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم بار دیگر برانگیخته خواهیم شد! (۱۶)

یا پدران نخستین ما (باز می‏گردند)؟ (۱۷)

بگو آری، همه شما زنده می‏شوید، در حالی که خوار و کوچک خواهید بود. (۱۸)

تنها یک صیحه عظیم واقع می‏شود ناگهان همه (از قبرها بر می‏خیزند و) نگاه می‏کنند. (۱۹)

و می‏گویند: ای وای بر ما این روز جزا است. (۲۰)

(آری) این همان روز جدائی است که شما آن را تکذیب می‏کردید (جدای حق از باطل). (۲۱)

(در این هنگام به فرشتگان دستور داده می‏شود) ظالمان و همردیفان آنها و آنچه را می‏پرستیدند … (۲۲)

(آری آنچه را) جز خدا می‏پرستیدند جمع کنید و به سوی راه دوزخ هدایتشان نمائید. (۲۳)

آنها را متوقف سازید که باید بازپرسی شوند. (۲۴)

شما چرا از هم یاری نمی‏طلبید. (۲۵)

ولی آنها در آن روز تسلیم قدرت خداوندند. (۲۶)

(و در اینحال) آنها رو به یکدیگر کرده و از هم سؤ ال می‏کنند … (۲۷)

گروهی می‏گویند: (شما رهبران گمراه ما) از طریق خیرخواهی و نیکی وارد شدید (اما جز مکر و فریب چیزی در کارتان نبود). (۲۸)

(آنها در جواب) می‏گویند: شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟ (۲۹)

ما هیچگونه سلطه‏ ای بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومی طغیانگر بودید! (۳۰)

اکنون فرمان خدا بر همه ما مسلم شده، و همگی از عذاب او می‏چشیم. (۳۱)

(آری) ما شما را گمراه کردیم همانگونه که خود گمراه بودیم. (۳۲)

همه آنها (پیشوایان و پیروان گمراه) در آن روز در عذاب الهی مشترکند. (۳۳)

(آری) ما اینگونه با مجرمان رفتار می‏کنیم. (۳۴)

چرا که وقتی به آنها لا اله الا الله گفته می‏شد استکبار می‏کردند. (۳۵)

و پیوسته می‏گفتند: آیا ما خدایان خود را به خاطر شاعر دیوانه‏ ای رها کنیم؟! (۳۶)

چنین نیست، او حق آورده، و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است. (۳۷)

اما شما (مستکبران کوردل) به طور مسلم عذاب دردناک (الهی) را خواهید چشید. (۳۸)

و جز به اعمالی که انجام می‏دادید جزا داده نمی‏شوید. (۳۹)

جز بندگان مخلص پروردگار (که از همه این مجازاتها برکنارند). (۴۰)

برای آنها (بندگان مخلص) روزی معین و ویژه‏ ای است. (۴۱)

میوه‏ های گوناگون پر ارزش، و آنها مورد احترامند. (۴۲)

در باغهای پرنعمت بهشت. (۴۳)

بر تختها روبروی یکدیگر تکیه زده‏ اند. (۴۴)

گرداگرد آنها قدحهای لبریز از شراب طهور را می‏گردانند (۴۵)

شرابی که سفید و درخشنده و لذتبخش برای نوشندگان است. (۴۶)

شرابی که نه در آن مایه فساد عقل است نه موجب مستی می‏گردد. (۴۷)

و نزد آنها همسرانی است که جز به شوهران خود عشق نمی‏ورزند و چشمانی درشت (و زیبا) دارند. (۴۸)

گوئی (از لطافت و سفیدی) همچون تخم مرغهایی هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانی هرگز آن را لمس نکرده است). (۴۹)

(در حالی که آنها غرق گفتگو هستند) و بعضی رو به بعضی دیگر کرده سؤ ال می‏کنند … (۵۰)

یکی از آنها می‏گوید: من همنشینی داشتم. (۵۱)

که پیوسته می‏گفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کرده‏ ای ؟… (۵۲)

که وقتی ما مردیم و خاک و استخوان شدیم (بار دیگر) زنده می‏شویم، و جزا داده خواهیم شد؟! (۵۳)

(سپس) می‏گوید: آیا شما می‏توانید از او خبری بگیرید؟ (۵۴)

اینجاست که به جستجو بر می‏خیزد و نگاهی می‏کند ناگهان او را در وسط جهنم می‏بیند! (۵۵)

می گوید: به خدا سوگند چیزی نمانده بود که مرا نیز به هلاکت بکشانی! (۵۶)

و هر گاه نعمت پروردگارم نبود من نیز از احضار شدگان در دوزخ بودم! (۵۷)

(ای دوستان) آیا ما هرگز نمی‏میریم ؟ (و در بهشت جاودانه خواهیم بود). (۵۸)

و جز همان مرگ اول مرگی به سراغ ما نخواهد آمد و ما هرگز مجازات نخواهیم شد؟ (چه نعمتی برای خدای من!). (۵۹)

راستی این پیروزی بزرگی است. (۶۰)

آری برای مثل این پاداش تلاشگران باید بکوشند. (۶۱)

آیا این (نعمتهای جاویدان بهشت) بهتر است یا درخت (نفرت انگیز) زقوم؟! (۶۲)

ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم. (۶۳)

درختی است که از قعر جهنم می‏روید! (۶۴)

شکوفه آن مانند کله‏ های شیاطین است. (۶۵)

آنها (مجرمان) از آن می‏خورند و شکم خود را از آن پر می‏کنند. (۶۶)

سپس روی آن آب داغ متعفنی می‏نوشند. (۶۷)

سپس بازگشت آنها به سوی جهنم است. (۶۸)

چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند. (۶۹)

با اینحال با سرعت به دنبال آنان می‏دوند. (۷۰)

قبل از آنها اکثر پیشینیان (نیز) گمراه شدند. (۷۱)

ما در میان آنها انذارکنندگانی فرستادیم. (۷۲)

بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود؟ (۷۳)

مگر بندگان مخلص ما! (۷۴)

نوح ما را ندا کرد (و ما دعای او را اجابت کردیم)، و چه خوب اجابت کننده‏ ای هستیم. (۷۵)

و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهائی بخشیدیم. (۷۶)

و فرزندانش را بازماندگان (روی زمین) قرار دادیم. (۷۷)

و نام نیک او را در میان امتهای بعد باقی گذاردیم. (۷۸)

سلام باد بر نوح در میان جهانیان. (۷۹)

ما اینگونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم. (۸۰)

چرا که او از بندگان با ایمان ما بود. (۸۱)

سپس دیگران (دشمنان او) را غرق کردیم. (۸۲)

و از پیروان او (نوح) ابراهیم بود. (۸۳)

به خاطر بیاور هنگامی را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش ‍ آمد. (۸۴)

هنگامی که به پدر و قومش گفت: اینها چه چیز است که می‏پرستید؟! (۸۵)

آیا غیر از خدا، به سراغ این معبودان دروغین می‏روید؟ (۸۶)

شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان می‏برید؟ (۸۷)

(سپس) او نگاهی به ستارگان افکند. (۸۸)

و گفت من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمی‏آیم). (۸۹)

آنها از او روی برتافته و به او پشت کردند (و به سرعت دور شدند). (۹۰)

(او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهی به معبودان آنها کرد و از روی تمسخر گفت: چرا از این غذاها نمی‏خورید؟ (۹۱)

(اصلا) چرا سخن نمی‏گوئید؟! (۹۲)

سپس ضربه‏ ای محکم با دست راست و با توجه بر پیکر آنها فرود آورد (و همه را جز بت بزرگ در هم شکست) (۹۳)

آنها با سرعت به سراغ او آمدند. (۹۴)

او (ابراهیم) گفت: آیا چیزی را می‏پرستید که با دست خود می‏تراشید؟ (۹۵)

با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهائی را که می‏سازید! (۹۶)

آنها گفتند بنای مرتفعی برای او بسازید، و او را در جهنمی‏از آتش ‍ بیفکنید! (۹۷)

آنها طرحی برای نابودی ابراهیم ریخته بودند ولی ما آنها را پست و مغلوب ساختیم. (۹۸)

(او از این مهلکه به سلامت بیرون آمد) و گفت: من به سوی پروردگارم می‏روم او مرا هدایت خواهد کرد. (۹۹)

پروردگارا! به من از (فرزندان) صالح ببخش. (۱۰۰)

ما او (ابراهیم) را به نوجوانی بردبار و پر استقامت بشارت دادیم. (۱۰۱)

هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید گفت: فرزندم من در خواب دیدم که باید تو را ذبح کنم! بنگر نظر تو چیست ؟ گفت: پدرم هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت! (۱۰۲)

هنگامی که هر دو تسلیم و آماده شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد … (۱۰۳)

او را ندا دادیم که ای ابراهیم! (۱۰۴)

آنچه را در خواب ماموریت یافتی انجام دادی، ما اینگونه نیکوکاران را جزا می‏دهیم. (۱۰۵)

این مسلما امتحان مهم و آشکاری است. (۱۰۶)

ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم. (۱۰۷)

و نام نیک او را در امتهای بعد باقی گذاردیم. (۱۰۸)

سلام بر ابراهیم باد! (۱۰۹)

اینگونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم. (۱۱۰)

او (ابراهیم) از بندگان با ایمان ما است. (۱۱۱)

ما او را به اسحاق، پیامبری صالح، بشارت دادیم. (۱۱۲)

ما به او و اسحاق برکت دادیم، و از دودمان آنها افرادی نیکوکار به وجود آمدند و افرادی که آشکارا به خود ستم کردند. (۱۱۳)

ما به موسی و هارون نعمت بخشیدیم. (۱۱۴)

آنها و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم. (۱۱۵)

و آنها را یاری کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند. (۱۱۶)

ما به آنها کتاب (آسمانی) دادیم. (۱۱۷)

آنها را به راه راست هدایت کردیم. (۱۱۸)

و ذکر خیر آنها را در اقوام بعد باقی گذاردیم. (۱۱۹)

سلام بر موسی و هارون. (۱۲۰)

ما اینگونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم. (۱۲۱)

آنها از بندگان مؤ من ما بودند. (۱۲۲)

و الیاس از رسولان ما بود. (۱۲۳)

به خاطر بیاور هنگامی که به قومش گفت: آیا تقوا پیشه نمی‏کنید؟ (۱۲۴)

آیا بت بعل را می‏خوانید و بهترین خالقها را رها می‏سازید؟! (۱۲۵)

خدائی که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شما است. (۱۲۶)

اما آنها او را تکذیب کردند ولی مسلما همگی در دادگاه عدل الهی احضار می‏شوند. (۱۲۷)

مگر بندگان مخلص خدا. (۱۲۸)

ما نام نیک او (الیاس) را در میان امتهای بعد برقرار ساختیم. (۱۲۹)

سلام بر الیاسین. (۱۳۰)

ما اینگونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم. (۱۳۱)

او از بندگان مؤ من ما است. (۱۳۲)

لوط از رسولان ما بود. (۱۳۳)

به خاطر بیاور زمانی را که او و خاندانش را نجات همگی دادیم. (۱۳۴)

مگر پیرزنی که در میان آن قوم باقی ماند (و به سرنوشت آنها گرفتار شد). (۱۳۵)

سپس بقیه را نابود کردیم. (۱۳۶)

و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه‏ های شهرهای) آنها عبور می‏کنید … (۱۳۷)

و شبانگاه، آیا نمی‏اندیشید. (۱۳۸)

و یونس از رسولان ما بود. (۱۳۹)

به خاطر بیاور زمانی را که به سوی کشتی مملو (از جمعیت و بار) فرار کرد. (۱۴۰)

و با آنها قرعه افکند (و قرعه بنام او اصابت کرد و) مغلوب شد. (۱۴۱)

(او را به دریا افکندند) و ماهی عظیمی او را بلعید، در حالی که مستحق ملامت بود! (۱۴۲)

و اگر او از تسبیح کنندگان نبود… (۱۴۳)

تا روز قیامت در شکم ماهی می‏ماند. (۱۴۴)

(به هر حال ما او را رهائی بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالی از گیاه افکندیم در حالی که بیمار بود. (۱۴۵)

و کدوبنی بر او رویاندیم (تا در سایه برگهای پهن و مرطوبش ‍ آرامش یابد). (۱۴۶)

و او را به سوی جمعیت یکصد هزار نفری، یا بیشتر، فرستادیم. (۱۴۷)

آنها ایمان آوردند و تا مدت معلومی آنان را از مواهب زندگی بهره مند ساختیم. (۱۴۸)

از آنها بپرس: آیا پروردگار تو دخترانی دارد و پسران از آن آنها است؟! (۱۴۹)

آیا ما فرشتگان را به صورت دختران آفریدیم و آنها ناظر بودند؟! (۱۵۰)

بدانید آنها با این تهمت بزرگشان می‏گویند. (۱۵۱)

خداوند فرزندی آورده! ولی آنها قطعا دروغ می‏گویند! (۱۵۲)

آیا دختران را بر پسران ترجیح داده ؟ (۱۵۳)

شما چگونه حکم می‏کنید؟ (و هیچ می‏فهمید چه می‏گوئید؟). (۱۵۴)

آیا متذکر نمی‏شوید؟ (۱۵۵)

آیا شما دلیل روشنی در این باره دارید؟ (۱۵۶)

کتابتان را بیاورید اگر راست می‏گویید! (۱۵۷)

آنها میان او و جن (خویشاوندی و) نسبتی قائل شدند، در حالی که جنیان به خوبی می‏دانستند که این بت پرستان در دادگاه الهی احضار می‏شوند. (۱۵۸)

منزه است خداوند از توصیفی که آنها می‏کنند. (۱۵۹)

مگر بندگان مخلص خدا. (۱۶۰)

شما و آنچه پرستش می‏کنید، (۱۶۱)

هرگز نمی‏توانید کسی را (با آن) فریب دهید. (۱۶۲)

مگر آنها که می‏خواهند در آتش دوزخ بسوزند. (۱۶۳)

هر یک از ما مقام معلومی داریم. (۱۶۴)

و ما همگی (برای اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده‏ ایم. (۱۶۵)

و ما همگی تسبیح او می‏گوییم. (۱۶۶)

آنها پیوسته می‏گفتند: (۱۶۷)

اگر یکی از کتب پیشینیان نزد ما بود، (۱۶۸)

ما از بندگان مخلص خدا بودیم. (۱۶۹)

(اما هنگامی که این کتاب بزرگ آسمانی بر آنها نازل شد) آنها به آن کافر شدند ولی بزودی نتیجه کار خود را خواهند دانست. (۱۷۰)

وعده قطعی ما برای بندگان مرسل ما از قبل مسلم شده. (۱۷۱)

که آنها یاری می‏شوند. (۱۷۲)

و لشکر ما (در تمام صحنه‏ ها) پیروزند. (۱۷۳)

از آنها روی بگردان تا زمان معینی (تا زمانی که فرمان جهاد صادر شود). (۱۷۴)

و وضع آنها را بنگر (چه بیمحتوا است) اما به زودی آنها (محصول اعمال خود را) می‏بینند. (۱۷۵)

آیا آنها برای عذاب ما عجله می‏کنند؟! (۱۷۶)

اما هنگامی که عذاب ما در صحن خانه‏ هاشان فرود آید صبحگاهان بدی خواهند داشت. (۱۷۷)

از آنها روی بگردان تا زمان معینی. (۱۷۸)

و وضع کارشان را ببین، آنها نیز به زودی (محصول اعمال خود را) می‏بینند. (۱۷۹)

منزه است پروردگار، پروردگار عزت (و قدرت) از توصیفهایی که آنها می‏کنند. (۱۸۰)

و سلام بر رسولان. (۱۸۱)

و حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار عالمیان است. (۱۸۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ص، سوگند به قرآنی که متضمن ذکر است (که این کتاب اعجاز الهی است). (۱)

ولی کافران گرفتار غرور و اختلافند. (۲)

چه بسیار اقوامی را که پیش از آنها هلاک کردیم و به هنگام نزول عذاب فریاد می‏زدند، ولی وقت نجات گذشته بود! (۳)

آنها تعجب کردند که چرا پیامبر انذار کننده‏ ای از میان آنها برخاسته، و کافران گفتند: این ساحر دروغگوئی است! (۴)

آیا او بجای اینهمه خدایان خدای واحدی قرار داده ؟ این راستی چیز عجیبی است؟! (۵)

سرکردگان آنها بیرون آمدند و گفتند بروید و خدایانتان را محکم بچسبید که می‏خواهند ما را به سوی بدبختی بکشانند! (۶)

ما هرگز چنین چیزی از پدران خود نشنیده‏ ایم، این فقط یک دروغ است! (۷)

آیا از میان همه ما، قرآن تنها بر او (محمد) نازل شده ؟، آنها در حقیقت در اصل وحی من تردید دارند بلکه آنها هنوز عذاب الهی را نچشیده‏ اند (که اینچنین گستاخانه سخن می‏گویند). (۸)

مگر خزائن رحمت پروردگار قادر و بخشنده‏ ات نزد آنها است (تا به هر کس میل دارند بدهند)؟! (۹)

یا اینکه مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین و آنچه در میان این دو است از آن آنها است ؟ (اگر چنین است) به آسمانها بروند (و جلو نزول وحی را بر قلب پاک محمد بگیرند). (۱۰)

(آری) اینها لشکر کوچک شکست خورده‏ ای از احزابند! (۱۱)

قبل از آنها قوم نوح و عاد و فرعون صاحب قدرت (پیامبران ما را) تکذیب کردند. (۱۲)

و قوم ثمود و لوط و اصحاب الایکه (قوم شعیب)، اینها احزابی بودند (که به تکذیب پیامبران برخاستند). (۱۳)

هر یک از این گروهها رسولان را تکذیب کردند، و عذاب الهی درباره آنها تحقق یافت. (۱۴)

اینها (با این اعمالشان) انتظاری جز این نمی‏کشند که یک صیحه آسمانی فرود آید صیحه‏ ای که در آن بازگشت نیست (و همگی را نابود سازد). (۱۵)

آنها (از روی خیره سری) گفتند. پروردگارا! نصیب ما را از عذابت هر چه زودتر قبل از روز حساب به ما ده! (۱۶)

در برابر آنچه می‏گویند شکیبا باش، و به خاطر بیاور بنده ما داود صاحب قدرت و توبه کار را. (۱۷)

