از ولادت تا شهادت امام رضا علیه السلام؛ قسمت ۷: سیرۀ عبادى امام‌رضا علیه‌السلام

سیرۀ عبادى امام‌رضا علیه‌السلام

 

توجه به عبادت‏ها و اذکار و ادعیۀ ویژه در شبانه‌روز، یکى از برنامه‌های اهل‌بیت‏ علیهم‌السلام بوده است که باوجود مراجعۀ مردم و تدریس و فعالیت‌های گوناگون هرگز از آن غافل نبوده ‏اند؛ این، درس بزرگى براى پیروان ایشان است.

 

اینک به پاره‏اى از سیرۀ عبادى امام‌رضا علیه‌السلام می‌پردازیم:

 

۱. بعد از نماز صبح به سجده می‏رفتند و تا طلوع آفتاب در سجده بودند؛

 

۲. وقتی‌که فرصت و فراغتى ‏بود، در شبانه‌روز هزار رکعت نماز می‌خواندند؛

 

۳. بعد از نماز همواره سجدۀ شکر به‌جا می‌آوردند؛

 

۴. چنان با قرآن مأنوس بودند که همۀ سخن و پاسخ و مثال‏هاى ایشان قرآنى بود؛

 

۵. در هر سه روز، یک ختم قرآن می‌کردند و می‌فرمودند: «اگر بخواهم، در کمتر از این ختم می‌کنم؛ ولى به هر آیه‏اى که می‌رسم تأمل می‌کنم که در کجا و چه زمانى نازل شده است»؛

 

۶. خواب ایشان در شب اندک بود و بیشتر شب‏ها را شب‌زنده‌دارى می‌کردند؛

 

۷. بسیار روزه می‌گرفتند و روزۀ سـه روز در هـر ماه را ترک نمی‌کردند؛

 

۸. در دعا همواره، ابتدا صلوات بر پیامبر و آل او می‌فرستادند و این صلوات را در نماز و پس از نماز، بسیار تکرار می‌کردند؛

 

۹. شب‌ها در بستر، زیاد قرآن می‌خواندند و هرگاه به آیه ‏اى مربوط به بهشت یا جهنم می‌رسیدند، بسیار می‌گریستند و از خداوند، درخواست بهشت می‌کردند و از آتش به او پناه می‌بردند؛

 

۱۰. همۀ اوقات به ذکر خدا مشغول بودند و بیش‌ازهمه از خداوند پروا داشتند.[۱۳]

 

 

 

[۱۳]. بحارالانوار، ج۴۹، ص۹۰تا۹۴ (گزیده‌شده از احادیث گوناگون).