چقدر تشنگی لحظه افطار خوش است

چقدر تشنگی لحظه افطار خوش است

چقدر عرض ادب ساحت دلدار خوش است

 

سحر و نم نم باران و کمی حال دعا

اگر آن لحظه شود موعد دیدار خوش است
سر لیلی بنویسید سلامت بادا

سر مجنون بنویسید روی دار خوش است
درد اگر از غم هجران تو باشد بهتر

و به درمان نرسد عاشق بیمار خوش است
به سلامی به کلامی نفس غمگینی

گفتن از خشکی لب های رخ یار خوش است
دم افطار چقدر بغض گلو گیر من است

اصلا آن لحظه فقط ذکر علمدار خوش است
به همان دست علم گیر و همان مشک تهی

روز محشر اگر او هست خریدار خوش است
به همان خواهر مظلومه که آهش میگفت

دیدن اهل حرم بر سر بازار  خوش است
به تلظی علی اصغر ارباب قسم…

روزی کرب و بلا دست علمدار خوش است
یاسر مسافر