ما کوهها را مسخر او ساختیم که هر شامگاه و صبحگاه با او تسبیح می‏گفتند. (۱۸)

پرندگان را نیز دستجمعی مسخر او کردیم (تا همراه او تسبیح خدا گویند) و همه اینها بازگشت کننده به سوی او بودند. (۱۹)

و حکومت او را استحکام بخشیدیم، هم دانش به او دادیم و هم داوری عادلانه. (۲۰)

آیا داستان شاکیان هنگامی که از محراب (داود) بالا رفتند به تو رسیده است؟! (۲۱)

هنگامی که (بی هیچ مقدمه) بر او وارد شدند و او از مشاهده آنها وحشت کرد، گفتند نترس، دو نفر شاکی هستیم که یکی از ما بر دیگری تعدی کرده، اکنون در میان ما به حق داوری کن و ستم روا مدار، و ما را به راه راست هدایت فرما. (۲۲)

این برادر من است نود و نه میش دارد، و من یکی بیش ندارم، اما او اصرار می‏کند که این یکی را هم به من واگذار! و از نظر سخن بر من غلبه کرده است. (۲۳)

(داود) گفت: مسلما او با درخواست یک میش تو برای افزودن آن به میشهایش بر تو ستم کرده، و بسیاری از دوستان به یکدیگر ستم می‏کنند مگر آنها که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح دارند، اما عده آنان کم است!، داود گمان کرد ما او را (با این ماجرا) آزموده‏ ایم، از پروردگارش ‍ طلب آمرزش نمود و به سجده افتاد و توبه کرد. (۲۴)

ما این عمل را بر او بخشیدیم، و او نزد ما دارای مقام والا و آینده نیک است. (۲۵)

ای داود ما تو را خلیفه (و نماینده خود) در زمین قرار دادیم، در میان مردم به حق داوری کن، و از هوای نفس پیروی منما که تو را از راه خدا منحرف می‏سازد، کسانی که از راه خدا گمراه شوند عذاب شدیدی به خاطر فراموش کردن روز حساب دارند. (۲۶)

ما آسمان و زمین و آنچه را در میان آنها است بیهوده نیافریدیم، این گمان کافران است وای بر کافران از آتش (دوزخ). (۲۷)

آیا کسانی را که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند همچون مفسدان در زمین قرار دهیم، یا پرهیزگاران را همچون فاجران! (۲۸)

این کتابی است پر برکت که بر تو نازل کرده‏ ایم تا در آیات آن تدبر کنند و صاحبان مغز (و اندیشه) متذکر شوند. (۲۹)

ما سلیمان را به داود بخشیدیم، چه بنده خوبی ؟ چرا که همواره به سوی خدا بازگشت می‏کرد (و به یاد او بود). (۳۰)

به خاطر بیاور هنگامی را که عصرگاهان اسبان چابک تندرو را بر او عرضه داشتند. (۳۱)

گفت من این اسبان را به خاطر پروردگارم دوست دارم (من می‏خواهم از آنها در جهاد استفاده کنم او همچنان به آنها نگاه می‏کرد) تا از دیدگانش پنهان شدند. (۳۲)

(آنها آنقدر جالب بودند که گفت) بار دیگر آنها را بازگردانید و دست به ساقها و گردنهای آنها کشید (و آنها را نوازش داد). (۳۳)

ما سلیمان را آزمودیم، و بر کرسی او جسدی افکندیم، سپس او به درگاه خداوند انابه کرد. (۳۴)

گفت: پروردگارا مرا ببخش، و حکومتی به من عطا کن که بعد از من سزاوار هیچکس نباشد، که تو بسیار بخشنده‏ ای. (۳۵)

ما باد را مسخر او ساختیم تا مطابق فرمانش به نرمی حرکت کند، و به هر جا او می‏خواهد برود. (۳۶)

و شیاطین را مسخر او ساختیم، هر بناء و غواصی از آنها. (۳۷)

و گروه دیگری (از شیاطین) را در غل و زنجیر (تحت سلطه او) قرار دادیم. (۳۸)

(و به او گفتیم) این عطای ماست به هر کس می‏خواهی (و صلاح می‏بینی) ببخش و از هر کس می‏خواهی امساک کن و حسابی بر تو نیست. (۳۹)

و برای او (سلیمان) نزد ما مقامی ارجمند و سرانجامی نیک است. (۴۰)

به خاطر بیاور بنده ما ایوب را، هنگامی که پروردگارش را خوانده که شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده. (۴۱)

(به او گفتیم) پای خود را بر زمین بکوب این، چشمه آبی خنک برای شستشو و نوشیدن است. (۴۲)

و خانواده‏ اش را به او بخشیدیم، و همانند آنها را با آنها قرار دادیم، تا رحمتی از سوی ما باشد و تذکری برای صاحبان فکر. (۴۳)

(و به او گفتیم) بسته‏ ای از ساقه‏ های گندم (یا مانند آن) را برگیر و به او (همسرت) بزن و سوگند خود را مشکن، ما او را شکیبا یافتیم، چه بنده خوبی که بسیار بازگشت کننده به سوی خدا بود؟ (۴۴)

و به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را صاحبان دستهای (نیرومند) و چشمهای (بینا). (۴۵)

ما آنها را با خلوص ویژه‏ ای خالص کردیم، و آن یادآوری سرای آخرت بود. (۴۶)

و آنها نزد ما از برگزیدگان و نیکانند. (۴۷)

و به خاطر بیاور اسماعیل و الیسع و ذالکفل را که همه از نیکان بودند. (۴۸)

این یک یادآوری است، و برای پرهیزگاران بازگشت نیکوئی است. (۴۹)

باغهای جاویدان بهشتی که درهایش به روی آنان گشوده است. (۵۰)

در حالی که در آن بر تختها تکیه کرده‏ اند و انواع میوه‏ ها و نوشیدنیهای گوناگون در اختیار آنان است. (۵۱)

و نزد آنان همسرانی است که تنها چشم به شوهرانشان دوخته‏ اند و همگی هم سن و سالند. (۵۲)

این چیزی است که برای روز حساب به شما وعده داده میشود (وعدهای تخلف ناپذیر). (۵۳)

این روزی ما است که هرگز پایان نمی‏گیرد. (۵۴)

این (پاداش پرهیزگاران است) و برای طغیانگران بدترین محل بازگشت است. (۵۵)

دوزخ است که در آن وارد می‏شوند و چه بستر بدی است؟! (۵۶)

این نوشابه حمیم و غساق است دو مایع سوزان و تیره رنگ) که باید از آن بچشند. (۵۷)

و جز اینها کیفرهای دیگری همشکل آن را دارند. (۵۸)

(به آنها گفته می‏شود) این فوجی است که همراه شما وارد دوزخ همان رؤ سای ضلالند) خوشامد بر آنها مباد، همگی در آتش خواهند سوخت. (۵۹)

آنها (به رؤ سای خود) می‏گویند: بلکه خوشامد بر شما مباد که این عذاب را شما برای ما فراهم ساختید، چه بد قرارگاهی است اینجا؟! (۶۰)

(سپس) می‏گویند: پروردگارا هر کس این عذاب را برای ما فراهم ساخته عذابی مضاعف در آتش بر او بیفزا. (۶۱)

آنها می‏گویند چرا مردانی را که ما از اشرار می‏شمردیم (در اینجا، در آتش دوزخ) نمی‏بینیم. (۶۲)

آیا ما آنها را به سخریه گرفتیم یا (به اندازهای حقیر بودند که) چشمها آنها را نمیدید؟! (۶۳)

این یک واقعیت است گفتگوهای خصمانه دوزخیان! (۶۴)

بگو من فقط یک انذارکننده‏ ام و هیچ معبودی جز خداوند یگانه قهار نیست. (۶۵)

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، پروردگار عزیز و غفار. (۶۶)

بگو: این یک خبر بزرگ است! (۶۷)

که شما از آن روی گردان هستید. (۶۸)

من از ملاء اعلی (و فرشتگان عالم بالا) به هنگامی که (درباره آفرینش آدم مخاصمه می‏کردند خبر ندارم. (۶۹)

تنها چیزی که به من وحی می‏شود این است که من انذارکننده آشکاری هستم. (۷۰)

به خاطر بیاور هنگامی را که پروردگارت به ملائکه گفت: من بشری را از گل می‏آفرینم. (۷۱)

هنگامی که آن را نظام بخشیدم و از روح خودم در آن دمیدم برای او سجده کنید. (۷۲)

در آن هنگام همه فرشتگان سجده کردند. (۷۳)

جز ابلیس که تکبر ورزید و از کافران بود! (۷۴)

گفت: ای ابلیس چه چیز مانع تو از سجده کردن بر مخلوقی که با قدرت خود او را آفریدم گردید؟ آیا تکبر کردی، یا از برترین بودی ؟ (بالاتر از اینکه فرمان سجود به تو داده شود!). (۷۵)

گفت: من از او بهترم! مرا از آتش آفریده‏ ای و او را از گل. (۷۶)

فرمود: از آسمانها (و از صفوف ملائکه) خارج شو که تو رانده درگاه منی! (۷۷)

و مسلما لعنت من بر تو تا روز قیامت خواهد بود. (۷۸)

عرض کرد: پروردگار من! مرا تا روزی که انسانها برانگیخته می‏شوند مهلت ده. (۷۹)

فرمود تو از مهلت داده شدگانی. (۸۰)

ولی تا روز و زمان معینی. (۸۱)

گفت: به عزتت سوگند همه آنها را گمراه خواهم کرد (۸۲)

مگر بندگان خالص تو از میان آنها. (۸۳)

فرمود: به حق سوگند، و حق می‏گویم. (۸۴)

که جهنم را از تو و پیروانت همگی پر خواهم کرد. (۸۵)

بگو: (ای پیامبر!) من از شما هیچ پاداشی نمی‏طلبم و من از متکلفین نیستم (سخنانم روشن و همراه با دلیل است). (۸۶)

این ( قرآن) وسیله تذکر برای همه جهانیان است. (۸۷)

و خبر آن را بعد از مدتی می‏شنوید! (۸۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

این کتابی است که از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است. (۱)

ما این کتاب را به حق بر تو نازل کردیم، خدا را پرستش کن و دین خود را برای او خالص گردان. (۲)

آگاه باشید دین خالص از آن خدا است، و آنها که غیر از خدا را اولیای خود قرار دادند، و دلیلشان این بود که اینها را نمی‏پرستیم مگر به خاطر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند، خداوند روز قیامت میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داوری می‏کند، خداوند آن کس را که دروغگو و کفران کننده است هرگز هدایت نمی‏کند. (۳)

اگر (به فرض محال) خدا می‏خواست فرزندی انتخاب کند از میان مخلوقاتش آنچه را می‏خواست بر می‏گزید منزه است، (از اینکه فرزندی داشته باشد) او خداوند واحد قهار است. (۴)

آسمانها و زمین را به حق آفرید، شب را بر روز می‏پیچد، و روز را بر شب، و خورشید و ماه را مسخر فرمان خویش قرار داد، هر کدام تا سرآمد معینی به حرکت خود ادامه می‏دهند، آگاه باشید او قادر بخشنده است. (۵)

او شما را از نفس واحدی آفرید، و همسرش را از (باقیمانده گل) او خلق کرد، و برای شما هشت زوج از چهارپایان نازل کرد، او شما را در شکم مادرانتان آفرینشی بعد از آفرینش دیگر در میان تاریکیهای سه گانه می‏بخشد، این است خداوند پروردگار شما، که حکومت (در عالم هستی) از آن او است هیچ معبودی جز او وجود ندارد با اینحال چگونه از راه حق منحرف می‏شوید؟! (۶)

اگر کفران کنید خداوند از شما بینیاز است، و هرگز کفران را برای بندگانش نمی‏پسندد، و اگر شکر او را بجا آورید آن را برای شما می‏پسندد و هیچ گنهکاری گناه دیگری را بر دوش نمی‏کشد، سپس ‍ بازگشت همه شما به سوی پروردگارتان است، و شما را از آنچه انجام می‏دادید آگاه می‏سازد، چرا که به آنچه در سینه‏ هاست آگاه است. (۷)

هنگامی که انسان را زیانی رسد پروردگار خود را می‏خواند، و به سوی او باز می‏گردد، اما هنگامی که نعمتی از خود به او عطا کند آنچه را به خاطر آن قبلا خدا را می‏خواند به فراموشی می‏سپرد، و برای خداوند شبیه‏ هائی قرار می‏دهد، تا مردم را از راه او منحرف سازد، بگو چند روزی از کفرت بهره گیر که از اصحاب دوزخی! (۸)

آیا چنین کسی با ارزش است یا کسی که در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام، از عذاب آخرت می‏ترسد و به رحمت پروردگارش امیدوار است، بگو آیا کسانی که می‏دانند با کسانی که نمی‏دانند یکسانند؟ تنها صاحبان مغز متذکر می‏شوند! (۹)

بگو: ای بندگان من که ایمان آورده‏ اید! از (مخالفت پروردگارتان بپرهیزید، برای کسانی که در این دنیا نیکی کرده‏ اند پاداش نیک است، و زمین خداوند وسیع است (هرگاه تحت فشار سردمداران کفر واقع شدید مهاجرت کنید) که صابران اجر و پاداش خود را بیحساب دریافت می‏دارند. (۱۰)

بگو: من مامورم که خدا را پرستش کنم در حالی که دینم را برای او خالص نمایم. (۱۱)

و مامورم که نخستین مسلمان باشم. (۱۲)

بگو: من اگر نافرمانی پروردگارم کنم از عذاب روز بزرگ قیامت (او) می‏ترسم. (۱۳)

بگو: من تنها خدا را می‏پرستم، در حالی که دینم را برای او خالص ‍ می‏کنم. (۱۴)

شما هر کس را جز او می‏خواهید بپرستید، بگو: زیانکاران واقعی کسانی هستند که سرمایه وجود خویش و بستگانشان را در روز قیامت از دست داده‏ اند آگاه باشید زیان آشکار همین است. (۱۵)

برای آنها از بالای سرشان سایبانهائی از آتش، و در زیر پایشان نیز سایبانهائی از آتش است، این چیزی است که خداوند با آن بندگانش را تخویف می‏کند، ای بندگان من از نافرمانی من بپرهیزید. (۱۶)

کسانی که از عبادت طاغوت اجتناب کردند و به سوی خداوند بازگشتند بشارت از آن آنها است، بنابراین بندگان مرا بشارت ده. (۱۷)

کسانی که سخنان را می‏شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می‏کنند، آنها کسانی هستند که خدا هدایتشان کرده، و آنها خردمندانند. (۱۸)

آیا تو می‏توانی کسی را که فرمان عذاب درباره او قطعی شده، رهائی بخشی ؟ آیا تو می‏توانی کسی را که در درون آتش است برگیری و بیرون آوری. (۱۹)

ولی آنها که تقوای الهی پیشه کردند غرفه‏ هائی در بهشت دارند، غرفه‏ های دیگری بنا شده، و از زیر آن نهرها جاری است، این وعده الهی است و خداوند در وعده خود تخلف نمی‏کند. (۲۰)

آیا ندیدی که خداوند از آسمان آبی فرستاد، و آن را به صورت چشمه‏ هائی در زمین وارد نمود سپس با آن زراعتی را خارج می‏سازد که الوان مختلف دارد بعد این گیاه خشک می‏شود، به گونه‏ ای که آن را زرد و بیروح می‏بینی، سپس آن را در هم می‏شکند و خرد می‏کند، در این ماجرا تذکری برای صاحبان مغز است. (۲۱)

آیا کسی که خدا سینه‏ اش را برای اسلام گشاده کرده، و بر فراز مرکبی از نور الهی قرار گرفته (همچون کوردلانی است که نور هدایت به قلبشان راه نیافته) وای بر آنها که قلبهائی سخت در برابر ذکر خدا دارند، آنها در گمراهی آشکارند. (۲۲)

خداوند بهترین سخن را نازل کرده، کتابی که آیاتش (از نظر لطف و زیبائی و عمق محتوا) همانند یکدیگر است، آیاتی مکرر دارد (تکراری شوق انگیز) که از شنیدن آیاتش لرزه بر اندام کسانی که از پروردگارشان خاشعند می‏افتد سپس برون و درونشان نرم و متوجه ذکر خدا می‏شود، این هدایت الهی است که هر کس را بخواهد با آن راهنمائی می‏کند، و هر کس را خداوند گمراه سازد راهنمائی برای او نخواهد بود! (۲۳)

آیا کسی که با صورت خود عذاب دردناک (الهی) را دور می‏سازد (همانند کسی است که هرگز آتش دوزخ به او نمی‏رسد؟) و به ظالمان گفته می‏شود بچشید آنچه را به دست می‏آوردید. (۲۴)

کسانی که قبل از آنها بودند نیز آیات ما را تکذیب نمودند، و عذاب الهی از جائی که فکر نمی‏کردند به سراغ آنها آمد. (۲۵)

خداوند خواری را در زندگی این دنیا به آنها چشانید و عذاب آخرت شدیدتر است اگر می‏دانستند. (۲۶)

ما برای مردم در این قرآن از هر نوع مثلی زدیم، شاید متذکر شوند. (۲۷)

قرآنی است فصیح و خالی از هر گونه کجی و نادرستی شاید پرهیزگاری پیشه کنند. (۲۸)

خداوند مثالی زده است: مردی را که مملوک شرکائی است که درباره او پیوسته به مشاجره مشغولند، و مردی را که تنها تسلیم یکنفر است، آیا این دو یکسانند؟ حمد مخصوص خدا است ولی اکثر آنها نمی‏دانند. (۲۹)

تو می‏میری آنها نیز خواهند مرد! (۳۰)

سپس شما روز قیامت نزد پروردگارتان مخاصمه می‏کنید. (۳۱)

ستمکارتر از کسی که بر خدا دروغ ببندد، و سخن صدق را که به سراغ او آمده تکذیب کند چه کسی است؟! آیا در جهنم جایگاه کافران نیست ؟ (۳۲)

اما کسی که سخن صدق بیاورد و کسی که آن را تصدیق کند آنها پرهیزگارانند. (۳۳)

آنچه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنها موجود است، و این است جزای نیکوکاران. (۳۴)

تا خداوند بدترین اعمالی را که انجام داده‏ اند بیامرزد، و آنها را به بهترین اعمالی که انجام می‏دادند پاداش دهد. (۳۵)

آیا خداوند برای (نجات و حفظ) بنده‏ اش کافی نیست ؟ اما آنها تو را از غیر او می‏ترسانند، و هر کس را خداوند گمراه کند هیچ هدایت کننده‏ ای ندارد. (۳۶)

و هر کس را خدا هدایت کند هیچ گمراه کننده‏ ای نخواهد داشت، آیا خداوند قادر و صاحب انتقام نیست ؟ (۳۷)

و اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمانها و زمین را آفریده ؟ حتما می‏گویند: خدا، بگو آیا هیچ درباره معبودانی که غیر از خدا می‏خوانید اندیشه می‏کنید که اگر خدا زیانی برای من بخواهد آیا آنها می‏توانند آن را بر طرف سازند؟ و یا اگر رحمتی برای من اراده کند آیا آنها توانائی دارند جلو رحمت او را بگیرند؟ بگو: خدا مرا کافی است، و همه متوکلان باید بر او توکل کنند. (۳۸)

بگو ای قوم من! شما هر چه در توان دارید انجام دهید، من نیز به وظیفه خود عمل می‏کنم، اما به زودی خواهید دانست … (۳۹)

چه کسی عذاب خوارکننده دنیا به سراغش می‏آید، و (سپس) عذاب جاویدان (آخرت) بر او وارد می‏گردد. (۴۰)

ما این کتاب آسمانی را برای مردم به حق بر تو نازل کردیم، هر کس ‍ هدایت را پذیرد به نفع خود او است، و هر کس گمراهی را برگزیند تنها به زیان خود او خواهد بود، و تو مامور اجبار آنها به هدایت نیستی! (۴۱)

خداوند ارواح را به هنگام «مرگ» قبض می‏کند، و ارواحی را که نمرده‏ اند نیز به هنگام «خواب» می‏گیرد، سپس ارواح کسانی را که فرمان مرگ آنها را صادر کرده نگه می‏دارد، و ارواح دیگری را (که باید زنده بمانند) باز می‏گرداند تا سرآمد معینی، در این امر نشانه‏ های روشنی است برای کسانی که تفکر می‏کنند. (۴۲)

آیا آنان غیر از خدا شفیعانی گرفته‏ اند؟! به آنان بگو: آیا (از آنها شفاعت می طلبید) هر چند مالک چیزی نباشند و درک و شعوری برای آنها نباشد؟! (۴۳)

بگو تمام شفاعت از آن خدا است، زیرا حاکمیت آسمانها و زمین از آن او است و سپس همه به سوی او باز می‏گردید. (۴۴)

هنگامی که خداوند به یگانگی یاد می‏شود دلهای کسانی که به آخرت ایمان ندارند مشمئز (و متنفر) می‏گردد، اما هنگامی که از معبودهای دیگر یاد می‌شود، آنان خوشحال می‏شوند! (۴۵)

بگو: خداوندا! ای آنکه آفریننده آسمانها و زمین توئی، و آگاه از اسرار نهان و آشکار هستی! تو در میان بندگانت در آنچه اختلاف داشتند داوری می‏کنی. (۴۶)

اگر ستمکاران تمام آنچه را روی زمین است مالک باشند، و همانند آن بر آن افزوده شود حاضرند همه را فدا کنند تا از عذاب شدید روز قیامت رهائی یابند، و از سوی خدا برای آنها اموری ظاهر می‏شود که هرگز گمان نمی‏کردند. (۴۷)

در آن روز اعمال بدی را که انجام داده‏ اند برای آنها ظاهر می‏شود و آنچه را استهزا می‏کردند بر آنها واقع می‏گردد (۴۸)

هنگامی که انسان را زیانی رسد ما را (برای حل مشکلش) می‏خواند، سپس هنگامی که به او نعمتی دهیم می‏گوید: این نعمت را به خاطر کاردانی خودم به دست آوردم! بلکه این وسیله آزمایش آنها است ولی اکثرشان نمی‏دانند. (۴۹)

همین سخن را کسانی که قبل از آنها بودند گفتند، ولی آنچه را به دست آوردند برای آنها سودی نداشت. (۵۰)

سپس سیئات اعمالشان به آنها رسید، و ظالمان این گروه (اهل مکه) نیز به زودی گرفتار سیئات اعمالی که انجام داده‏ اند خواهند شد و هرگز نمی‏توانند از چنگال عذاب الهی بگریزند. (۵۱)

آیا آنها ندانستند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد گسترده یا تنگ می‏سازد؟ در این آیات و نشانه‏ هائی است برای گروهی که ایمان می‏آورند. (۵۲)

بگو: ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‏ اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‏آمرزد. (۵۳)

و به درگاه پروردگارتان بازگردید، و در برابر او تسلیم شوید، پیش ‍ از آنکه عذاب به سراغ شما آید سپس از سوی هیچکس یاری نشوید. (۵۴)

و از بهترین دستوراتی که از سوی پروردگارتان بر شما نازل شده پیروی کنید، پیش از آنکه عذاب (الهی) ناگهانی به سراغ شما آید در حالی که از آن خبر ندارید. (۵۵)

(این دستورها به خاطر آن است که) مبادا کسی روز قیامت بگوید افسوس بر من از کوتاهیهائی که در اطاعت فرمان خدا کردم و (آیات او را) به سخریه گرفتم! (۵۶)

و مبادا بگوید: اگر خداوند مرا هدایت می‏کرد از پرهیزگاران بودم. (۵۷)

یا هنگامی که عذاب را می‏بیند بگوید: آیا می‏شود بار دیگر (به دنیا) بازگردم تا از نیکوکاران باشم؟! (۵۸)

آری آیات من به سراغ تو آمد اما آن را تکذیب کردی و تکبر ورزیدی و از کافران بودی (۵۹)

و روز قیامت کسانی را که بر خدا دروغ بستند می‏بینی که صورتهایشان سیاه است، آیا در جهنم جایگاهی برای متکبران نیست ؟ (۶۰)

و خداوند کسانی را که تقوی پیشه کردند با رستگاری رهائی می‏بخشد هیچ بدی به آنها نمی‏رسد و هرگز غمگین نخواهند شد. (۶۱)

خداوند خالق همه چیز است و حافظ و ناظر بر همه اشیاء. (۶۲)

کلیدهای آسمان و زمین از آن او است، و کسانی که به آیات خداوند کافر شدند زیانکارند. (۶۳)

آیا به من دستور می‏دهید که غیر خدا را عبادت کنم ای جاهلان؟! (۶۴)

به تو و همه انبیای پیشین وحی شده که اگر مشرک شوی تمام اعمالت نابود می‏شود، و از زیانکاران خواهی بود! (۶۵)

بلکه تنها خداوند را عبادت کن، و از شکرگزاران باش. (۶۶)

آنها خدا را آنگونه که شایسته است نشناختند در حالی که تمام زمین در روز قیامت در قبضه قدرت او است و آسمانها پیچیده در دست او، خداوند منزه و بلند مقام است از شریکهائی که برای او درست می‏کنند. (۶۷)

و در صور دمیده می‏شود، و تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند می‏میرند مگر کسانی که خدا بخواهد، سپس بار دیگر در صور دمیده می‏شود، ناگهان همگی بپا می‏خیزند، و در انتظار (حساب و جزا) هستند. (۶۸)

و زمین (در آن روز) به نور پروردگار روشن می‏شود و نامه‏ های اعمال را پیش می‏نهند، و پیامبران و گواهان را حاضر می‏سازند، و در میان آنها به حق داوری می‏شود، و به کسی ستم نخواهد شد. (۶۹)

و به هر کس آنچه انجام داده است بیکم و کاست داده می‏شود، و او نسبت به آنچه انجام می‏دادند از همه آگاهتر است. (۷۰)

و کسانی که کافر شدند گروه گروه به سوی جهنم رانده می‏شوند وقتی به دوزخ می‏رسند درهای آن گشوده می‏شود، و نگهبانان دوزخ به آنها می‏گویند: آیا رسولانی از میان شما نیامدند که آیات پروردگارتان را برای شما بخوانند، و از ملاقات این روز شما را برحذر دارند؟! می‏گویند: آری (پیامبران آمدند و آیات الهی را بر ما خواندند) ولی فرمان عذاب الهی بر کافران مسلم شده است. (۷۱)

به آنها گفته می‏شود: از درهای جهنم وارد شوید، جاودانه در آن بمانید، چه بد جایگاهی است جایگاه متکبران؟! (تمام تقصیرها از خود شما بوده است). (۷۲)

و کسانی که تقوای الهی پیشه کردند گروه گروه به سوی بهشت برده می‏شوند، هنگامی که به آن می‏رسند درهای بهشت گشوده می‏شود، و نگهبانان به آنها می‏گویند: سلام بر شما! گوارا باد این نعمتها برایتان! داخل بهشت شوید و جاودانه بمانید. (۷۳)

آنها می‏گویند: حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که به وعده خویش درباره ما وفا کرد و زمین (بهشت) را میراث ما قرار داد که هر جا را بخواهیم منزلگاه خود قرار دهیم، چه خوب است پاداش عمل کنندگان! (۷۴)

(در آن روز) فرشتگان را می‏بینی که بر گرد عرش خدا حلقه زده‏ اند (و حمد او می‏گویند) و در میان بندگان به حق داوری می‏شود و (سرانجام) گفته می‏شود حمد مخصوص پروردگار جهانیان است. (۷۵)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

این کتابی است که از سوی خداوند قادر و دانا نازل شده است. (۲)

خداوندی که آمرزنده گناه، و پذیرنده توبه و شدید العقاب، و صاحب نعمت فراوان است، هیچ معبودی جز او نیست، و بازگشت (همه شما) به سوی او است. (۳)

تنها کسانی در آیات ما مجادله می‏کنند که (از روی عناد) کافر شده‏ اند، مبادا قدرت نمائی آنها تو را بفریبد! (۴)

پیش از آنها قوم نوح و اقوامی که بعد از آنها آمدند (پیامبرانشان را) تکذیب کردند، و هر امتی توطئه‏ ای چید که پیامبرش را بگیرد (و آزار دهد) و برای محو حق به مجادله باطل دست زدند، اما من آنها را گرفتم (و سخت مجازات کردم) ببین عذاب الهی چگونه بود؟! (۵)

اینگونه فرمان پروردگارت در مورد کسانی که کافر شدند مسلم شده که آنها همه اهل دوزخند. (۶)

فرشتگانی که حاملان عرشند و آنها که گرداگرد آن (طواف می‏کنند) تسبیح و حمد خدا می‏گویند و به او ایمان دارند و برای مؤ منان استغفار می‏نمایند. (۷)

(عرضه می‏دارند) پروردگارا! آنها را در باغهای جاویدان بهشت که به آنها وعده فرموده‏ ای وارد کن، همچنین صالحان از پدران و همسران و فرزندان آنها را که تو توانا و حکیمی. (۸)

و آنها را از بدیها نگاهدار، و هر کس را در آن روز از بدیها نگاهداری مشمول رحمتت ساخته‏ ای و این است رستگاری بزرگ. (۹)

کسانی را که کافر شدند روز قیامت صدا می‏زنند که عداوت و خشم پروردگار نسبت به شما از عداوت و خشم خودتان نسبت به خودتان بیشتر است، چرا که دعوت به سوی ایمان می‏شدید ولی انکار می‏کردید. (۱۰)

آنها می‏گویند: پروردگارا! ما را دو بار میراندی و دو بار زنده کردی، اکنون به گناهان خود معترفیم، آیا راهی برای خارج شدن (از دوزخ) وجود دارد؟! (۱۱)

این بخاطر آن است که وقتی خداوند به یگانگی خوانده می‏شد انکار می‏کردید، و اگر کسانی برای او شریک قائل می‏شدند ایمان می‏آوردید، هم اکنون داوری مخصوص خداوند بلند مرتبه و بزرگ است (و شما را به حکمت خود کیفر می‏دهد). (۱۲)

او کسی است که آیات خود را به شما نشان می‏دهد، و از آسمان برای شما روزی با ارزشی می‏فرستد، تنها کسانی متذکر این حقایق می‏شوند که به سوی خدا باز گردند. (۱۳)

(تنها) خدا را بخوانید و دین خود را برای او خالص کنید، هر چند کافران ناخشنود باشند. (۱۴)

او درجات بندگان صالح را بالا می‏برد، او صاحب عرش است، روح را به فرمانش بر هر کس از بندگانش که بخواهد القاء می‏کند، تا مردم را از روز ملاقات بیم دهد. (۱۵)

روز تلاقی روزی است که همه آنها آشکار می‏شوند و چیزی از آنها بر خدا مخفی نخواهد ماند، حکومت امروز برای کیست؟! برای خداوند یکتای قهار است. (۱۶)

امروز هر کس در برابر کاری که انجام داده جزا داده می‏شود، هیچ ظلمی امروز وجود ندارد، خداوند سریع الحساب است. (۱۷)

آنها را از روز نزدیک بترسان، روزی که از شدت وحشت دلها به گلوگاه می‏رسد، و تمامی وجود آنها مملو از اندوه می‏گردد، برای ستمکاران دوستی وجود ندارد و نه شفاعت کننده‏ ای که شفاعتش ‍ پذیرفته شود. (۱۸)

او چشمهائی را که به خیانت گردش می‏کند می‏داند، و از آنچه در سینه‏ ها پنهان است با خبر است. (۱۹)

خداوند به حق داوری می‏کند، و معبودهائی را که غیر از او می‏خوانند هیچگونه داوری ندارند، خداوند شنوا و بینا است. (۲۰)

آیا آنها روی زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنان بودند چگونه بود؟ آنها از نظر قدرت و ایجاد آثار مهمی در زمین از اینها برتر بودند، ولی خداوند آنها را به گناهانشان گرفت، و در برابر عذاب او مدافعی نداشتند. (۲۱)

این بخاطر آن بود که فرستادگان آنان پیوسته با دلائل روشن به سراغشان می‏آمدند ولی آنها همه را انکار می‏کردند، لذا خداوند آنها را گرفت (و کیفر داد) که او قوی و شدیدالعقاب است. (۲۲)

ما موسی را با آیات خود و دلیل روشن فرستادیم. (۲۳)

به سوی فرعون و هامان و قارون، ولی آنها گفتند او ساحر بسیار دروغگوی است. (۲۴)

هنگامی که حق از سوی ما برای آنها آمد گفتند: پسران کسانی را که با موسی ایمان آورده‏ اند به قتل برسانید، و زنانشان را (برای اسارت و خدمت) زنده بگذارید، اما نقشه کافران جزء در گمراهی نیست (و نقش ‍ بر آب می‏شود). (۲۵)

و فرعون گفت: بگذارید من موسی را بکشم و او پروردگارش را بخواند (تا نجاتش دهد)! من از این می‏ترسم که آئین شما را دگرگون سازد و یا در این زمین فساد بر پا کند! (۲۶)

موسی گفت: من به پروردگارم و پروردگار شما پناه می‏برم و از هر متکبری که به روز حساب ایمان نمی‏آورد. (۲۷)

مرد مومنی از آل فرعون که ایمان خود را پنهان می‏داشت گفت، آیا می‏خواهید کسی را به قتل برسانید بخاطر اینکه می‏گوید پروردگار من الله است در حالی که دلائل روشنی از سوی پروردگارتان آورده، اگر دروغگو باشد دروغش دامن خود او را خواهد گرفت، و اگر راستگو باشد (لااقل) بعضی از عذابهائی را که وعده می‏دهد به شما خواهد رسید، خداوند کسی را که اسرافکار و بسیار دروغگو است هدایت نمی‏کند. (۲۸)

ای قوم من! امروز حکومت از آن شماست، و در این سرزمین پیروزید، اگر عذاب الهی به سراغ ما آید، چه کسی ما را یاری خواهد کرد؟! فرعون گفت: من جز آنچه را معتقدم به شما ارائه نمی‏دهم، و شما را جز به طریق حق و پیروزی دعوت نمی‏کنم (دستور همان قتل موسی است). (۲۹)

آن مرد با ایمان گفت: ای قوم من، من بر شما از روزی همانند روز (عذاب) اقوام پیشین خائفم! (۳۰)

از عادتی همچون عادت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانی که بعد از آنها بودند (از شرک و کفر و طغیان) می‏ترسم و خداوند ظلم و ستمی بر بندگانش نمی‏خواهد. (۳۱)

ای قوم! من بر شما از روزی که مردم یکدیگر را صدا می‏زنند (و از هم یاری می‏طلبند و صدایشان به جائی نمی‏رسد) بیمناکم! (۳۲)

همان روز که روی می‏گردانید و فرار می‏کنید، اما هیچ پناهگاهی در برابر خداوند برای شما وجود ندارد، و هر کس را خداوند (بخاطر اعمالش ‍ گمراه سازد، هدایت کننده‏ ای برای او نیست. (۳۳)

پیش از این یوسف با دلائل روشن به سراغ شما آمد، ولی شما همچنان در آنچه او آورده بود تردید داشتید، تا زمانی که از دنیا رفت، گفتید: هرگز خداوند بعد از او رسولی مبعوث نخواهد کرد، اینگونه خداوند هر اسرافکار تردید کننده‏ ای را گمراه می‏سازد. (۳۴)

همانها که در آیات الهی بیآنکه برای آنها آمده باشد به مجادله برمی خیزند، کاری که خشم عظیمی نزد خداوند و نزد کسانی که ایمان آورده‏ اند بار می‏آورد، اینگونه خداوند بر قلب هر متکبر جباری مهر می‏نهد. (۳۵)

فرعون گفت: ای هامان! برای من بنای مرتفعی بساز شاید به وسائلی رسم. (۳۶)

وسائل ( صعود به) آسمانها، تا از خدای موسی آگاه شوم، هر چند گمان می‏کنم او دروغگو باشد، اینچنین اعمال بد فرعون در نظرش ‍ زینت داده شده بود، و او را از راه حق باز داشت، و توطئه فرعون (و فرعون صفتان) جز به نابودی نمی‏انجامد. (۳۷)

کسی که (از قوم فرعون ایمان آورده بود گفت: ای قوم! از من پیروی کنید تا شما را به راه صحیح هدایت کنم. (۳۸)

ای قوم من! این زندگی دنیا متاع زودگذری است، و آخرت سرای همیشگی است. (۳۹)

هر کس عمل بدی انجام دهد جز به مانند آن کیفر داده نمی‏شود، ولی کسی که عمل صالحی انجام دهد، خواه مرد یا زن، در حالی که مؤ من باشد وارد بهشت می‏شود و روزی بیحسابی به او داده خواهد شد. (۴۰)

ای قوم! چرا من شما را به سوی نجات دعوت می‏کنم، اما شما مرا به سوی آتش می‏خوانید؟! (۴۱)

مرا دعوت می‏کنید که به خدای یگانه کافر شوم، و شریکهائی که به آن علم ندارم برای او قرار دهم، در حالی که من شما را به سوی خداوند عزیز غفار دعوت می‏کنم. (۴۲)

قطعا آنچه مرا به سوی آن می‏خوانید نه دعوت (و حاکمیتی) در دنیا دارند و نه در آخرت، و تنها بازگشت ما در قیامت به سوی خدا است، و مسرفان اهل دوزخند. (۴۳)

و به زودی آنچه را می‏گویم به خاطر خواهید آورد، من کار خود را به خداوند یکتا واگذار می‏کنم که او نسبت به بندگانش بیناست. (۴۴)

خداوند او را از نقشه‏ های سوء آنها نگهداشت، و عذابهای شدید بر آل فرعون نازل گردید. (۴۵)

عذاب آنها آتش است که هر صبح و شام بر آن عرضه می‏شوند، و روزی که قیامت بر پا می‏شود دستور می‏دهد آل فرعون را در سخت ترین عذابها وارد کنید. (۴۶)

به خاطر بیاور هنگامی را که در آتش دوزخ با هم محاجه می‏کنند، ضعفا به مستکبران می‏گویند: ما پیرو شما بودیم آیا (امروز) سهمی از آتش را بجای ما پذیرا می‏شوید؟! (۴۷)

مستکبران می‏گویند: ما همگی در آن هستیم، خداوند در میان بندگانش (به عدالت) حکم کرده است. (۴۸)

و آنها که در آتشند به خازنان جهنم می‏گویند: از پروردگارتان بخواهید یک روز عذاب را از ما بردارد. (۴۹)

آنها می‏گویند: آیا پیامبران شما با دلائل روشن به سراغتان نیامدند؟ می‏گویند: آری آنها می‏گویند: پس هر چه می‏خواهید دعا کنید، ولی دعای کافران (به جائی نمی‏رسد و) جز در ضلالت نیست. (۵۰)

ما به طور مسلم رسولان خود، و کسانی را که ایمان آورده‏ اند، در زندگی دنیا و روزی که گواهان به پا می‏خیزند، یاری می‏دهیم. (۵۱)

روزی که عذر خواهی ظالمان سودی نمی‏بخشد، و لعنت خدا از آن آنها و خانه (و جایگاه) بد نیز برای آنها است. (۵۲)

ما به موسی هدایت بخشیدیم و بنی اسرائیل را وارثان کتاب (تورات) قرار دادیم. (۵۳)

کتابی که مایه هدایت و تذکر برای صاحبان عقل بود. (۵۴)

صبر و شکیبائی پیشه کن که وعده خدا حق است و برای گناهت استغفار نما و تسبیح و حمد پروردگارت را هر صبح و شام بجا آور. (۵۵)

کسانی که در آیات خداوند بدون دلیلی که از سوی خدا برای آنها آمده باشد ستیزه جوئی می‏کنند در دلهایشان فقط تکبر (و غرور) است، و هرگز به منظور خود نخواهد رسید، بنابراین به خداوند پناه بر که او شنوا و بینا است. (۵۶)

آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها مهمتر است ولی اکثر مردم نمی‏دانند. (۵۷)

هرگز نابینا و بینا مساوی نیستند، همچنین کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده‏ اند با بدکاران یکسان نخواهند بود، اما کمتر متذکر می‏شوید. (۵۸)

روز قیامت به طور مسلم خواهد آمد، شکی در آن نیست، ولی اکثر مردم ایمان نمی‏آورند. (۵۹)

پروردگار شما گفته است مرا بخوانید تا (دعای) شما را اجابت کنم، کسانی که از عبادت من تکبر می‏ورزند به زودی با ذلت وارد دوزخ می‏شوند. (۶۰)

خداوند کسی است که شب را برای شما آفرید تا در آن بیاسائید، و روز را روشنی بخش قرار داد، خداوند نسبت به مردم صاحب فضل و کرم است هر چند اکثر مردم شکرگزاری نمی‏کنند. (۶۱)

این است خداوند پروردگار شما که آفریننده همه چیز است، هیچ معبودی جز او نیست، با اینحال چگونه از راه حق منحرف می‏شوید؟! (۶۲)

اینچنین کسانی که آیات خدا را انکار می‏کردند منحرف می‏شوند. (۶۳)

خداوند کسی است که زمین را برای شما جایگاه امن و مطمئن قرار داد، و آسمان را همچون سقفی (بالای سرتان) و شما را صورتگری کرد و صورتتان را نیکو آفرید، و از طیبات به شما روزی داد، این است خداوند پروردگار شما، جاوید و پر برکت است خداوندی که پروردگار عالمیان است. (۶۴)

زنده واقعی او است، معبودی جز او وجود ندارد، پس او را بخوانید و دین خود را برای او خالص کنید، ستایش مخصوص ‍ خداوندی است که پروردگار جهانیان است. (۶۵)

بگو: من نهی شده‏ ام از اینکه معبودهائی را که شما غیر از خدا می‏خوانید بپرستم، و ماءمورم که تنها در برابر پروردگار عالمیان تسلیم باشم. (۶۶)

او کسی است که شما را از خاک آفرید سپس از نطفه، بعد از علقه (خون منعقد) سپس شما را به صورت طفلی بیرون می‏فرستد، بعد به مرحله کمال قوت می‏رسید، بعد از آن پیر می‏شوید، و (در این میان) گروهی از شما پیش از رسیدن به این مرحله می‏میرند، و هدف این است به سرآمد عمر خود برسید و شاید تعقل کنید. (۶۷)

او کسی است که زنده می‏کند و می‏میراند، و هنگامی که چیزی را اراده کند تنها به آن می‏گوید: موجود باش! او نیز بلافاصله موجود می‏شود. (۶۸)

آیا ندیدی کسانی را که مجادله در آیات ما می‏کنند چگونه از راه حق منحرف می‏شوند؟ (۶۹)

کسانی که کتاب (آسمانی) و آنچه را بر فرستادگان خود نازل کردیم تکذیب کردند، اما به زودی (نتیجه کار خود را) می‏فهمند. (۷۰)

در آن هنگام که غلها و زنجیرها بر گردن آنان قرار گرفته و آنها را می‏کشند. (۷۱)

و در آب جوشان وارد می‏کنند، سپس در آتش دوزخ افروخته می‏شوند! (۷۲)

سپس به آنها گفته می‏شود: کجا هستند آنچه را شریک خدا قرار می‏دادید؟ (۷۳)

همان معبودهائی را که جز خدا پرستش می‏کردید؟ آنها می‏گویند: همه از نظر ما پنهان و گم شدند، بلکه ما اصلا قبل از این چیزی پرستش ‍ نمی‏کردیم! اینگونه خداوند کافران را گمراه می‏سازد! (۷۴)

این به خاطر آن است که به ناحق در زمین شادی می‏کردید و از روی غرور و مستی به خوشحالی می‏پرداختید. (۷۵)

از درهای جهنم وارد شوید، و جاودانه در آن بمانید، و چه بد جایگاهی است جایگاه متکبران؟! (۷۶)

صبر کن که وعده خدا حق است، هر گاه قسمتی از مجازاتهائی را که به آنها وعده داده‏ ایم در حال حیاتت به تو ارائه دهیم، یا تو را (پیش از آن) از دنیا ببریم (مهم نیست) چرا که بازگشت آنها به سوی ماست. (۷۷)

ما پیش از تو رسولانی فرستادیم، گروهی از آنان سرگذشتشان را برای تو بازگو کرده‏ ایم، و گروهی را برای تو بازگو نکرده‏ ایم، هیچ پیامبری حق نداشت معجزهای جز به فرمان خدا بیاورد، و هنگامی که فرمان خداوند (برای مجازات آنها) صادر شود در میان آنها به حق داوری خواهد شد، و در آن هنگام اهل باطل زیان خواهند کرد. (۷۸)

خداوند کسی است که چهار پایان را برای شما آفرید تا بعضی را سوار شوید، و از بعضی تغذیه کنید. (۷۹)

و برای شما در آنها منافع قابل ملاحظه‏ ای (غیر از اینها) است، منظور این است، که به وسیله آنها به مقصدی که در دل دارید برسید، و بر آنها و بر کشتیها سوار می‏شوید. (۸۰)

او آیاتش را همواره به شما نشان می‏دهد، کدامیک از آیات او را انکار می‏کنید؟! (۸۱)

آیا آنها روی زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند چه شد؟ همانها که نفراتشان از اینها بیشتر، و قوت و آثارشان در زمین فزونتر بود، هرگز آنچه را به دست می‏آوردند نتوانست آنها را (در برابر عذاب الهی) بینیاز سازد. (۸۲)

هنگامی که رسولان آنها با دلائل روشن به سراغ آنان آمدند به معلوماتی که خود داشتند خوشحال بودند (و غیر آن را هیچ می‏شمردند) ولی آنچه را (عذاب) به سخریه می‏گرفتند بر آنها فرود آمد! (۸۳)

هنگامی که شدت عذاب ما را دیدند گفتند: هم اکنون به خداوند یگانه ایمان آوریم و به معبودهائی که شریک او می‏شمردیم کافر شدیم. (۸۴)

اما هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند ایمان آنها به حالشان سودی نداشت، این سنت الهی در مورد بندگان پیشین او است، و کافران در آن هنگام زیانکار شدند. (۸۵)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

این کتابی است که از سوی خداوند رحمن و رحیم نازل شده است. (۲)

کتابی که آیاتش هر مطلبی را در جای خود بازگو کرده است، فصیح و گویا برای جمعیتی که آگاهند. (۳)

قرآنی که بشارت دهنده و بیم دهنده است، ولی اکثر آنان رویگردان شدند، لذا چیزی نمی‏شنوند. (۴)

آنها گفتند: قلبهای ما در پوششهائی قرار گرفته، و گوشهای ما سنگین است، و میان ما و تو حجابی وجود دارد، حالا که چنین است تو به دنبال عمل خود باش ما هم برای خود عمل می‏کنیم. (۵)

بگو من فقط انسانی مثل شما هستم که این حقیقت بر من وحی می‏شود که معبود شما تنها یکی است، پس تمام توجه خویش را به او کنید، و از وی آمرزش طلبید، وای بر مشرکان! (۶)

همانها که زکات را ادا نمی‏کنند، و آخرت را منکرند. (۷)

اما کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند پاداشی جاودانی دارند. (۸)

بگو: آیا شما به آن کسی که زمین را در دو روز آفرید کافر هستید؟ و برای او همانندهائی قائل می‏شوید؟ او پروردگار جهانیان است. (۹)

او در زمین کوههائی قرار داد، و برکاتی در آن آفرید، و مواد غذائی مختلف آن را مقدر فرمود، اینها همه در چهار روز بود، درست به اندازه نیاز تقاضا کنندگان! (۱۰)

سپس اراده آفرینش آسمان فرمود در حالی که به صورت دود بود، به آن و به زمین دستور داد به وجود آئید و شکل گیرید، خواه از روی اطاعت و خواه اکراه! آنها گفتند: ما از روی طاعت می‏آئیم! (۱۱)

در این هنگام آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفرید، و آنچه را می‏خواست در هر آسمانی مقدر فرمود، و آسمان پائین را با چراغهای (ستارگان) زینت بخشیدیم و (با شهابها) از استراق سمع شیاطین حفظ کردیم، این است تقدیر خداوند دانا. (۱۲)

اگر آنها رویگردان شوند بگو: من شما را به صاعقه‏ ای همانند صاعقه عاد و ثمود تهدید می‏کنم! (۱۳)

در آن هنگام که رسولان آنها از پیش رو و پشت سر (و از هر سو) به سراغشان آمدند و آنها را به پرستش خدای یگانه دعوت کردند آنها گفتند: اگر پروردگار ما می‏خواست فرشتگانی نازل می‏کرد، لذا ما به آنچه شما مبعوث به آن هستید کافریم! (۱۴)

اما قوم عاد به ناحق در زمین تکبر ورزیدند، و گفتند چه کسی از ما نیرومندتر است ؟ آیا آنها نمی‏دانستند خداوندی که آنها را آفریده از آنها قویتر است، آنها (به خاطر این پندار) پیوسته آیات ما را انکار می‏کردند. (۱۵)

سرانجام تند بادی شدید و هول انگیز و سرد و سخت در روزهائی شوم و پر غبار بر آنها فرستادیم، تا عذاب خوار کننده را در زندگی دنیا به آنها بچشانیم، و عذاب آخرت از آن هم خوار کننده تر است و (از هیچ سو) یاری نمی‏شوند. (۱۶)

اما ثمود را هدایت کردیم، ولی آنها نابینائی را بر هدایت ترجیح دادند، لذا صاعقه، آن عذاب خوار کننده، به خاطر اعمالی که انجام می‏دادند آنها را فرو گرفت. (۱۷)

و کسانی را که ایمان آوردند و تقوا را پیشه داشتند نجات بخشیدیم. (۱۸)

به خاطر بیاورید روزی را که دشمنان خدا را جمع کرده به سوی دوزخ می‏برند، و صفوف پیشین را نگه می‏دارند تا صفهای بعد به آنها ملحق بشوند! (۱۹)

وقتی به آن می‏رسند گوشها و چشمها و پوستهای تنشان به اعمال آنها گواهی می‏دهد! (۲۰)

آنها به پوستهای تن خود می‏گویند: چرا بر ضد ما گواهی دادید؟ آنها جواب می‏دهند: همان خدائی که هر موجودی را به نطق در آورده ما را گویا ساخته، و او شما را در آغاز آفرید و بازگشتتان به سوی او است. (۲۱)

شما اگر گناهانتان را مخفی می‏کردید نه بخاطر این بود که از شهادت گوش و چشمها و پوستهای تنتان بیم داشتید، بلکه شما گمان می‏کردید که خداوند بسیاری از اعمالی را که انجام می‏دهید نمی‏داند! (۲۲)

آری این گمان بدی بود که درباره پروردگارتان داشتید، و همان موجب هلاکت شما گردید و سرانجام از زیانکاران شدید. (۲۳)

اگر آنها صبر کنند (یا نکنند) به هر حال دوزخ جایگاه آنهاست، و اگر تقاضای عفو نمایند مورد عفو قرار نمی‏گیرند! (۲۴)

ما برای آنها همنشینان (زشت سیرتی) قرار دادیم، و آنها زشتیها را از پیش رو و پشت سر در نظرشان جلوه دادند، و فرمان الهی درباره آنها تحقق یافت، و به سرنوشت اقوام گمراهی از جن و انس که قبل از آنها بودند گرفتار شدند، آنها مسلما زیانکار بودند. (۲۵)

کافران گفتند: گوش به این قرآن فرا ندهید، و به هنگام تلاوت آن جنجال کنید تا پیروز شوید! (۲۶)

به طور مسلم به کافران عذاب شدیدی می‏چشانیم، و آنها را به بدترین اعمالی که انجام می‏دادند جزا می‏دهیم. (۲۷)

کیفر دشمنان خدا آتش است که در آن سرای جاویدشان است، جزائی است در مقابل اینکه آیات ما را انکار می‏کردند. (۲۸)

کافران گفتند: پروردگارا! آنهائی را که از جن و انس ما را گمراه کردند به ما نشان ده تا زیر پای خود بگذاریم (و لگدمالشان کنیم) تا از پستترین مردم باشند! (۲۹)

کسانی که گفتند پروردگار ما خداوند یگانه است سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنها نازل می‏شوند که نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است. (۳۰)

ما یاران و مددکاران شما در زندگی دنیا و در آخرت هستیم و برای شما هر چه بخواهید در بهشت فراهم است و هر چه طلب کنید به شما داده می‏شود. (۳۱)

اینها به عنوان پذیرائی از سوی خداوند غفور و رحیم است. (۳۲)

گفتار چه کسی بهتر است از آنکس که دعوت به سوی خدا می‏کند و عمل صالح انجام می‏دهد و می‏گوید: من از مسلمین هستم. (۳۳)

هرگز نیکی و بدی یکسان نیست، بدی را با نیکی دفع کن، تا دشمنان سرسخت همچون دوستان گرم و صمیمی شوند! (۳۴)

اما به این مرحله جز کسانی که دارای صبر و استقامتند نمی‏رسند، و جز کسانی که بهره عظیمی از ایمان و تقوا دارند به آن نائل نمی‏گردند. (۳۵)

و هر گاه وسوسه‏ هائی از شیطان متوجه تو گردد از خدا پناه طلب که او شنونده و آگاه است. (۳۶)

از نشانه‏ های او شب و روز و خورشید و ماه است، برای خورشید و ماه سجده نکنید، برای خدائی که آفریننده آنهاست سجده کنید، اگر می‏خواهید او را عبادت نمائید. (۳۷)

هر گاه (از عبادت پروردگار) تکبر کنند کسانی که نزد پروردگار تواند شب و روز برای او تسبیح می‏گویند، و خسته نمی‏شوند (۳۸)

از آیات او این است که زمین را خشک و خاضع می‏بینی، اما هنگامی که آب بر آن می‏فرستیم به جنبش در می‏آید و نمو می‏کند، همان کس که آنرا زنده کرد مردگان را نیز زنده می‏کند، او بر هر چیز تواناست. (۳۹)

کسانی که آیات ما را تحریف می‏کنند بر ما پوشیده نخواهند بود! آیا کسی که در آتش افکنده می‏شود بهتر است یا کسی که در نهایت امن و امان در قیامت به عرصه محشر می‏آید، هر چه می‏خواهید انجام دهید، او به آنچه انجام می‏دهید بیناست! (۴۰)

کسانی که به این ذکر (قرآن) هنگامی که به سراغ آنها آمد کافر شدند (نیز بر ما مخفی نخواهند ماند) و این کتابی است قطعا شکست ناپذیر. (۴۱)

که هیچگونه باطلی، نه از پیش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمی‏آید، چرا که از سوی خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است. (۴۲)

نسبتهای ناروائی که به تو می‏دهند همان است که به پیامبران قبل از تو نیز داده شده، پروردگار تو دارای مغفرت و مجازات دردناکی است. (۴۳)

هر گاه آن را قرآنی عجمی قرار می‏دادیم حتما می‏گفتند: چرا آیاتش روشن نیست ؟ آیا قرآن عجمی از پیغمبری عربی درست است ؟ بگو: این برای کسانی که ایمان آورده‏ اند هدایت و درمان است، ولی کسانی که ایمان نمی‏آورند گوشهایشان سنگین است، گوئی نابینا هستند و آن را نمی‏بینند، آنها همچون کسانی هستند که از راه دور صدا زده می‏شوند. (۴۴)

ما به موسی کتاب آسمانی دادیم، سپس در آن اختلاف شد، و اگر فرمانی از ناحیه پروردگار تو در این زمینه صادر نشده بود (که باید به آنها مهلت داد تا اتمام حجت شود) در میان آنها داوری می‏شد (و مشمول عذاب الهی می‏گشتند) ولی آنها هنوز در کتاب تو شک و تردید دارند. (۴۵)

کسی که عمل صالحی بجا آورد نفعش برای خود او است و هر کس ‍ بدی کند به خویشتن بدی کرده، و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمی‏کند. (۴۶)

اسرار قیامت (و لحظه وقوع آن) را تنها خدا می‏داند، هیچ میوه‏ ای از غلاف خود خارج نمی‏شود و هیچ مؤ نثی باردار نمی‏گردد و وضع حمل نمی‏کند مگر به علم و آگاهی او، و آن روز که آنها را ندا می‏دهد کجا هستند شریکانی که برای من می‏پنداشتید؟ آنها می‏گویند:پروردگارا!) ما عرضه داشتیم که هیچ گواهی بر گفته خود نداریم! (۴۷)

و همه معبودانی را که قبلا می‏خواندند محو و گم می‏شود، و می‏دانند هیچ پناهگاهی ندارند. (۴۸)

انسان هرگز از تقاضای نیکی (و نعمت) خسته نمی‏شود، و هر گاه شر و بدی به او رسد ماءیوس و نومید می‏گردد. (۴۹)

و هر گاه او را رحمتی از سوی خود بعد از ناراحتی بچشانیم می‏گوید: این به خاطر شایستگی و استحقاق من بوده، و گمان نمی‏کنم قیامت برپا شود (و به فرض که قیامتی باشد) هر گاه به سوی پروردگارم بازگردم برای من نزد او پاداشهای نیک است! ما کافران را از اعمالی که انجام داده‏ اند (به زودی) آگاه خواهیم کرد، و از عذاب شدید به آنها می‏چشانیم. (۵۰)

و هر گاه نعمتی به انسان دهیم روی می‏گرداند، و با حال تکبر از حق دور می‏شود، ولی هرگاه مختصر ناراحتی به او رسد تقاضای فراوان و مستمر (برای برطرف شدن آن) دارد. (۵۱)

بگو: به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خداوند باشد و شما به آن کافر شوید چه کسی گمراه تر خواهد بود از کسی که با آن مخالفت می‏کند؟! (۵۲)

به زودی نشانه‏ های خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان می‏دهیم تا آشکار گردد که او حق است، آیا کافی نیست که او بر همه چیز شاهد و گواه است. (۵۳)

آگاه باشید: آنها از لقای پروردگارشان در شک و تردیدند، ولی خداوند به همه چیز احاطه دارد. (۵۴)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

عسق. (۲)

اینگونه خداوند عزیز و حکیم به تو و پیامبرانی که قبل از تو بودند وحی می‏کند، (۳)

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن او است، و او بلند مرتبه و بزرگ است. (۴)

نزدیک است آسمانها (به خاطر نسبتهای ناروای مشرکان) از بالا متلاشی شوند، فرشتگان پیوسته تسبیح و حمد پروردگار خود را بجا می‏آورند، و برای کسانی که در زمین هستند استغفار می‏کنند، آگاه باشید خداوند آمرزنده و مهربان است. (۵)

کسانی که غیر خدا را ولی خود انتخاب کردند خداوند حساب همه اعمال آنها را نگهمیدارد، و تو مامور نیستی که آنها را مجبور به قبول حق کنی. (۶)

و اینگونه قرآنی عربی (فصیح و گویا) بر تو وحی کردیم، تا ام القری و کسانی را که اطراف آن هستند انذار کنی، و آنها را از روزی که همه خلائق دور آن روز جمع می‏شوند و شک و تردید در آن نیست بترسانی همان روز که گروهی در بهشتند و گروهی در آتش! (۷)

و اگر خدا می‏خواست همه آنها را امت واحدی قرار می‏داد (و اجبارا هدایت می‏کرد، ولی هدایت اجباری فایده‏ ای ندارد) اما خداوند هر کس را بخواهد در رحمتش وارد می‏کند و برای ظالمان ولی و یاوری نیست. (۸)

آیا آنها غیر خدا را ولی خود برگزیدند در حالی که ولی تنها خداوند است، و او است که مردگان را زنده می‏کند، و او است که بر هر چیزی توانا است. (۹)

در هر چیز اختلاف کنید داوریش با خدا است، این است خداوند پروردگار من، بر او توکل کرده‏ ام، و به سوی او باز می‏گردم: (۱۰)

او آفریننده آسمانها و زمین است،و از جنس شما همسرانی برای شما قرار داد، و جفتهائی از چهارپایان آفرید، و شما را به این وسیله (به وسیله همسران) تکثیر می‏کند، همانند او چیزی نیست، و او شنوا و بینا است: (۱۱)

کلیدهای آسمان و زمین از آن او است، روزی را برای هر کس ‍ بخواهد گسترش می‏دهد و برای هر کس بخواهد محدود می‏سازد، او از همه چیز آگاه است. (۱۲)

آئینی را برای شما تشریع کرد که به نوح توصیه کرده بود، و آنچه را بر تو وحی فرستادیم و به ابراهیم و موسی و عیسی سفارش نمودیم که دین را برپا دارید و در آن تفرقه ایجاد نکنید. خداوند هر کس را بخواهد بر می‏گزیند، و کسی را که به سوی او باز گردد هدایت می‏کند. (۱۳)

آنها پراکنده نشدند مگر بعد از علم و آگاهی، و این تفرقه جوئی بخاطر انحراف از حق بود (و عداوت و حسد) و اگر فرمانی از سوی پروردگارت صادر نشده بود که آنها تا سر آمد معینی زنده و آزاد باشند خداوند در میان آنها داوری می‏کرد و کسانی که بعد از آنها وارثان کتاب شدند از آن در شک و تردیدند، شکی تواءم با بدبینی و سوء ظن. (۱۴)

تو نیز آنها را به سوی این آئین واحد الهی دعوت کن، و آنچنان که مامور شده‏ ای استقامت نما، و از هوا و هوسهای آنان پیروی مکن، و بگو: به هر کتابی که از سوی خدا نازل شده ایمان آورده‏ ام، و مامورم در میان شما عدالت کنم، خداوند پروردگار ما و شما است، نتیجه اعمال ما از آن ما است و نتیجه اعمال شما از آن شما، خصومت شخصی در میان ما نیست، و خداوند ما و شما را در یکجا جمع می‏کند، و بازگشت همه به سوی او است. (۱۵)

آنها که درباره خدا بعد از پذیرفتن دعوت او، محاجه می‏کنند دلیل آنها نزد پروردگارشان باطل و بیاساس است و غضب بر آنها است و عذاب شدید از آن آنها. (۱۶)

خداوند کسی است که کتاب را به حق نازل کرد و میزان (سنجش ‍ حق و باطل) را، اما تو چه می‏دانی شاید ساعت (قیام قیامت) نزدیک باشد. (۱۷)

آنها که به قیامت ایمان ندارند درباره آن شتاب می‏کنند، ولی آنها که ایمان آورده‏ اند پیوسته با خوف و هراس مراقب آن هستند، و می‏دانند آن حق است آگاه باشید آنها که در قیامت تردید می‏کنند در گمراهی عمیقی هستند. (۱۸)

خداوند نسبت به بندگانش لطف دارد، هر کس را بخواهد روزی می‏دهد، و او قوی و شکست ناپذیر است. (۱۹)

کسی که زراعت آخرت را بخواهد به او برکت می‏دهیم، و بر محصولش می‏افزائیم، و آنها که فقط کشت دنیا را می‏طلبند کمی از آن به آنها می‏دهیم اما در آخرت هیچ نصیبی ندارند! (۲۰)

آیا معبودانی دارند که آئینی برای آنها بیاذن خداوند تشریع کرده‏ اند؟ اگر مهلت مقرری برای آنها نبود در میانشان داوری می‏شد (و دستور عذاب صادر می‏گشت) و برای ظالمان عذاب دردناکی است. (۲۱)

در آن روز ستمگران را می‏بینی که از اعمالی که انجام داده‏ اند سخت بیمناکند، اما آنها را فرو می‏گیرد، اما کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند در بهترین باغهای بهشتند، و هر چه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنها فراهم است این است فضل بزرگ. (۲۲)

این همان چیزی است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند به آن نوید می‏دهد، بگو من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‏کنم جز دوست داشتن نزدیکانم و هر کس عمل نیکی انجام دهد بر نیکی اش می‏افزائیم، چرا که خداوند آمرزنده و شکرگزار است. (۲۳)

آنها می‏گویند، او بر خدا دروغ بسته، ولی اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر می‏نهد (و قدرت اظهار این آیات را از تو می‏گیرد) و باطل را محو می‏کند و حق را به فرمانش پابرجا می‏سازد، چرا که او به آنچه در درون دلها است آگاه است. (۲۴)

او کسی است که توبه را از بندگانش می‏پذیرد، و گناهان را می‏بخشد و آنچه را انجام می‏دهید می‏داند. (۲۵)

و درخواست کسانی را که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند اجابت می‏کند، و از فضلش بر آنها می‏افزاید، اما برای کافران عذاب شدیدی است. (۲۶)

هر گاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد در زمین طغیان و ستم می‏کنند، لذا به مقداری که می‏خواهد نازل می‏کند که او نسبت به بندگانش آگاه و بینا است. (۲۷)

او کسی است که باران نافع را بعد از آنکه ماءیوس شدند نازل می‏کند، و دامنه رحمت خویش را می‏گستراند، و او ولی و حمید است. (۲۸)

و از آیات او است آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از جنبندگان در آنها خلق و منتشر نموده، و او هرگاه بخواهد قادر بر جمع آنها است. (۲۹)

هر مصیبتی به شما رسد به خاطر اعمالی است که انجام داده‏ اید، و بسیاری را نیز عفو می‏کند. (۳۰)

و شما هرگز نمی‏توانید در زمین از قدرت خداوند فرار کنید، و غیر از خدا هیچ ولی و یاوری برای شما نیست! (۳۱)

از نشانه‏ های او کشتیهائی است همچون کوهها که در دریا در حرکت است. (۳۲)

اگر اراده کند باد را ساکن می‏سازد تا آنها بر پشت دریا متوقف شوند، در این نشانه‏ هائی است برای هر صبر کننده شکرگزار. (۳۳)

یا اگر بخواهد آنها را به خاطر اعمالی که سرنشینانش مرتکب شده‏ اند نابود می‏سازد، و در عین حال بسیاری را می‏بخشد. (۳۴)

تا کسانی که در آیات ما مجادله می‏کنند بدانند هیچ پناهگاهی ندارند. (۳۵)

آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگی دنیا است، و آنچه نزد خدا است برای کسانی که ایمان آورده‏ اند و بر پروردگارشان توکل می‏کنند، بهتر و پایدارتر است. (۳۶)

همان کسانی که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب می‏ورزند و هنگامی که خشمگین می‏شوند عفو می‏کنند. (۳۷)

و آنها که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده، و نماز را برپا داشته، و کارهایشان به طریق مشورت در میان آنها صورت می‏گیرد، و از آنچه به آنها روزی داده‏ ایم انفاق می‏کنند. (۳۸)

و آنها که هر گاه ستمی به آنها رسد (تسلیم ظلم نمی‏شوند) و یاری می‏طلبند. (۳۹)

و کیفر بدی مجازاتی همانند آن است، و هر کس عفو و اصلاح کند اجر و پاداش او با خدا است خداوند ظالمان را دوست ندارد. (۴۰)

و کسی که بعد از مظلوم شدن یاری طلبد ایرادی بر او نیست. (۴۱)

ایراد و مجازات بر کسانی است که به مردم ستم می‏کنند و در زمین به ناحق ظلم روا می‏دارند. برای آنها عذاب دردناکی است. (۴۲)

اما کسانی که شکیبائی و عفو کنند این از کارهای پر ارزش است. (۴۳)

کسی را که خدا گمراه کند ولی و یاوری بعد از او نخواهد داشت، و ظالمان را (روز قیامت) می‏بینی که وقتی عذاب الهی را مشاهده می‏کنند، می‏گویند: آیا راهی به سوی بازگشت (و جبران) وجود دارد؟! (۴۴)

و آنها را می‏بینی که بر آتش عرضه می‏شوند در حالی که از شدت مذلت خاشعند، و زیر چشمی (به آن) نگاه می‏کنند، و کسانی که ایمان آورده‏ اند می‏گویند زیان کاران واقعی آنها هستند که خود و خانواده خویش را روز قیامت از دست داده‏ اند آگاه باشید که ظالمان (امروز) در عذاب دائمند. (۴۵)

آنها جز خدا اولیاء و یاورانی ندارند که یاریشان کند، و هر کس را خدا گمراه سازد راه نجاتی برای او نیست. (۴۶)

اجابت کنید دعوت پروردگار خود را پیش از آنکه روزی فرا رسد که دیگر بازگشتی برای آن در برابر اراده خدا نیست، و در آن روز نه پناهگاهی دارید و نه مدافعی. (۴۷)

و اگر آنها روی گردان شوند (غمگین مباش) ما تو را حافظ آنها قرار نداده‏ ایم، وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت است، و هنگامی که ما رحمتی از سوی خود به انسان می‏چشانیم مغرور و غافل می‏شود. و اگر بلائی به خاطر اعمالی که انجام داده‏ اند به آنها رسد به کفران می‏پردازند. (۴۸)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین از آن خدا است، هر چه را بخواهد می‏آفریند و به هر کس اراده کند دختر می‏بخشد و به هر کس ‍ بخواهد پسر. (۴۹)

یا اگر اراده کند پسر و دختر هر دو به آنها می‏دهد و هر کس را بخواهد عقیم می‏گذارد! (۵۰)

شایسته هیچ انسانی نیست که خدا با او سخن بگوید، مگر از طریق وحی، یا از وراء حجاب، یا رسولی می‏فرستد و به فرمان او آنچه را بخواهد وحی می‏کند، چرا که او بلند مقام و حکیم است. (۵۱)

همانگونه که بر پیامبران پیشین وحی فرستادیم بر تو نیز روحی را به فرمان خود وحی کردیم، تو پیش از این نمی‏دانستی کتاب و ایمان چیست (و از محتوای قرآن آگاه نبودی) ولی ما آنرا نوری قرار دادیم که بوسیله آن هر کس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت می‏کنیم، و تو مسلما به سوی راه مستقیم هدایت می‏کنی. (۵۲)

راه خداوندی که تمام آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن او است، آگاه باشید بازگشت همه چیز به سوی خدا است. (۵۳)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

سوگند به این کتابی که حقایقش آشکار است. (۲)

که ما آن را قرآنی فصیح و عربی قرار دادیم تا شما آن را درک کنید. (۳)

و آن در کتاب اصلی (لوح محفوظ) نزد ما است که بلند پایه و حکمت آموز است. (۴)

آیا این ذکر(قرآن) را از شما بازگیریم به خاطر اینکه قومی اسرافکارید؟ (۵)

چه بسیار از پیامبران را که (برای هدایت) در اقوام پیشین فرستادیم. (۶)

ولی هیچ پیامبری به سراغشان نمی‏آمد مگر اینکه او را استهزا می‏کردند. (۷)

ما کسانی را که نیرومندتر از اینها بودند هلاک کردیم، و داستان پیشینیان قبلا گذشت. (۸)

هرگاه از آنها سؤ ال کنی چه کسی آسمانها و زمین را آفریده ؟ مسلما می‏گویند: خداوند قادر و دانا آنها را آفریده است. (۹)

همان کسی که زمین را گاهواره و محل آرامش شما قرار داد و برای شما در آن راههائی آفرید تا هدایت شوید (و به مقصد رسید). (۱۰)

و آن کسی که از آسمان آبی فرستاد به مقدار معین، و به وسیله آن سرزمین مرده را حیات بخشیدیم، و همینگونه در قیامت زنده می‏شوید! (۱۱)

و همان کسی که همه زوجها را آفرید، و برای شما از کشتیها و چهارپایان مرکبهائی قرار داد که بر آن سوار شوید. (۱۲)

تا بر پشت آنها به خوبی قرار گیرید، سپس نعمت پروردگارتان را هنگامی که بر آنها سوار شدید متذکر شوید، و بگوئید پاک و منزه است کسی که این را مسخر ما ساخت و گرنه ما توانائی آن را نداشتیم. (۱۳)

و ما به سوی پروردگارمان باز می‏گردیم. (۱۴)

آنها برای خداوند از میان بندگانش جزئی قرار دادند (و ملائکه را دختران خدا خواندند) انسان کفران کننده آشکاری است! (۱۵)

آیا از میان مخلوقاتش دختران را برای خود انتخاب کرده، و پسران را برای شما؟! (۱۶)

در حالی که هر گاه یکی از آنها را به همان چیزی که برای خداوند رحمن شبیه قرار داده (به تولد دختر) بشارت دهند صورتش از فرط ناراحتی سیاه می‏شود، و مملو از خشم می‏گردد! (۱۷)

آیا کسی را که در لابلای زینتها پرورش می‏یابد و به هنگام جدال قادر به تبیین مقصود خود نیست (فرزند خدا می‏خوانید)؟! (۱۸)

آنها فرشتگان را که بندگان خدایند مؤ نث پنداشتند، آیا به هنگام آفرینش آنها شاهد و حاضر بودند؟ این گواهی آنها نوشته می‏شود و از آن بازخواست خواهند شد! (۱۹)

آنان گفتند اگر خدا می‏خواست ما آنها را پرستش ‍ نمی‏کردیم، ولی به این امر یقین ندارند، و جز دروغ چیزی نمی‏گویند. (۲۰)

یا اینکه ما کتابی پیش از این به آنها داده‏ ایم و آنها به آن تمسک میجویند؟ (۲۱)

بلکه آنها می‏گویند ما نیاکان خود را بر مذهبی یافتیم و ما نیز به آثار آنها هدایت شده‏ ایم. (۲۲)

همین گونه در هیچ شهر و دیاری پیش از تو پیامبری انذارکننده نفرستادیم مگر اینکه ثروتمندان مست و مغرور گفتند ما پدران خود را بر مذهبی یافتیم و به آثار آنها اقتدا می‏کنیم. (۲۳)

(پیامبرشان) گفت: آیا اگر من آئینی هدایت بخش تر از آنچه پدرانتان را بر آن یافتید آورده باشم (باز هم انکار می‏کنید؟!) گفتند (آری) ما به آنچه شما به آن مبعوث شده‏ اید کافریم! (۲۴)

لذا ما از آنها انتقام گرفتیم بنگر پایان کار تکذیب کنندگان چگونه بود. (۲۵)

به خاطر بیاور هنگامی را که ابراهیم به پدرش (عمویش ‍ آذر) و قومش گفت من از آنچه شما می‏پرستید بیزارم! (۲۶)

مگر آن خدائی که مرا آفریده که او هدایتم خواهد کرد. (۲۷)

او کلمه توحید را کلمه باقیه در اعقاب خود قرار داد تا به سوی خدا بازگردند. (۲۸)

ولی ما این گروه و پدران آنها را از مواهب دنیا بهره مند ساختیم تا حق و فرستاده آشکار الهی به سراغشان آمد. (۲۹)

اما هنگامی که حق به سراغشان آمد گفتند این سحر است و ما نسبت به آن کافریم! (۳۰)

و گفتند چرا این قرآن بر مرد بزرگی (مرد ثروتمندی) از این دو شهر (مکه و طائف) نازل نشده است؟! (۳۱)

آیا آنها رحمت پروردگارت را تقسیم می‏کنند؟ ما معیشت آنها را در حیات دنیا در میان آنان تقسیم کردیم و بعضی را بر بعضی برتری دادیم تا یکدیگر را تسخیر و با هم تعاون کنند، و رحمت پروردگارت از تمام آنچه جمع آوری می‏کنند بهتر است. (۳۲)

اگر تمکن کفار از مواهب مادی سبب نمی‏شد که همه مردم امت واحد گمراهی شوند ما برای کسانی که کافر می‏شدند خانه‏ هائی قرار می‏دادیم با سقفهائی از نقره و نردبانهائی که از آن بالا روند! (۳۳)

و برای خانه‏ های آنها درها و تختهائی (زیبا و نقره گون) قرار می‏دادیم که بر آن تکیه کنند. (۳۴)

و انواع وسائل تجملی، ولی تمام اینها متاع زندگی دنیاست و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهیزگاران است. (۳۵)

هر کس از یاد خدا رویگردان شود شیطانی را به سراغ او می‏فرستیم و همواره قرین او باشد. (۳۶)

و آنها (شیاطین) این گروه را از راه خدا باز می‏دارند، در حالی که گمان می‏کنند هدایت یافتگان حقیقی آنها هستند. (۳۷)

تا زمانی که نزد ما حاضر شود می‏گوید: ایکاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود، چه بد همنشینی هستی تو! (۳۸)

هرگز این گفتگوها امروز به حال شما سودی ندارد، چرا که ظلم کردید، و همه در عذاب مشترکید. (۳۹)

آیا تو می‏توانی سخن خود را به گوش کران برسانی یا کوران و کسانی را که در ضلال مبین هستند هدایت کنی. (۴۰)

هر گاه تو را از میان آنها ببریم حتما آنها را مجازات خواهیم کرد. (۴۱)

یا اگر زنده بمانی و آنچه را از عذاب آنان وعده داده‏ ایم به تو ارائه دهیم باز ما بر آنها مسلطیم. (۴۲)

آنچه را بر تو وحی شده محکم بگیر که تو بر صراط مستقیم هستی. (۴۳)

و این مایه یادآوری تو و قوم تو است و به زودی سؤ ال خواهید شد. (۴۴)

از رسولانی که قبل از تو فرستادیم بپرس، آیا غیر از خداوند رحمان معبودانی برای پرستش آنها قرار دادیم؟! (۴۵)

ما موسی را با آیات خود به سوی فرعون و درباریان او فرستادیم (به آنها) گفت: من فرستاده پروردگار عالمیانم. (۴۶)

ولی هنگامی که او آیات ما را برای آنها آورد از آن می‏خندیدند. (۴۷)

ما هیچ آیه (و معجزه‏ ای) به آنها نشان نمی‏دادیم مگر اینکه از دیگری بزرگتر (و مهمتر) بود، و آنها را با مجازات هشدار دادیم شاید بازگردند. (۴۸)

(هنگامی که گرفتار بلا شدند) گفتند: ای ساحر! پروردگارت را به عهدی که با تو کرده بخوان (تا ما را از این درد و رنج برهاند) که ما هدایت خواهیم یافت. (۴۹)

اما موقعی که عذاب را از آنها بر طرف می‏ساختیم پیمان خود را می‏شکستند! (۵۰)

فرعون در میان قوم خود ندا داد و گفت: ای قوم من! آیا حکومت مصر از آن من نیست، و این نهرها تحت فرمان من جریان ندارد؟ آیا نمی‏بینید؟! (۵۱)

من از این مردی که خانواده و طبقه پستی است و هرگز نمی‏تواند فصیح سخن بگوید برترم! (۵۲)

اگر راست می‏گوید چرا دستبندهای طلا به او داده نشده؟! یا اینکه چرا فرشتگان همراه او نیامده‏ اند؟ (تا گفتارش را تاءیید کنند). (۵۳)

او قوم خود را تحمیق کرد و از وی اطاعت کردند. (۵۴)

اما هنگامی که ما را به خشم آوردند از آنها انتقام گرفتیم و همه را غرق کردیم. (۵۵)

و آنها را پیشگامان (در عذاب) و عبرتی برای دیگران قرار دادیم. (۵۶)

و هنگامی که درباره فرزند مریم مثلی زده شد قوم تو از آن می‏خندیدند (و مسخره می‏کردند). (۵۷)

و گفتند آیا خدایان بهترند یا او (مسیح)؟ (اگر معبودان ما در دوزخند مسیح نیز در دوزخ است چرا که معبود واقع شده!) ولی آنها این مثل را جز از طریق جدال (و لجاج) برای تو نزدند، آنها گروهی کینه توز و پرخاشگرند. (۵۸)

او فقط بنده‏ ای بود که ما نعمت به او بخشیدیم و نمونه و الگوئی برای بنی اسرائیلش قرار دادیم. (۵۹)

و هر گاه بخواهیم بجای شما در زمین ملائکه‏ ای قرار می‏دهیم که جانشین (شما) گردند. (۶۰)

و او سبب آگاهی بر روز قیامت است (نزول عیسی گواه نزدیکی رستاخیز است) هرگز در آن تردید نکنید و از من پیروی کنید که این راه مستقیم است. (۶۱)

و شیطان شما را (از راه خدا) باز ندارد که او دشمن آشکار شما است. (۶۲)

هنگامی که عیسی با دلائل روشن به سراغ آنها آمد گفت من برای شما حکمت آورده‏ ام و آمده‏ ام تا پاره‏ ای از اموری را که در آن اختلاف دارید تبیین کنم، تقوای الهی پیشه کنید و از من اطاعت نمائید. (۶۳)

خداوند پروردگار من و پروردگار شماست، او را پرستش ‍ کنید که راه راست همین است. (۶۴)

ولی گروههائی از میان آنها ظهور کردند که (درباره مسیح) اختلاف نمودند و بعضی او را خدا پنداشتند وای بر آنها که ستم کردند از عذاب روز دردناک. (۶۵)

آنها چه انتظاری می‏کشند؟ جز اینکه قیامت ناگهان به سراغ آنها آید در حالی که خبر ندارند. (۶۶)

دوستان در آن روز دشمن یکدیگرند مگر پرهیزگاران. (۶۷)

ای بندگان من! امروز نه ترسی بر شماست و نه اندوهگین می‏شوید. (۶۸)

آنها که به آیات ما ایمان آوردند و تسلیم بودند. (۶۹)

(به آنها خطاب می‏شود) وارد بهشت شوید شما و همسرانتان در نهایت شادمانی. (۷۰)

ظرفها (ی غذا) و جامها (ی شراب طهور) از طلا گرداگرد آنها می‏گردانند، و در آن (بهشت) آنچه دل می‏خواهد و چشم از آن لذت می‏برد وجود دارد، و شما در آن همیشه خواهید ماند. (۷۱)

این بهشتی است که شما وارث آن می‏شوید به خاطر اعمالی که انجام می‏دادید. (۷۲)

برای شما در آن میوه‏ های فراوان است که از آن تناول می‏کنید. (۷۳)

مجرمان در عذاب دوزخ جاودانه می‏مانند. (۷۴)

هرگز عذاب از آنها تخفیف نمی‏یابد و آنها در آنجا از همه چیز ماءیوسند. (۷۵)

ما به آنها ستم نکردیم آنها خود ستمکار بودند. (۷۶)

آنها فریاد می‏کشند ای مالک دوزخ! آرزو داریم پروردگارت ما را بمیراند (تا آسوده شویم!) می‏گوید: شما در اینجا ماندنی هستید! (۷۷)

ما حق را برای شما آوردیم؛ ولی بیشتر شما از حق کراهت داشتید! (۷۸)

بلکه آنها تصمیم محکم بر توطئه گرفتند ما نیز اراده محکمی (درباره آنها) داریم. (۷۹)

آنها چنین می‏پندارند که ما اسرار پنهانی و سخنان درگوشی آنها را نمی‏شنویم آری رسولان (و فرشتگان) ما نزد آنها هستند و می‏نویسند. (۸۰)

بگو اگر برای خداوند فرزندی بود من نخستین مطیع او بودم. (۸۱)

منزه است پروردگار آسمانها و زمین، پروردگار عرش، از توصیفی که آنها می‏کنند. (۸۲)

آنها را به حال خود واگذار تا در باطل غوطه ور باشند، و سرگرم بازی، تا روزی را که به آنها وعده داده شده است ملاقات کنند (و نتیجه کار خود را ببینند). (۸۳)

او کسی است که در آسمان معبود است و در زمین معبود و او حکیم و علیم است. (۸۴)

پر برکت و زوال ناپذیر است کسی که مالک و حاکم آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است می‏باشد، و آگاهی از قیام قیامت فقط نزد او است و به سوی او باز می‏گردید. (۸۵)

آنها را که غیر از او می‏خوانید قادر بر شفاعت نیستند مگر کسانی که شهادت به حق داده‏ اند، و به خوبی آگاهند. (۸۶)

و اگر از آنها سؤ ال کنی چه کسی آنها را آفریده ؟ قطعا می‏گویند: خدا، پس چگونه از عبادت او منحرف می‏شوید؟ (۸۷)

آنها چگونه از شکایت پیامبر که می‏گوید: پروردگارا! اینها قومی هستند که ایمان نمی‏آورند (غافل می‏شوند؟). (۸۸)

اکنون که چنین است از آنها روی برگردان و بگو سلام بر شما، اما به زودی خواهند دانست! (۸۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

سوگند به این کتاب آشکار. (۲)

که ما آنرا در شبی پربرکت نازل کردیم، ما همواره انذار کننده بوده‏ ایم. (۳)

در آن شب که هر امری بر طبق حکمت خداوند تنظیم می‏گردد. (۴)

فرمانی بود از ناحیه ما، ما (محمد (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) را) فرستادیم. (۵)

اینها همه بخاطر رحمتی است از سوی پروردگارت که او شنونده و داناست. (۶)

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید. (۷)

هیچ معبودی جز او نیست، زنده می‏کند و میمیراند، پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست. (۸)

ولی آنها در شکند و (با حقایق) بازی می‏کنند. (۹)

منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد. (۱۰)

همه مردم را فرا می‏گیرد، این عذاب دردناکی است. (۱۱)

می گویند پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان می‏آوریم (۱۲)

چگونه و از کجا متذکر می‏شوند با اینکه رسول آشکار (با معجزات و منطق روشن) به سراغ آنها آمد؟ (۱۳)

سپس از او رویگردان شدند و گفتند: دیوانه‏ ای است که دیگران به او تعلیم می‏دهند! (۱۴)

ما کمی عذاب را برطرف می‏سازیم ولی باز به کارهای خود برمی گردید! (۱۵)

ما از آنها انتقام می‏گیریم در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت، آری ما از آنها انتقام می‏گیریم. (۱۶)

ما قبل از اینها قوم فرعون را آزمودیم و رسول بزرگواری به سراغ آنها آمد. (۱۷)

که ای بندگان خدا آنچه را به شما دستور داده است انجام دهید و در برابر من تسلیم شوید که من فرستاده امینی برای شما هستم (۱۸)

و در برابر خداوند تکبر نورزید که من برای شما دلیل روشنی آورده‏ ام. (۱۹)

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می‏برم از اینکه مرا متهم (یا سنگسار) کنید. (۲۰)

و اگر به من ایمان نمی‏آورید لااقل از من کناره گیری کنید (و مانع ایمان آوردن مردم نشوید). (۲۱)

(موسی) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت که اینها قومی مجرمند. (۲۲)

(به او دستور داده شد) بندگان مرا شبانه حرکت ده که آنها به تعقیب شما می‏آیند. (۲۳)

(هنگامی که از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار که آنها لشکر غرق شده‏ ای خواهند بود. (۲۴)

چه بسیار باغها و چشمه‏ ها که از خود به جای گذاشتند. (۲۵)

و زراعتها و قصرهای جالب و گرانقیمت! (۲۶)

و نعمتهای فراوان دیگر که در آن متنعم بودند. (۲۷)

اینچنین بود ماجرای آنها و ما اینها را میراث برای اقوام دیگر قرار دادیم. (۲۸)

نه آسمان بر آنها گریست و نه زمین و نه به آنها مهلتی داده شد. (۲۹)

ما بنی اسرائیل را از عذاب ذلتبار نجات بخشیدیم. (۳۰)

از فرعون، که مردی متکبر و از اسرافکاران بود. (۳۱)

ما آنها را با علم خویش بر جهانیان برگزیدیم و برتری دادیم. (۳۲)

و آیاتی (از قدرت خویش) به آنها دادیم که آزمایش ‍ آشکاری در آن بود (ولی آنها کفران کردند و مجازات شدند). (۳۳)

اینها (مشرکان) می‏گویند: (۳۴)

مرگ ما جز همان مرگ اول نیست (و هرگز زنده نخواهیم شد) (۳۵)

اگر راست میگوئید پدران ما را زنده کنید (تا گواهی دهند) (۳۶)

آیا آنها بهترند یا قوم تبع و کسانی که پیش از آنان بودند؟ ما آنها را هلاک کردیم چرا که مجرم بودند. (۳۷)

ما آسمانها و زمین و آنچه در میان این دو است بیهدف نیافریدیم. (۳۸)

ما آن دو را فقط به حق آفریدیم، ولی اکثر آنها نمی‏دانند. (۳۹)

روز جدائی (حق از باطل) وعدهگاه همه آنهاست. (۴۰)

روزی که هیچ دوستی کمترین کمکی به دوستش نمی‏کند و از هیچ سو یاری نمی‏شوند. (۴۱)

مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده، و او عزیز و رحیم است. (۴۲)

درخت زقوم… (۴۳)

غذای گنهکاران است. (۴۴)

همانند فلز گداخته در شکمها می‏جوشد. (۴۵)

جوششی همچون آب سوزان. (۴۶)

این کافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید. (۴۷)

سپس بر سر او از عذاب سوزان بریزید! (۴۸)

(به او گفته می‏شود) بچش که (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودی! (۴۹)

این همان چیزی است که پیوسته در آن تردید می‏کردید. (۵۰)

پرهیزکاران در جایگاه امن و امانی هستند. (۵۱)

در میان باغها و چشمه‏ ها. (۵۲)

آنها لباسهائی از حریر نازک و ضخیم می‏پوشند، و در مقابل یکدیگر می‏نشینند. (۵۳)

اینچنینند بهشتیان، و آنها را با حور العین تزویج می‏کنیم. (۵۴)

آنها هر نوع میوه‏ ای را بخواهند در اختیارشان قرار می‏گیرد، و در نهایت امنیت به سر می‏برند. (۵۵)

هرگز مرگی جز همان مرگ اول (که در دنیا چشیده‏ اند) نخواهند چشید و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ می‏کند. (۵۶)

این فضل و بخششی است از سوی پروردگارت، و این پیروزی بزرگی است. (۵۷)

ما آن (قرآن) را بر زبان تو آسان ساختیم تا متذکر شوند. (۵۸)

(اما اگر پذیرا نشدند) منتظر باش آنها نیز منتظرند (تو منتظر پیروزی الهی و آنها منتظر عذاب و شکست باشند). (۵۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

این کتاب از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است. (۲)

بدون شک در آسمانها و زمین نشانه‏ های فراوانی است برای آنها که اهل ایمانند. (۳)

و همچنین در آفرینش شما، و جنبندگانی که در سراسر زمین منتشر ساخته، نشانه‏ هائی است برای جمعیتی که اهل یقینند. (۴)

و نیز در آمد و شد شب و روز و رزقی که خداوند از آسمان نازل کرده، و به وسیله آن زمین را بعد از مردنش حیات بخشیده، و همچنین در وزش بادها نشانه‏ های روشنی است برای جمعیتی که اهل تفکرند. (۵)

اینها آیات الهی است که ما آن را به حق بر تو تلاوت می‏کنیم، اگر آنها به این آیات ایمان نیاورند به کدام سخن بعد از سخن خدا و آیاتش ایمان می‏آورند؟! (۶)

وای بر هر دروغگوی گنهکار! (۷)

که پیوسته آیات الهی را می‏شنود که بر او تلاوت می‏شود اما از روی تکبر اصرار بر مخالفت دارد گوئی اصلا آنرا نشنیده است، چنین کسی را به عذاب دردناک بشارت ده! (۸)

و هر گاه از بعضی آیات ما آگاه شود آنرا به باد استهزاء می‏گیرد، برای آنها عذاب خوار کننده‏ ای است. (۹)

و پشت سر آنها دوزخ است، و هرگز آنچه را به دست آورده‏ اند آنها را از عذاب الهی رهائی نمی‏بخشد، و نه اولیائی که غیر از خدا برای خود برگزیدند، و عذاب دردناکی برای آنهاست. (۱۰)

این (قرآن) مایه هدایت است، و کسانی که به آیات پروردگارشان کافر شدند عذابی سخت و دردناک دارند. (۱۱)

خداوند همان کسی است که دریا را مسخر شما کرد تا کشتیها به فرمانش در آن حرکت کنند و بتوانید از فضل او بهره گیرید، و شاید شکر نعمتهایش را بجا آورید. (۱۲)

او آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را از سوی خودش مسخر شما ساخته، در این نشانه‏ های مهمی است برای کسانی که اهل فکرند. (۱۳)

به مؤ منان بگو: کسانی را که امید به ایام الله (روز رستاخیز) ندارند مورد عفو قرار دهد تا خداوند در آن روز هر قومی را به اعمالی که انجام می‏دادند جزا دهد. (۱۴)

کسی که عمل صالحی بجا آورد برای خود بجا آورده است و کسی که کار بد می‏کند به زیان خود او است، سپس همه شما به سوی پروردگارتان بازمی گردید. (۱۵)

ما بنی اسرائیل را کتاب آسمانی و حکومت و نبوت بخشیدیم، و از روزیهای پاکیزه به آنها عطا کردیم، و آنها را بر جهانیان (و مردم عصر خویش) برتری بخشیدیم. (۱۶)

و دلائل روشنی از امر نبوت و شریعت در اختیار آنها قرار دادیم، آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهی، و این اختلاف به خاطر ستم و برتری جوئی بود، اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داوری می‏کند. (۱۷)

سپس تو را بر شریعت و آئین حقی قرار دادیم از آن پیروی کن و از هوسهای سرکش کسانی که آگاهی ندارند پیروی مکن! (۱۸)

آنها هرگز نمی‏توانند تو را در برابر خداوند بینیاز کنند و از عذابش برهانند، و ظالمان یار و یاور یکدیگرند، اما خداوند یار و یاور پرهیزگاران است (۱۹)

این (قرآن و شریعت آسمانی) وسائل بینائی و مایه هدایت و رحمت است برای مردمی که به آن یقین دارند. (۲۰)

آیا کسانی که مرتکب سیئات شدند گمان کردند که ما آنها را همچون کسانی که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند قرار می‏دهیم که حیات و مرگشان یکسان باشد؟ چه بد داوری می‏کنند. (۲۱)

و خداوند آسمانها و زمین را به حق آفریده است، تا هر کس ‍ در برابر اعمالی که انجام داده است جزا داده شود، و به آنها ستمی نخواهد شد. (۲۲)

آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده ؟ و خداوند او را با آگاهی (بر اینکه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته، و بر گوش و قلبش مهر زده، و بر چشمش پرده‏ ای افکنده، با اینحال چه کسی می‏تواند غیر از خدا او را هدایت کند؟ آیا متذکر نمی‏شوید؟! (۲۳)

آنها گفتند: چیزی جز همین زندگی دنیا در کار نیست، گروهی از ما می‏میرند و گروهی جای آنها را می‏گیرند، و جز طبیعت و روزگار ما را هلاک نمی‏کند، آنها به این سخن که می‏گویند یقین ندارند، بلکه تنها گمان بیپایه‏ ای دارند. (۲۴)

و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده می‏شود دلیلی در برابر آن ندارند جز اینکه می‏گویند اگر راست می‏گوئید پدران ما را زنده کنید و بیاورید (تا گواهی دهند!). (۲۵)

بگو خداوند شما را زنده می‏کند، سپس می‏میراند، بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدی نیست جمع آوری می‏کند، ولی اکثر مردم نمی‏دانند. (۲۶)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین برای خدا است و آن روز که قیامت برپا می‏شود اهل باطل زیان می‏بینند. (۲۷)

در آن روز هر امتی را می‏بینی (که از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته، هر امتی به سوی کتابش خوانده می‏شود و (به آنها می‏گویند) امروز جزای آنچه را انجام می‏دادید به شما می‏دهند. (۲۸)

این کتاب ماست که به حق با شما سخن می‏گوید (و اعمال شما را بازگو می‏کند) ما آنچه را انجام می‏دادید می‏نوشتیم! (۲۹)

اما کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد می‏کند، این پیروزی بزرگ است. (۳۰)

اما کسانی که کافر شدند به آنها گفته می‏شود مگر آیات من بر شما خوانده نمی‏شد و شما استکبار کردید و قوم مجرمی بودید. (۳۱)

و هنگامی که گفته می‏شد وعده خداوند حق است و در قیامت هیچ شکی نیست، شما می‏گفتید: ما نمی‏دانیم قیامت چیست ؟ ما تنها گمانی در این باره داریم، و به هیچوجه یقین نداریم! (۳۲)

و سیئات اعمالشان برای آنها آشکار می‏شود، و سرانجام آنچه را استهزا می‏کردند بر آنها واقع می‏گردد. (۳۳)

و به آنها گفته می‏شود: امروز شما را فراموش می‏کنیم همانگونه که شما دیدار امروز را فراموش کردید، و جایگاه شما دوزخ است، و هیچ یاوری ندارید! (۳۴)

این به خاطر آن است که شما آیات خدا را به سخریه گرفتید و زندگی دنیا شما را مغرور کرد، امروز آنها از دوزخ خارج نمی‏شوند، و هیچگونه عذری از آنها پذیرفته نیست. (۳۵)

بنابراین حمد و ستایش مخصوص خدا است، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین، و پروردگار همه جهانیان. (۳۶)

و برای او است کبریا و عظمت در آسمان و زمین و او عزیز و حکیم است. (۳۷)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم. (۱)

این کتاب از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است. (۲)

ما آسمانها و زمین و آنچه در میان این دو است جز به حق و برای سرآمد معینی نیافریدیم. اما کافران از آنچه انذار می‏شوند رویگردان هستند. (۳)

به آنها بگو به من خبر دهید معبودهائی را که غیر از خدا پرستش می‏کنید نشان دهید چه چیزی از زمین را آفریده‏ اند؟ یا شرکتی در آفرینش آسمانها دارند؟ کتابی آسمانی پیش از این، یا اثر علمی از گذشتگان برای من بیاورید (که دلیل صدق گفتار شما باشد) اگر راست می‏گوئید. (۴)

چه کسی گمراه تر است از آنها که غیر خدا را پرستش می‏کنند که اگر تا قیامت هم آنان را بخوانند پاسخشان نمی‏گویند، و اصلا صدای آنها را نمی‏شنوند! (۵)

و هنگامی که مردم محشور می‏شوند معبودهای آنها دشمنانشان خواهند بود، حتی عبادت آنها را انکار می کنند! (۶)

هنگامی که آیات بینات ما بر آنها خوانده می‏شود کافران در برابر حقی که برای آنها آمده می‏گویند: این سحر آشکار است. (۷)

بلکه می‏گویند: این آیات را بر خدا افترا بسته، بگو: اگر من آن را به دروغ به خدا نسبت داده باشم (لازم است مرا رسوا کند و) شما نمی‏توانید در برابر خداوند از من دفاع کنید، او کارهائی را که شما در آن وارد می‏شوید بهتر می‏داند، همین بس که خداوند گواه میان من و شما باشد، و او غفور و رحیم است. (۸)

بگو: من پیامبر نوظهوری نیستم، و نمی‏دانم خداوند با من و با شما چه خواهد کرد؟ من تنها از چیزی پیروی می‏کنم که بر من وحی می‏شود، و جز بیم دهنده آشکاری نیستم. (۹)

بگو: به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خدا باشد و شما به آن کافر شوید در حالی که شاهدی از بنی اسرائیل بر آن شهادت دهد، و او ایمان آورد و شما استکبار کنید (چه کسی از شما گمراه تر خواهد بود) خداوند قوم ظالم را هدایت نمی‏کند. (۱۰)

کافران درباره مؤ منان چنین گفتند: اگر (اسلام) چیز خوبی بود هرگز آنها بر ما پیشی نمی‏گرفتند! و چون خودشان به وسیله آن هدایت نشدند می‏گویند این یک دروغ قدیمی است! (۱۱)

و پیش از آن کتاب موسی که پیشوا و رحمت بود (نشانه‏ های آن را بیان کرده) و این کتاب هماهنگ با نشانه‏ های تورات است، در حالی که به زبان عربی و فصیح و گویاست تا ظالمان را انذار کند و نیکوکاران را بشارت دهد. (۱۲)

کسانی که گفتند پروردگار ما الله است، سپس استقامت به خرج دادند نه ترسی برای آنهاست و نه غمی دارند. (۱۳)

آنها اهل بهشتند، و جاودانه در آن می‏مانند، این پاداش ‍ اعمالی است که انجام می‏دادند. (۱۴)

ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، مادرش او را با ناراحتی حمل می‏کند، و با ناراحتی بر زمین می‏گذارد، و دوران حمل و از شیر باز گرفتنش سی ماه است، تا زمانی که به کمال قدرت و رشد برسد، و به چهل سالگی وارد گردد، می‏گوید: پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتی را که به من و پدر و مادرم دادی بجا آورم، و عمل صالحی انجام دهم که از آن خشنود باشی، و فرزندان مرا صالح کن، من به سوی تو باز می‏گردم و توبه می‏کنم، و من از مسلمینم. (۱۵)

آنها کسانی هستند که ما بهترین اعمالشان را قبول می‏کنیم، و از گناهانشان می‏گذریم، و در میان بهشتیان جای دارند، این وعده صدقی است که وعده داده می‏شدند. (۱۶)

کسی که به پدر و مادرش می‏گوید: اف بر شما! آیا به من وعده می‏دهید که من روز قیامت مبعوث می‏شوم ؟ در حالی که قبل از من اقوام زیادی بودند (و هرگز مبعوث نشدند) و آنها پیوسته فریاد می‏کشند و خدا را به یاری می‏طلبند که وای بر تو! ایمان بیاور که وعده خدا حق است، اما او پیوسته می‏گوید: اینها چیزی جز افسانه‏ های پیشینیان نیست! (۱۷)

آنها کسانی هستند که فرمان عذاب همراه اقوام (کافری) که قبل از آنها از جن و انس بودند درباره آنان مسجل شده، چرا که همگی زیانکار بودند. (۱۸)

و برای هر کدام از آنها درجاتی است بر طبق اعمالی که انجام داده‏ اند، تا خداوند کارهای آنها را بیکم و کاست به آنان تحویل دهد، و به آنها هیچ ستمی نخواهد شد. (۱۹)

آن روز که کافران را بر آتش عرضه می‏کنند به آنها گفته می‏شود از طیبات و لذائذ در زندگی دنیای خود استفاده کردید، و از آن بهره گرفتید، اما امروز عذاب ذلت بار به خاطر استکباری که در زمین به ناحق کردید و به خاطر گناهانی که انجام می‏دادید جزای شما خواهد بود. (۲۰)

(سرگذشت هود) برادر قوم عاد را به آنها یادآوری کن، آن زمان که قومش را در سرزمین «احقاف» انذار کرد، در حالی که پیامبران زیادی قبل از او در گذشته‏ های دور و نزدیک آمده بودند که جز خداوند یگانه را نپرستید، من بر شما از عذاب روز بزرگی می‏ترسم. (۲۱)

آنها گفتند: تو آمده‏ ای که ما را (با دروغهایت) از خدایانمان برگردانی، اگر راست می‏گوئی عذابی را که به ما وعده می‏دهی بیاور. (۲۲)

گفت: آگاهی تنها نزد خدا است (و او می‏داند چه زمانی شما را مجازات کند) من آنچه را به آن فرستاده شده‏ ام به شما ابلاغ می‏کنم (وظیفه من همین است ولی شما را قومی می‏بینم که دائما در جهل هستید. (۲۳)

هنگامی که آن را به صورت ابر گسترده‏ ای دیدند که به سوی درهها و آبگیرهای آنان در حرکت است (خوشحال شدند) گفتند این ابری است بارانزا (ولی به آنها گفته شد) این همان چیزی است که برای آمدنش شتاب می‏کردید، تندبادی است (وحشتناک) که عذاب دردناکی در آن است. (۲۴)

همه چیز را به فرمان پروردگار درهم میکوبد و نابود می‏کند، آنها صبح کردند در حالی که چیزی جز خانه‏ های آنها به چشم نمی‏خورد، این گونه مجرمان را کیفر می‏دهیم! (۲۵)

ما به آنها (قوم عاد) قدرتی دادیم که به شما ندادیم و برای آنها گوش و چشم و قلب قرار دادیم (اما به هنگام نزول عذاب) نه گوشها و چشمها، و نه عقلهایشان برای آنها سودی نداشت، چرا که آیات خدا را انکار می‏کردند، و سرانجام آنچه را استهزا می‏کردند بر آنها وارد شد. (۲۶)

ما اقوامی را که در اطراف شما بودند هلاک کردیم، و آیات خود را به صورتهای گوناگون برای آنها بیان نمودیم شاید بازگردند. (۲۷)

پس چرا معبودانی را که غیر از خدا برگزیدند به گمان اینکه آنها را به خدا نزدیک می‏کند آنها را یاری نکردند؟ بلکه از میان آنها گم شدند! این بود نتیجه دروغ آنها و آنچه را افترا میبستند! (۲۸)

به یاد آور هنگامی که گروهی از جن را به سوی تو متوجه ساختیم که قرآن را استماع کنند، وقتی حضور یافتند به یکدیگر گفتند خاموش باشید و بشنوید، و هنگامی که پایان گرفت به سوی قوم خود بازگشتند و آنها را انذار کردند. (۲۹)

گفتند: ای قوم! ما کتابی را استماع کردیم که بعد از موسی نازل شده، هماهنگ با نشانه‏ های کتب قبل از آن، که به سوی حق هدایت می‏کند و به سوی راه راست. (۳۰)

ای قوم ما! دعوت کننده الهی را اجابت کنید و به او ایمان آورید تا گناهانتان را ببخشد و شما را از عذاب الیم پناه دهد. (۳۱)

و هر کس به دعوت کننده الهی پاسخ نگوید هرگز نمی‏تواند از چنگال عذاب الهی در زمین فرار کند، و غیر از خدا یار و یاوری برای او نیست، و چنین کسان در گمراهی آشکارند. (۳۲)

آیا آنها نمی‏دانند خداوندی که آسمانها و زمین را آفریده، و از آفرینش آنها ناتوان نشده قادر است مردگان را زنده کند؟ آری او بر هر چیز تواناست. (۳۳)

روزی را به یادآور که کافران را بر آتش عرضه می‏دارند (و به آنها گفته می‏شود) آیا این حق نیست ؟ می‏گویند: آری، به پروردگار ما سوگند (که حق است، در این هنگام) می‏گوید: پس ‍ عذاب را به خاطر کفرتان بچشید! (۳۴)

بنابراین صبر کن آن گونه که پیامبران اولو العزم شکیبائی کردند و برای (عذاب) آنها شتاب مکن، هنگامی که وعده‏ هائی را که به آنها داده شد می‏بینند احساس می‏کنند که گوئی فقط ساعتی از یکروز در دنیا توقف داشتند، این ابلاغی است برای همگان، آیا جز قوم فاسق هلاک می‏شوند؟ (۳۵)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

کسانی که کافر شدند و مردم را از راه خدا بازداشتند اعمالشان را نابود می‏کند. (۱)

و کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند به آنچه بر محمد (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) نازل شده، و همه حق است و از سوی پروردگار، نیز ایمان آوردند خداوند گناهانشان را می‏بخشد و کارشان را اصلاح می‏کند. (۲)

این به خاطر آن است که کافران از باطل پیروی کردند و مؤ منان از حقی که از سوی پروردگارشان بود، اینگونه خداوند برای مردم زندگیشان را توصیف می‏کند. (۳)

هنگامی که با کافران در میدان جنگ رو به رو می‏شوید گردنهایشان را بزنید، و همچنان ادامه دهید تا به اندازه کافی دشمن را درهم بکوبید، در این هنگام اسیران را محکم ببندید، سپس یا بر آنها منت گذارید (و آزادشان کنید) یا در برابر آزادی از آنها فدیه بگیرید، و این وضع همچنان ادامه یابد تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد، برنامه این است، و هر گاه خدا می‏خواست خودش آنها را مجازات می‏کرد، اما می‏خواهد بعضی از شما را با بعضی دیگر بیازماید، و کسانی که در راه خدا کشته شدند خداوند هرگز اعمالشان را نابود نمی‏کند. (۴)

به زودی آنها را هدایت می‏کند و کار آنها را اصلاح می‏کند. (۵)

و آنها را در بهشت (جاویدانش) که اوصاف آن را برای آنان بازگو کرده وارد می‏کند. (۶)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! اگر خدا را یاری کنید شما را یاری می‏کند و گامهایتان را استوار می‏دارد. (۷)

و کسانی که کافر شدند مرگ بر آنها و اعمالشان نابود باد. (۸)

این به خاطر آن است که از آنچه خداوند نازل کرده کراهت داشتند لذا خدا اعمالشان را حبط و نابود کرد. (۹)

آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که قبل از آنها بودند چه شد؟ خداوند آنها را هلاک کرد، و برای کافران امثال این مجازاتها خواهد بود. (۱۰)

این به خاطر آن است که خداوند مولا و سرپرست کسانی است که ایمان آوردند، اما کافران مولائی ندارند. (۱۱)

خداوند کسانی را که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند وارد باغهائی از بهشت می‏کند که نهرها از زیر درختانش ‍ جاری است، در حالی که کافران از متاع زودگذر دنیا بهره می‏گیرند و همچون چهارپایان می‏خورند و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست. (۱۲)

و چه بسیار شهرهایی که از شهری که تو را بیرون کرد پر قدرتتر بودند، ما همه آنها را نابود کردیم، و یاوری نداشتند! (۱۳)

آیا کسی که دلیل روشنی از سوی پروردگارش دارد همانند کسی است که زشتی اعمالش در نظرش تزیین شده، و از هوای نفس پیروی می‏کند؟! (۱۴)

توصیف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده چنین است که در آن نهرهائی از آب صاف و خالص است که بدبو نشده. و نهرهائی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهائی از شراب (طهور) که مایه لذت نوشندگان است، و نهرهائی از عسل مصفی، و برای آنها در آن از تمام انواع میوه‏ ها وجود دارد (و از همه بالاتر) آمرزشی است از سوی پروردگارشان، آیا چنین کسانی همانند کسانی هستند که همیشه در آتش دوزخند و از آب جوشان نوشانده می‏شوند که امعاء آنها را از هم متلاشی می‏کند؟! (۱۵)

گروهی از آنان به سخنانت گوش فرا می‏دهند اما هنگامی که از نزد تو خارج می‏شوند به کسانی که خداوند به آنها علم و دانش بخشیده (از روی استهزا) می‏گویند. این مرد الان چه گفت ؟ آنها کسانی هستند که خداوند بر قلبهایشان مهر نهاده، و از هوای نفسشان پیروی کرده‏ اند (لذا چیزی نمی‏فهمند). (۱۶)

کسانی که هدایت یافته‏ اند خداوند بر هدایتشان می‏افزاید، و روح تقوی به آنها می‏بخشد. (۱۷)

آیا آنها جز این انتظاری دارند که قیامت ناگهان برپا شود (آنگاه ایمان آورند) در حالی که هم اکنون نشانه‏ های آن آمده است، اما هنگامی که بیاید تذکر و ایمان آنها سودی نخواهد داشت. (۱۸)

پس بدان که معبودی جز الله نیست، و برای گناه خود و مردان و زنان با ایمان استغفار کن، و خداوند محل حرکت و قرارگاه شما را می‏داند. (۱۹)

کسانی که ایمان آورده‏ اند می‏گویند چرا سوره‏ ای نازل نمی‏شود؟ (که در آن فرمان جهاد باشد) اما هنگامی که سوره محکمی نازل می‏گردد که در آن نامی از جنگ است منافقان بیماردل را می‏بینی همچون کسی که در آستانه مرگ قرار گرفته به تو نگاه می‏کنند، پس مرگ و نابودی برای آنها بهتر است. (۲۰)

اما اگر آنها اطاعت کنند و سخن سنجیده و شایسته بگویند برای آنها بهتر است، و اگر آنها هنگامی که فرمان جهاد قطعیت پیدا می‏کند به خدا راست گویند (و از در صدق و صفا درآیند) برای آنها بهتر است. (۲۱)

اما اگر رویگردان شوید آیا جز این انتظار می‏رود که در زمین فساد کنید و قطع رحم نمائید. (۲۲)

آنها کسانی هستند که خداوند از رحمت خویش دورشان ساخته، گوشهایشان را کر و چشمهایشان را کور نموده است. (۲۳)

آیا آنها در قرآن تدبر نمی‏کنند؟ یا بر دلهایشان قفل نهاده شده است. (۲۴)

کسانی که بعد از روشن شدن حق پشت کردند شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زینت داده، و آنها را با آرزوهای طولانی فریفته است. (۲۵)

این بخاطر آن است که آنها به کسانی که نزول وحی الهی را کراهت داشتند گفتند ما در بعضی از امور از شما پیروی می‏کنیم، در حالی که خداوند اسرار آنها را می‏داند. (۲۶)

حال آنها چگونه خواهد بود هنگامی که فرشتگان (مرگ) بر صورت و پشت آنها می‏زنند (و قبض روحشان می‏کنند). (۲۷)

این بخاطر آن است که آنها از آنچه خداوند را به خشم می‏آورد پیروی کردند و آنچه را موجب خشنودی او است کراهت داشتند لذا اعمالشان را حبط و نابود کرد. (۲۸)

آیا کسانی که در دلهایشان بیماری است گمان کردند خدا کینه‏ هایشان را ظاهر نمی‏کند؟! (۲۹)

و اگر ما بخواهیم آنها را به تو نشان می‏دهیم تا آنها را با قیافه‏ هایشان بشناسی، هر چند می‏توانی از طرز سخنانشان آنها را بشناسی، و خداوند اعمال شما را می‏داند. (۳۰)

ما همه شما را قطعا آزمایش می‏کنیم تا معلوم شود مجاهدان واقعی و صابران از میان شما کیانند؟ و اخبار شما را بیازمائیم. (۳۱)

کسانی که کافر شدند و مردم را از راه خدا بازداشتند و بعد از روشن شدن حق به مخالفت با رسول خدا برخاستند هرگز زیانی به خدا نمی‏رسانند، و به زودی اعمالشان را نابود می‏کند. (۳۲)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید اطاعت کنید خدا، و اطاعت کنید رسول خدا را، و اعمال خود را باطل مسازید! (۳۳)

کسانی که کافر شدند و مردم را از راه خدا بازداشتند سپس ‍ در حال کفر از دنیا رفتند خدا هرگز آنها را نخواهد بخشید. (۳۴)

هرگز سست نشوید و دشمنان را به صلح (ذلت بار) دعوت نکنید در حالی که شما برترید و خداوند با شماست و چیزی از ثواب اعمالتان را هرگز کم نمی‏کند. (۳۵)

زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی است و اگر ایمان آورید و تقوی پیشه کنید پاداشهای شما را به نحو کامل می‏دهد و (در برابر آن) چیزی از اموال شما نمی‏طلبید. (۳۶)

چرا که هر گاه اموال شما را مطالبه کند، و حتی اصرار نماید، بخل می‏ورزید، و کینه و خشم شما را آشکار می‏سازد! (۳۷)

آری شما همان جمعیتی هستید که دعوت برای انفاق در راه خدا می‏شوید و بعضی از شما بخل می‏ورزند، و هر کس بخل کند نسبت به خود بخل کرده است، و خداوند بینیاز است و شما همه نیازمندید و هرگاه سرپیچی کنید خداوند گروه دیگری را بجای شما می‏آورد که مانند شما نخواهند بود. (۳۸)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ما برای تو پیروزی آشکاری فراهم ساختیم! (۱)

غرض این بود که خداوند گناهان گذشته و آیندهای را که به تو نسبت می‏دادند ببخشد و نعمتش را بر تو تمام کند، و به راه راست هدایتت فرماید. (۲)

و پیروزی شکستناپذیری نصیب تو کند. (۳)

او کسی است که سکینه و آرامش را در دلهای مؤ منان نازل کرد تا ایمانی بر ایمانشان افزوده شود، لشکر آسمانها و زمین از آن خدا است، و خداوند دانا و حکیم است. (۴)

هدف (دیگر از این فتح مبین) آن بود که مردان و زنان با ایمان را در باغهائی (از بهشت) وارد کند که نهرها از زیر درختانش جاری است، و گناهان آنها را ببخشد، و این نزد خدا پیروزی بزرگی است. (۵)

و نیز مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد می‏برند مجازات کند، حوادث سوئی (که برای مؤ منان انتظار می‏کشند) تنها بر خودشان نازل می‏شود، خداوند آنها را غضب کرده، و آنها را از رحمت خود دور ساخته، و جهنم را برای آنها آماده کرده، و چه بد سرانجامی است. (۶)

لشکریان آسمانها و زمین تنها از آن خدا است، و خداوند شکست ناپذیر و حکیم است. (۷)

ما تو را به عنوان گواه و بشارت دهنده و بیم دهنده فرستادیم. (۸)

تا به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از او دفاع کنید، او را بزرگ دارید و خدا را صبح و شام تسبیح کنید. (۹)

آنها که با تو بیعت می‏کنند در حقیقت فقط با خدا بیعت می‏نمایند، و دست خدا بالای دست آنهاست، هر کس پیمانشکنی کند به زیان خود پیمان شکسته است و آنکس که نسبت به عهدی که با خدا بسته وفا کند به زودی پاداش عظیمی به او خواهد داد. (۱۰)

به زودی متخلفان از اعراب بادیه نشین (عذرتراشی کرده) می‏گویند: حفظ اموال و خانواده، ما را به خود مشغول داشت (و نتوانستیم در سفر حدیبیه تو را همراهی کنیم) برای ما طلب آمرزش ‍ کن، آنها به زبان خود چیزی می‏گویند که در دل ندارند! بگو: چه کسی می‏تواند در برابر خداوند از شما دفاع کند هرگاه زیانی برای شما بخواهد و یا اگر نفعی اراده کند (مانع گردد) و خداوند به تمام اعمالی که انجام می‏دهید آگاه است. (۱۱)

بلکه شما گمان کردید پیامبر و مؤ منان هرگز به خانواده‏ های خود باز نخواهند گشت و این پندار غلط در دلهای شما زینت یافته بود، و گمان بد کردید، و سرانجام هلاک شدید. (۱۲)

و آن کس که ایمان به خدا و پیامبرش نیاورده (سرنوشتش دوزخ است) چرا که ما برای کافران آتش فروزان آماده کرده‏ ایم! (۱۳)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین از آن خدا است، هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) می‏بخشد، و هر کس را بخواهد مجازات می‏کند و خداوند غفور و رحیم است. (۱۴)

هنگامی که شما در آینده برای به دست آوردن غنائمی حرکت کنید متخلفان می‏گویند: بگذارید ما هم از شما پیروی کنیم (و در این جهاد شرکت نمائیم!) آنها می‏خواهند کلام خدا را تغییر دهند، بگو: هرگز نباید به دنبال ما بیایید، اینگونه خداوند از قبل گفته است، اما به زودی می‏گویند: شما نسبت به ما حسد می‏ورزید ولی آنها جز اندکی نمی‏فهمند! (۱۵)

به متخلفان از اعراب بگو: به زودی از شما دعوت می‏شود که به سوی قومی جنگجو بروید و با آنها پیکار کنید تا اسلام بیاورند، اگر اطاعت کنید خداوند پاداش نیکی به شما می‏دهد، و اگر سرپیچی نمائید همانگونه که قبلا نیز سرپیچی نمودید شما را عذاب دردناکی می‏کند. (۱۶)

بر «نابینا» و «لنگ» و «بیمار» گناهی نیست (اگر در میدان جهاد شرکت نکند) و هرکس که اطاعت خدا و رسولش نماید او را در باغهائی (از بهشت) وارد می‏سازد که نهرها از زیر درختانش جاری است، و آن کس که سرپیچی کند او را به عذاب دردناکی گرفتار می‏کند. (۱۷)

خداوند از مؤ منانی که در زیر آن درخت با تو بیعت کردند راضی و خشنود شد، خدا آنچه را در درون قلب آنها (از صداقت و ایمان) نهفته بود میدانست، لذا آرامش را بر دلهای آنها نازل کرد، و فتح نزدیکی، به عنوان پاداش، نصیب آنها فرمود. (۱۸)

و غنائم بسیاری که آنرا به دست می‏آورند، و خداوند عزیز و حکیم است. (۱۹)

خداوند غنائم فراوانی به شما وعده داده که آنها را به چنگ می‏آورید، ولی این یکی را زودتر برای شما فراهم ساخت، و دست تعدی مردم (دشمنان) را از شما باز داشت، تا نشانه‏ ای برای مؤ منان باشد، و شما را به راه راست هدایت کند. (۲۰)

و نیز غنائم و فتوحات دیگری که شما قدرت بر آن ندارید ولی خداوند قدرتش بر آن احاطه دارد نصیب شما می‏کند و خداوند بر هر چیز توانا است. (۲۱)

اگر کافران (در سرزمین حدیبیه) با شما پیکار می‏کردند به زودی فرار می‏نمودند، سپس ولی و یاوری نمی‏یافتید. (۲۲)

این سنت الهی است که در گذشته نیز بوده است، و هرگز برای سنت الهی تغییر و تبدیلی نخواهی یافت. (۲۳)

او کسی است که دست آنها را از شما و دست شما را از آنها در دل مکه کوتاه کرد، بعد از آنکه شما را بر آنها پیروز ساخت، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بیناست. (۲۴)

آنها کسانی هستند که کافر شدند و شما را از (زیارت) مسجدالحرام بازداشتند، و از رسیدن قربانیهای شما به محل قربانگاه مانع گشتند، و هرگاه مردان و زنان با ایمانی در این میان بدون آگاهی شما زیر دست و پا از بین نمی‏رفتند و از این راه عیب و عاری ناآگاهانه به شما نمی‏رسید (خداوند هرگز مانع این جنگ نمی‏شد) هدف این بود که خدا هر کس را می‏خواهد در رحمت خود وارد سازد و اگر مؤ منان و کفار (در مکه) از هم جدا می‏شدند کافران را عذاب دردناکی می‏کردیم. (۲۵)

به خاطر بیاورید هنگامی را که کافران در دلهای خود خشم و نخوت جاهلیت داشتند، و (در مقابل) خداوند آرامش و سکینه را بر رسول خود و مؤ منان نازل فرمود، و آنها را به تقوی ملزم ساخت که از هر کس شایسته تر و اهل و محل آن بودند، و خداوند به هر چیز عالم است. (۲۶)

خداوند آنچه را به پیامبرش در عالم خواب نشان داد راست بود، به طور قطع همه شما به خواست خدا وارد مسجدالحرام می‏شوید در نهایت امنیت، و در حالی که سرهای خود را تراشیده، یا ناخنهای خود را کوتاه کرده، و از هیچکس ترس و وحشتی ندارید، ولی خداوند چیزهائی می‏دانست که شما نمی‏دانستید (و در این تاخیر حکمتی بود) و قبل از آن فتح نزدیکی (برای شما) قرار داد. (۲۷)

او کسی است که رسولش را با هدایت و دین حق فرستاده، تا آن را بر همه ادیان پیروز کند، و کافی است که خدا شاهد این موضوع باشد. (۲۸)

محمد فرستاده خدا است و کسانی که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند، پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود می‏بینی، آنها همواره فضل خدا و رضای او را می‏طلبند، نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمایان است، این توصیف آنها در تورات است، و توصیف آنها در انجیل همانند زراعتی است که جوانه‏ های خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته، تا محکم شده، و بر پای خود ایستاده است، و به قدری نمو و رشد کرده که زارعان را به شگفتی وامی دارد! این برای آن است که کافران را به خشم آورد، خداوند کسانی از آنها را که ایمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند وعده آمرزش و اجر عظیمی داده است. (۲۹)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید چیزی را بر خدا و رسولش مقدم نشمرید و پیشی مگیرید و تقوای الهی پیشه کنید که خداوند شنوا و داناست. (۱)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید صدای خود را فراتر از صدای پیامبر نکنید، و در برابر او بلند سخن مگوئید (و داد و فریاد نزنید) آنگونه که بعضی از شما در برابر بعضی می‏کنند، مبادا اعمال شما نابود گردد در حالی که نمی‏دانید! (۲)

آنها که صدای خود را نزد رسول خدا کوتاه می‏کنند کسانی هستند که خداوند قلوبشان را برای تقوی خالص نموده، و برای آنها آمرزش و پاداش عظیمی است. (۳)

(ولی) کسانی که تو را از پشت حجرهها بلند صدا می‏زنند اکثرشان نمی‏فهمند! (۴)

هر گاه آنها صبر می‏کردند تا خود به سراغشان آئی برای آنها بهتر بود و خداوند غفور و رحیم است. (۵)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید اگر شخص فاسقی خبری برای شما بیاورد درباره آن تحقیق کنید، مبادا به گروهی از روی نادانی آسیب برسانید، و از کرده خود پشیمان شوید. (۶)

و بدانید رسول خدا در میان شما است، هر گاه در بسیاری از امور از شما اطاعت کند به مشقت خواهید افتاد، ولی خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده، و آنرا در دلهایتان زینت بخشیده، و (به عکس) کفر و فسق و گناه را منفور شما قرار داده است کسانی که واجد این صفاتند هدایت یافتگانند. (۷)

خداوند بر شما فضل و نعمتی از سوی خود بخشیده، و خداوند دانا و حکیم است. (۸)

هر گاه دو گروه از مؤ منان با هم به نزاع و جنگ پردازند در میان آنها صلح برقرار سازید و اگر یکی از آنها بر دیگری تجاوز کند با طایفه ظالم پیکار کنید تا به فرمان خدا بازگردد، هر گاه بازگشت (و زمینه صلح فراهم شد) در میان آن دو بر طبق عدالت صلح برقرار سازید، و عدالت پیشه کنید که خداوند عدالت پیشه گان را دوست دارد. (۹)

مؤ منان برادر یکدیگرند، بنابراین میان دو برادر خود صلح برقرار سازید، و تقوای الهی پیشه کنید تا مشمول رحمت او شوید. (۱۰)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید نباید گروهی از مردان شما گروه دیگر را استهزا کنند، شاید آنها از اینها بهتر باشند، و نه زنانی از زنان دیگر شاید آنان بهتر از اینان باشند، و یکدیگر را مورد طعن و عیبجوئی قرار ندهید، و با القاب زشت و ناپسند یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسی بعد از ایمان نام کفر بگذارید، و آنها که توبه نکنند ظالم و ستمگرند. (۱۱)

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! از بسیاری از گمانها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمانها گناه است، و هرگز (در کار دیگران) تجسس نکنید، و هیچیک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید، تقوای الهی پیشه کنید که خداوند توبه پذیر و مهربان است. (۱۲)

ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم، و تیره‏ ها و قبیله‏ ها قرار دادیم، تا یکدیگر را بشناسید، ولی گرامیترین شما نزد خداوند باتقواترین شماست، خداوند دانا و خبیر است. (۱۳)

عربهای بادیه نشین گفتند: ایمان آورده‏ ایم، بگو شما ایمان نیاورده‏ اید ولی بگوئید اسلام آورده‏ ایم، اما هنوز ایمان وارد قلب شما نشده است! و اگر از خدا و رسولش اطاعت کنید پاداش اعمال شما را به طور کامل می‏دهد، خداوند غفور و رحیم است. (۱۴)

مؤ منان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‏ اند، سپس هرگز شک و تردیدی به خود راه نداده، و با اموال و جانهای خود در راه خدا جهاد کرده‏ اند، آنها راستگو یانند. (۱۵)

بگو: آیا خدا را از ایمان خود با خبر می‏سازید، او تمام آنچه را در آسمان و زمین است میداند، و خداوند از همه چیز آگاه است. (۱۶)

آنها بر تو منت می‏گذارند که اسلام آورده‏ اند، بگو اسلام خود را بر من منت مگذارید، بلکه خداوند بر شما منت می‏گذارد که شما را به سوی ایمان هدایت کرده، اگر (در ادعای ایمان) راستگو هستید. (۱۷)

خداوند غیب آسمانها و زمین را می‏داند و نسبت به آنچه انجام می‏دهید بیناست. (۱۸)